บทที่ 17：ฆ่าคนตาย บาดเจ็บและขโมย ลงโทษ

บทที่ 17：ฆ่าคนตาย บาดเจ็บและขโมย ลงโทษ

แม้ลู่หย่วนหมิงจะประกาศว่าจะตามล่าล้างแค้นกลุ่มโจร MXG แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตัดสินใจและนำทัพบุกไปอย่างรวดเร็ว

แผนการและการเตรียมการมากมายจำเป็นต้องเกิดขึ้นก่อน เช่น การหาตำแหน่งที่แน่นอนของพวกโจร MXG การวิเคราะห์องค์ประกอบของกลุ่ม การตรวจสอบว่าใครได้ครอบครองปืนไรเฟิลของนักบุญจอห์น หลังจากที่เขาเสียชีวิต และจำนวนกระสุนที่เหลืออยู่

ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับทอม

ตามที่ทุกคนเล่า นักบุญจอห์นออกสำรวจโลกภายนอกติดต่อกันสามครั้ง ในช่วงเวลาสิบแปดวันหลังจากลู่หย่วนหมิงกลับมาสู่โลกมนุษย์ โดยแต่ละครั้งจะมีคนติดตามไปด้วย และครั้งที่จอร์นประสบเหตุ ทอมก็เป็นคนติดตามไปด้วย

หลังจากเกิดเหตุการณ์ ทอมวิ่งกลับมาอย่างปลอดภัย และนำข่าวว่านักบุญจอห์นถูกแทงจากด้านหลัง และปืนไรเฟิลถูกขโมยมา แต่ทอมไม่ได้อธิบายเหตุผลที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย และเหตุใดคนร้ายถึงสามารถตามหาฐานธนาคารได้รวดเร็วเช่นนี้

เหล่าสาวกต่างคิดว่าทอมทรยศอีกครั้ง เหมือนกับยูดาสทรยศเยซูในตำนาน แต่คราวนี้การป้องกันของพวกเขาเข้มงวด ทอมจึงทรยศได้เพียงนักบุญจอห์น แต่ไม่สามารถทรยศเมสสิยาห์ได้

ทอมกลับมาถึงธนาคารก็ถูกเหล่าสาวกรุมล้อมกักตัวไว้ แม้จะไม่มีใครทำร้ายร่างกาย แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปากช่วยเหลือ ชะตากรรมของเขาขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลู่หย่วนหมิงเพียงผู้เดียว

ลู่หย่วนหมิงมาถึงธนาคารปุ๊บ ก็สั่งให้พาตัวทอมมาพบ เห็นท่าทางอิดโรยของทอมก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนไปสำรวจกับนักบุญจอห์น เล่ามาตามตรง ถ้าไม่ผิดจริง ๆ สัญญาว่าจะไม่มีใครทำอะไร แต่ถ้าผิดก็จะลงโทษตามความผิด รับรองว่าไม่หนักกว่าเหตุ"

ทอมได้ยินดังนั้นก็ปล่อยโฮ ทรุดตัวลงคุกเข่าร้องขอต่อลู่หย่วนหมิงทั้งน้ำตา "คุณลู่ ผมไม่ได้ทรยศนักบุญจอห์น ไม่ได้ทรยศใครทั้งนั้น ตอนที่นักบุญจอห์นโดนแทง ผมตกใจกลัวมาก เลยวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนกลับมาธนาคาร ผมไม่ได้ทรยศจริง ๆ ได้โปรดเชื่อผมเถอะ ผมเคยเป็นเหมือนยูดาส โง่เขลาทรยศคุณครั้งหนึ่งเพราะไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ถ้ามีครั้งที่สอง ผมไม่มีวันกล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว!!"

ลู่หย่วนหมิงนิ่งไปครู่หนึ่ง จึงกล่าวกับทอมว่า "เป้าหมายสำคัญที่สุดตอนนี้คือตามหาคนพวกนั้น MXG ต้องสะสางพวกเขา ลงโทษคนผิด คุณต้องไปร่วมรบด้วย หลังสงคราม ผมจะถามคนพวกนั้นเองว่านายทรยศหรือเปล่า ถ้าโกหกตอนนี้ โทษจะหนักขึ้นตามระดับความผิด หนักสุดคือประหาร รองลงมาก็คือขับไล่ คิดให้ดี ๆ ล่ะ"

ทอม ตื่นเต้นขึ้นมาทันที "เข้าใจแล้ว ผมยินดีรับผิดชอบต่อคำพูดที่ผมเพิ่งกล่าวไปทั้งหมด ผมไม่ได้ทรยศใคร ผมเพียงแค่ขี้ขลาดเกินไป หลังจากที่นักบุญจอห์นถูกฆ่าตาย ผมจึงหนีไปทันที"

ลู่หย่วนหมิงพยักหน้า แล้วส่งสัญญาณให้ทอมลุกขึ้นยืน แต่สาวกคนอื่น ๆ รอบข้างก็เริ่มพูดขึ้นทันที ส่วนใหญ่คิดว่าทอมโกหก แม้จะไม่กล่าวหาว่าโกหก แต่ก็คิดว่าทอมหนีไปในขณะที่นักบุญจอห์นถูกโจมตี ถือเป็นการทรยศ

ลู่หย่วนหมิงพูดกับทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง "ทุกคน ตามที่พวกคุณเห็น ผมเป็นเพียงหนุ่มน้อยที่เพิ่งออกสู่สังคม ผมไม่มีประสบการณ์ทางสังคมมากนัก และไม่มีพรสวรรค์ในการเข้าใจกลยุทธ์ทางการเมืองหรือจิตใจคน ผมไม่ได้เป็นคนเจ้าเล่ห์ ผมเพียงแค่ใช้ความจริงใจอย่างมากในการปฏิบัติต่อพวกคุณ ที่นี่ผมต้องการย้ำอีกครั้ง ผมไม่ได้เรียนกฎหมาย ผมรู้จักกฎหมายเพียงผิวเผิน และสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ปัจจุบันก็ไม่เหมาะสมกับการนำกฎหมายของโลกมนุษย์มาใช้ ดังนั้น เราจึงตัดสินโทษของทอมตามความหมายที่ง่ายที่สุดของกฎหมาย ฆ่าคนตาย โทษประหาร ทำร้ายร่างกายและลักทรัพย์ จะต้องได้รับโทษ นี่ไม่ใช่เพียงแค่สำหรับทอม แต่สำหรับเรา และอนาคตของทุกคนที่เข้าร่วมกลุ่มนี้ ทั้งหมดต้องยึดถือค่านิยมพื้นฐานนี้ จนกระทั่งเรามีคนเพียงพอ สังคมพัฒนาขึ้น ผลผลิตเพิ่มขึ้น ในเวลานั้น เราจะร่วมมือกันสร้างกฎหมายที่ละเอียดกว่านี้ คิดว่าเป็นอย่างไรบ้าง?"

ทุกคนฟังลู่หย่วนหมิงอย่างตั้งใจ ทุกคนต่างพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ รวมถึงคนที่สงสัยในสถานะของลู่หย่วนหมิงในฐานะผู้ช่วยเหลือ

“ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ทอมอาจกำลังโกหกก็ได้! หรือว่าพวก MXG ถูกเราสังหารหมดแล้ว คราวนี้บาปของเขาก็จะหายไปสิ” เสียงหนึ่งดังขึ้นในหมู่คนทั้งหลายที่ไม่พอใจ

คนอื่น ๆ ไม่ยอมรับการปล่อยปละละเลยต่อความชั่วร้ายของทอม นัยน์ตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ทอมด้วยความโกรธ

ทันใดนั้น ลู่หย่วนหมิงก็ก้าวออกมา ร่างสูงใหญ่ของเขาบังทอมไว้ เขาตะโกนเสียงดังว่า "นี่คือสิ่งที่ผมเรียกว่าค่านิยมของความยุติธรรม! ทอมอาจจะมีบาป อาจจะทรยศ อาจจะโกหก หรืออาจจะไม่มีใครรู้ความจริงเนื่องจากการสู้รบระหว่างเรากับ MXG แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ พวกคุณมีหลักฐานที่พิสูจน์ว่าเขาทรยศ ก่ออาชญากรรม หรือโกหกหรือไม่!?"

"ทุกคน ผมเคยไปอยู่ที่โลกของมนุษย์ ไม่ใช่แค่ประเทศของพวกคุณ สหรัฐอเมริกาเท่านั้น แต่ทั่วทั้งโลกต่างก็เป็นเช่นนี้ รวมทั้งประเทศของผมเอง เรื่องราวต่าง ๆ ถูกบิดเบือน คำพูดแบบ 'ครั้งนี้ไม่ได้ทำไม่ได้หมายความว่าครั้งอื่นจะไม่ทำ' 'ไม่มีหลักฐาน ไม่แปลว่าไม่ได้ทำ' ฯลฯ เป็นสิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไป ทว่า มันก็มีหลายครั้งที่คนกระทำผิดสามารถรอดพ้นจากการลงโทษของกฎหมาย แต่ทุกคนจำไว้ว่า ผมปล่อยให้คนชั่วร้ายหนึ่งหมื่นคนรอดไป แต่จะไม่ยอมให้ผู้บริสุทธิ์คนเดียวต้องถูกลงโทษโดยไม่มีหลักฐาน!"

ลู่หย่วนหมิงนึกถึงคำสอนทางศาสนาของพวกเขา จึงเอ่ยออกไปทันทีว่า “หากพวกคุณยังคงคิดว่าตนเป็นสาวกของผม ยังคงคิดว่าตนกำลังปฏิบัติตามคำสอนของผมอยู่ พวกคุณก็ต้องยอมรับข้อนี้ ทั้งในตอนนี้และอนาคต พวกคุณต้องการตัดสินความผิดของใคร ก็ต้องนำหลักฐานชัดเจนมาแสดง ไม่ใช่การหลอกลวง หรือการเดาโดยไม่มีหลักฐาน หากไม่ใช่เช่นนั้น พวกคุณก็ไม่ใช่สาวกของผม ไม่ใช่ผู้ศรัทธาของผม!”

คำพูดของลู่หย่วนหมิง เขาเพียงแค่หยิบเอาคำสอนทางศาสนาของพวกเขามาใช้ แต่ในสายตาของผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นั่น กลับเหมือนกับฟ้าผ่าลงมา

บาทหลวงเอ็ดเวิร์ดเป็นคนแรกที่คุกเข่าลง และน้ำตาไหลพรั่งพรู เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “หากผู้ใดมาหาข้า แล้วไม่รักข้ามากกว่ารักพ่อแม่ ภรรยา บุตร พี่น้อง และชีวิตของตนเอง คนผู้นั้นก็ไม่สามารถเป็นสาวกของข้าได้... พระเจ้าข้า พวกเรามีบาป พระองค์ทรงเมตตาต่อพวกเราอย่างมากมาย แต่พวกเราได้ทำบาปต่อพระองค์ ขอพระองค์อย่าทรงทอดทิ้งพวกเรา โปรดทรงนำพวกเรายังคงเดินบนหนทางแห่งพระองค์เถิด！！”

ผู้คนรอบข้างต่างคุกเข่าลงและสวดอ้อนวอน ทอมร้องไห้โฮ คุกเข่าลงและก้มลงกราบ

ชาร์ลีมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในใจ เขาคุกเข่าลงครึ่งตัว และกล่าวกับลู่หย่วนหมิงว่า “ท่านลู่ โปรดให้ผมได้ติดตามไปพร้อมกับเส้นทางของคุณด้วยเถิด แต่ผมไม่เชื่อในพระเจ้า เช่นนั้นขอให้คุณเป็นบิดาบุญธรรมของผม โปรดให้ผมได้จูบมือขวาของคุณด้วยเถอะ”

ลู่หย่วนหมิงลังเล เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชาร์ลีถึงอยากจูบมือขวาของเขา

อาจจะเป็นพิธีกรรมทางศาสนาบางอย่างหรือเปล่านะ? เหมือนศาสนาคริสต์ที่วาดเครื่องหมายกางเขนบนอกน่ะเหรอ? ปวดหัวชะมัดยาก พวกเขาไม่สามารถพูดกันดี ๆ ได้หรือไง อย่างน้อยก็ควรทำหลังจากกำจัดพวก MXG เสร็จสิ เอาแบบหลังคุยกันว่าจะปรับปรุงชุมชนอย่างไร วางแผนห้าปีต่อจากนี้

แม้จะไม่เข้าใจ แต่ด้วยความคิดที่ว่า นี่เป็นเรื่องของความแตกต่างทางวัฒนธรรม ควรเคารพศาสนาและวัฒนธรรมของคนยุโรปและอเมริกา ยึดหลักความหลากหลาย ลู่หย่วนหมิงจึงยิ้มและยื่นมือขวาไปให้ชาร์ลี ชาร์ลีเอียงตัวลงและจูบเบา ๆ บนหลังมือของลู่หย่วนหมิง ก่อนจะพูดกับลู่หย่วนหมิงว่า "โปรดมอบปืนพกให้ผมสองกระบอก และยาให้เพียงพอ ผมกับลูกน้องจะรับผิดชอบในการค้นหาที่อยู่ของพวก MXG บางทีอาจจะจับคนของพวกมันมาได้สักหนึ่งหรือสองคน"

ในหมู่สาวกดั้งเดิม มีหลายคนที่แสดงสีหน้าลังเล แต่ลู่หย่วนหมิงเคยตักเตือนอย่างหนัก พวกเขาจึงไม่กล้าเถียงอะไร ลู่หย่วนหมิงเองก็ยึดหลักที่ว่า ไม่ไว้ใจคนก็อย่าใช้ คนที่ใช้แล้วก็อย่าสงสัย จึงตอบตกลงตามคำขอของชาร์ลีทันที

ถึงแม้ชาร์ลีจะหนีไปพร้อมกับปืนพกสองกระบอกก็เชิญเลย ในโลกหลังความตายกระสุนเป็นสิ่งที่หาได้ยาก เป็นสิ่งที่ลู่หย่วนหมิงเท่านั้นที่สามารถสร้างได้ ปืนพกสองกระบอกและกระสุนนั้น ก็เหมือนกับการจ่ายค่าเล่าเรียนไปครั้งหนึ่ง และยังได้กำจัดสิ่งที่ไม่แน่นอนออกจากทีมไป การค้าขายแบบนี้ไม่ขาดทุนเลย แต่ถ้าชาร์ลีตั้งใจจริงที่จะทำงานให้กับกลุ่มนี้ นี่ก็คือการได้รับความไว้วางใจและความจงรักภักดี ใครบ้างล่ะที่ไม่อยากได้คนที่ไว้ใจได้?

ชาร์ลีและลูกน้องของเขารับปืนพกสองกระบอก พร้อมด้วยกระสุนที่เข้าคู่กัน เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่ก้มศีรษะลงคำนับลู่หย่วนหมิงอย่างลึกซึ้ง แล้วจึงพาลูกน้องไปที่ปลายถนน

เวลาต่อมา ลู่หย่วนหมิงได้สอบถามอาชีพและระดับการศึกษาของสมาชิกในทีมทีละคน แล้วก็รีบไปตรวจสอบสภาพการเจริญเติบโตของมันฝรั่งที่สวนสาธารณะ หลังจากนั้นก็กลับมายังธนาคารและหารือกับทุกคนเกี่ยวกับการใช้อนุภาคแสงไร้สีที่เหลืออยู่ยี่สิบเม็ด

ทันใดนั้น สายลับก็วิ่งกลับมาแจ้งว่าชาร์ลีและพวกเขากลับมาแล้ว และพวกเขายังพาคนเจ็บมาด้วย

เมื่อชาร์ลีเดินเข้ามาในธนาคาร โดยแบกคนละตินอเมริกันที่เปื้อนเลือดเต็มตัว ฝูงชนต่างตกตะลึง

ชาร์ลี ยิ้มหวานพลางหันไปหาลู่หย่วนหมิง "พ่อ ผมไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่ ผมฆ่าศัตรูจนเลือดไหลนองพื้น คน ๆ นี้เป็นหนึ่งในพวก MXG ที่เราจับได้ เขาจะบอกเราว่าพวกพวกเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เราจะได้แก้แค้นให้นักบุญจอห์นได้แล้ว"

ลู่หย่วนหมิงดีใจจนเนื้อเต้น ตอนนี้เขากำลังขาดแคลนคนกล้าหาญบ้าบิ่นอย่างชาลี พวกส่วนใหญ่ในทีมก็มีแต่เป็นพวกอ่อนแอ

อีกอย่างหนึ่ง เขาก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าจอห์นเสียชีวิต หลายคนก็พูดถึงนักบุญจอห์นอยู่บ่อยครั้ง หรือว่าชาวตะวันตกชอบเติมคำว่า "นักบุญ" ไว้หน้าชื่อของคนตาย?

อย่างไรก็ตาม สิ่งนั้นไม่สำคัญเท่ากับแผนต่อไปของลู่หย่วนหมิง เขาอยากลองดูว่าอนุภาคแสงไร้สีที่นอกจากจะทำอาวุธ ยา อาหาร และน้ำแล้ว จะสามารถทำอะไรได้อีกบ้าง

ลู่หย่วนหมิงกำอนุภาคแสงไร้สีไว้แน่น เดินไปหาพวก MXG ที่กำลังใกล้ตาย แล้วถามเสียงเรียบ "ถ้าผมช่วยชีวิตคุณ คุณจะบอกสถานที่ซ่อนตัวของพวกคุณ และสารภาพความผิดทุกอย่างที่พวกคุณทำใช่ไหม?"

ลู่หย่วนหมิงไม่รอให้ชายคนนั้นตอบ ก่อนจะกดอนุภาคแสงไร้สีลงบนบาดแผลของชายคนนั้นทันที