บทที่ 4 นี่คืออาชีพระดับ SSS หรอ? เฉินหยางเกือบเสียสติแล้ว!

"ไม่เลวนี่! ไอ้เฉินหยางนี่มีสัญชาตญาณการต่อสู้ใช้ได้เลยทีเดียว!"

"แต่ตอนนี้พลังของโครงกระดูกยังอ่อนไปหน่อย ต้องค่อยๆ บั่นทอนไปทีละนิด"

"แต่...ไม่เป็นไร ค่อยๆ ทำไป จะได้ฆ่าเวลาได้มากขึ้น"

เย่หยางไม่รู้สึกเสียดายเลยแม้แต่น้อยที่สูญเสียโครงกระดูกไปหลายสิบตัว!

ในช่วงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาในดันเจี้ยน เขาได้รวบรวมโครงกระดูกไว้เกือบ 2,000 ตัว และเลเวลก็ขึ้นไปถึงเลเวล 3 กับประสบการณ์อีก 70% แล้ว!

แค่หลายสิบตัว...สำหรับเขาแล้วมันแค่เศษเสี้ยวเท่านั้น!

และยิ่งไปกว่านั้น

หลังจากขึ้นเลเวล 3 สเตตัสของโครงกระดูกก็เพิ่มขึ้นเป็น 3 คะแนนในทุกด้าน!

ตอนนี้เมื่อโครงกระดูกเจอกับพวกกระต่ายมอนสเตอร์ พวกมันสามารถกำจัดได้ในครั้งเดียวโดยไม่มีความเสียหาย ไม่ต้องสูญเสียโครงกระดูกแม้แต่ตัวเดียว!

แม้แต่เมื่อเจอกับงูยักษ์เลเวล 2 ก็แค่เสียโครงกระดูกไปหนึ่งตัวเท่านั้น บางครั้งยังสามารถถล่มมันได้โดยไม่เสียหายอะไรเลย!

เมื่อเทียบกับตอนแรก

พลังของโครงกระดูกในตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า!

นอกจากนี้ แม้ว่าหานอี้ชูกับเฉินหยางจะรับมือกับโครงกระดูกสิบกว่าตัวหรือแม้แต่หลายสิบตัวได้ แต่...ถ้าเป็นร้อยตัว หรือแม้แต่พันตัวล่ะ?

เมื่อกองทัพโครงกระดูกในละแวกนี้รวมตัวกันครบ...ทีมของพวกเขาก็มีแต่จะถูกย่ำยีเท่านั้น!

อาชีพจอมเวทระดับ SSS อย่างผู้ใช้เพลิงสวรรค์?

อาชีพนักบุญระดับ SS อย่างธิดาเทพแสง?

ขอโทษที!

ต่อหน้าภัยพิบัติแห่งวิญญาณของข้า

ต่อให้เจ้าเป็นเทพเพลิงตัวจริง หรือแม้แต่เทพธิดาแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ ก็มีแต่จะถูกกัดกินจนหมดสิ้นเท่านั้น!

"บุก ต่อไป!"

......

"บ้าเอ๊ย!"

"ที่พวกเขาพูดไม่ผิด เย่หยางต้องส่งโครงกระดูกทั้งหมดมาโจมตีฉันแน่ๆ!"

"สมแล้วที่เป็นผู้ชายคับแคบ!"

เมื่อเห็นโครงกระดูกเกือบร้อยสองร้อยตัวล้อมโจมตีเธอ หานอี้ชูก็หัวเราะออกมา

ยิ่งโครงกระดูกโจมตีเธอบ้าคลั่งแค่ไหน เธอก็ยิ่งรู้ว่าเย่หยางกำลังร้อนรนแค่ไหน!

แต่ถ้าเย่หยางได้ยินคำพูดนี้ คงหัวเราะจนตาย

จำนวนแค่ร้อยสองร้อยตัวนี้ มันแค่เศษเสี้ยวเท่านั้น!

ส่งมาโจมตีเธอทั้งหมด?

คิดมากเกินไปแล้ว!

พูดตรงๆ เย่หยางแค่รู้สึกเบื่อในตอนนี้ ไม่งั้นถ้าเขารวบรวมโครงกระดูกพันสองพันตัวบุกเข้าไป...หานอี้ชูกับคนอื่นๆ จะเอาอะไรมาต้าน?

อีกด้านหนึ่ง หลังจากสั่งให้นักรบคนหนึ่งยืนบังหน้าตัวเอง เฉินหยางก็ยิ้มพลางปลอบใจ "อี้ชู ไม่ต้องกลัว...ฉันจะปกป้องเธอเอง โครงกระดูกแค่หลายสิบตัวนี่ ฉันกำจัดได้ง่ายๆ!"

"วันนี้ฉันจะให้เธอได้เห็นว่าอะไรคือค่าความแท้จริงของอาชีพระดับ SSS!"

พูดพลางเฉินหยางก็ยิ้มมุมปาก!

ราวกับว่าในสายตาเขา โครงกระดูกพวกนี้ของเย่หยางเป็นแค่มดที่บี้ตายได้ง่ายๆ

อืม...

ความจริงแล้ว โครงกระดูกพวกนี้ก็กำจัดได้ง่ายๆ จริงๆ

แต่มันสู้จำนวนไม่ได้นี่สิ!

ต่อให้เป็นมดตัวจริง ถ้ามีจำนวนมากพอ ก็สามารถกัดช้างตายได้!

แล้วจะพูดถึงพวกเขาทำไม!

แต่...

พอพูดจบ เฉินหยางก็เห็นโครงกระดูกสามสี่ร้อยตัวพุ่งเข้ามาล้อมจากทุกทิศทาง!

"เชี่ย?!"

เห็นภาพนั้นแล้ว เฉินหยางถึงกับขนหัวลุก!

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมถึงมีโครงกระดูกเยอะขนาดนี้?

ร้อยกว่าตัวเขายังพอเข้าใจได้ แต่สามสี่ร้อยตัวนี้...เย่หยางทำยังไงถึงได้มากขนาดนี้?!

ไม่ใช่แค่เขา หานอี้ชูก็งงเช่นกัน!

"เฉิน...เฉินหยาง"

"พวกเรา จะสู้โครงกระดูกเยอะขนาดนี้ไหวเหรอ?"

"กลืนน้ำลาย..."

เฉินหยางกลืนน้ำลาย

เยอะขนาดนี้...จะสู้ได้ยังไง?

วิ่งหนีรอดก็ดีแล้ว!

แต่...ในขณะที่เขากำลังเหม่อ โครงกระดูกตัวหนึ่งก็แอบปรากฏขึ้นด้านหลังเขา

วินาถัดมา

โครงกระดูกค่อยๆ ยกดาบกระดูกขึ้น

แล้ว...ฟันลงมาอย่างรวดเร็ว!

ฉึก!

"อ๊ากกก!"

พร้อมกับเสียงกรีดร้อง เลือดของเฉินหยางก็ลดลงไปส่วนหนึ่งทันที!

"เชี่ย!"

"ไม่ดีแล้ว...จำนวนมันเยอะเกินไป! ถ้าโดนล้อม ฉันตายแน่!"

ตอนนี้ เฉินหยางเริ่มหมดหวังแล้ว!

สิบกว่าตัวเขารับมือได้ง่ายๆ ร้อยตัวก็พอทำได้ถ้ามีเพื่อนร่วมทีมยืนหน้า ตัวเองก็พอประคองได้!

แต่ตอนนี้...โครงกระดูกสามสี่ร้อยตัวบุกเข้ามาจากทุกทิศทาง เขาไม่มีความคิดจะต่อต้านเลยสักนิด!

พูดไม่เกินจริงเลยว่า

โครงกระดูกพวกนี้คนละดาบ ก็สามารถสับพวกเขาทั้งหมดเป็นโจ๊กได้!

ไม่ต้องคิดอะไรมาก

เฉินหยางถึงขั้นไม่สนใจหานอี้ชูแล้ว หันหลังวิ่งไปอีกทิศทางอย่างบ้าคลั่ง!

"???"

เห็นภาพนั้นแล้ว หานอี้ชูถึงกับตะลึง!

ไอ้คนนี้...

ทิ้งเธอไว้แล้ววิ่งหนีไปเลย?!

......

"ยังจะหนีอีก?"

เห็นภาพนั้นแล้ว เย่หยางยิ้มบาง "ล้อมไว้"

คำสั่งเดียว!

โครงกระดูกทั้งหมดรวมตัวกันล้อม!

แต่เพราะตอนนี้พลังของโครงกระดูกยังอ่อนเกินไป จึงไล่ตามเฉินหยางที่วิ่งหนีไปแล้วไม่ทัน ได้แต่ล้อมหานอี้ชูกับคนอื่นๆ ที่ยังยืนงงอยู่กับที่

"แย่แล้ว!"

เมื่อเห็นโครงกระดูกสี่ห้าร้อยตัวปิดกั้นเส้นทางหนีทั้งหมด หานอี้ชูก็ตะลึงไปเลย!

เฉินหยางหนีไปแล้ว!

แม้เธอจะมีอาชีพระดับ SS แต่เป็นอาชีพประเภทนักบุญ ไม่มีพลังโจมตีนี่!

โครงกระดูกหลายร้อยตัวล้อมเข้ามา จะสู้ยังไง?!

"ทำยังไงดี?!"

หานอี้ชูหมดหวังแล้ว

แต่เดิมคิดว่าอาศัยอาชีพระดับ SSS ของเฉินหยาง จะถล่มเย่หยางได้ง่ายๆ!

ไม่คิดว่า...

สุดท้ายกลับถูกเขาถล่มง่ายๆ ซะเอง!

ที่น่าโมโหกว่าคือ เฉินหยางไอ้หมานั่นทิ้งเธอไว้แล้ววิ่งหนีไปซะงั้น!

ความตกใจ ความกลัว ความไม่อยากเชื่อ...ความรู้สึกต่างๆ พุ่งเข้าท่วมท้นหัวใจเธอในพริบตา!

จนถึงตอนนี้ หานอี้ชูก็ยังคิดไม่ออก

จอมเวทแห่งวิญญาณของเย่หยางไม่ใช่อ่อนแอมากหรอ?

ทำไมอาชีพนักบุญระดับ SS ของเธอ บวกกับอาชีพจอมเวทระดับ SSS ของเฉินหยาง ถึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา?!

"หานอี้ชู เธอทำไมถึงยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ล่ะ?"

เห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากของเธอ เย่หยางก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาทันที

ดิ้นรนสิ!

ต่อสู้สิ!

ระดับ "อัจฉริยะ" ที่เธอภูมิใจนักหนา หายไปไหนหมดแล้ว?

แต่เดิมเขาคิดว่า จะได้ชื่นชมการต่อสู้สักหน่อย เพื่อฆ่าเวลาในดันเจี้ยนที่น่าเบื่อนี้

ไม่คิดว่า หานอี้ชูจะทนไม่ไหวเร็วขนาดนี้?

ที่ตลกกว่าคือ...

เฉินหยางถึงกับตกใจวิ่งหนีไปแล้ว!

นี่มันน่าขันชะมัด!

แต่ไม่เป็นไร

ต่อหน้าภัยพิบัติวิญญาณที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขา เฉินหยางไม่มีทางรอดแน่นอน!

เว้นแต่...

เขาจะยอมแพ้เอง แล้วออกจากดันเจี้ยนไปซะ!

"เย่หยาง?!"

เมื่อได้ยินเสียงของเย่หยางดังออกมาจากโครงกระดูกตัวหนึ่ง หานอี้ชูก็โกรธจัด "นายไร้ยางอายจริงๆ ถึงกับส่งโครงกระดูกทั้งหมดมาโจมตีพวกเรา!"

"ต่ำช้า! น่ารังเกียจ!"

"พรืด..."

เย่หยางเกือบหลุดขำ "ส่งโครงกระดูกทั้งหมดมาโจมตีเธอ? หน้าใหญ่จริงนะ!"

"หานอี้ชู...เธอลองเดาสิว่าทำไมฉันถึงเสียเวลาอยู่กับเธอตรงนี้?"

"ทำไม?"

"ง่ายมาก"

เย่หยางพูดเรียบๆ "เพราะฉันยังมีโครงกระดูกอีกกว่า 2,000 ตัว กำลังช่วยฉันฆ่ามอนสเตอร์อยู่น่ะ! ถ้าไม่หาอะไรมาสนุกๆ เล่น ฉันก็คงเบื่อแย่สิ?"

"นายว่าอะไรนะ?!"

ประโยคนี้ เหมือนสายฟ้าฟาดกลางฟ้าแจ้ง ระเบิดกึกก้องในสมองของหานอี้ชู!

เบื่อ?!

หาอะไรเล่น?!

ตัวเธอในสายตาของเย่หยาง...ที่แท้ก็แค่ของเล่นที่เอามาฆ่าเวลา?

การต่อสู้เอาเป็นเอาตายครั้งนี้สำหรับเธอ...เป็นแค่เรื่องสนุกๆ ที่เขาเอามาฆ่าเวลา?

ในตอนนี้ จิตใจของหานอี้ชูพังทลายไปหมดแล้ว

เธอไม่อยากเชื่อว่า ช่องว่างระหว่างเธอกับเย่หยาง จะมากมายขนาดนี้!

การรับมือกับโครงกระดูกแค่หลายสิบตัว เธอต้องทุ่มสุดกำลังแล้ว...แต่เขากลับบอกว่ายังมีอีกสองพันกว่าตัว?!

"แล้วอีกอย่าง เธอไม่ใช่อวดว่าจะอาศัยแฟนหนุ่มระดับ SSS มาถล่มฉันหรอกเหรอ? แล้วทำไมคนนั้นวิ่งหนีไปล่ะ?"

"นาย...นาย!!!"

ได้ยินคำพูดพวกนี้แล้ว หานอี้ชูแทบจะคลั่ง!

แต่ตอนนี้...เฉินหยางหนีไปแล้ว ส่วนเธอก็ทำอะไรโครงกระดูกพวกนี้ไม่ได้!

โดนเย่หยางประจานเสียยับแบบนี้ รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าจนแสบไปหมด!

เบื่อที่จะเสียเวลาต่อ

เห็นเธอไม่มีความต้องการจะต่อต้านแม้แต่น้อยแล้ว สายตาของเย่หยางก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ

เขาค่อยๆ เอ่ยปาก พูดคำเบาๆ ออกมาคำหนึ่ง

"ฆ่า!"

ตึง!

ในตอนนี้ วงล้อมของโครงกระดูกก็รัดแน่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว!

กองทัพโครงกระดูกถาโถมเข้าใส่ ถล่มหานอี้ชูกับคนอื่นๆ จนจมหาย!

เพียงชั่วครู่...

ทุกคนในทีมของหานอี้ชูก็ถูกกองทัพโครงกระดูกฆ่าจนต้องออกจากดันเจี้ยน!

นอกดันเจี้ยน

ผู้อำนวยการโรงเรียนหลายคนในเมืองเทียนสุ่ยกำลังรวมตัวคุยกันอยู่

"เฮ้ย พี่จ้าว ผมอิจฉาพี่จริงๆ ได้ยินว่าโรงเรียนมัธยมเทียนสุ่ยหนึ่งของพี่ไม่เพียงแต่มีคนตื่นอาชีพระดับ SS คราวนี้มาแรงเลยนะ!"

เห็นจ้าวกั๋วเฟิงแล้ว หลี่หยุนเทียนผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมสามอดไม่ได้ที่จะอิจฉา "บอสสุดท้ายของดันเจี้ยนครั้งแรกนี่ ต้องเป็นของโรงเรียนพี่แน่ๆ เลย!"

"ชมเกินไปแล้ว ชมเกินไป"

รอยยิ้มบนใบหน้าของจ้าวกั๋วเฟิงกลบไม่มิด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นการประจบเอาใจกลับ "โรงเรียนมัธยมสามของคุณต่างหากที่เก่ง มีคนตื่นอาชีพจอมเวทระดับ SSS อย่างผู้ใช้เพลิงสวรรค์!"

"โธ่ ไม่มีอะไรหรอก"

หลี่หยุนเทียนรีบโบกมือ ก่อนจะถามต่อ "จริงสิ ได้ยินว่าโรงเรียนพี่มีเด็กชื่อเย่หยางคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ตื่นอาชีพซ่อนเร้น ยังเป็นลักษณะพิเศษระดับพิเศษด้วย"

"เป็นยังไงบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยสิ"

จู่ๆ นึกอะไรขึ้นได้ หลี่หยุนเทียนก็ถามต่อ

"เฮ้อ อย่าพูดเลย"

จ้าวกั๋วเฟิงส่ายหน้า "ผมได้ดูอาชีพซ่อนเร้าของเด็กคนนั้นแล้ว ดูเหมือนจะเรียกว่าจอมเวทแห่งวิญญาณอะไรสักอย่าง สามารถเรียกโครงกระดูกได้...แต่พวกโครงกระดูกนั่นอ่อนแอมาก ผมกลัวว่าเขาจะไม่ผ่านหนึ่งชั่วโมง ก็โดนฆ่าออกจากดันเจี้ยนซะแล้ว!"

"ไม่จริงน่า!"

หลี่หยุนเทียนแปลกใจ "ยากจะได้อาชีพซ่อนเร้าขนาดนี้ แต่กลับอ่อนแอขนาดนั้นเลย? หนึ่งชั่วโมงยังทนไม่ได้?"

(จบบท)