ก่อตั้งองค์กรมือสังหารในโลกบำเพ็ญเพียร ตอนที่ 2 เหรียญตราสังหารโลหิต
ก่อตั้งองค์กรมือสังหารในโลกบำเพ็ญเพียร ตอนที่ 2 เหรียญตราสังหารโลหิต
บุรุษร่างอ้วนเห็นกระบวนท่านี้ของเฉินกงเฟิ่ง ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย “กล่าวขานกันว่าวิชาที่เฉินกงเฟิ่งฝึกฝนนั้น เป็นวิชาเวทระดับเหลืองขั้นกลาง หากบำเพ็ญเพียรจนสำเร็จขั้นยิ่งใหญ่ พลังป้องกันสามารถเทียบเคียงกับวิชาเวทระดับเหลืองขั้นสูงได้”
ขณะที่บุรุษร่างอ้วนกำลังกล่าวถึงความแข็งแกร่งของเฉินกงเฟิ่ง
ในพริบตาถัดมา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลับทำให้เขาตกตะลึง
ฉัวะ!
เสียงเนื้อหนังถูกฉีกกระชากดังขึ้น
บุรุษร่างอ้วนเบิกตากว้าง
แม้ว่าร่างกายของเฉินกงเฟิ่งจะยังคงอยู่ในท่าม้า แต่ศีรษะของเขากลับหายไป!
เงาดำรูปร่างคล้ายลูกบอลตกลงสู่พื้น
บุรุษร่างอ้วนมองไปยังที่แห่งนั้นโดยไม่รู้ตัว รู้สึกคลื่นไส้อย่างยิ่ง
สิ่งที่ดูเหมือนลูกบอลนั้น แท้จริงแล้วคือศีรษะของเฉินกงเฟิ่ง!
โลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากศีรษะอย่างต่อเนื่อง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาทั้งสองข้างที่เบิกกว้างราวกับตายโดยไม่หลับตา ทำให้บุรุษร่างอ้วนรู้สึกขนลุก
“เฉิน… เฉินกงเฟิ่ง… ตาย… ตายแล้ว?”
บุรุษร่างอ้วนถอยหลังหลายก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
จากนั้น มองไปยังบุคคลลึกลับ
บุคคลลึกลับมีสีหน้าสงบนิ่ง หลังจากจัดการเฉินกงเฟิ่งแล้ว ก็ยังคงเดินเข้ามาหาบุรุษร่างอ้วนอย่างช้า ๆ
บุรุษร่างอ้วนที่เคยมีสีหน้าเย่อหยิ่ง ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ริมฝีปากสั่นเทา “เจ้า… เจ้าอย่าเข้ามา ท่าน… ท่านพ่อของข้าคือเจ้าเมืองหลินเทียน เป็นยอดฝีมือระดับรวมวิญญาณระยะสูงสุด เพียงแค่ก้าวเดียวก็สามารถบรรลุระดับเคลื่อนวิญญาณ ข้า… ข้าเตือนเจ้า อย่าได้ทำเรื่องบุ่มบ่าม……”
มองดูบุคคลลึกลับที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
บุรุษร่างอ้วนหวาดกลัวจนขาสั่น ทรุดลงกับพื้น
ใช้มือทั้งสองข้างพยุงร่างกายที่อ้วนท้วน ค่อย ๆ ถอยหลัง ราวกับสุนัขจรจัด
ใครจะคิดว่านายน้อยผู้นี้ที่เคยโอหังและอวดดีภายในเมืองหลินเทียน จะมีสภาพเช่นนี้
“บัดซบ! เจ้าที่บีบบังคับข้าเอง!”
สีหน้าของบุรุษร่างอ้วนพลันเปลี่ยนไป
กัดฟัน หยิบสิ่งของรูปร่างคล้ายลูกแก้วออกมาจากอกเสื้อ
ทาสที่อยู่ด้านหลังเห็นลูกแก้วนี้ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “นายน้อย!!!”
บุรุษร่างอ้วนมีสีหน้าบิดเบี้ยว ปลดปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปภายในลูกแก้ว
จากนั้นก็โยนไปยังบุคคลลึกลับ
ในขณะที่โยนลูกแก้วออกไป บุรุษร่างอ้วนกล่าวอย่างบ้าคลั่งว่า “นี่คือสมบัติเวทระดับเหลืองขั้นกลาง ระเบิดทำลายล้าง เพียงแค่ใส่พลังวิญญาณเข้าไป มันก็จะระเบิด ผู้บำเพ็ญที่มีระดับตบะต่ำกว่าระดับรวมวิญญาณระยะสูงสุด ภายในรัศมีสิบลี้ ไม่มีผู้ใดรอดชีวิต!”
กล่าวจบ สีหน้าของบุรุษร่างอ้วนก็แข็งค้าง
ในขณะที่ระเบิดทำลายล้างถูกโยนออกไป แสงเย็นยะเยือกหนึ่งสายก็พลันปรากฏขึ้น ผ่าลูกแก้วออกเป็นสองส่วน
แสงเย็นยะเยือกนั้นยังไม่สลายหายไป พุ่งเข้าโจมตีแขนขวาของบุรุษร่างอ้วน
ฉัวะ!
ดวงตาทั้งสองข้างของบุรุษร่างอ้วนมีเส้นเลือดปรากฏขึ้น จ้องมองแขนขวาที่ถูกตัดขาด
จากนั้นก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด “อ๊าก~! มือของข้า มือของข้า!!!”
ขณะที่ร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง
สายตาของบุรุษร่างอ้วนยังคงจับจ้องไปยังระเบิดทำลายล้างที่ถูกผ่าออกเป็นสองส่วนบนพื้น
เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดมันจึงไม่ระเบิด
บุคคลลึกลับดูเหมือนจะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยวาจา “สมบัติเวทชั้นต่ำ เพียงแค่ทำลายอุปกรณ์จุดระเบิดภายใน สิ่งของชิ้นนี้ก็ไม่ต่างจากขยะ”
น้ำเสียงของบุคคลลึกลับเย็นชาและน่ากลัว ราวกับเสียงของยมทูต
เห็นว่าบุคคลลึกลับสามารถสื่อสารได้
บุรุษร่างอ้วนจึงมีความหวังอีกครั้ง “ข้ากับเจ้าไม่มีเรื่องบาดหมาง เหตุใดเจ้าจึงต้องฆ่าข้า?”
บุคคลลึกลับแค่นเสียง “เจ้ากับข้าไม่มีเรื่องบาดหมาง แต่มีคนจ้างให้ข้ามาฆ่าเจ้า!”
ได้ยินคำว่า ‘จ้าง’
บุรุษร่างอ้วนจึงร้องออกมา “ใครกันที่จ้างเจ้ามาฆ่าข้า ข้าสามารถจ่ายเป็นสองเท่า ไม่สิ เป็นสิบเท่า เพียงแค่เจ้าไว้ชีวิตข้า”
บุคคลลึกลับได้ยินเช่นนั้น
แค่นเสียงอย่างต่อเนื่อง “เหรียญตราสังหารโลหิตถูกปลดปล่อยแล้ว ไม่มีทางยกเลิก ตราบใดที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ต่อไปจะมีมือสังหารจากศาลาสังหารโลหิตมากมายนับไม่ถ้วนมาเอาชีวิตเจ้า!”
ได้ยินเช่นนั้น บุรุษร่างอ้วนก็นึกถึงเหรียญตราประหลาดและกระดาษแผ่นเล็ก ๆ เมื่อครู่
“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง……”
สีหน้าของบุรุษร่างอ้วนดูเศร้าหมอง กล่าวพึมพำ
เห็นว่าบุรุษร่างอ้วนดูเหมือนจะยอมรับชะตากรรมแล้ว
บุคคลลึกลับจึงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ผู้ว่าจ้างให้ข้าฝากข้อความไว้ว่า ผู้ที่สังหารเจ้าคือ ขุยจิน!”
เมื่อคำว่า ‘ขุยจิน’ ดังก้องในหูของบุรุษร่างอ้วน
ดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็เบิกกว้าง
ดูเหมือนว่าเขากำลังนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง
เมื่อสัปดาห์ก่อน เขาก็เหมือนเช่นทุกวัน เดินทางไปทั่วเมืองหลินเทียนโดยไม่มีจุดหมาย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคชะตาหรือไม่
เขาได้พบเจอกับสตรีรูปโฉมงดงามคนหนึ่งที่แผงลอยข้างถนน
ด้วยนิสัยเจ้าชู้ของบุรุษร่างอ้วน เขาจึงเข้าไปพูดคุยกับสตรีผู้นั้นโดยไม่ลังเล
แต่สตรีผู้นั้นกลับไม่สนใจ ฐานะของเขาคือนายน้อยแห่งเมืองหลินเทียน ตั้งแต่เด็ก ไม่มีสตรีคนใดกล้าปฏิเสธเขา
วันรุ่งขึ้น เขาจึงนำคนไปลักพาตัวสตรีผู้นั้นมา
แต่น่าเสียดาย เมื่อเขานำสตรีผู้นั้นขึ้นเตียง สตรีผู้นั้นกลับใช้โอกาสที่เขาไม่ทันระวังตัว พุ่งชนกำแพง
จากนั้นก็เสียชีวิต
บุรุษร่างอ้วนรู้สึกโชคร้าย จึงสั่งให้คนนำศพของสตรีผู้นั้นไปทิ้งบนภูเขาใกล้ ๆ
ปล่อยให้เน่าเปื่อย
ไม่กี่วันต่อมา
เด็กหนุ่มอายุสิบสี่สิบห้าปีที่ชื่อว่าเว่ยจินเดินทางมายังจวนเจ้าเมือง อ้างว่าเป็นบุตรของสตรีผู้นั้น ต้องการพบเจอกับเขาเพื่อทวงความยุติธรรม
แต่ถูกคนขัดขวางเอาไว้
บุรุษร่างอ้วนคือนายน้อยแห่งจวนเจ้าเมือง มีอำนาจล้นฟ้า สามารถปกปิดเรื่องราวทั้งหมดภายในเมืองหลินเทียนได้
ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะร้องขอความเป็นธรรมอย่างไร ก็ไม่มีผู้ใดสนใจ
ท้ายที่สุดแล้ว สามกงเฟิ่งและเจ้าเมืองที่ตบะระดับรวมวิญญาณระยะสูงสุด พลังอำนาจเช่นนี้มิใช่เรื่องเล็กน้อย
บุรุษร่างอ้วนถูกรบกวนทุกวัน จึงรู้สึกหงุดหงิด สั่งให้คนลักพาตัวเด็กหนุ่มไป จากนั้นก็มัดใส่กระสอบ โยนลงไปในเหวลึกใกล้ ๆ
ตกจากหน้าผาสูงเช่นนั้น ตามหลักเหตุผลแล้ว คงต้องเสียชีวิต แล้วเหตุใดจึงยังมีชีวิตอยู่?
บุรุษร่างอ้วนรู้สึกสับสน
ไม่เข้าใจว่าเหตุใดคนผู้นั้นจึงฟื้นคืนชีพ และกลับมาแก้แค้นเขา
แต่คำถามนี้ คงต้องรอให้เขาลงไปในยมโลก จึงจะได้รับคำตอบ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าคือบุตรชายคนเดียวของท่านพ่อ หากเจ้าฆ่าข้า ท่านพ่อจะต้องใช้พลังอำนาจทั้งหมด กวาดล้างศาลาสังหารโลหิตของเจ้าอย่างแน่นอน!”
บุรุษร่างอ้วนกล่าวอย่างเยาะเย้ย
บุคคลลึกลับดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลก
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก “เช่นนั้นข้าจะรอดู”
บุคคลลึกลับใช้มือขวาจับด้ามดาบ
ฉัวะ!
แสงดาบวาบ ศีรษะหลุดออกจากบ่า!