บทที่ 49 เสียงเพลงกังวาน ร่างระบำเบาดั่งหิมะ

บทที่ 49 เสียงเพลงกังวาน ร่างระบำเบาดั่งหิมะ

รูปร่างอันงดงามของซูชิงเหม่ยนั้น นอกจากจะเป็นความงามที่ติดตัวมาแต่กำเนิดแล้ว ก็เป็นเพราะเธอเคยเรียนเต้นรำตั้งแต่เด็ก ส่งผลให้บุคลิกของเธอโดดเด่นเป็นพิเศษ

แม้ภายหลังเธอจะหันไปทุ่มเทให้กับการร้องเพลงจนต้องละทิ้งการเต้นไป

แต่พื้นฐานยังคงอยู่ ในช่วงไม่กี่วันที่ฝึกซ้อม ซูชิงเหม่ยค่อยๆ รื้อฟื้นพื้นฐานเก่าๆ กลับมาได้

เช่นท่าที่ซูชิงเหม่ยกำลังทำอยู่ตอนนี้ เป็นหนึ่งในท่าพื้นฐานของนักเต้นมืออาชีพ

เมื่อเห็นเธอเหยียดขาตรงแล้วทรุดตัวลงอย่างฉับพลัน แยกขาเป็นท่าสแปลทอย่างสวยงามและฉับไว เรียกเสียงเชียร์และปรบมือกึกก้องจากผู้ชมทั้งฮอลล์ทันที

ผู้ชมทั้ง 500 คนภายในฮอลล์ต่างคลั่งไคล้ พวกเขาต่างรู้สึกว่าการลงทะเบียนผ่านระบบออนไลน์และค่าชมการแสดงที่จ่ายไปนั้น คุ้มค่ามาก

นี่คือการเต้นครั้งแรกของเทพธิดาสุดฮอตในวงการเพลง เทพธิดาน้ำแข็งซูชิงเหม่ย!

แถมยังเป็นท่าที่เร้าใจขนาดนี้ คุ้มสุดๆ จริงๆ!

จางหงกับโจวหยุนไม่ค่อยแปลกใจกับท่านี้ของซูชิงเหม่ยมากนัก  เนื่องจากในช่วงการซ้อมที่ผ่านมา พวกเขาได้เห็นซูชิงเหม่ยฝึกฝนท่านี้มาก่อนแล้ว

ตามลำดับต่อไป ซูชิงเหม่ยจะต้องกระโดดขึ้นจากพื้น ก่อนจะจบการแสดงด้วยท่าสุดท้าย

โดยภาพรวมแล้ว การแสดงผสมผสานระหว่างการร้องและเต้นครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างงดงาม

"น่าเสียดายจริงๆ ที่พี่ชิงเหม่ยลืมถอดเสื้อเชิ้ตออก ไม่งั้นต้องสวยกว่านี้แน่ๆ!"

โจวหยุนพูดอย่างเสียดาย

ตอนนี้ซูชิงเหม่ยลุกขึ้นจากพื้นแล้ว พอดีกับที่ทำนองเพลงกำลังจะถึงประโยคสุดท้าย

ท่ามกลางเสียงกลองชุดที่หนักแน่นและทรงพลัง ซูชิงเหม่ยร้องจบประโยคสุดท้าย ร่างบางพลิกตัวไปด้านหน้า สองมือยันพื้น ขาเรียวยาวพลิ้วตวัดผ่านอากาศ ก่อนจะยืนนิ่ง

ในจังหวะนั้น เธอกระชากเสื้อเชิ้ตที่ผูกอยู่ที่เอวอย่างรวดเร็ว โยนขึ้นสู่อากาศพร้อมกับเสียงกลองตีกังวานในห้วงสุดท้าย

ปัง!

ม่านควันขาวพวยพุ่งขึ้นจากขอบเวที ผสานกลมกลืนกับเสียงกลองในท่อนจบ และเสื้อเชิ้ตที่ล่องลอยกลางอากาศ ทุกองค์ประกอบประสานเข้าด้วยกันอย่างไร้ที่ติ

เสียงกลองยังคงก้องกังวานไปทั่วฮอลล์ ขณะที่เสื้อเชิ้ตค่อยๆ ร่อนระบำในอากาศ สร้างภาพความงามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจังหวะ

ว้าวว!

ปรบมือ ปรบมือ ปรบมือ!

เสียงเชียร์ดังกึกก้องทั่วฮอลล์ ผู้ชมทั้งหมดลุกขึ้นยืนพร้อมกัน  ปรบมือกันสุดแรง

"ซูชิงเหม่ย!"

"ซูชิงเหม่ย!"

เสียงเรียกชื่อของซูชิงเหม่ยดังขึ้นพร้อมเพรียงกันจากผู้ชมทั่วทั้งฮอลล์ แววตาของหนุ่มๆ เป็นประกายวาววับ ขณะที่สาวๆ ต่างพากันแก้มแดงด้วยความหลงใหล

นี่คืออีกหนึ่งการแสดงที่เอาชนะใจได้ทั้งชายหญิง

นี่แหละเสน่ห์ของเทพธิดา ไม่เพียงแต่ดึงดูดใจหนุ่มๆ แต่ยังทำให้สาวๆ ต้องคลั่งไคล้ได้เช่นกัน

โดยเฉพาะในท่าสะบัดเสื้อเชิ้ตตอนจบของซูชิงเหม่ย ทั้งสง่างามและห้าวหาญ พร้อมกับอวดเรียวขายาวงดงามได้อย่างเต็มที่

ความงามที่เพียบพร้อม ขาที่เรียวยาว เสียงร้องที่ไพเราะ ไม่มีที่ติ!

แม้จะมีข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ทั้งในเรื่องท่าเต้นที่ยังไม่เชี่ยวชาญ และการควบคุมลมหายใจระหว่างร้องเต้นที่ยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

เพราะนี่เป็นการแสดงร้องเต้นสดครั้งแรกของเธอ ประสบการณ์จึงยังมีไม่มากนัก

แต่ในฐานะนักร้องคนแรก การแสดงครั้งนี้ถือว่าทรงพลังและน่าประทับใจมากแล้ว

"อ้า~~ พี่ชิงเหม่ย หนูรักพี่!!"

โจวหยุนกลายเป็นแฟนคลับตัวยงในทันที ร่วมกรีดร้องบ้าคลั่งไปกับผู้ชมรอบข้าง

จางหงใจเย็นกว่า เธอปรบมือไปพลางพึมพำกับตัวเองไปพลาง:

"น่าเสียดายที่ตัวเพลงยังด้อยไปนิด ถ้าได้อาจารย์เสวี่ยโจวแต่งเพลงจังหวะเร็วให้ชิงเหม่ย คงเพอร์เฟกต์กว่านี้"

ส่วนหลินโจวกลับไม่ได้ปรบมือหรือเอ่ยอะไรออกมา เขาเพียงแต่มองไปที่เวทีด้วยสีหน้างุนงง

นี่เสื้อเชิ้ตของผมไปทำอะไรให้คุณโกรธหรือไง?

เดี๋ยวก็ตกพื้นหรอก รีบเก็บขึ้นมาให้ผมสักทีสิ

ราวกับว่าซูชิงเหม่ยได้ยินเสียงในใจของเขา  พอร้องเพลงจบเธอก็รีบก้มลงเก็บเสื้อเชิ้ตที่ตกอยู่บนพื้น แถมยังปัดฝุ่นออกให้อย่างตั้งใจ

เมื่อผู้ชมเห็นท่าทางน่ารักของเธอเช่นนั้น ต่างก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ พร้อมกับปรบมือเชียร์กันอีกครั้ง

ท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง พิธีกรก้าวขึ้นเวทีและรีบเรียกซูชิงเหม่ยที่กำลังจะเดินลงไว้ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย:

"ชิงเหม่ยครับ ผมขออนุญาตถามแทนแฟนๆ สักหน่อย เสื้อเชิ้ตตัวนี้เป็นของใครกันแน่?"

กล้องเก็บภาพเสื้อเชิ้ตในมือของซูชิงเหม่ย ขณะที่จอภาพขนาดใหญ่เหนือเวทีฉายภาพขยายให้เห็นชัดเจน ตอนนี้ทุกคนต่างเห็นแล้วว่า มันคือเสื้อเชิ้ตผู้ชายจริงๆ

"ทำไมเทพธิดาของผมถึงใส่เสื้อเชิ้ตผู้ชายขึ้นเวทีล่ะ?"

"หรือว่าเสื้อตัวนี้มีความหมายพิเศษบางอย่างสำหรับเธอ?"

"ไม่นะ! อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย!"

เสียงพึมพำด้วยความกังวลดังขึ้นจากแฟนคลับหนุ่มๆ หลายคน

"ฉันยืมมาจากคนอื่นค่ะ" ซูชิงเหม่ยตอบเรียบๆ

"แล้วทำไมถึงเลือกเอาเสื้อเชิ้ตตัวนี้ขึ้นมาแสดงบนเวทีด้วยล่ะครับ?" พิธีกรซักต่อ

"เพราะว่ามันมีความหมายพิเศษสำหรับฉันน่ะค่ะ" คำตอบของเธอยิ่งทำให้ผู้ชมสงสัยมากขึ้นไปอีก

พอพูดจบ ด้านล่างเวทีก็มีเสียงครวญครางดังขึ้น

"ไม่จริงใช่ไหม? หรือว่าจะเดาถูกจริงๆ?"

บรรดาแฟนคลับหนุ่มๆ ต่างพากันส่ายหน้า บอกว่ายอมรับไม่ได้

หรือว่าเทพธิดาจะ...

พิธีกรก็อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบถามต่อ "มีความหมายพิเศษยังไงหรือครับ?"

ซูชิงเหม่ยไม่ได้สนใจท่าทีตกใจของทุกคน เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "คราวที่แล้วฉันผูกเสื้อตัวนี้แล้วได้ที่หนึ่ง ฉันก็เลยเอามาด้วยอีกครั้งค่ะ"

“แค่นั้นเองหรือครับ?” พิธีกรถามอย่างงุนงง

ซูชิงเหม่ยเพียงพยักหน้า สีหน้าเย็นชาเช่นเคย ราวกับจะบอกว่า 'แล้วจะให้เป็นอะไรไปมากกว่านี้อีกล่ะ?'

"อ๋อ... ที่แท้ก็แค่นี้เอง ผมนึกว่าเทพธิดามีคนพิเศษแล้วซะอีก"

"ตกใจกันเปล่าๆ"

แม้แฟนคลับหนุ่มๆ ของซูชิงเหม่ยจะพากันโล่งอก แต่ก็ยังมีเสียงกระซิบกระซาบด้วยความสงสัย:

"แต่... เสื้อตัวนี้เป็นของใครกันแน่นะ? แล้วเขามีความสัมพันธ์อะไรกับซูชิงเหม่ยกันแน่?"

แต่ซูชิงเหม่ยดูเหมือนจะไม่คิดจะพูดอะไรอีก เธอเดินลงจากเวทีไป

ก่อนจะผ่านประตูด้านข้างของห้องถ่ายทำออกไป เธอทอดสายตามองมาทางที่หลินโจวและอีกสองคนยืนอยู่เพียงแวบหนึ่ง แล้วจึงเดินออกไป

"พี่ชิงเหม่ยเท่สุดๆ ไปเลย!"

โจวหยุนยังตื่นเต้น พูดจ้อกแจ้กถึงช่วงเวลาต่างๆ ที่น่าประทับใจในการแสดงของซูชิงเหม่ยไม่หยุด

หลินโจวขมวดคิ้วมุ่น โจวหยุนสังเกตเห็นสีหน้าของเขาจึงถามด้วยความแปลกใจ:

"พี่หลิน มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

จางหงก็หันมามองเขาเช่นกัน หลินโจวพูดขึ้นว่า "แอร์ตรงนี้เปิดแรงเกินไป คุณซูลงจากเวทีแล้วควรจะผูกเสื้อเชิ้ตปิดขาไว้นะ"

"จริงเหรอคะ? ฉันกลับรู้สึกว่าร้อนออกนะ?"

โจวหยุนลูบหน้าผากตัวเอง ซึ่งยังมีเหงื่อซึมอยู่เลย

จางหงก็รู้สึกแปลกใจไม่แพ้กัน เธอเองก็รู้สึกร้อน แล้วจะนับอะไรกับซูชิงเหม่ยที่เพิ่งเต้นเสร็จใหม่ๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรู้สึกหนาว

หลินโจวพยายามอธิบายต่อ "คุณซูเปิดขามากเกินไป อาจจะหนาวได้นะ"

โจวหยุนเอียงคอ "พี่ชิงเหม่ยใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นธรรมดา ก็ไม่ได้เปิดมากเท่าไหร่นี่คะ?"

จางหงมองหลินโจวด้วยสายตาครุ่นคิด ราวกับจะอ่านความในใจเขา

หลินโจวถึงกับอึ้งไป ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ "ผมแค่เป็นห่วงคุณซูที่เพิ่งหายป่วย กลัวว่าเธอจะเป็นหวัดน่ะครับ"

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น เพียงแต่รู้สึกว่ากางเกงขาสั้นของซูชิงเหม่ยดูจะสั้นไปหน่อย เผยให้เห็นเรียวขามากเกินไป แต่อย่างที่โจวหยุนว่า นี่ก็แค่กางเกงยีนส์ขาสั้นธรรมดา ไม่ได้วาบหวิวเลย

คงเป็นเพราะขาของซูชิงเหม่ยยาวเกินไปมั้ง

หลินโจวครุ่นคิด ในหัวแว็บเห็นภาพตอนที่ซูชิงเหม่ยกระชากเสื้อเชิ้ตออกโดยไม่รู้ตัว เรียวขายาวขาวผ่องคู่นั้นราวกับหยกขาวบริสุทธิ์ เปล่งประกายระยิบระยับใต้แสงไฟบนเวที

'เป็นเพราะแสงไฟที่งดงาม หรือเพราะคนที่งดงามกันแน่?'

ทันใดนั้น หลินโจวรู้สึกอยากทำอะไรบางอย่างขึ้นมา เขาหยิบมือถือขึ้นมา เข้าเว็บไซต์มือสมัครเล่น ใช้บัญชีเสวี่ยโจวโพสต์ข้อความ:

(“เสียงเพลงสะท้อนก้องเมฆา ขับขานร่ายรำดุจหิมะโปรย เพียงชายตามอง พาแว่นแคว้นล้มสลาย”)