บทที่ 380 ลิงผี!

กองทหารเร่งเดินทางไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด

ท้องฟ้าเริ่มมืดลง

พระอาทิตย์ตกสีเลือดแขวนอยู่บนท้องฟ้า ย้อมโลกด้วยสีประหลาด

ในช่วงบ่ายวันเดียว

กลุ่มคนได้ต้านทานการโจมตีจากสัตว์ร้ายหลายระลอก

ยกเว้นทีมทหารใหม่ที่อยู่ชั้นในสุด ทีมอื่นๆ ทั้งหมดได้ต่อสู้กับสัตว์ร้าย

บางคนได้รับบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ทหารแพทย์รีบเข้ามาช่วยเหลือผู้บาดเจ็บอย่างรวดเร็ว

ทีมที่ดุดันที่สุดคือทีมของหลี่เว่ยที่นำโดยร้อยเอกหลี่เว่ย

สมาชิกของทีมหลี่เว่ยนั้นดุดัน และใบมีดที่ฟาดฟันออกไป เกือบทั้งหมดฆ่าได้ในครั้งเดียว โดยไม่ให้โอกาสสัตว์ร้ายได้ดิ้นรน

แม้แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายจำนวนมาก พวกเขาก็สังหารสัตว์ร้ายได้อย่างง่ายดาย

เพียงแค่ออกแรงเล็กน้อย สัตว์ร้ายแทบไม่ได้แตะต้องชายเสื้อผ้าของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงการได้รับบาดเจ็บ

ทหารใหม่ทั้งหมดตกตะลึง

ประสิทธิภาพการรบของทีมหลี่เว่ยช่างน่าสะพรึงกลัว!

พวกเขาทุกคนอยากลองดู และอยากลองเดี๋ยวนี้

เมื่อพระอาทิตย์ตกลงทีละน้อย

ในที่สุดทุกคนก็มาถึงเมืองตงหยุน

บ้านเรือนในเมืองตงหยุนถูกสัตว์ร้ายทำลายจนแหลกละเอียด

บ้านหลายหลังกลายเป็นซากปรักหักพัง

กระดูกกองอยู่บนพื้น และกลิ่นคาวเลือดจางๆ ลอยอยู่ในอากาศ ทำให้ผู้คนขมวดคิ้ว

เออร์วินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก: "พักค้างคืนที่เมืองตงหยุนคืนนี้! ทีมที่หนึ่งถึงห้าจะอยู่เวรในช่วงครึ่งแรกของคืน ทีมที่หกถึงสิบจะอยู่เวรในช่วงครึ่งหลังของคืน และทีมสังหารสัตว์ร้ายจะตามมาในช่วงครึ่งหลังของคืน"

"หากมีเหตุฉุกเฉินใดๆ ให้ยิงพลุสัญญาณทันที!"

"ครับ!"

ทุกคนตอบรับพร้อมเพรียงกัน

ทีมที่หนึ่งถึงห้ากระจายตัวออกไปอย่างรวดเร็วและล้อมรอบค่ายชั่วคราวทั้งหมด

ไม่ว่าสัตว์ร้ายจะโจมตีจากทิศทางไหน ก็สามารถตรวจพบและเตือนได้ในเวลาแรก

ซูฮั่นและคนอื่นๆ หาบ้านที่ค่อนข้างสมบูรณ์ในค่ายชั่วคราว นั่งลงบนพื้น รับประทานอาหารเย็นบ้างและเตรียมตัวเข้านอน

แต่กลุ่มทหารใหม่ตื่นเต้นมากจนไม่สามารถหลับได้เลย

พวกเขาไม่หลับจนกระทั่งสี่ทุ่ม

อย่างไรก็ตาม ตอนเที่ยงคืน

ทีมที่หนึ่งถึงห้าถอนกำลังและปลุกคนที่กำลังหลับสนิท

พวกเขาสวมอุปกรณ์อย่างงัวเงีย หาวและเดินช้าๆ ไปยังจุดยามของตน

พวกเขานอนหลับเพียงสองชั่วโมงและไม่มีพลังงานเลย ทุกคนพิงอยู่ที่จุดยามของตนและหลับไปอย่างงัวเงีย

อย่างไรก็ตาม พลังจิตของซูฮั่นเหนือกว่าคนเหล่านี้มาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้นอนสองสามคืน พลังจิตของเขาก็จะไม่มีปัญหาใดๆ

ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ สังเกตความเคลื่อนไหวรอบตัว

รอบๆ เงียบสงัด มีเพียงเสียง "จิ๊กๆ" ของจักจั่น

ซูฮั่นมองไปที่จุดยามอื่นๆ อีกไม่ไกล

คนอื่นๆ นั่งอย่างสบายๆ บนจุดยามและงีบหลับโดยหลับตา

ท้ายที่สุด ในค่ายที่แออัดเช่นนี้ สัตว์ธรรมดาไม่กล้าเข้าใกล้

อย่างไรก็ตาม ซูฮั่นรู้สึกไม่สบายใจ

เขารู้สึกว่าเรื่องราวดูเหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น

เขามองไปรอบๆ

รอบๆ ดูเหมือนจะเงียบสงัดขึ้นมาทันที

ซูฮั่นหรี่ตาลงเล็กน้อย

ตาแห่งภาพลวงถูกเปิดใช้งาน

ด้วยพรของตาแห่งภาพลวง ความมืดรอบตัวเขาสลายไปในทันที

ทุกอย่างอยู่ในสายตา

ห่างออกไปร้อยเมตร

กลุ่มสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนลิงกำลังเข้ามาใกล้อย่างเงียบๆ

สัตว์ร้ายเหล่านี้มีขนสีดำ แทบจะกลมกลืนไปกับความมืดโดยรอบ

ดวงตาของซูฮั่นเย็นชา

พวกนี้ดูเหมือนจะต้องการโจมตีแบบซุ่มโจมตี!

แต่สัตว์ร้ายพวกนี้คือสัตว์อะไร?

การฝึกพิเศษเดือนนี้ไม่เพียงแต่เป็นการฝึกการต่อสู้ แต่ยังมีการฝึกอบรมอย่างละเอียดสำหรับสัตว์ร้ายประเภทต่างๆ

อย่างไรก็ตาม สัตว์ร้ายคล้ายลิงชนิดนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น

เขามองไปที่สัตว์ร้ายตัวหนึ่งและตรวจสอบข้อมูลของสัตว์ร้าย

[ชื่อ: ลิงผี]

[เผ่าพันธุ์: ลิง]

[ระดับ: 40]

[ทักษะ 1: กลมกลืนกับความมืด ระดับ 1 (ทักษะแบบติดตัว ลิงผีสามารถกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมโดยรอบในความมืด ทำให้ศัตรูไม่สังเกตเห็น)]

[ทักษะ 2: การโจมตี ระดับ 1 (ลิงผีเปิดฉากโจมตีศัตรูอย่างกะทันหัน ทำให้ศัตรูได้รับความเสียหายอย่างมาก และมีโอกาสทำลายจุดสำคัญของศัตรู ก่อให้เกิดการโจมตีที่เป็นอันตรายถึงชีวิต เวลาคูลดาวน์ 5 นาที)]

[ทักษะ 3: ความบ้าคลั่ง ระดับ 3 (ลิงผีเข้าสู่สภาวะรุนแรง โดยมีพลังและความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 30% และสมรรถภาพทางกายและจิตใจลดลง 50% คงอยู่เป็นเวลา 2 นาที เวลาคูลดาวน์ 1 ชั่วโมง)]

นี่เป็นสัตว์ร้ายชนิดใหม่จริงๆ!

กลุ่มลิงผีเหล่านี้หายตัวไปในความมืดได้อย่างง่ายดายด้วยทักษะการกลมกลืนกับความมืด ทำให้ไม่สามารถสังเกตเห็นได้

หากลิงผีเหล่านี้เข้าใกล้และเปิดฉากโจมตีแบบซุ่มโจมตี กองกำลังอิสระจะต้องสูญเสียอย่างหนักแน่นอน!

เขาหยิบปืนยิงสัญญาณออกมาโดยตรงและเหนี่ยวไกปืน

ปัง!

พลุสัญญาณสีแดงสดถูกยิงขึ้นไปในอากาศ ส่องสว่างพื้นที่!

ผู้คนที่ง่วงนอนตกใจเมื่อเห็นพลุสัญญาณ พวกเขาตื่นขึ้นมาทันทีและชักดาบออกมาโดยสัญชาตญาณ

ภายใต้แสงของพลุสัญญาณ

ทุกคนเห็นลิงผีที่กำลังเข้ามาใกล้ในชั่วพริบตา

"มีสัตว์ร้าย!"

คนหนึ่งตะโกน

ทุกคนรีบโจมตีลิงผี!

เมื่อสูญเสียความสามารถในการกลมกลืนกับความมืด ลิงผีเหล่านี้ก็ไม่น่ากลัวอีกต่อไป

ในไม่ช้าพวกมันก็ถูกทุกคนสังหาร

เออร์วินและหลี่เว่ยก็มาถึงแนวหน้า

มองดูซากลิงผีบนพื้น ใบหน้าของเออร์วินเปลี่ยนไป: "นี่เป็นสัตว์ร้ายชนิดใหม่หรือ?"

หลี่เว่ยพยักหน้า: "ใช่ ผมไม่เคยเห็นสัตว์แบบนี้มาก่อน"

เออร์วินโบกมือ: "นำร่างของสัตว์ร้ายเหล่านี้กลับไปเพื่อวิจัย"

จากนั้นเขาก็พูดว่า: "ใครเป็นคนยิงพลุเมื่อกี้?"

ซูฮั่นก้าวออกมาและพูดว่า: "ผมเองครับ"

เออร์วินชูนิ้วโป้งและกล่าวว่า: "ดีมาก ถ้าคุณไม่ได้สังเกตเห็นการเข้ามาใกล้ของสัตว์ร้ายเหล่านี้ ผมเกรงว่าเราคงจะสูญเสียอย่างหนัก"

"มันหายากมากที่ทหารใหม่จะมีความหยั่งรู้ที่เฉียบคมเช่นนี้ คุณเต็มใจที่จะเข้าร่วมทีมของหลี่เว่ยไหม? ในทีมของหลี่เว่ย คุณสามารถแสดงความสามารถทั้งหมดของคุณได้อย่างเต็มที่"

ซูฮั่นมองหลี่เว่ยแวบหนึ่ง ส่ายหัวและพูดว่า: "ไม่ครับ ผมยังคุ้นเคยกับการอยู่กับพวกเขา"

เมื่อเห็นเช่นนี้ เออร์วินก็ไม่พูดอะไรอีก

เขาเพียงแค่ตบไหล่ซูฮั่นและพูดว่า "จำความดีความชอบของคุณไว้ หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น คุณจะได้รับรางวัลตามความดีความชอบ"

ซูฮั่นมองดูซากของลิงผีและพูดว่า "ผมไม่ต้องการความดีความชอบ ผมแค่ต้องการซากของลิงผีตัวนี้"

เออร์วินประหลาดใจเล็กน้อย: "คุณต้องการซากไปทำอะไร?"

ซูฮั่นแต่งเหตุผลขึ้นมาลวกๆ: "วิจัยครับ"

ดวงตาของเออร์วินเปล่งประกาย: "คุณรู้วิธีศึกษาซากของสัตว์ร้ายด้วยหรือ? ไม่เลว งั้นคุณเลือกซากตัวหนึ่งไปศึกษาได้"

"ถ้าคุณวิจัยอะไรได้ ให้รายงานมาหาผมทันที นี่สามารถนับเป็นความดีความชอบอีกอย่างหนึ่งสำหรับคุณ! และเป็นความดีความชอบใหญ่ด้วย!"

ซูฮั่นพยักหน้า เลือกซากลิงผีตัวหนึ่งแบบสุ่ม แล้วหาบ้านว่างหลังหนึ่ง ใช้ทักษะกลืนกินทุกสิ่ง และกลืนกินซากลิงผีทั้งหมด

เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น

"ผู้ใช้บริโภคเนื้อลิงผีระดับสองเป็นครั้งแรก ได้รับพลัง 1 คะแนนและความคล่องแคล่ว 1 คะแนน"

"ปลดล็อคความสามารถ 5%"

(จบบท)