ตอนที่แล้วบทที่ 1015 ลัทธิอาร์เซอุสกับสมุดบันทึกมหัศจรรย์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 1017 : ผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว

บทที่ 1016 : พวกแกควรทราบซึ้งใจที่ที่นี่คู่ควรกับการปักธงของพวกเรา


[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 1016 : พวกแกควรทราบซึ้งใจที่ที่นี่คู่ควรกับการปักธงของพวกเรา

วันที่สงครามมารีนฟอร์ดจบลง รัฐบาลโลกก็ประกาศผลการรบอย่างยิ่งใหญ่ แต่สิ่งที่พวกเขาให้ความสำคัญไม่ใช่คำประกาศสุดท้ายของหนวดขาว หรือความแข็งแกร่งของโจรสลัดคนใดคนหนึ่งเลย พวกเขามุ่งเน้นไปที่การตายของหนวดขาวเพียงอย่างเดียว

การตายของหนวดขาว หมายถึงการปิดฉากตำนานโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ หมายความว่าในท้องทะเลจะไม่มีสัตว์ประหลาดที่ชื่อหนวดขาวอยู่อีกต่อไป

ผู้มีวิสัยทัศน์ต่างรู้ดีว่าการตายของหนวดขาวจะนำมาซึ่งผลลัพธ์อะไร แต่คนทั่วไปไม่ พวกเขารู้แค่เฉลิมฉลอง "ชัยชนะ" ของกองทัพเรือ

ข่าวสารที่ถูกส่งต่อกันไป ถูกบิดเบือนไปทีละน้อย จนในที่สุด ข้อมูลที่ผู้คนได้รับก็แตกต่างจากความจริงของสงครามโดยสิ้นเชิง

กองทัพเรือชนะ หนวดขาวตาย นี่คือสิ่งเดียวที่คนส่วนใหญ่รับรู้

ส่วนเรื่องราวในสงคราม เช่น นักโทษอิมเพลดาวน์จำนวนมากที่แหกคุก การหลบหนีของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวที่เหลืออยู่ จำนวนผู้เสียชีวิตของกองทัพเรือ สิ่งเหล่านี้ค่อย ๆ เลือนหายไปจากความทรงจำของผู้คน ภายใต้การชี้นำของรัฐบาลโลก

ท้ายที่สุดแล้ว โจรสลัดก็เป็นเพียงกลุ่มคนที่ใช้ชีวิตด้วยการปล้นสะดม มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งท้องทะเล สร้างอาณาจักรของตนเองบนท้องทะเลได้

และคนพวกนี้ที่ไม่ทำมาหากิน คอยแต่จะปล้นชิง ก็เป็นที่รังเกียจของผู้คน

แม้หนวดขาวจะใช้พลังของตนปกป้องเกาะต่าง ๆ มากมาย แต่ในสายตาคนอื่น เขาก็ไม่ต่างจากโจรสลัดที่คอยแต่จะปล้นสะดม

"เยี่ยมไปเลย! หนวดขาวตายได้สักที!"

"แบบนี้ ท้องทะเลก็จะสงบสุขอีกครั้งสินะ จัดงานเลี้ยงฉลองกันเถอะ! วันนี้ฉันเลี้ยงเอง!"

พวกเขาตื่นเต้นกับผลการรบที่ได้รับ เฉลิมฉลองราวกับเป็นวันเทศกาล สนุกสนานไปวัน ๆ เพ้อฝันถึงอนาคต แต่ความสุขนั้นอยู่ได้ไม่นาน

สิ่งที่คนทั่วไปเห็นคือการตายของหนวดขาว แต่ผู้ที่มีความทะเยอทะยาน กลับให้ความสนใจกับ "วันพีช" สมบัติล้ำค่าที่ลึกลับ

หนวดขาวยืนยันด้วยตัวเองว่าวันพีซมีอยู่จริง ทำให้โจรสลัดนับไม่ถ้วนคลั่งไคล้

เพื่อแย่งชิงวันพีช ผู้คนมากมายเลือกที่จะออกทะเล และกลุ่มแรกที่ได้รับผลกระทบก็คือคนที่เพิ่งเฉลิมฉลองไปเมื่อครู่นี้เอง

สงครามมารีนฟอร์ดระดมพลทหารเรือชั้นยอดจากทั่วโลก รวมถึงหัวหน้าหน่วยที่มีความสามารถจาก 4 ทะเล

เมื่อหัวหน้าหน่วยเหล่านี้ยังไม่กลับไปประจำการ ฐานที่มั่นของกองทัพเรือก็อ่อนแอลงอย่างมาก เมื่อเผชิญหน้ากับโจรสลัดหน้าใหม่จำนวนมหาศาล กองทัพเรือจึงต้องออกปฏิบัติการอย่างต่อเนื่อง เพื่อปราบปรามโจรสลัดกลุ่มใหม่เหล่านี้

ห้องควบคุมของแต่ละสาขาแทบจะทำงานกันตลอด 24 ชั่วโมง เพิ่งจะจัดการกับโจรสลัดกลุ่มหนึ่งเสร็จ เสียงไซเรนเตือนภัยก็ดังขึ้นอีกครั้ง

4 ทะเลก็ยุ่งอยู่กับการรับมือโจรสลัดหน้าใหม่เหล่านี้ โลกใหม่ยิ่งแล้วใหญ่ ดินแดนของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวตกอยู่ในความโกลาหล

ในโลกใหม่ เดิมทีหนวดขาวครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ แต่เพื่อช่วยเอส กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวจึงระดมพลออกไปทั้งหมด

กองกำลังหลัก 16 หน่วยออกไปโดยไม่มีข้อยกเว้น กลุ่มโจรสลัดพันธมิตรก็ออกไปด้วย เหลือคนเฝ้าฐานที่มั่นน้อยมาก

ส่งผลให้ตอนที่แจ็คและควีนไปตีดินแดน สิ่งที่จำกัดพวกเขาไม่ใช่ความแข็งแกร่งของศัตรู แต่เป็นระยะทาง

เกาะต่าง ๆ ในโลกใหม่คุ้นเคยกับการอยู่อาศัยภายใต้การคุ้มครองของธงโจรสลัด ดังนั้นงานของแจ็คและโอลกะจึงง่ายมาก แค่หาเกาะ ปราบผู้ปกครองบนเกาะ ปักธงของตัวเอง ทิ้งคนไว้เฝ้าฐาน แล้วก็ไปยังที่ต่อไป

ปัญหาการจัดการเกาะจะถูกจัดการในภายหลัง หน้าที่ของพวกเขาคือการตีเมือง ยึดดินแดนให้ได้ก่อน

ส่วนวิธีการจัดการเกาะ จะมีคนอื่นมาจัดการทีหลัง

ให้แจ็คไปตีเมืองยังพอไหว แต่ให้เขาไปจัดการเกาะใหม่ นั่นเป็นการสร้างความลำบากใจให้เขาโดยแท้

ถึงแม้ว่าผู้บริหารของกลุ่มร้อยอสูรจะแยกย้ายกันไปหลังจากเข้าสู่ดินแดนของหนวดขาวแล้ว แต่เกาะจำนวนมากก็เป็นอุปสรรคต่อการเดินทางของพวกเขา แม้สงครามมารีนฟอร์ดจะจบลงแล้ว ภารกิจของพวกเขาก็ยังไม่เสร็จสิ้น

"พี่ใหญ่แจ็ค! ท่านไคโดส่งคำสั่งใหม่มาแล้ว ให้พี่กลับไปที่เกาะโอนิงะชิมะเพื่อร่วมงานเลี้ยงหลังจากเสร็จภารกิจ"

"รับทราบ ท่านไคโดแข็งแกร่งที่สุดจริง ๆ ชีพส์เฮด จินรามี่ พวกแกสองคนรับผิดชอบเกาะนี้ ฉันจะไปยึดเกาะใกล้เคียง หลังจากนั้นก็จบภารกิจของเรา"

"ครับ!"

กลุ่มร้อยอสูรยึดครองดินแดนเดิมของหนวดขาวไปมาก จากรายงานสถานการณ์ล่าสุดของควีน ตอนนี้ดินแดนที่ยึดครองใหม่ใกล้ถึงขีดจำกัดในการจัดการของกลุ่มร้อยอสูรแล้ว

สำหรับพวกเขา การยึดดินแดนไม่ใช่เรื่องยาก แค่ปักธง เก็บค่าคุ้มครองก็ไม่ยาก แต่การจะปกครองเกาะให้ดี ต้องใช้ทั้งกำลังคนและทรัพยากรมากมาย ขีดจำกัดในการจัดการก็หมายถึงเรื่องนี้

ได้รับคำสั่งใหม่ แจ็คจึงตัดสินใจว่าเมื่อยึดครองเกาะใกล้เคียงได้แล้วก็จะเริ่มเดินทางกลับ เหลือเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ ประจำการไว้ เรือแมมมอธเหล็กกล้าของแจ็คยังคงมุ่งหน้าต่อไปยังน่านน้ำเบื้องหน้า

ณ ที่แห่งนี้ ธงประจำกลุ่มของหนวดขาวถูกชาวเกาะเก็บรักษาไว้ หนวดขาวเป็นที่รักใคร่ของผู้คนในดินแดนของตน คนส่วนใหญ่ล้วนสำนึกในบุญคุณจากการคุ้มครองภายใต้ธงของเขา

แม้หนวดขาวจะจากไปแล้ว สถานการณ์เช่นนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงในทันที

กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรไม่ได้เหยียดหยามธงนั้น แม้แต่ไคโดก็ยังยอมรับในพลังของหนวดขาว พวกเขาจะไม่ทำเรื่องไร้สาระเช่นนั้นอย่างแน่นอน

เพียงแต่ในแววตาของชาวเกาะบางคน ชีพเฮดมองเห็นความไม่ยินยอมยินดี

ตอนที่แจ็คกับพวกขึ้นเกาะใหม่ ๆ คนเหล่านี้ก็เคยต่อต้าน เพียงแต่ถูกปราบลงอย่างง่ายดายเท่านั้น

"ไม่ต้องไม่พอใจหรอก อีกไม่กี่วัน พวกแกก็จะสำนึกบุญคุณที่ธงของพวกเราโบกสะบัดอยู่ที่นี่ คิดว่าจะใช้ฝีมือกระจอก ๆ นั่นปกป้องเกาะนี้ได้งั้นรึ?

ที่นี่คือโลกใหม่ ถ้าไม่ใช่พวกเรา ก็ต้องเป็นโจรสลัดกลุ่มอื่น ถ้าเจอกลุ่มอื่น พวกนั้นอาจจะไม่ใจดีเหมือนพวกเราก็ได้"

ชีพเฮดพลิกดูแร่ในมือ นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่พวกเขายึดครองเกาะแห่งนี้

เกาะที่ไม่มีทรัพยากรล้ำค่าไม่ได้อยู่ในลำดับความสำคัญในการยึดครองของกลุ่มร้อยอสูร เว้นแต่ว่าเกาะนั้นจะมีตำแหน่งที่ตั้งสำคัญทางยุทธศาสตร์ ถ้าไม่ยึดไว้ อาจทำให้ดินแดนอื่น ๆ กลายเป็นดินแดนโดดเดี่ยวได้

"พวกแกส่งทรัพยากรมาให้พวกเรา พวกเราก็คุ้มครองความปลอดภัยให้พวกแก ทุกอย่างก็เหมือนเดิม หรืออาจจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ หรือจะลองสู้กับพวกเราดูก็ได้"

หลังจากบีบแร่ในมือจนแตกละเอียด ชีพเฮดวาดฝันอนาคตอันสวยหรูให้ชาวเกาะ พร้อมกับแสดงแสนยานุภาพอีกครั้ง

ความจริงแล้วที่เขาพูดก็ไม่ผิด เกาะในโลกใหม่ที่ไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง มักจะลงเอยอย่างน่าอนาถ อย่างเช่นจุดหมายปลายทางของแจ็ค

เนื่องจากปัญหาเรื่องตำแหน่ง เขาจึงเดินทางมาถึงเกาะนี้ช้ากว่ากำหนด เมื่อเขามาถึง เกาะที่เคยสงบสุขก็กลายเป็นซากปรักหักพัง บ้านเรือนถูกไฟไหม้ เสียงร้องไห้ดังระงมไปทั่วทะเลเพลิง

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด