บทที่ 59 นิยายระเบิดความนิยม กายเนื้อกลับชาติมาเกิด
ค่ำคืนนี้ช่างเป็นค่ำคืนแห่งการอดหลับอดนอนของเหล่าเซียนในแดนเทียนหยวน
นิยายออนไลน์สุดคลาสสิกจากภพก่อนกว่าสิบเรื่อง อาทิ ปฐพีไร้พ่าย ปกครองฟ้า สวรรค์สมบูรณ์ มนุษย์ผู้ฝึกตนเป็นเซียน เซียนทรยศ กระบี่กลางหิมะ ต่างถูกตีพิมพ์ลงในนิยายมะเขือเทศฟรีพร้อมกัน โดยแต่ละเรื่องอัพเดทไปแล้วหลายร้อยบท
สำหรับเหล่าเซียนที่เพิ่งเริ่มอ่านนิยายออนไลน์ นี่ช่างเป็นงานเลี้ยงฉลองอันโอชะยิ่งนัก เรื่องราว ฉากต่างๆ วรยุทธ์และอาวุธวิเศษ ล้วนกระทบใจและเปลี่ยนมุมมองของพวกเขาในทุกยาม
กระทั่งรุ่งเช้า หัวข้อสนทนาเกี่ยวกับนิยายเหล่านี้ก็แพร่สะพัดไปทั่วทุกสำนัก ตามตรอกซอกซอยในเมืองใหญ่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหัวข้อสนทนาในโต้วอิน ที่ล้วนเกี่ยวกับนิยายเหล่านี้ทั้งสิ้น
นิยายที่ถูกค้นหามากที่สุดติด 10 อันดับแรก ล้วนเป็นนิยายเหล่านี้ เพียงคลิกเข้าไปดู ก็พบกับความคิดเห็นนับแสน
"ข้าขอแนะนำ มนุษย์ผู้ฝึกตนเป็นเซียน อ่านแล้วเหมือนส่องกระจก"
"จริง ข้าก็เริ่มฝึกตนจากมนุษย์ อ่านแล้วรู้สึกอินมาก"
"ข้าก็อ่าน มนุษย์ผู้ฝึกตนเป็นเซียน แต่เรียบร้อยไปหน่อย ข้าชอบ ปฐพีไร้พ่าย มากกว่า ไม่ชอบพระเอก มนุษย์ผู้ฝึกตนเป็นเซียน เอาแต่หลบอยู่หลังคนอื่น"
"เจ้ารู้เรื่องอะไร ข้านี่แหละชอบนิสัยแบบนั้น ไม่ใช่ขี้ขลาด แต่นี่คือวิธีหลีกเลี่ยงภัย"
"ข้าว่า ปกครองฟ้า นี่แหละอลังการงานสร้าง เก้ามังกรลากโลง ใครคิดได้เนี่ย แต่ไม่เข้าใจเลยว่ารถเบนซ์ข้างหน้านั่นคืออะไร"
"คงเป็นอาวุธวิเศษชนิดหนึ่งกระมัง"
"ข้าแนะนำ สวรรค์สมบูรณ์ โลกยิ่งใหญ่กว่าที่พวกเจ้าพูดถึง ถึงตอนนี้จะมีแค่ร้อยบท ข้าก็รอติดตามตอนต่อไปแล้ว"
"เซียนทรยศ ก็ไม่เลว พระเอกเด็ดขาด รู้คุณรู้โทษ รักความยุติธรรม สุขุมรอบคอบ ข้าชอบมาก เหมือนข้าเลย เป็นเด็กบ้านนอก พรสวรรค์ก็งั้นๆ"
"ไม่มีใครพูดถึง กระบี่กลางหิมะ เลย เขียนดีมาก ข้าอ่านทั้งคืน หากสวรรค์ไม่ประทานลิชุนกัง ให้ข้า วิถีกระบี่คงมืดมนชั่วนิรันดร์ อ่านแล้วอยากเป็นจอมยุทธ์เหลือเกิน"
"ฮือๆๆๆๆ จบแค่นี้เองเหรอ น้อยเกินไป"
"ข้าด้วย เซียวเอี้ยนกำลังจะหลอมรวมเปลวไฟใจกลางแผ่นดินชิงเหลียน แล้วก็จบ ถ้าข้ารู้ที่อยู่คนเขียน จะบินไปจ่อกระบี่ที่คอ บังคับให้เขียนต่อ"
"คนเขียน ปฐพีไร้พ่าย นี่อัจฉริยะจริงๆ คิดได้ไง ใช้วิชาเพลิงพิศดารฝึกยุทธ์ ข้าอยากลองบ้าง"
"ติดนิยายหนักมาก ขออีกสักร้อยบท ยังไม่พอ ส่วนฝึกวิชา ขออภัย ตอนนี้ไม่มีอารมณ์"
"ใช่ ข้าก็ไม่ได้ฝึกมาสามวันแล้ว"
"วันแรก โทษตัวเอง เสียใจที่เสียเวลา"
"วันที่สอง ไม่ค่อยโทษตัวเองแล้ว เพราะศิษย์พี่ศิษย์น้องก็ไม่มีใครฝึก"
"วันที่สาม คิดได้แล้ว"
"คนเรา อย่าฝืนความสุขเพื่อการฝึกตน"
"ศิษย์น้อง ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ข้าก็ไม่ได้ฝึกหลายวันแล้ว ตราบใดที่ทุกคนไม่ฝึก ก็เท่ากับไม่ได้เสียเวลา อีกอย่าง สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเราคือเวลา กลัวอะไร"
"ตกลงกันแล้วนะ ทุกคนห้ามฝึก!"
"จริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ พออ่านจบตอนล่าสุด ข้าก็จะตั้งใจฝึก อีกแป๊บเดียวก็จบแล้ว"
...
เมื่อหลินเย่หยิบมือถือขึ้นมาดูความคิดเห็นของคนเหล่านี้ เขารู้ว่า พิษติดนิยายของเขาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
ยกเว้นเซียนที่เก็บตัวฝึกตนตลอดปี จิตใจแข็งแกร่ง เซียนรุ่นเยาว์อายุร้อยสองร้อยปี ส่วนใหญ่ติดนิยายออนไลน์และคลิปสั้นงอมแงม
"อยากฝึกวิชาหลังอ่านจบตอนล่าสุด? ถามข้าหรือยัง?"
"แต่ข้าคนเดียวแบก มันช้าเกินไป เสียเวลา"
คิดได้ดังนั้น หลินเย่นึกอะไรขึ้นได้
"จริงสิ ข้ารู้วิชาแยกกายนี่ ร่างแยกสามารถรับความทรงจำของร่างต้น และมีอิสระในการตัดสินใจระดับหนึ่ง ลองดูหน่อย"
ว่าแล้วก็ลงมือทันที ไม่กี่อึดใจ ร่างแยกที่เหมือนเขาทุกประการ แต่สีหน้าไร้อารมณ์ ก็แยกออกมาจากร่าง
มองร่างแยกตรงหน้า หลินเย่พอใจ
"เยี่ยม ไม่เพียงสืบทอดพลังร่างต้นบางส่วน ยังรับความทรงจำทั้งหมด เชื่อฟังคำสั่ง
มิน่า เซียนบางคนชอบให้ร่างแยกท่องเที่ยวโลกมนุษย์ แล้วนำความทรงจำและความรู้กลับมา"
เขาพึมพำกับตัวเอง แล้วมองร่างแยก
"เจ้าชื่อ มันฝรั่ง หน้าที่ของเจ้าคือ พิมพ์นิยายในความทรงจำของเจ้าลงนิยายมะเขือเทศ ไม่ต้องอัพเยอะ วันละ 10 บทก็พอ ถ้ามีคนให้ของขวัญเยอะ ก็เพิ่มตามความเหมาะสม"
หลินเย่พูดจบ ร่างแยกที่ชื่อ มันฝรั่ง ก็พยักหน้า
"รับคำสั่ง!"
โยนมือถือให้ และหลินเย่ก็ส่งมันไปนั่งเขียน
จากนั้นก็ใช้วิธีเดียวกัน สร้างร่างแยกอีกหลายสิบร่าง แต่ละร่างมีพลังระดับหลอมลมปราณ เพื่อประหยัดพลัง และไม่ให้พลังร่างต้นลดลงมากเกินไป
แต่ละร่างแยก ได้รับชื่อใหม่ เช่นเดียวกับ มันฝรั่ง
"เจ้าชื่อ ตบหน้า"
"เจ้าชื่อ ปีศาจผมแดงเฒ่า"
"เจ้าชื่อ อู๋อวี้"
"เจ้าชื่อ สามผีสกุลหวาง"
"เจ้าชื่อ ผู้จัดการ"
"เจ้าชื่อ จอมโจรดาวอังคาร"
...
สร้างร่างแยกเสร็จ ก็โยนพวกมันไปนั่งเขียน
แบบนี้ ไม่เพียงปลดปล่อยตัวเอง แต่ยังเขียนได้เร็วขึ้นด้วย
ขณะเดียวกัน หลี่เฉินซิง ที่เพิ่งอ่าน ปฐพีไร้พ่าย จบ กำลังจะวางมือถือไปฝึกวิชา แต่เลื่อนดู กลับพบว่ามีตอนใหม่อัพเดทแล้ว
"แย่แล้ว! ทำไมอัพอีกแล้ว"
"จะดูหรือไม่ดูดี วันนี้ตกลงกับศิษย์น้องชางเฟิงแล้วว่าจะลงเขาไปฝึกด้วยกัน"
คิดได้ดังนั้น ก็มีข้อความเด้งขึ้นมาในติ๊กต๊อก ผู้ส่งไม่ใช่ใครอื่น ศิษย์น้องชางเฟิง นั่นเอง
"ศิษย์พี่เฉินซิง ขออภัย วันนี้ข้าติดธุระ คงลงเขาไปฝึกด้วยไม่ได้ มีเพื่อนจากหุบเขาฮวงเฟิงมาหา หากศิษย์พี่จะไป ก็ไปคนเดียวเถอะ [รูปหัวใจ]"
เห็นข้อความนี้ หลี่เฉินซิง อึ้งไป แต่ในใจกลับดีใจ
"ดีเลย ข้าจะได้อ่านนิยายอย่างสบายใจ"
"ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกจะแก้แค้นให้ท่าน แต่อาจจะช้าหน่อย ขอวิญญาณของท่านบนสวรรค์โปรดเข้าใจ"
พูดจบ ก็หยิบมือถือขึ้นมาอ่านอย่างมีความสุข
