บทที่ 70 มารหลี่เหยียน
ซูเซียนจือมองตามแผ่นหลังของศิษย์น้องด้วยสีหน้าที่เย็นชาจนเกือบเป็นน้ำแข็ง ใบหน้าสวยงามของนางเริ่มบิดเบี้ยวเล็กน้อยจนเห็นเล็บที่ฝังลงในผิวเนื้อ นางเจ็บปวดแต่ก็ยังไม่สามารถระงับความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจได้ อาจารย์ทอดทิ้งนางไปเพื่อไปพบกับใครกันแน่ หรือว่าเขากระวนกระวายเพราะอยากเจอ…บางคน ทันใดนั้นเอง เส...