309 - ร่ายกวีท่ามกลางลมหิมะ
309 - ร่ายกวีท่ามกลางลมหิมะ อาหญิงเซียวถึงกับนิ่งงันเมื่อเห็นฉินโม่ร้องไห้อย่างเจ็บปวด “อาหญิงเซียว ข้ารู้สึกทรมานเหลือเกิน” ฉินโม่กล่าวพลางเคี้ยวเนื้อวัวไปพร้อมน้ำตาที่กลั่นออกมาด้วยความรู้สึกหลายส่วน ซึ่งมีแต่เขาเท่านั้นที่รู้ดี “เฮ้อ เจ้าก็เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ” อาหญิงเซียวถอนหายใจ “แต่เจ้าไม่...
