บทที่ 142 พินัยกรรมของอวีล่าป่าน
บทที่ 142 พินัยกรรมของอวีล่าป่าน อวีล่าป่านค่อย ๆ ยืนขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความสั่นเทา เขากุมบาดแผลที่ขา เดินโซเซไปยังแท่นร้อยปี ทำให้ระหว่างทางเขาต้องเดินผ่านทุกคน เมื่อเขาเดินผ่านโต๊ะของเหล่าปีศาจสี่ตน พวกมันก็เปิดปากพูดขึ้นทันที ปีศาจหัวโล้นที่สวมผิวของหลวนจิ้งเอ่ยขึ้นว่า “เดี๋ยวเขาก็จะมานั่งข้างเราแ...
