บทที่ 461 ทุกคนอยากรับศิษย์ (อ่านฟรี)

นึกถึงตอนนี้ ท่าทางเขาตอนนั้นช่างน่าขัน

หลู่หมิง จะให้เขาสั่งสอนได้อย่างไร? จะเทียบได้อย่างไร? เขาเคยบอกว่าช่องว่างระหว่างเขากับหลู่หมิงจะห่างขึ้นเรื่อยๆ พูดไม่ผิด แต่เป็นหลู่หมิงที่นำห่างต่างหาก

ทุกคนมองเซิ่งอู่ซวง หลายคนส่ายหน้าถอนใจ

เซิ่งอู่ซวงเกิดผิดเวลาเท่านั้น

ไม่ใช่เขาไม่แข็งแกร่ง แต่หลู่หมิงแข็งแกร่งเกินไป

หลู่หมิงมองเซิ่งอู่ซวงเรียบๆ แล้วไม่สนใจ พุ่งไปหน้าเสวี่ยเชา

"หลู่หมิง เจ้าจะทำอะไร? เสวี่ยเชาแพ้แล้ว เจ้ากล้าลงมืออีก?"

ประธานหอสายฟ้าตวาด หน้าบึ้งที่สุด

"ใครบอกว่าข้าจะลงมืออีก? ข้าแค่มาเอาเดิมพันที่ชนะ!"

หลู่หมิงยิ้ม ดีดนิ้ว พลังปราณเข้าร่างเสวี่ยเชา เสวี่ยเชาร้อง ได้สติ เห็นหลู่หมิงตรงหน้าก็ตกใจกรีดร้อง "หลู่หมิง เจ้า...เจ้าจะทำอะไร?"

หลู่หมิงอึ้ง ทำปากเบ้ "เสวี่ยเชา เจ้าแพ้แล้ว หยกวิเศษชั้นสูงแปดหมื่นก้อน รีบให้มา"

"แปดหมื่น ข้า...ข้า..."

ตอนนี้เขาอยากตาย

ก่อนหน้าคิดเหมือนเซิ่งอู่ซวง คิดว่าชนะแน่ ถึงยอมพนันแปดหมื่นหยกวิเศษชั้นสูง

ไม่นึกว่าจะแพ้

แปดหมื่นหยกวิเศษชั้นสูง เสวี่ยเชาชาตินี้ไม่เคยมีมากขนาดนี้ นี่คือยืมอาจารย์มา ต้องคืนแน่นอน

ใจเขาสั่น มองอาจารย์อ้อนวอน

ประมุขหอสายฟ้าสายตาวูบหลายที หันหน้าหนี

ที่นี่มีประมุขหอห้าคน ไม่ใช่เขาคนเดียว ถ้าคนเดียวก็ง่าย

แต่ประมุขหอมากขนาดนี้ เขาไม่กล้าล้ำเส้น

"เสวี่ยเชา พนันแล้วต้องยอมรับ มองอาจารย์ก็เปล่าประโยชน์ ให้หยกมา!"

เสียงเรียบๆ ของประมุขหอลมดังขึ้น

เสวี่ยเชาตัวสั่น หน้าซีดหยิบแหวนเก็บของ คือที่ประมุขหอสายฟ้าให้เมื่อครู่ หลู่หมิงยิ้มรับมา ตรวจสอบแล้วเก็บไว้

"ขอบใจ พอดีช่วงนี้ขาดหยกใช้!"

หลู่หมิงเสริมยิ้มๆ ในใจดีใจสุดๆ

เวลาไม่นานได้หยกวิเศษชั้นสูงหนึ่งหมื่นหนึ่งพันก้อน หยกนี้ได้ง่ายจัง เร็วกว่าปล้นอีก

ตอนนี้หยกฝึกพลังปราณของหลู่หมิงพอแล้ว

ส่วนเสวี่ยเชาเกือบโกรธจนเป็นลม

"หลู่หมิง เจ้าจะรับข้าเป็นอาจารย์ไหม? ข้าไม่บังคับให้เจ้าฝึกวิถีเดียว อยากฝึกกี่วิถีก็ได้ ข้าแค่สอนวิถีลม เป็นไง?"

ตอนนี้ ประมุขหอลมพูดขึ้น

หลู่หมิงอึ้ง ไม่นึกว่าประมุขหอลมจะขอรับศิษย์ที่นี่

"หลู่หมิง ข้าก็อยากรับเจ้าเป็นศิษย์ เจ้าจะรับข้าเป็นอาจารย์ไหม? เงื่อนไขข้าเหมือนไอ้แก่ลม ไม่ห้ามฝึกวิถีอื่น ข้าแค่สอนวิถีไฟ!"

ตอนนี้ ประมุขหอไฟก็พูด

คนอื่นตกใจ มองหลู่หมิงตาค้าง อิจฉาที่สุด

ประมุขหอลม ประธานหอไฟ พูดพร้อมกัน อยากรับหลู่หมิงเป็นศิษย์ ไม่ยุ่งวิถีอื่น นั่นคือหลู่หมิงมีอาจารย์หลายคนได้

แบบนี้ หลู่หมิงมีทั้งประมุขหอลมและประมุขหอไฟเป็นอาจารย์ ใครจะไม่อิจฉา?

อัจฉริยะธรรมดา อยากมีประมุขหอเป็นอาจารย์สักคน ยากนักหนา นี่กลับมีประมุขหอหลายคนอยากรับหลู่หมิงเป็นศิษย์

แต่คิดอีกที ก็ปกติ พรสวรรค์หลู่หมิงน่าตกใจเกินไป อนาคตไร้ขีดจำกัด รับเป็นศิษย์ได้ สายนั้นต้องรุ่งเรืองแน่

ส่วนประมุขหอทอง ประมุขหอดิน ก็อยากรับ แต่น่าเสียดายวิถีที่ฝึกไม่เข้ากับหลู่หมิง จึงรับเป็นศิษย์ไม่ได้

ได้แต่อิจฉาประมุขหอลมและประมุขหอไฟ

"ดูสิ หลู่หมิงอึ้งไป คงดีใจจนช็อก"

บางคนพูดอิจฉา

ตอนนี้หลู่หมิงไม่ได้อึ้ง แต่กำลังคิด ลังเล

ใช่ หลู่หมิงลังเล

มีประมุขหอสองคนเป็นอาจารย์ ประโยชน์ชัดเจน

ไม่เพียงมีที่พึ่งแข็งแกร่งสองคน ถ้าวิถีลมไฟได้ประมุขหอสองคนสอน ต้องลดการเดินผิดทางแน่ สองข้อนี้ หลู่หมิงสนใจ

แต่หลู่หมิงกังวล

เขามีความลับมากเกินไป

ไม่เพียงฝึกคัมภีร์ขั้นเทพ ยังมีวิชายุทธ์ขั้นเทพ มีสายโลหิตเก้ามังกร ยังมีวิหารเทพสูงสุด

บางความลับมองไม่เห็น แต่ถ้ารับเป็นอาจารย์ อยู่ด้วยกันบ่อย ใกล้ชิดเกินไป ยากจะไม่ให้ประมุขหอรู้

ถึงตอนนั้น ความลับเปิดเผย เขาอันตราย

ไม่ต้องมาก เปิดเผยอย่างเดียว ยากจะไม่ให้ประมุขหอคิดชั่ว ฆ่าเขาแย่งของ จุดนี้ หลู่หมิงต้องคิด

คิดครู่ใหญ่ หลู่หมิงกัดฟัน ตัดสินใจ

คำนับประมุขหอลมไฟ "หลู่หมิงขอบคุณความเมตตาประมุขหอทั้งสอง แต่หลู่หมิงเคยมีอาจารย์ และสาบานว่าชาตินี้จะไม่รับคนอื่นเป็นอาจารย์อีก ที่นี่ หลู่หมิงต้องทำให้ประมุขหอทั้งสองผิดหวัง"

หลู่หมิงแต่งเรื่องขึ้นมา

พูดจบ ที่นั่นตกใจ อึกทึก

"อะไรนะ? หลู่หมิงปฏิเสธ เขาปฏิเสธ?"

"วู้ว ข้าฟังไม่ผิดใช่ไหม? ประมุขหอสองคนจะรับเป็นศิษย์พร้อมกัน ไม่ยุ่งวิถีอื่น เงื่อนไขดีขนาดนี้ เขาปฏิเสธ? นี่...นี่ชวนโมโหเกินไป?"

"สวรรค์ เขาไม่เอาโอกาสนี้ ให้ข้าสิ ให้ครึ่งเดียวก็พอ"

หลายคนตะโกน

แต่ตอนนี้ไม่มีใครบอกว่าหลู่หมิงหยิ่งผยอง

ถ้าเป็นก่อนวันนี้ หลู่หมิงปฏิเสธประมุขหอทั้งสอง ต้องมีคนด่าเป็นพรวน บอกว่าเกินตัว หยิ่งผยอง ไม่เห็นประมุขหอในสายตา

แต่ตอนนี้ ถึงคิดแบบนั้นก็ไม่กล้าด่า เพราะกลัวอีกพักหลู่หมิงก้าวหน้าอีก หน้าพวกเขาจะบวม

ประมุขหอลมไฟก็อึ้ง ไม่นึกว่าหลู่หมิงจะปฏิเสธ

"หลู่หมิง เจ้าลองคิดอีกที!"

ประมุขหอลมพูด

"ผู้น้อยขอบคุณความเมตตาประมุขหอลมมาก แต่สาบานไว้แล้ว ผู้น้อยผิดไม่ได้ ไม่งั้นจะกลายเป็นคนลืมบุญคุณ ไม่เคารพอาจารย์"

หลู่หมิงคำนับอีก

เห็นแบบนี้ ประธานหอลมรู้ว่าหลู่หมิงตัดสินใจแล้ว ถอนใจยาว

คนมีพรสวรรค์ขนาดนี้ พลาดไป น่าเสียดาย

ด้านข้าง ตาประมุขหอสายฟ้าวาบยินดี

"ดี ดี หลู่หมิง ถ้าเจ้ารับไอ้แก่ลมไอ้แก่ไฟเป็นอาจารย์ เรื่องคงจัดการยาก ตอนนี้เจ้าปฏิเสธ ฮ่าฮ่า เจ้าฆ่าตัวตาย!"

ประมุขหอสายฟ้าหัวเราะในใจ สายตาเหี้ยมเกรียม