บทที่ 19 แก้แค้น 

บทที่ 19 แก้แค้น 

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เสี่ยวโก่วกระซิบด้วยความตื่นเต้นว่า “ดีเลย ตอนนี้เรามีธนูแล้ว จะได้กลับไปล่าสัตว์กันอีกครั้ง”

“ล่าสัตว์งั้นหรือ?”

ฟางจือสิงหันหน้ากลับไปมอง ในนัยน์ตาสีดำขาวนั้นส่องประกายเย็นยะเยือกออกมา

เสี่ยวโก่วรู้สึกสะท้านในใจ

เขาคุ้นเคยกับสายตาแบบนี้ดี สายตาเฉียบคมราวกับนกอินทรี และ โหดเหี้ยมดุดันเหมือนหมาป่า

ฟางจือสิงคนนี้มีลักษณะราวกับนกอินทรี และ หมาป่า!

“ใช่แล้ว เราควรไปล่าสัตว์” เขาเก็บธนูเขาวัว และ กระบอกธนู ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม

“…กลับหมู่บ้าน?”

เสี่ยวโก่วรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

ฟางจือสิงไม่พูดอะไร เพียงแต่มองไปยังทิวทัศน์ไกลออกไป

ยิ่งร่างกายของเขาฟื้นตัวขึ้น ฝีเท้าก็ยิ่งหนักแน่น และ เร็วขึ้น

เสี่ยวโก่วรีบวิ่งตามไป หัวใจเต้นระส่ำ

เขามองแผงระบบของฟางจือสิง จากนั้นก็มองของตัวเอง

【สายพันธุ์: สุนัข】

【พรสวรรค์: สายสัมพันธ์ของสุนัข (เมื่อคุณอยู่เคียงข้างบุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นเวลานาน คุณจะได้รับการพัฒนาที่สอดคล้องกัน และ ปลุกพรสวรรค์ใหม่ ๆ ได้)】

【ชีวิตที่เหลืออยู่: 1】

“ฟางจือสิงอัพเกรดไปสองครั้งแล้ว ทำไมฉันถึงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย?” เสี่ยวโก่วคิดอย่างสงสัยว่าสาเหตุน่าจะมาจากตรงไหน

สายสัมพันธ์นี้คืออะไรกันแน่?

โดยไม่รู้ตัว ทั้งคน และ หมาก็กลับมาถึงหมู่บ้าน

ฟางจือสิงเดินตัวตรงมุ่งหน้าไปยังลานดินขนาดใหญ่

ที่นั่นคือบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านเก่า

มีเพียงบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้นที่มีการสร้างกำแพงดิน รอบลานมีบ้านดินกว่ายี่สิบหลัง เมื่อเทียบกับกระท่อมหญ้า และ รั้วไม้ของคนอื่น ๆ บ้านนี้ถือว่าหรูหราอย่างมาก

ตระกูลจ้าวทั้งหมดอาศัยอยู่ในลานดินแห่งนี้

“อ้าว นี่มันต้าเหนียวนี่นา?”

ที่ประตูหน้าบ้าน มีเด็กหนุ่มสี่คนกำลังเล่นกับจิ้งหรีดอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือจ้าวจื่อคุน ลูกชายของจ้าวต้าหู่ และ หลานชายอีกสามคนจากตระกูลจ้าว

“ต้าเหนียว มีธุระอะไร?” จ้าวจื่อคุนพูดโดยไม่แม้แต่จะลุกขึ้น มองฟางจือสิงด้วยสายตาเหยียด ๆ

ฟางจือสิงเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า แล้วชักมีดออกมา

ฟึบ! แสงดาบวาบขึ้น

ฉึก! หัวคนหนึ่งลอยกระเด็นตกลงบนพื้น เลือดสาดกระจายไปรอบทิศ

“บ้าเอ๊ย!”

เสี่ยวโก่วตาเบิกกว้าง ขนลุกชันด้วยความตกใจ

เด็กหนุ่มที่เหลืออีกสามคนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว มองฟางจือสิงอย่างแข็งทื่อ

ฟางจือสิงยกมีดฟันซ้ายทีขวาที สังหารพวกเขาด้วยการฟันเพียงดาบเดียว ทิ้งไว้เพียงศพสามร่างบนพื้น

ทุกการโจมตีเป็นไปอย่างแม่นยำ และ รวดเร็ว!

ฟางจือสิงเช็ดเลือดบนใบหน้า เดินเข้าไปในประตูบ้านที่เปิดอยู่โดยไม่หยุดฝีเท้า

ใต้ชายคาของเรือนกลาง มีเก้าอี้ไม้ไผ่ตั้งอยู่สองตัว

หัวหน้าหมู่บ้านเก่ากำลังนั่งเอนอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง กำลังพัดพัดใบตาลอย่างสบายใจ

ข้าง ๆ มีจ้าวต้าเหนียงเอนตัวนั่งกินเมล็ดฟักทองพลางบ้วนเปลือกลงพื้นไปทั่ว

ภายในลานบ้านไม่มีใครอยู่ คนตระกูลจ้าวที่แข็งแรงพอออกไปล่าสัตว์กันหมด ส่วนลูกสะใภ้ก็ไปซักผ้าที่ริมแม่น้ำ

ทันใดนั้น ร่างเงาของฟางจือสิงก็ปรากฏขึ้นปกคลุมทั้งสอง

หัวหน้าหมู่บ้านเก่าเหลือบตาขึ้น ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ และ งุนงงเมื่อเห็นฟางจือสิงถือมีดมายืนอยู่ตรงหน้า เขาพูดอย่างอึ้ง ๆ ว่า “ต้าเหนียว นี่…เจ้ามา…”

ฟางจือสิงไม่พูดอะไร เพียงแต่จับมีดแน่นแล้วแทงลงไปตรงหน้าอกของเขา

ฉึก!

หัวหน้าหมู่บ้านเก่าเปลี่ยนสีหน้าทันที เลือดพุ่งออกจากแผลที่หน้าอกไม่หยุด

เขามองฟางจือสิงด้วยความไม่เชื่อ

“อ๊ากกกก!”

จ้าวต้าเหนียงกรีดร้องลั่น “ฆ่าคนแล้ว! ช่วย…”

ฟางจือสิงดึงมีดเปื้อนเลือดออกมา พลิกมือฟันเข้าที่คอของจ้าวต้าเหนียง

ฉึก!

จ้าวต้าเหนียงกุมคอ ล้มลงไปข้างหลัง

ฟางจือสิงพ่นลมหายใจยาว เลือดที่เปรอะอยู่บนใบหน้าทำให้รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก

จากนั้น เขาเดินเข้าไปในเรือนใหญ่ และ เริ่มค้นหาอย่างรวดเร็ว

เสี่ยวโก่ววิ่งเข้ามาสมทบ มองฟางจือสิงด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะช่วยค้นหาตามไปด้วย

ไม่นานนัก ฟางจือสิงก็พบ “คลังลับ” ของหัวหน้าหมู่บ้าน ซึ่งเป็นกล่องไม้ที่มีถั่วทองห้าเม็ด และ เหรียญใหญ่เก้าร้อยห้าสิบเจ็ดเหรียญ

สำหรับหมู่บ้านฝูหนิวที่ทุกคนยากจนขนาดที่ไม่มีแม้แต่กางเกงจะใส่ นี่ถือว่าเป็นทรัพย์สินก้อนโต

“ฟางจือสิง ฉันเจอข้าวแล้ว” เสี่ยวโก่วกระซิบส่งเสียงมา

ฟางจือสิงเดินไปหา เห็นกองกระสอบกองใหญ่ในห้องหนึ่งซึ่งมีอากาศถ่ายเทดี เมื่อเปิดออกดู เขาพบว่าข้างในมีทั้งข้าวสาร ถั่วเหลือง และ แป้ง

บนผนังใกล้หน้าต่างมีไม้พาดเรียงไว้ แขวนเนื้อหมูแห้งไว้หลายชิ้น ทั้งเนื้อที่ตากแห้งและที่ยังสดใหม่

“มีทั้งข้าว ทั้งแป้ง แล้วยังมีเนื้ออีก!”

เสี่ยวโก่วกัดฟันด้วยความโกรธพลางหัวเราะเยาะ “พวกเราหิวโซทุกวัน แต่ดูสิเจ้า บ้านนี่สุขสบายสุด ๆ”

ฟางจือสิงมองกองเสบียง และ เนื้อหมูแห้ง แล้วขมวดคิ้วพูดอย่างกังวลว่า “ของมากขนาดนี้ ตัวคนเดียวคงขนไปไม่ไหวแน่”

ทันทีที่เสียงของฟางจือสิงจบลง แผงระบบก็สว่างวาบขึ้นทันใด

【นักยิงธนูขั้นพื้นฐาน·เงื่อนไขเต็มระดับ: 1. ยิงโดนเป้าหมายที่อยู่ห่างออกไป 50 เมตรจำนวน 10 ครั้ง (สำเร็จแล้ว) 2. ธัญพืช 100 ชั่ง (เตรียมพร้อมแล้ว จะดำเนินการสำเร็จหรือไม่?) 3. เนื้อสัตว์ 50 ชั่ง (เตรียมพร้อมแล้ว จะดำเนินการสำเร็จหรือไม่?)】

“หืม ยังทำแบบนี้ได้อีกเหรอ?”

ฟางจือสิงกระพริบตาด้วยความแปลกใจที่ปรากฏบนใบหน้า

เขาเคยคิดมาตลอดว่าต้องกินธัญพืช และ เนื้อสัตว์ให้เพียงพอ จึงจะถือว่าเป็นการบรรลุเงื่อนไข แต่...

เสี่ยวโก่วก็มองเห็น และ วิเคราะห์ว่า “ดูท่าจะเป็นว่า แค่หาเสบียง และ เนื้อให้ครบก็ถือว่าสำเร็จแล้ว งั้นต่อไปล่ะ?”

ฟางจือสิงนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง

ทันใดนั้น สิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น กระสอบข้าวสาลีกองใหญ่พวกนั้นยุบลงไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน เนื้อหมูแห้งก็ค่อย ๆ ยุบลงจนแห้งกรอบอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกลายเป็นขี้เถ้าร่วงหล่นลงพื้น

ฟางจือสิงยืนอยู่กับที่ รู้สึกถึงกระแสพลังร้อนแรงที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย

แขน ขา หน้าอก และ แผ่นหลังของเขาค่อย ๆ เต่งตึงขึ้นในพริบตา กลายเป็นมัดกล้ามเนื้อแข็งแรง

กล้ามเนื้อของเขา และ ความหนาแน่นของกระดูกได้รับการเสริมความแข็งแกร่งโดยไม่ต้องลงมือทำอะไร

ร่างกายของฟางจือสิงแข็งแรงขึ้นมาก บึกบึนขึ้นจนเหมือนนักเพาะกายที่ฝึกหนักมาหลายปี

เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว เหงื่อไหลพราก เขาพ่นลมหายใจสีขาวออกมา มองแขนทั้งสองข้างที่ใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งรอบ ขาของเขาก็แน่น และ บึกบึนขึ้น ผิวหนังที่เคยคล้ำเข้มก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทองแดงแดงอร่าม

ไม่เพียงเท่านั้น หน้าท้องของเขายังเริ่มชัดเจนขึ้น กล้ามเนื้อเป็นร่องเรียงกันแปดก้อนอย่างสวยงาม

“ว้าว เจ๋งจริง!”

เสี่ยวโก่วเงยหน้ามองด้วยความตะลึง ดวงตาสะท้อนภาพร่างที่สูง และ แข็งแรงขึ้นของฟางจือสิง

“โอ้พระเจ้า นี่แกพัฒนาไปสามปีในพริบตาเลยนะเนี่ย!”

เสี่ยวโก่วตกตะลึงจนพูดไม่ออก

“สะใจ!” ฟางจือสิงกำหมัดแน่น รู้สึกถึงพลังที่พุ่งพล่าน แรงที่อ่อนล้าก่อนหน้านี้หายไปหมด ทุกอณูในร่างกายเขาปรากฏความดุดันแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ทันใดนั้น เสี่ยวโก่วก็สะดุ้งขึ้นเล็กน้อย และ แผงระบบของมันก็สว่างขึ้นเช่นกัน

..........