ตอนที่แล้วบทที่ 32
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 34

บทที่ 33


บทที่ 33

อาชีพที่ซ็องฮยอนชางเลือกแทนนักเวทมนตร์และอาชีพที่ดีอื่นๆ คือนักธนู

[คุณได้เลือก "นักธนู"]

[ความสามารถโดยรวมของคุณเพิ่มขึ้นเนื่องจากได้รับอาชีพใหม่]

และทักษะระดับโกงที่ทำลายความสมดุลซึ่งมีเฉพาะนักธนูเท่านั้น

ทักษะนั้นปรากฏขึ้นตรงหน้าซ็องฮยอนชาง

[ทักษะ: การเคลื่อนไหวหลบหลีก]

[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]

[ทักษะ: ลูกธนูไฟ]

หนึ่งในนั้นคือทักษะการเคลื่อนไหวหลบหลีกที่มีอยู่ในร้านเกียรติยศ แม้จะน่าเสียดาย แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะเลือกทักษะนี้

"การบรรจุกระสุนใหม่..!"

'การบรรจุกระสุนใหม่' เป็นทักษะที่มีเฉพาะนักธนูเท่านั้น

ทักษะนี้เป็นทักษะพิเศษที่มอบให้เฉพาะนักธนูซึ่งมีเวลาคูลดาวน์ของทักษะที่ยาวนานกว่าอาชีพอื่นๆ

ซ็องฮยอนชางเลือกทักษะนี้โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

[คุณได้รับทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่"]

[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]

[ผลลัพธ์: เมื่อใช้ทักษะ เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดยกเว้นการบรรจุกระสุนใหม่จะถูกรีเซ็ต]

[คูลดาวน์: 120 นาที]

[การใช้พลังเวท: 200]

เพราะเป็นทักษะเฉพาะของนักธนู ชื่อทักษะจึงเป็นแค่การบรรจุกระสุนใหม่

"ไม่คิดว่าจะได้รับทันทีหลังเปลี่ยนอาชีพ..."

แม้จะมีเวลาคูลดาวน์ที่ค่อนข้างยาวและใช้พลังเวทมาก แต่สำหรับซ็องฮยอนชางแล้ว พลังเวท 200 ไม่ใช่ปัญหา

ด้วยคุณลักษณะพิเศษจุดพลังเวทของจอมเวทผู้เสื่อมถอยที่ได้รับเป็นรางวัลลับ เขาจะไม่มีปัญหาเรื่องพลังเวทไม่พอในตอนนี้

"ถ้าอย่างนั้น ใช้พอยต์ทักษะที่เหลือด้วยเลยดีกว่า"

สำหรับการบรรจุกระสุนใหม่ ประสิทธิภาพของระดับทักษะนั้นเหลือเชื่อมาก

ทุกๆ 1 ระดับ เวลาคูลดาวน์จะลดลงถึง 5 นาที

ลดลงได้มากสุด 1 ชั่วโมง หลังจากนั้นการเพิ่มระดับทักษะจะช่วยลดการใช้พลังเวทเท่านั้น

ซ็องฮยอนชางเปิดหน้าต่างสถานะทันที

[ชื่อ] : ซ็องฮยอนชาง

[อาชีพ] : นักบวช, นักดาบ, นักธนู

[เลเวล] : 60

[พลังเวท] : 1600/1400

[ประสบการณ์] : 3%

[คุณลักษณะพิเศษ] : ประสบการณ์ 10 เท่า, กระจกยาตะ, จุดพลังเวทของจอมเวทผู้เสื่อมถอย

[ทักษะ] : (P)พรแห่งแสงสว่าง(LV:1), ทำให้อ่อนแอ(LV:1), พรของผู้พิพากษา(LV:1), สัมผัสแห่งการเยียวยา(LV:1) ดาบเดียวตัด(LV:50), การชักดาบ(LV:1) (P)ดาบศาสตร์ขั้นกลาง(LV:1), (P)ดาบศาสตร์ขั้นสูง(LV:1), การตัด(LV:11), การบรรจุกระสุนใหม่(LV:1) / พอยต์ทักษะ: 11

[เควสต์ประจำวัน] : -

ซ็องฮยอนชางใช้พอยต์ทักษะที่เหลือ 11 พอยต์ทั้งหมดกับการบรรจุกระสุนใหม่ทันที

[ระดับทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่" เพิ่มขึ้นเป็น 12]

[ทักษะ: การบรรจุกระสุนใหม่]

[ผลลัพธ์: เมื่อใช้ทักษะ เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดยกเว้นการบรรจุกระสุนใหม่จะถูกรีเซ็ต]

[คูลดาวน์: 65 นาที]

[การใช้พลังเวท: 200]

เมื่อระดับทักษะการบรรจุกระสุนใหม่เพิ่มขึ้นเป็น 12 เวลาคูลดาวน์ก็ลดลงเหลือ 65 นาที

"อีกแค่ 1 ระดับก็จะเหลือ 60 นาทีสินะ..."

พูดตามตรง แม้ว่า 1 ชั่วโมงจะถือว่าเป็นเวลาคูลดาวน์ที่ยาวนาน แต่เมื่อคิดถึงประสิทธิภาพของทักษะแล้วก็ไม่ได้ยาวนานเลย

เพราะแม้แต่ทักษะโจมตีพื้นที่กว้างที่มีเวลาคูลดาวน์ยาวนาน ก็สามารถใช้ได้อีกครั้งทันทีหากใช้การบรรจุกระสุนใหม่

การบรรจุกระสุนใหม่เป็นทักษะระดับโกงขนาดนั้น

"ถ้าอย่างนั้น ไปกันเลยดีกว่า"

ดูเหมือนว่าเสียงจะดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"ช่... ช่วยด้วย...!"

"หั... หัวหน้าครับ..! ผมเหลือพลังเวทแค่..."

ดูเหมือนว่าฮันเตอร์ที่กำลังถูกแมนทิคอร์ไล่ล่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว

อู้ม..!!

พรึ่บ!!

ซ็องฮยอนชางดึงพลังเวทขึ้นมาแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วไปยังที่ที่ฮันเตอร์อยู่

*

ตึกตักตึกตักตัก!!

ตึกตักตึกตักตัก!!

ฮันเตอร์ทั้งหกคนกำลังวิ่งหนีแมนทิคอร์อย่างสุดชีวิต

แต่ตอนนี้พลังเวทของพวกเขากำลังจะหมดลงแล้ว

"บ้าเอ๊ย!!!"

"หัวหน้าครับ!! ตอนนี้เราจะทำยังไงดี..?! ต้องฝ่าไปเลยไม่ใช่เหรอครับ?! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราต้องตายอย่างไร้ค่าแน่ๆ!!"

คิมกอนอูไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลยเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกทีม

'บ้าชิบ..! บ้าชิบ..!'

ยิ่งวิ่งหนี จำนวนแมนทิคอร์ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

จำนวนแมนทิคอร์ที่ไล่ล่าคิมกอนอูและฮันเตอร์ทีม 2 ตอนนี้เกินร้อยตัวไปแล้วจริงๆ

สถานการณ์ที่แมนทิคอร์ทั้งหมดในเกตถูกดึงความสนใจมา

'จะต้องตายแบบนี้จริงๆ เหรอ? ฉัน?'

ตอนนี้พลังเวทของคิมกอนอูก็ถึงขีดจำกัดแล้ว

บางทีการต่อสู้กับแมนทิคอร์ตั้งแต่แรกอาจจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง

อย่างน้อยถ้าต่อสู้แล้วตายก็คงจะรู้สึกเสียดายน้อยกว่า แต่ถ้าตายแบบนี้ในขณะที่กำลังหนี คงไม่มีการตายที่ไร้ค่ากว่านี้อีกแล้ว

โครว์ว์ว์ว์ว์!!!!!

แมนทิคอร์ตัวหนึ่งที่ไล่ตามมาด้านหน้าสุดพ่นเปลวไฟออกจากปาก

ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!

"หัวหน้าครับ!!"

"ห... หลบ!!"

"ทำไงดี.. พลังเวท..!"

ระยะห่างกับแมนทิคอร์แคบลงกว่าเดิม ทำให้ยากที่จะหลบ

พลังเวทก็หมด ไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้

'ตายแล้ว..!'

เปลวไฟร้อนแรงพุ่งขึ้นมาตรงหน้าคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2

อีกไม่ถึง 1 วินาที ไฟนรกที่แมนทิคอร์พ่นออกมาก็จะปกคลุมตัวเขา

แต่ตอนนั้นเอง

โครม!!!

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งก็พุ่งออกมาเหมือนจรวดตรงหน้าคิมกอนอู

ชายที่ปรากฏตัวตรงหน้าไม่ได้ชักดาบที่เอวออกมา เพียงแค่ยืนนิ่งอยู่เฉยๆ

"อัน... อันตราย......"

คิมกอนอูตะโกน แต่สายไปแล้ว

ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!

ฟรึ่บๆๆๆ!!!!

ไฟนรกอันร้อนแรงที่แมนทิคอร์พ่นออกมาปกคลุมร่างของชายคนนั้น

เขาคงจะตายทันทีเพราะถูกไฟนรกเผาจนถึงกระดูก

แต่แล้วเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อก็เกิดขึ้น

"อะ... อะไรกัน..?!"

ชายคนนั้นยังคงไม่ทำอะไรเลย แต่กลับสามารถป้องกันไฟนรกทั้งหมดได้

พูดให้ถูกต้องคือ ดูเหมือนไฟนรกจะถูกดูดเข้าไปในร่างของชายคนนั้น

[กระจกยาตะทำงาน]

[ดูดซับไฟนรกของแมนทิคอร์แล้ว]

ข้อความปรากฏขึ้นตรงหน้าซ็องฮยอนชางที่ปรากฏตัวต่อหน้าคิมกอนอู

'ฮู้ว.. ดูเท่ชิบหายเลย'

ถ้าไม่มีกระจกยาตะ แม้แต่ซ็องฮยอนชางเองก็คงตายทันทีที่โดนไฟนรกของแมนทิคอร์

'ต้องจบในครั้งเดียว'

จำนวนแมนทิคอร์ที่เห็นตรงหน้าเกินร้อยตัว

'โชคดีที่ยังไม่ได้ล้อมเรา พวกมันมาเป็นแถวเดียว'

เนื่องจากมีแมนทิคอร์บางตัวที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย นี่จึงเป็นโอกาสที่จะฆ่าพวกมันทั้งหมดในครั้งเดียว

"คุณ... คุณเป็นใครครับ...?"

"ขอบ... ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราครับ!!"

"ฮือๆ..! ขอบคุณจริงๆ ค่ะ!! ฉันคิดว่าจะต้องตายแน่ๆ แล้ว..!"

ฮันเตอร์ทีม 2 ที่อยู่ด้านหลังซ็องฮยอนชางกำลังถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวขอบคุณเขา

แต่เขาไม่ได้สนใจคำพูดของพวกเขา และเตรียมท่าทันที

'ทุกคนปล่อยตัวเกินไปเพราะคิดว่ารอดแล้ว'

อู้ม..!!!

พลังเวทสีฟ้าค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากร่างของซ็องฮยอนชาง

พร้อมกันนั้น ซ็องฮยอนชางก็จับด้ามดาบที่เอว

แล้วเขาก็ใช้ทักษะสี่อย่างพร้อมกันขณะฟันดาบ

[คุณได้ใช้ทักษะ "พรของผู้พิพากษา"]

[คุณได้ใช้ทักษะ "การตัด"]

[คุณได้ใช้ทักษะ "การชักดาบ"]

[คุณได้ใช้ทักษะ "ดาบเดียวตัด"]

ฉัวะ!!!!!!!

พลังทำลายล้างอันน่าเกรงขามในรูปของคลื่นดาบสีฟ้าพุ่งออกมาจากดาบของซ็องฮยอนชางเป็นแนวยาว

ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-

ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-

ฟู่ว์ว์ว์ว์!!!!

ร่างของแมนทิคอร์ประมาณครึ่งหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าถูกตัดครึ่งในพริบตา

"อะ... อะไรกัน..!!"

"หรือว่า... จะเป็นฮันเตอร์ระดับ S...?!"

"อย่างน้อยก็ต้องเป็นฮันเตอร์ระดับ A เลเวล 3 แน่ๆ...?!"

"ว้าว.. แข็งแกร่งจนไม่น่าเชื่อจริงๆ.."

ฮันเตอร์ทีม 2 ที่รอดตายมาได้ต่างเบิกตากว้างมองภาพอันน่าทึ่งของซ็องฮยอนชาง

โครว์ว์ว์ว์!!!

ตึง..! ตึง..! ตึง..!

เพียงการโจมตีครั้งเดียว เขาสามารถล้มแมนทิคอร์กว่า 50 ตัว

แต่ยังมีแมนทิคอร์เหลืออยู่อีกมาก

พวกมันกำลังวิ่งเข้าหาซ็องฮยอนชางอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน ฮันเตอร์ที่มองอยู่ด้านหลังรู้สึกเหมือนกำลังมองอัจฉริยะแห่งดาบ

สวับ

ซ็องฮยอนชางเก็บดาบที่ถืออยู่เข้าฝักทันที แล้วใช้ทักษะ

[คุณได้ใช้ทักษะ "การบรรจุกระสุนใหม่"]

[เวลาคูลดาวน์ของทักษะทั้งหมดถูกรีเซ็ต]

นี่คือโอกาสสุดท้าย

เขาใช้ทักษะเดิมอีกครั้งเหมือนกับที่เพิ่งใช้ไป

[คุณได้ใช้ทักษะ "การตัด"]

[คุณได้ใช้ทักษะ "การชักดาบ"]

[คุณได้ใช้ทักษะ "ดาบเดียวตัด"]

และรวมถึงไฟนรกที่ดูดซับมาจากแมนทิคอร์เมื่อครู่

[ปลดปล่อยการโจมตีที่ดูดซับไว้]

ฉัวะ!!!!

ดาบของซ็องฮยอนชางตัดผ่านพื้นดินและท้องฟ้า

คลื่นดาบขนาดใหญ่ที่พุ่งออกมาจากดาบของเขาตัดร่างของแมนทิคอร์

ฟรึ่บๆๆๆ!!!

นอกจากนี้ ไฟนรกของแมนทิคอร์ที่เขาดูดซับไว้ก็เพิ่มเข้าไปด้วย ทำให้พวกมันถูกเผาไหม้ทันทีที่ร่างถูกตัด

[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

หลังจากล้มแมนทิคอร์กว่าร้อยตัว เขาจึงสังเกตเห็นข้อความที่ปรากฏขึ้นภายหลัง

"ฮึก.. ฮึก.."

ซ็องฮยอนชางหอบหายใจอย่างหนัก

เนื่องจากใช้พลังเวทจำนวนมากในครั้งเดียว ทำให้รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก

นอกจากนี้ ร่างกายของซ็องฮยอนชางยังไม่พร้อมที่จะรองรับการใช้ทักษะที่มีพลังทำลายล้างขนาดนี้

"ขอบ... ขอบคุณมากครับ..!"

"ขอถามชื่อของท่านได้ไหมครับ..?"

"ขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราครับ!!"

ฮันเตอร์ทีม 2 เข้ามาหาซ็องฮยอนชางและโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งพร้อมกล่าวขอบคุณ

และคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซล

เขาเดินเข้ามาหาซ็องฮยอนชาง

"ผมขอขอบคุณอย่างจริงใจที่ช่วยพวกเราไว้ ถ้าไม่ได้คุณช่วย พวกเราคงตายกันหมดแล้ว อ้อ ผมชื่อคิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซลครับ ถ้าคุณให้ช่องทางติดต่อไว้ ผมจะตอบแทนบุญคุณนี้......"

"ได้รับสิ่งที่ควรได้แล้ว.. ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ พวกคุณรีบออกไปนอกเกตก่อนที่มอนสเตอร์จะปรากฏตัวอีกครั้ง"

ซ็องฮยอนชางที่ดูเหนื่อยล้าอย่างมากพูดตัดบทคิมกอนอูแล้วหันหลังเดินไปทางทางออกของเกต

"ท่าน... ชื่อ...!"

ในมือของคิมกอนอูมีนามบัตรที่ซ็องฮยอนชางไม่ได้รับไว้

[คุณได้ช่วยเหลือฮันเตอร์ที่กำลังเผชิญอันตรายถึงชีวิต]

[ชื่อเสียง +6]

ตรงหน้าของซ็องฮยอนชางปรากฏข้อความว่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น

"ว้าว.. สุดยอดจริงๆ.."

"ผมก็อยากเป็นฮันเตอร์แบบนั้น.. ช่วยคนแล้วยังไม่เรียกร้องอะไรเลย..?"

"แน่นอนว่าพวกเราควรเอาเป็นแบบอย่าง.. ทั้งฝีมือก็เยี่ยม นิสัยก็ดี.. แถมหน้าตาก็หล่อด้วย.."

"หล่อจริงๆ นั่นแหละ"

"ใช่ไหม..?"

เมื่อฮันเตอร์ทีม 2 ที่รอดตายมาได้เริ่มพูดมากขึ้น คิมกอนอูหัวหน้าทีมจึงออกปาก

"เงียบๆ หน่อย รีบออกไปกันก่อนที่แมนทิคอร์จะปรากฏตัวอีกครั้ง"

"ครับ ใช่เลยครับ!"

"เอ๊ะ แต่ว่าผมรู้สึกเหมือนเคยเห็นคนนั้นที่ไหนมาก่อนนะ?"

แต่แล้วสมาชิกคนหนึ่งในทีมก็ถามคิมกอนอูด้วยสีหน้าครุ่นคิด

"ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นหน้าแบบนั้นในหมู่ฮันเตอร์ระดับสูงเลยนะ"

"อืม.. งั้นเหรอครับ..? แต่ผมแน่ใจว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน.."

"อย่าพูดเรื่องไร้สาระ รีบตามมาเร็ว"

คิมกอนอูและฮันเตอร์ทีม 2 เริ่มมุ่งหน้าออกไปนอกเกตอย่างรวดเร็ว

*

วันรุ่งขึ้น

ช่วงเช้ามีการประชุมใหญ่ที่เรียกทุกทีมในสาขาฮันเตอร์แห่งโซลมารวมตัวกัน

ฮันเตอร์ทีม 2 ของสาขาฮันเตอร์แห่งโซลมาถึงห้องประชุมเป็นกลุ่มแรก

"ชิ.. รองหัวหน้าสาขาเอาเด็กใหม่ที่แปลกๆ เข้ามาในสาขาฮันเตอร์.."

คิมกอนอู หัวหน้าทีม 2 พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

จองโบมิน ฮันเตอร์ระดับ B เลเวล 3 ในทีม 2 ตอบกลับคำพูดของเขา

"แต่ถ้ารองหัวหน้าสาขายอมรับขนาดนั้น ก็น่าจะเป็นฮันเตอร์ที่มีพรสวรรค์และมีอนาคตสดใสแน่ๆ ไม่ใช่เหรอครับ?"

"ถึงอย่างนั้นก็แค่ฮันเตอร์ระดับ D เท่านั้นแหละ"

"จริงด้วยครับ ตั้งแต่แรกฮันเตอร์ระดับ D ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าสาขาฮันเตอร์แห่งโซลอยู่แล้วนี่ครับ"

การประชุมครั้งนี้เพื่อแนะนำซ็องฮยอนชางที่รองหัวหน้าสาขาชเวบยองฮุนรับเข้ามาใหม่

"ดูซิว่าหน้าตาเป็นยังไง"

พวกเขารวมตัวกันในห้องประชุมและรอฮันเตอร์คนอื่นๆ มาถึง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด