บทที่ 32 โชคชะตา (2)
ฟู่ซีเฟิงหน้าบึ้งมาโดยตลอด แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย ตอบกลับด้วยความทื่อตรง “ยังรู้จักตามหาข้า ข้าคิดว่าเจ้ามีสหายแล้ว ก็ลืมข้าไปเสียหมด” สิงอวี้เซิงยืนหันหน้าไปทางทะเลสาบ หลุบสายตาลง ไม่แม้แต่จะมองไปยังพวกเขา มู่ฉางถิงชำเลืองมองเขาเล็กน้อย เข้าไปใกล้ฟู่ซีเฟิงสองก้าว กระซิบเบาๆ “พว...
