บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 399 จูบเบา ๆ

บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 399 จูบเบา ๆ

เงาเซียนมารมิได้ลดความระแวงลงเพราะคำพูดของหลี่ซู

นางยังคงจ้องมองหลี่ซูด้วยสายตาเย็นชา

หลี่ซูดีดนิ้วเบา ๆ เบื้องหลังของเขาก็ปรากฏบัลลังก์ที่กว้างขวางยิ่งขึ้น

บัลลังก์นี้ดูยิ่งใหญ่อลังการ ประดับประดาด้วยทองคำ ดูโอ่อ่ายิ่งนัก

เมื่อเทียบกับบัลลังก์ของเงาเซียนมารแล้ว ใหญ่กว่ามาก

เพียงแต่ต่อหน้าเงากึ่งอริยะ บัลลังก์แบบนี้...กลับดูโอ้อวดเล็กน้อย

หลี่ซูนั่งลงบนบัลลังก์ที่ดูโอ้อวดนี้ นั่งเผชิญหน้ากับนาง

“ง่ายมาก ข้าสามารถช่วยเจ้าได้”

หลี่ซูกล่าว

คำพูดของเขา มิได้ทำให้สีหน้าของเงาเซียนมารเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว

อีกฝ่าย...ไม่เชื่อเขา

หลี่ซูมิได้สนใจ กล่าวต่อ “ข้ารู้จักเจ้า เจ้าเคยพยายามหลอมรวมพลังของมาร แต่ล้มเหลว แต่ข้าไม่เหมือนกัน ข้าสามารถทำได้”

เมื่อสิ้นเสียงของเขา สายตาของเงาเซียนมารก็เปลี่ยนไป

ถึงแม้การเปลี่ยนแปลงนี้จะไม่ได้มากมายนัก แต่ภายในนั้นกลับมีความประหลาดใจเล็กน้อย ถูกหลี่ซูสังเกตเห็น

“ใช่แล้ว”

หลี่ซูคิด

“เจ้ารู้จักข้าหรือ”

เงาเซียนมารเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“แน่นอน ข้ารู้จักเจ้า และจำเจ้าได้ การจำเจ้าได้นั้นง่ายมาก คนบางคน ไม่ว่าจะเป็นเซียนหรือมาร เป็นนาง นางก็ยังคงเป็นนาง”

หลี่ซูกล่าว

“เช่นนั้น เจ้าเป็นคนของโลกเซียน ส่งมาเกลี้ยกล่อมเปิ่นเซียนหรือ”

น้ำเสียงของเงาเซียนมารเปลี่ยนไป จากที่เย็นชา กลับกลายเป็นมีเลศนัยเล็กน้อย

ราวกับว่ากลายเป็นคนละคน ในตอนนี้ นางกลับมีกลิ่นอายของมารหญิงแบบฮวาเฟยเยียนเล็กน้อย

“เกลี้ยกล่อมหรือ แน่นอนว่าไม่ เรื่องที่เจ้าทำไม่ได้ มิได้หมายความว่าข้าจะทำไม่ได้”

หลี่ซูครุ่นคิด แต่สีหน้ากลับเผยความมั่นใจอย่างยิ่ง

ขณะที่กำลังพูด บนร่างกายของเขากลิ่นอายก็เปลี่ยนไป

จากเซียนทองต้าหลัวที่ปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง กลายเป็นเซียนมารที่ปกคลุมไปด้วยปราณมาร

ครั้งนี้ เงาเซียนมารกลับไม่สงบนิ่งอีกต่อไป

นางจ้องมองหลี่ซู มองแล้วมองอีก

จากนั้น นางก็ลงมืออย่างกะทันหัน

การลงมือครั้งนี้ พลังกลับไม่สูงมาก

หลี่ซูมิได้สนใจ จิตสำนึกเคลื่อนไหว พลังของเซียนมารก็ต้านทานการโจมตีของนางเอาไว้

จิตสำนึกวิญญาณของเงาเซียนมาร พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน พลังทะลวงผ่านการปิดกั้นในทันที

ภายในร่างกายของหลี่ซู กลิ่นอายไหลเวียน เพียงแค่คิด บนร่างกายของเขากลิ่นอายของเซียนทองต้าหลัวก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง จากนั้น มือของเขาเพียงแค่ขยับเบา ๆ ก็สามารถสะกดจิตสำนึกวิญญาณและพลังของเงาเซียนมารเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์

ครั้งนี้ เงาเซียนมารทนไม่ไหวอีกต่อไป

นางลุกขึ้นจากบัลลังก์ “เจ้าทำได้อย่างไร”

น้ำเสียงของนาง เริ่มเย็นชาอีกครั้ง

สาวน้อยผู้นี้...บุคลิกไม่ค่อยมั่นคง

หลี่ซูเผยรอยยิ้ม “เจ้าปลดปล่อยหมอกบนใบหน้าออก ข้าจะบอกเจ้า”

เงาเซียนมารจ้องมองหลี่ซูด้วยสายตาเย็นชาอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่นาน ความเย็นชาในสายตาก็ค่อย ๆ หายไป สายตาที่ดูมีเลศนัยปรากฏขึ้นอีกครั้ง

บนใบหน้าของนาง หมอกค่อย ๆ สลายหายไป เผยใบหน้างดงามอย่างยิ่ง

ใบหน้านี้...คือใบหน้าของจอมเซียนโลกเซียนพิรุณที่จอมเซียนหมื่นบุปผามอบให้

เพียงแต่กลิ่นอายกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

จอมเซียนโลกเซียนพิรุณในอดีต ถึงแม้ว่าจะเป็นหญิงงามแบบเย็นชา แต่โดยรวมแล้วกลับดูสง่างาม มีกลิ่นอายของเทพธิดาในบทกวี

บนร่างกายของนาง ยังมีกลิ่นอายของหญิงสาวแถบเจียงหนาน

ส่วนนางในตอนนี้ เวลาที่เย็นชา ก็เย็นชาเหมือนก้อนน้ำแข็ง

เวลาที่ไม่เย็นชา ก็เหมือนกับมารหญิงตัวจริง

.

“ในตอนนี้ เจ้าสามารถบอกได้แล้วกระมัง”

เงาเซียนมารเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

หลี่ซูมองนาง โบกมือ “เจ้าเข้ามาใกล้ ๆ ข้าจะบอกเจ้าเบา ๆ”

ดูจากท่าทางนี้ เหมือนกับอยากจะกระซิบข้างหูนาง

ในสายตาของเงาเซียนมาร เผยความมีเลศนัย

ราวกับว่ารู้สึกน่าสนใจ นางจึงขยับร่างกายเข้ามาใกล้จริง ๆ

หลี่ซูขยับปากเข้าไปใกล้หูนาง

“ความจริงแล้วง่ายมาก...”

ขณะที่กำลังพูด ปากของหลี่ซูก็ยิ่งเข้าไปใกล้

เงาเซียนมารกำลังตั้งใจฟัง

จากนั้น นางก็สังเกตเห็น...

หลี่ซูจูบแก้มของนางเบา ๆ

“เจ้า!”

นางโกรธมาก หันหน้าหนีโดยไม่รู้ตัว

แต่ครั้งนี้...หลี่ซูจูบปากของนาง