บทที่ 33
บทที่ 33
อาชีพที่ซ็องฮยอนชางเลือกแทนนักเวทมนตร์และอาชีพที่ดีอื่นๆ คือนักธนู
[คุณได้เลือก "นักธนู"]
[ความสามารถโดยรวมของคุณเพิ่มขึ้นเนื่องจากได้รับอาชีพใหม่]
และทักษะระดับโกงที่ทำลายความสมดุลซึ่งมีเฉพาะนักธนูเท่านั้น
ทักษะนั้นปรากฏขึ้นตรงหน้าซ็องฮยอนชาง
[ทักษะ: การเคลื่อนไหวหลบหลีก]
[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]
[ทักษะ: ลูกธนูไฟ]
หนึ่งในนั้นคือทักษะการเคลื่อนไหวหลบหลีกที่มีอยู่ในร้านเกียรติยศ แม้จะน่าเสียดาย แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะเลือกทักษะนี้
"การบรรจุกระสุนใหม่..!"
'การบรรจุกระสุนใหม่' เป็นทักษะที่มีเฉพาะนักธนูเท่านั้น
ทักษะนี้เป็นทักษะพิเศษที่มอบให้เฉพาะนักธนูซึ่งมีเวลาคูลดาวน์ของทักษะที่ยาวนานกว่าอาชีพอื่นๆ
ซ็องฮยอนชางเลือกทักษะนี้โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
[คุณได้รับทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่"]
[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]
[ผลลัพธ์: เมื่อใช้ทักษะ เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดยกเว้นการบรรจุกระสุนใหม่จะถูกรีเซ็ต]
[คูลดาวน์: 120 นาที]
[การใช้พลังเวท: 200]
เพราะเป็นทักษะเฉพาะของนักธนู ชื่อทักษะจึงเป็นแค่การบรรจุกระสุนใหม่
"ไม่คิดว่าจะได้รับทันทีหลังเปลี่ยนอาชีพ..."
แม้จะมีเวลาคูลดาวน์ที่ค่อนข้างยาวและใช้พลังเวทมาก แต่สำหรับซ็องฮยอนชางแล้ว พลังเวท 200 ไม่ใช่ปัญหา
ด้วยคุณลักษณะพิเศษจุดพลังเวทของจอมเวทผู้เสื่อมถอยที่ได้รับเป็นรางวัลลับ เขาจะไม่มีปัญหาเรื่องพลังเวทไม่พอในตอนนี้
"ถ้าอย่างนั้น ใช้พอยต์ทักษะที่เหลือด้วยเลยดีกว่า"
สำหรับการบรรจุกระสุนใหม่ ประสิทธิภาพของระดับทักษะนั้นเหลือเชื่อมาก
ทุกๆ 1 ระดับ เวลาคูลดาวน์จะลดลงถึง 5 นาที
ลดลงได้มากสุด 1 ชั่วโมง หลังจากนั้นการเพิ่มระดับทักษะจะช่วยลดการใช้พลังเวทเท่านั้น
ซ็องฮยอนชางเปิดหน้าต่างสถานะทันที
[ชื่อ] : ซ็องฮยอนชาง
[อาชีพ] : นักบวช, นักดาบ, นักธนู
[เลเวล] : 60
[พลังเวท] : 1600/1400
[ประสบการณ์] : 3%
[คุณลักษณะพิเศษ] : ประสบการณ์ 10 เท่า, กระจกยาตะ, จุดพลังเวทของจอมเวทผู้เสื่อมถอย
[ทักษะ] : (P)พรแห่งแสงสว่าง(LV:1), ทำให้อ่อนแอ(LV:1), พรของผู้พิพากษา(LV:1), สัมผัสแห่งการเยียวยา(LV:1) ดาบเดียวตัด(LV:50), การชักดาบ(LV:1) (P)ดาบศาสตร์ขั้นกลาง(LV:1), (P)ดาบศาสตร์ขั้นสูง(LV:1), การตัด(LV:11), การบรรจุกระสุนใหม่(LV:1) / พอยต์ทักษะ: 11
[เควสต์ประจำวัน] : -
ซ็องฮยอนชางใช้พอยต์ทักษะที่เหลือ 11 พอยต์ทั้งหมดกับการบรรจุกระสุนใหม่ทันที
[ระดับทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่" เพิ่มขึ้นเป็น 12]
[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]
[ผลลัพธ์: เมื่อใช้ทักษะ เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดยกเว้นการบรรจุกระสุนใหม่จะถูกรีเซ็ต]
[คูลดาวน์: 65 นาที]
[การใช้พลังเวท: 200]
เมื่อระดับทักษะการบรรจุกระสุนใหม่เพิ่มขึ้นเป็น 12 เวลาคูลดาวน์ก็ลดลงเหลือ 65 นาที
"อีกแค่ 1 ระดับก็จะเหลือ 60 นาทีสินะ..."
พูดตามตรง แม้ว่า 1 ชั่วโมงจะถือว่าเป็นเวลาคูลดาวน์ที่ยาวนาน แต่เมื่อคิดถึงประสิทธิภาพของทักษะแล้วก็ไม่ได้ยาวนานเลย
เพราะแม้แต่ทักษะโจมตีพื้นที่กว้างที่มีเวลาคูลดาวน์ยาวนาน ก็สามารถใช้ได้อีกครั้งทันทีหากใช้การบรรจุกระสุนใหม่
การบรรจุกระสุนใหม่เป็นทักษะระดับโกงขนาดนั้น
"ถ้าอย่างนั้น ไปกันเลยดีกว่า"
ดูเหมือนว่าเสียงจะดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
"ช่... ช่วยด้วย...!"
"หั... หัวหน้าครับ..! ผมเหลือพลังเวทแค่..."
ดูเหมือนว่าฮันเตอร์ที่กำลังถูกแมนทิคอร์ไล่ล่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว
อู้ม..!!
พรึ่บ!!
ซ็องฮยอนชางดึงพลังเวทขึ้นมาแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วไปยังที่ที่ฮันเตอร์อยู่
*
ตึกตักตึกตักตัก!!
ตึกตักตึกตักตัก!!
ฮันเตอร์ทั้งหกคนกำลังวิ่งหนีแมนทิคอร์อย่างสุดชีวิต
แต่ตอนนี้พลังเวทของพวกเขากำลังจะหมดลงแล้ว
"บ้าเอ๊ย!!!"
"หัวหน้าครับ!! ตอนนี้เราจะทำยังไงดี..?! ต้องฝ่าไปเลยไม่ใช่เหรอครับ?! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราต้องตายอย่างไร้ค่าแน่ๆ!!"
คิมกอนอูไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลยเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกทีม
'บ้าชิบ..! บ้าชิบ..!'
ยิ่งวิ่งหนี จำนวนแมนทิคอร์ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
จำนวนแมนทิคอร์ที่ไล่ล่าคิมกอนอูและฮันเตอร์ทีม 2 ตอนนี้เกินร้อยตัวไปแล้วจริงๆ
สถานการณ์ที่แมนทิคอร์ทั้งหมดในเกตถูกดึงความสนใจมา
'จะต้องตายแบบนี้จริงๆ เหรอ? ฉัน?'
ตอนนี้พลังเวทของคิมกอนอูก็ถึงขีดจำกัดแล้ว
บางทีการต่อสู้กับแมนทิคอร์ตั้งแต่แรกอาจจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง
อย่างน้อยถ้าต่อสู้แล้วตายก็คงจะรู้สึกเสียดายน้อยกว่า แต่ถ้าตายแบบนี้ในขณะที่กำลังหนี คงไม่มีการตายที่ไร้ค่ากว่านี้อีกแล้ว
โครว์ว์ว์ว์ว์!!!!!
แมนทิคอร์ตัวหนึ่งที่ไล่ตามมาด้านหน้าสุดพ่นเปลวไฟออกจากปาก
ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!
"หัวหน้าครับ!!"
"ห... หลบ!!"
"ทำไงดี.. พลังเวท..!"
ระยะห่างกับแมนทิคอร์แคบลงกว่าเดิม ทำให้ยากที่จะหลบ
พลังเวทก็หมด ไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้
'ตายแล้ว..!'
เปลวไฟร้อนแรงพุ่งขึ้นมาตรงหน้าคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2
อีกไม่ถึง 1 วินาที ไฟนรกที่แมนทิคอร์พ่นออกมาก็จะปกคลุมตัวเขา
แต่ตอนนั้นเอง
โครม!!!
ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็พุ่งออกมาเหมือนจรวดตรงหน้าคิมกอนอู
ชายที่ปรากฏตัวตรงหน้าไม่ได้ชักดาบที่เอวออกมา เพียงแค่ยืนนิ่งอยู่เฉยๆ
"อัน... อันตราย......"
คิมกอนอูตะโกน แต่สายไปแล้ว
ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!
ฟรึ่บๆๆๆ!!!!
ไฟนรกอันร้อนแรงที่แมนทิคอร์พ่นออกมาปกคลุมร่างของชายคนนั้น
เขาคงจะตายทันทีเพราะถูกไฟนรกเผาจนถึงกระดูก
แต่แล้วเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อก็เกิดขึ้น
"อะ... อะไรกัน..?!"
ชายคนนั้นยังคงไม่ทำอะไรเลย แต่กลับสามารถป้องกันไฟนรกทั้งหมดได้
พูดให้ถูกต้องคือ ดูเหมือนไฟนรกจะถูกดูดเข้าไปในร่างของชายคนนั้น
[กระจกยาตะทำงาน]
[ดูดซับไฟนรกของแมนทิคอร์แล้ว]
ข้อความปรากฏขึ้นตรงหน้าซ็องฮยอนชางที่ปรากฏตัวต่อหน้าคิมกอนอู
'ฮู้ว.. ดูเท่ชิบหายเลย'
ถ้าไม่มีกระจกยาตะ แม้แต่ซ็องฮยอนชางเองก็คงตายทันทีที่โดนไฟนรกของแมนทิคอร์
'ต้องจบในครั้งเดียว'
จำนวนแมนทิคอร์ที่เห็นตรงหน้าเกินร้อยตัว
'โชคดีที่ยังไม่ได้ล้อมเรา พวกมันมาเป็นแถวเดียว'
เนื่องจากมีแมนทิคอร์บางตัวที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย นี่จึงเป็นโอกาสที่จะฆ่าพวกมันทั้งหมดในครั้งเดียว
"คุณ... คุณเป็นใครครับ...?"
"ขอบ... ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราครับ!!"
"ฮือๆ..! ขอบคุณจริงๆ ค่ะ!! ฉันคิดว่าจะต้องตายแน่ๆ แล้ว..!"
ฮันเตอร์ทีม 2 ที่อยู่ด้านหลังซ็องฮยอนชางกำลังถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวขอบคุณเขา
แต่เขาไม่ได้สนใจคำพูดของพวกเขา และเตรียมท่าทันที
'ทุกคนปล่อยตัวเกินไปเพราะคิดว่ารอดแล้ว'
อู้ม..!!!
พลังเวทสีฟ้าค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากร่างของซ็องฮยอนชาง
พร้อมกันนั้น ซ็องฮยอนชางก็จับด้ามดาบที่เอว
แล้วเขาก็ใช้ทักษะสี่อย่างพร้อมกันขณะฟันดาบ
[คุณได้ใช้ทักษะ "พรของผู้พิพากษา"]
[คุณได้ใช้ทักษะ "การตัด"]
[คุณได้ใช้ทักษะ "การชักดาบ"]
[คุณได้ใช้ทักษะ "ดาบเดียวตัด"]
ฉัวะ!!!!!!!
พลังทำลายล้างอันน่าเกรงขามในรูปของคลื่นดาบสีฟ้าพุ่งออกมาจากดาบของซ็องฮยอนชางเป็นแนวยาว
ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-
ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-
ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!
ร่างของแมนทิคอร์ประมาณครึ่งหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าถูกตัดครึ่งในพริบตา
"อะ... อะไรกัน..!!"
"หรือว่า... จะเป็นฮันเตอร์ระดับ S...?!"
"อย่างน้อยก็ต้องเป็นฮันเตอร์ระดับ A เลเวล 3 แน่ๆ...?!"
"ว้าว.. แข็งแกร่งจนไม่น่าเชื่อจริงๆ.."
ฮันเตอร์ทีม 2 ที่รอดตายมาได้ต่างเบิกตากว้างมองภาพอันน่าทึ่งของซ็องฮยอนชาง
โครว์ว์ว์ว์!!!
ตึง..! ตึง..! ตึง..!
เพียงการโจมตีครั้งเดียว เขาสามารถล้มแมนทิคอร์กว่า 50 ตัว
แต่ยังมีแมนทิคอร์เหลืออยู่อีกมาก
พวกมันกำลังวิ่งเข้าหาซ็องฮยอนชางอย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกัน ฮันเตอร์ที่มองอยู่ด้านหลังรู้สึกเหมือนกำลังมองอัจฉริยะแห่งดาบ
สวับ
ซ็องฮยอนชางเก็บดาบที่ถืออยู่เข้าฝักทันที แล้วใช้ทักษะ
[คุณได้ใช้ทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่"]
[เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดถูกรีเซ็ต]
นี่คือโอกาสสุดท้าย
เขาใช้ทักษะเดิมอีกครั้งเหมือนกับที่เพิ่งใช้ไป
[คุณได้ใช้ทักษะ "การตัด"]
[คุณได้ใช้ทักษะ "การชักดาบ"]
[คุณได้ใช้ทักษะ "ดาบเดียวตัด"]
และรวมถึงไฟนรกที่ดูดซับมาจากแมนทิคอร์เมื่อครู่
[ปลดปล่อยการโจมตีที่ดูดซับไว้]
ฉัวะ!!!!
ดาบของซ็องฮยอนชางตัดผ่านพื้นดินและท้องฟ้า
คลื่นดาบขนาดใหญ่ที่พุ่งออกมาจากดาบของเขาตัดร่างของแมนทิคอร์
ฟรึ่บๆๆๆ!!!
นอกจากนี้ ไฟนรกของแมนทิคอร์ที่เขาดูดซับไว้ก็เพิ่มเข้าไปด้วย ทำให้พวกมันถูกเผาไหม้ทันทีที่ร่างถูกตัด
[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]
หลังจากล้มแมนทิคอร์กว่าร้อยตัว เขาจึงสังเกตเห็นข้อความที่ปรากฏขึ้นภายหลัง
"ฮึก.. ฮึก.."
ซ็องฮยอนชางหอบหายใจอย่างหนัก
เนื่องจากใช้พลังเวทจำนวนมากในครั้งเดียว ทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก
นอกจากนี้ ร่างกายของซ็องฮยอนชางยังไม่พร้อมที่จะรองรับการใช้ทักษะที่มีพลังทำลายล้างขนาดนี้
"ขอบ... ขอบคุณมากครับ..!"
"ขอถามชื่อของท่านได้ไหมครับ..?"
"ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราครับ!!"
ฮันเตอร์ทีม 2 เข้ามาหาซ็องฮยอนชางและโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งพร้อมกล่าวขอบคุณ
และคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซล
เขาเดินเข้ามาหาซ็องฮยอนชาง
"ผมขอขอบคุณอย่างจริงใจที่ช่วยพวกเราไว้ ถ้าไม่ได้คุณช่วย พวกเราคงตายกันหมดแล้ว อ้อ ผมชื่อคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซลครับ ถ้าคุณให้ช่องทางติดต่อไว้ ผมจะตอบแทนบุญคุณนี้......"
"ได้รับสิ่งที่ควรได้แล้ว.. ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ พวกคุณรีบออกไปนอกเกตก่อนที่มอนสเตอร์จะปรากฏตัวอีกครั้ง"
ซ็องฮยอนชางที่ดูเหนื่อยล้าอย่างมากพูดตัดบทคิมกอนอูแล้วหันหลังเดินไปทางทางออกของเกต
"ท่าน... ชื่อ...!"
ในมือของคิมกอนอูมีนามบัตรที่ซ็องฮยอนชางไม่ได้รับไว้
[คุณได้ช่วยเหลือฮันเตอร์ที่กำลังเผชิญอันตรายถึงชีวิต]
[ชื่อเสียง +6]
ตรงหน้าของซ็องฮยอนชางปรากฏข้อความว่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น
"ว้าว.. สุดยอดจริงๆ.."
"ผมก็อยากเป็นฮันเตอร์แบบนั้น.. ช่วยคนแล้วยังไม่เรียกร้องอะไรเลย..?"
"แน่นอนว่าพวกเราควรเอาเป็นแบบอย่าง.. ทั้งฝีมือก็เยี่ยม นิสัยก็ดี.. แถมหน้าตาก็หล่อด้วย.."
"หล่อจริงๆ นั่นแหละ"
"ใช่ไหม..?"
เมื่อฮันเตอร์ทีม 2 ที่รอดตายมาได้เริ่มพูดมากขึ้น คิมกอนอูหัวหน้าทีมจึงออกปาก
"เงียบๆ หน่อย รีบออกไปกันก่อนที่แมนทิคอร์จะปรากฏตัวอีกครั้ง"
"ครับ ใช่เลยครับ!"
"เอ๊ะ แต่ว่าผมรู้สึกเหมือนเคยเห็นคนนั้นที่ไหนมาก่อนนะ?"
แต่แล้วสมาชิกคนหนึ่งในทีมก็ถามคิมกอนอูด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นหน้าแบบนั้นในหมู่ฮันเตอร์ระดับสูงเลยนะ"
"อืม.. งั้นเหรอครับ..? แต่ผมแน่ใจว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน.."
"อย่าพูดเรื่องไร้สาระ รีบตามมาเร็ว"
คิมกอนอูและฮันเตอร์ทีม 2 เริ่มมุ่งหน้าออกไปนอกเกตอย่างรวดเร็ว
*
วันรุ่งขึ้น
ช่วงเช้ามีการประชุมใหญ่ที่เรียกทุกทีมในสาขาฮันเตอร์แห่งโซลมารวมตัวกัน
ฮันเตอร์ทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซลมาถึงห้องประชุมเป็นกลุ่มแรก
"ชิ.. รองหัวหน้าสาขาเอาเด็กใหม่ที่แปลกๆ เข้ามาในสาขาฮันเตอร์.."
คิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
จองโบมิน ฮันเตอร์ระดับ B เลเวล 3 ในทีม 2 ตอบกลับคำพูดของเขา
"แต่ถ้ารองหัวหน้าสาขายอมรับขนาดนั้น ก็น่าจะเป็นฮันเตอร์ที่มีพรสวรรค์และมีอนาคตสดใสแน่ๆ ไม่ใช่เหรอครับ?"
"ถึงอย่างนั้นก็แค่ฮันเตอร์ระดับ D เท่านั้นแหละ"
"จริงด้วยครับ ตั้งแต่แรกฮันเตอร์ระดับ D ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซลอยู่แล้วนี่ครับ"
การประชุมครั้งนี้เพื่อแนะนำซ็องฮยอนชางที่รองหัวหน้าสาขาชเวบยองฮุนรับเข้ามาใหม่
"ดูซิว่าหน้าตาเป็นยังไง"
พวกเขารวมตัวกันในห้องประชุมและรอฮันเตอร์คนอื่นๆ มาถึง