บทที่ 212 แม้ความตายก็พรากไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น
เต๋าจารย์กลับคืนสู่สภาพเดิม เพียงแต่บนร่างกายมีกลิ่นอายของธูปเทียนเพิ่มขึ้น บุคลิกทั้งหมดของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเย็นชาขึ้น ไม่เหมือนคนเป็น เขาออกจากถ้ำใต้ดิน ร่างกายราวกับภูตผี เพียงแค่ยืนอยู่ข้างทาง เมื่อลมพัดผ่าน เต๋าจารย์ก็รู้สึกเหมือนจะปลิวไปตามลม เขายืนอยู่ข้างทาง มองไปไกลๆ มีรถบรรทุกคันหนึ่งแล่น...