บทที่ 102 หลี่เฉียนเฟิงกลับจวน
เวลาในลานเรือนเล็กค่อยๆ ผ่านไปอย่างเงียบงัน นับแต่วันที่หลี่เฮาและเปี่ยนหรู่เสวียกลับจากงานเทศกาลวัด ทั้งสองก็ไม่ได้ออกไปไหนอีก ต่างเงียบๆ รอคอยวันนั้นมาถึง ในยามปกติ เปี่ยนหรู่เสวียฝึกกระบี่ในลาน ฝึกเพียงแก่นแท้ของกระบี่ ไม่ได้ฝึกท่วงท่า มิเช่นนั้นพลังของท่วงท่ากระบี่จะรุนแรงเกินไป จะทำลายสีสันฤดู...
