บทที่ 71 ความคิดถึงคนที่คิดถึงฉินฉางชิง
ท่ามกลางทะเลทรายที่แห้งแล้ง ฉินฉีเผิงก้าวลงจากดาบบินช้าๆ สู่พื้นดิน ใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะเก็บซากของสัตว์อสูรที่เพิ่งสังหารลงในถุงเก็บของ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเสียดสีเบาๆ ของทรายดังมาจากด้านหลัง ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายทันที ดาบบินของเขาพุ่งกลับไปทางด้านหลังด้วยความรวดเร็ว
