บทที่ 11 ผู้หญิงมีแต่จะทำให้ชักดาบช้า

หลินฉิน: "งั้นก็ได้ คิดว่าฆ่าซอมบี้ก็แล้วกัน"

จางเฉียน: "ไม่ๆๆ เลิกคิดเถอะ นายอย่าเห็นฉันพูดเก่งนะ แต่จริงๆ แค่คุยโว ฉันกลัวยังไม่ทันเจอซอมบี้หน้าต่อหน้า ก็โดนมันจัดการแล้ว ยิ่งกว่านั้น อีกฝ่ายยังเป็นคนอีก"

หลินฉิน: "จางเฉียน นายอยากมีชีวิตรอด ก็ต้องก้าวผ่านขั้นนี้ ฉันไม่ได้ให้นายทำตอนนี้ หมายถึงนายต้องเริ่มปรับตัว ตอนนี้กับก่อนต่างกันโดยสิ้นเชิง เข้าใจไหม?"

หลินฉิน: "ถ้าฆาตกรมาหานาย นายจะรอให้เขาฆ่าเหรอ?"

จางเฉียน: ...

หลินฉิน: "กลางคืนอย่าหลับสนิท ปิดประตูหน้าต่างให้ดี หาอาวุธที่ใช้ถนัดเถอะ"

สองคนคุยกันอีกสักพัก สุดท้ายก็ปลอบความตื่นตระหนกในใจจางเฉียนลง

พร้อมกันนั้นหลินฉินกำชับเขา เติมน้ำให้เต็มทุกที่ที่เติมได้ อะไรที่ต้องชาร์จก็ชาร์จให้เต็ม

พรุ่งนี้เช้า โรงงานประปาจะระเบิด น้ำประปาจะหยุดทั้งหมด

มะรืนจะดับไฟถาวร

ส่วนเน็ต ปัญหาสถานีฐาน สัญญาณมีตลอด แค่บางทีอ่อนบางทีแรง ไม่เหมือนก่อน

พื้นที่ที่เน็ตขาดถาวรส่วนใหญ่เป็นที่ที่แต่เดิมก็ไม่ค่อยดี

แน่นอน ไปข้างหน้า เน็ตก็จะขาดถาวร

จางเฉียนไม่โต้แย้ง ฟังคำจัดการอย่างว่าง่าย

หลินฉินอ้างว่าอาหารร้านยังเหลือเยอะ พอให้จางเฉียนคนเดียวกินจนถึงวันที่ความช่วยเหลือมา

จัดการเรื่องจางเฉียนเสร็จ หลินฉินปิดมือถือนอน

ตี 5 พร้อมกับเสียงระเบิดดังสนั่น ทุกคนตื่นจากการนอน

ไฟลุกท่วมฟ้าไกลๆ ควันดำหนาปกคลุมครึ่งฟ้า

หลายคนมองไกลๆ อย่างงงๆ

มีแต่หลินฉิน ตื่นแล้วพลิกตัวหลับต่อทันที

และตอนนี้ ทยอยมีคนพบว่าน้ำในบ้านหยุดไหล

ข่าวในกลุ่มต่างๆ แพร่กระจายมากขึ้นเรื่อยๆ

ถึงขั้นเกินจริงมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งข่าวโรงงานประปาระเบิดออกมา ข่าวลือเกินจริงพวกนี้ถึงค่อยๆ จางหาย

แต่ความหวาดกลัวปกคลุมทุกคนตลอดเวลา

หลินฉินลุกขึ้นแปรงฟันล้างหน้า

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า

ชั่วข้ามคืน ซอมบี้ในหมู่บ้านดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น?

อย่างซอมบี้ที่เดินไปมาใต้ตึกเขามีตั้ง 3 ตัว

และซอมบี้ที่เดินเพ่นพ่านไกลๆ กระจัดกระจายก็มี 5-6 ตัว

สังเกตอย่างละเอียด หลินฉินพบว่าในนั้นสองตัวยังรู้จักด้วย

ซอมบี้ที่อยู่ใกล้เขาที่สุด คือยามที่ติดเชื้อหน้าประตูคนแรก

ยังใส่ชุดยามอยู่

อีกตัว...

เห็นเสื้อเชิ้ตสูทราคาแพงขาดวิ่น คงเป็นเจ้าของบ้านที่กัดคนวันนั้น

สองตัวนี้เดินมาถึงแถวเขา

ชื่นชมใบหน้าอัปลักษณ์ของซอมบี้

หลินฉินไม่รู้สึกอะไรเลย

แปรงฟันล้างหน้าเสร็จ

หลินฉินมาที่ครัวชั้นหนึ่ง

เอาไข่ใส่หม้อต้ม

พร้อมกันนั้นวางซาลาเปาหมูสด ซาลาเปาผักดอง น้ำเต้าหู้ในซึ้งข้างบนอุ่น

จากนั้น หลินฉินใส่รองเท้าแตะ มานั่งที่โต๊ะกินข้าวในห้องนั่งเล่น

แค่รอน้ำเดือด 10 นาทีก็กินได้

เวลาไม่นานเท่าไหร่ หลินฉินเบื่อๆ เลื่อนดูคลิปในมือถือ

หลายวันไม่เจอ แพลตฟอร์มโซเชียลต่างๆ ปล่อยคลิปเกี่ยวกับวันสิ้นโลกซอมบี้ทั้งนั้น

คลิปซอมบี้ฉีกกัดคนแบบต่างๆ กระตุ้นอารมณ์ตึงเครียดมากขึ้น

ถ้าเป็นก่อน คลิปปลุกปั่นอารมณ์ประชาชนแบบนี้โดนลบทิ้งหมดแล้ว ปล่อยออกมาไม่ได้สักอัน

แต่ตอนนี้ ไม่มีเวลาสนใจจุดนี้แล้ว

หลินฉินเลื่อนดูคลิปต่อเนื่อง

บังเอิญเจอคนคุ้นเคย

หัวหน้าบริษัทห่วยแตกของเขา - หวั่นเฉียนหย่า

ผู้หญิงในคลิปหน้าตาหวาดกลัว ห้องค่อนข้างมืดเห็นแค่โครงร่างคร่าวๆ

เธอเล็งกล้องไปที่ซอมบี้ที่เดินไปมาข้างนอก

และผู้ชายที่ถูกฝูงซอมบี้ฉีกกัด เสียงกรีดร้องก้องในหู ภาพน่ากลัว แล้วตามด้วยกล้องลื่นที่หน้าต่าง

"น่ากลัวมาก ข้างล่างเต็มไปด้วยซอมบี้!"

"อยู่บ้านหลายวัน อาหารหมดแล้ว ไม่ออกไป ก็ได้แต่อดตาย"

"ฉันไม่อยากตาย ก็ไม่อยากถูกซอมบี้กัดตาย มีใครแถวนี้ช่วยเหลือฉันหน่อยได้ไหม ให้ทำอะไรก็ได้ ขอแค่มีชีวิตรอด"

ใต้คลิป มีคนเห็นใจไม่น้อย แต่ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายพูดจาลามก

เช่น:

ชาวนากับงู: อย่ากลัว มาหาพี่สิ~ พี่ปกป้องเอง

หวงถงจื้อ: น้องสาวมากอด พี่แข็งแรง

พี่ชายแรงไม่แรง: น้องสาวดูใกล้ๆ นะ มาอุ่นๆ กับพี่ที่นี่ไหม

หลินฉินดูสองตา สายตาตกไปที่ตัวอักษรข้างล่าง

[ห่างจากคุณแค่ 500 เมตร]

500 เมตร ระยะนี้จะอยู่หมู่บ้านเดียวกับเขาหรือเปล่า

สิ่งแรกที่หลินฉินนึกถึงคือ หวั่นเฉียนหย่าที่เคยโผล่หัวในกลุ่ม

น่าจะ - ไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง?

เขาคลิกเข้าหน้าโปรไฟล์ พบคลิปสั้นแนวเซ็กซี่ไม่น้อย

ว้าว

นึกไม่ถึงว่าคนที่ปกติดูสูงส่ง จะเล่นคลิปแนวเซ็กซี่ด้วย?

โดยพื้นฐาน แต่ละคลิปมีไลค์ประมาณ 1,000

ไม่เยอะ แต่ความเห็นข้างล่างไม่น้อย

เลียจอต่างๆ

และการตอบของหวั่นเฉียนหย่าก็ชวนจินตนาการ

หลินฉินสนใจ เริ่มดูคลิปเก่าๆ ของหวั่นเฉียนหย่าทีละอัน

เนื้อหาพวกนี้ ถ้าก่อนหน้านี้คนในบริษัทรู้ คงเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

ต้องยอมรับ คลิปของหวั่นเฉียนหย่าถ่ายได้มีระดับ

ตัวเธอเองก็รูปร่างเซ็กซี่ เว้าโค้งได้สัดส่วน

บรรยากาศในคลิปที่ตั้งใจสร้าง ร่างกายที่บิดไปมา ตัดกับสีหน้าจริงจังในชีวิตประจำวันอย่างชัดเจน

เย้ายวนจริงๆ

หลินฉินอดนึกไม่ได้ ถ้าหวั่นเฉียนหย่าแสดงภาพแบบนี้ต่อหน้าเขาจะเป็นยังไง

หัวหน้าสาวสวยหยิ่ง หันมาร้อนแรงใต้ร่างเขา...

หัวใจหลินฉินเต้นเร็ว หายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ

คิดไม่ได้เลย

เขาคลิกหน้าแชทส่วนตัว กลับได้รับข้อความตอบกลับอัตโนมัติ

[ตอบกลับอัตโนมัติ]

เหยาเหยาไม่เหยา: อยากรู้จักความชอบฉันเพิ่มไหม แอดวีแชทดูคลิปเล็กๆ ได้นะ~

หลินฉิน: ...

คำพูดนี้ชวนให้จินตนาการมากเกินไป

ความร้อนรุ่มที่เพิ่งสงบลงก็พลุ่งขึ้นมาในใจอีกครั้ง

หลินฉินปิดคลิปเสียงดังปั้ก

ใจเย็น ผู้หญิงพวกนี้ ในวันสิ้นโลกจะทำอะไรได้?

มีแต่จะทำให้ชักดาบช้าเท่านั้น!

กลิ่นหอมของซาลาเปาลอยอวลในบ้าน หลินฉินลุกเดินไป

เอาอาหารออกจากหม้อ กินซาลาเปากับน้ำเต้าหู้ไปพลาง ใส่หูฟังบลูทูธดูรายการวาไรตี้ไปพลาง

พยายามกดไฟที่ลุกขึ้นในตัวให้ลง

ข้างนอก เสียงคำรามของซอมบี้ยังดังต่อเนื่อง

เทียบกับความสงบที่นี่ของหลินฉิน อีกด้านของหมู่บ้านไม่ค่อยดีเท่าไหร่

(จบบทที่ 11)