บทที่ 50 เห็นอะไร

หลินฉินดูเสร็จ จากนั้นส่งกล้องส่องทางไกลให้หนานเว่ย

"พวกคุณสองคนอยู่ที่นี่ดีๆ ฉันออกไปแป๊บนึง"

ธนูของหนานเว่ยหายไปแล้ว เขาต้องเอาของในพื้นที่เก็บของออกมาให้เธอ

แต่ปัญหาคือ เขาไม่อาจหยิบออกมาลอยๆต่อหน้าพวกเธอได้

โดยเฉพาะธนูในกระเป๋าใส่ไม่ลง

สองคนพยักหน้า สังเกตสถานการณ์ข้างนอกต่อ

หลินฉินส่งธนูให้หนานเว่ย จากนั้นจากไป

ครั้งแรกเริ่ม ครั้งที่สองชำนาญ

การปีนหน้าต่างแบบนี้หลินฉินชำนาญแล้ว

เขาเปิดประตูใหญ่ห้องชั้นสองก่อน เข้าไปค้นหา

ผู้หญิงสองคนที่บ้านไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน หลินฉินดูแผนผังบ้านผ่านๆ ค้นตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าในบ้านคนอื่นยัดใส่กระเป๋าเลย

กระเป๋าเขามีไม่น้อย

เต็มแล้ว หลินฉินถือเดินออกมา

ยังสะพายธนูอีกอัน

พอหลินฉินกลับมา ผู้หญิงสองคนมองกระเป๋าเขางงๆ

"คุณไปไหนมา ค้นของมาเต็มกระเป๋า ยัดแน่นขนาดนี้"

"ไม่เลวนะ ค้นเสื้อผ้ามาให้พวกเธอสองคน"

จางเสวียรับกระเป๋าจากหลินฉิน เห็นเสื้อผ้ายัดแน่นในกระเป๋าดีใจมาก

ส่วนธนูด้านหลัง หนานเว่ยเห็นแล้ว

หลินฉินรู้สึกถึงสายตาเธอ อดยิ้มไม่ได้

"ยังไง โชคดีใช่ไหม"

จัดการเรียบร้อย หลินฉินเริ่มเข้าใกล้ขอบชั้นสอง

เขาพับแขนเสื้อ มองซอมบี้ข้างล่างพูด: "ได้ เข้ามาทางนี้ ตอนนี้ ทุกคนมีธนูคนละอัน ฝึกความแม่นกัน"

"ฝึกธนูดีแล้ว การตอบสนองที่เราฝึกที่บ้าน ก็จะได้ใช้ประโยชน์ ลงไปต่อสู้กับซอมบี้"

"แน่นอน นั่นเป็นเรื่องทีหลัง"

"เสวียเสวีย เทคนิคเธอแย่ที่สุด หนานเว่ยจะคอยแนะนำเธอ"

หลินฉินสั่งทีละคน

ซอมบี้ข้างล่างดูมี 20-30 ตัว

จำนวนนี้จริงๆไม่พอให้พวกเขาสามคนฝึก

แต่ถ้าให้เสวียเสวียคนเดียว เหลือเฟือ

ช่างเถอะ ให้เธอฝึกก่อน

หนานเว่ยเดินขึ้นหน้า ปรับท่าง้างธนูที่ไม่ค่อยถูกต้องของจางเสวีย

มีหนานเว่ยช่วย จางเสวียก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

แดดจัด สามคนเหงื่อท่วมตัว หลินฉินยกมือเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก มองกล่องที่ทิ้งลงมาด้านหน้า

บนถนนไกลออกไป ซอมบี้ตามกลิ่นคาวเลือดมา

ที่กล่องนั้นมีคนตายไม่น้อย เลือดบนพื้นลอยในอากาศ

ซอมบี้มารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่เป้าหมายคือศพที่ยังใหม่ๆหลายศพที่กล่อง

ซอมบี้ตามกลิ่นมาก้มลง กัดกินศพพวกนี้อย่างบ้าคลั่ง

จากนั้นก็มารวมกันมากขึ้นเรื่อยๆ

รอบๆศพแต่ละศพเกิดวงล้อมวงกลม

ค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆ

มองไกลๆ ร่างของซอมบี้ที่ก้มกัด เสียงกัดกิน แน่นขนัด

หลินฉินรู้สึกขนลุก

แต่ดูจำนวนไม่น้อย

มากขนาดนี้ พอให้จางเสวียฝึกไหม

หนานเว่ยยังคอยแนะนำ

หลินฉินก็หยิบธนูขึ้นมาเล็งเช่นกัน

ในกลุ่มสามคนของพวกเขา ตอนนี้แค่ฝีมือธนูของหนานเว่ยยังถือว่าดี รองลงมาคือเขา สุดท้ายคือเสวียเสวีย

ถ้าเขาได้ที่เก็บเสียง จะฝึกธนูบ้าอะไร

หยิบปืนยิงฆ่าไปเลย

ก็เพราะไม่มีที่เก็บเสียง ไม่ว่าจะปืนพก หรือพวกในสนามยิงปืน หรือปืนไรเฟิลที่ได้มาเมื่อวาน

ไม่มีที่เก็บเสียงทั้งนั้น

ที่ฝึกธนูพวกนี้ตอนนี้ ก็เพื่อจะได้จัดการซอมบี้พวกนี้โดยไม่มีเสียงไม่ใช่หรือ?

มีปืนแต่ยังใช้ไม่ได้

ฝึกธนูในสายตาหลินฉินตอนนี้ ดูเหมือนเสียความสามารถเขาไปหน่อย

ปืนไม่อาจเป็นแค่ของตั้งโชว์ตลอดไป

ใช่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาฝึกธนู

ต้องหาวิธีได้ที่เก็บเสียงมา

แต่ที่เก็บเสียงอยู่ไหน จะได้มาจากที่ไหน?

สถานีตำรวจ?

ไม่ สถานีตำรวจอาจไม่มี

และเวลาผ่านมานานขนาดนี้ ผู้รอดชีวิตคนอื่นที่มีชีวิตรอด แน่นอนว่าไปมาแล้ว

งั้นยังมีที่ไหนมีอีก?

หลินฉินง้างธนูเล็งซอมบี้ไกลๆ ตาเหม่อลอย สมองคิดเรื่องที่เก็บเสียงไม่หยุด

มีปืน พวกเขาจริงๆทำได้มากกว่านี้

หลินฉินได้สติ พบว่าในซอมบี้ที่เบียดกันอยู่ไกลๆ ปรากฏซอมบี้ใส่ชุดตำรวจพิเศษสองตัว

บนตัวพวกมันยังมีปืนแขวนอยู่

หลินฉินจ้องไป อดวางธนูในมือไม่ได้

หยิบกล้องส่องทางไกลมองไปที่นั่น

ตำรวจพิเศษใส่ชุดดำสองคนแย่งอาหารในกลุ่มซอมบี้ พยายามดันเข้าไปข้างใน

แต่ซอมบี้มากเกินไป พวกเขาที่เป็นซอมบี้ใหม่ยังอยู่ในขั้น 'เด็ก'

ภายใต้ซอมบี้เก่าที่มากประสบการณ์ ดันเข้าไปไม่ได้เลย

หลินฉินส่องกล้องไปที่เอวของซอมบี้สองตัวนี้

พบว่าที่เอวเหมือนยังมีซองปืนแขวนอยู่

อาวุธยังอยู่

ความดีใจพุ่งเข้าสมองหลินฉินทันที

ยังไม่ทันหลินฉินเปิดปาก หนานเว่ยเดินมาตบไหล่เขา

"หลินฉิน ฝั่งตรงข้าม มีคน"

"หืม?"

หลินฉินกลับจากความดีใจ ได้ยินคำพูดหนานเว่ย

เขาเอียงหน้า งงงวย

เห็นหนานเว่ยชี้ไปที่ชั้นสองของห้างด้านหน้า

จ้องมอง เห็นคนหลายคนยืนอยู่ในชั้นสอง

กำลังมองมาทางนี้ แต่เพราะกระจกห้างสะท้อนแสงบวกกับมัวๆ ตาเปล่ามอง ก็แค่เห็นคนตัวเล็กๆไม่ชัด มองไม่ออกเลย

หลินฉินมองแวบเดียวก็หันกลับ "ไม่ต้องกลัว พวกเขาก็ธุระพวกเขา เราก็ธุระเรา"

"แม้จะเล็งเราก็ไม่ต้องกังวล"

ปลอบหนานเว่ยแล้ว หลินฉินมองที่กล่องต่อ

ตอนนี้ จุดสนใจของเขาอยู่ที่ตำรวจพิเศษสองคนในกลุ่มซอมบี้

ใครก็ห้ามเขาเอาอุปกรณ์บนตัวตำรวจพิเศษไม่ได้

แม้แต่ฝั่งตรงข้าม ก็ไม่ได้

"งี้ เสวียเสวีย พวกคุณสองคนรออยู่ที่นี่ ฉันต้องไปฝั่งตรงข้าม"

"คุณจะไปฝั่งตรงข้ามทำไม? ไม่ใช่เห็นแล้วว่าที่นั่นมีผู้รอดชีวิตอื่นรวมตัวกันหรอ?"

จางเสวียมองหลินฉินอย่างตื่นเต้น

ไม่เข้าใจว่าเขาไปทำไม

โดยเฉพาะซอมบี้ข้างล่างไม่น้อย แค่ตอนนี้พวกมันกำลังกินเท่านั้น

แต่ศพพวกนั้น ไม่อาจประทังได้นาน

ซอมบี้พวกนี้จะกินเสร็จกระจายไปเร็ว

ช่วงนี้ไป หลินฉินมีโอกาสมากที่จะถูกฝูงซอมบี้พบ กลายเป็นเป้าหมายของพวกมัน

หนานเว่ยก็ไม่เห็นด้วย

ในชั้นสองของห้างฝั่งตรงข้าม ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าผู้รอดชีวิตพวกนี้มีเจตนาดีหรือร้าย

แต่แน่นอนว่า การที่หลินฉินไปฝั่งตรงข้าม เข้าใกล้ฝูงซอมบี้ ก็อันตรายมากพอแล้ว

หลินฉินหมดปัญญา ได้แต่พูด: "เห็นซอมบี้สองตัวใส่ชุดดำในฝูงซอมบี้ไหม บนตัวมันมีอะไร"

หนานเว่ยจางเสวียงงงวย

ยื่นมือรับกล้องส่องทางไกลที่หลินฉินส่งมา มองไปทีละคน

บนตัวซอมบี้ชุดดำ... ปืน

(จบบทที่ 50)