ตอนที่แล้วบทที่ 1007: เปลี่ยนธง ปรับเปลี่ยนยุคสมัย แชงค์ผู้ถูกผลกระทบ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 1009: ธงผืนนี้...แกรู้จักไหม?

บทที่ 1008 : ลูฟี่และเอส เรือปฐมกาลบนเกาะมนุษย์เงือก


[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 1008 : ลูฟี่และเอส เรือปฐมกาลบนเกาะมนุษย์เงือก

กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวที่เหลือไม่ได้รวมตัวกันอยู่ที่หมู่เกาะชาบอนดี้ทั้งหมด ในฐานะที่เป็นจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ หรืออย่างน้อยก็เคยเป็นกลุ่มโจรสลัดระดับจักรพรรดิ พวกเขามีช่างเคลือบเรือที่ชำนาญอยู่บนเรือ สามารถเคลือบเรือได้เอง

และชาบอนดี้ก็อยู่ภายใต้สายตาของกองทัพเรือ การรวมตัวกันของคนจำนวนมากไม่ใช่เรื่องดี

เพียงแต่ตอนนี้กองทัพเรือกำลังยุ่งอยู่กับสถานการณ์ในทะเล คำประกาศสุดท้ายของหนวดขาวก็เหมือนกับระเบิดน้ำลึกที่ถูกโยนลงทะเล ก่อให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ในทะเล

ยิ่งไปกว่านั้น กองทัพเรือได้ระดมพลทหารชั้นยอดจากทั่วโลกไปยังกองบัญชาการใหญ่ ทำให้สถานที่อื่น ๆ ขาดการดูแล ตอนนี้กองทัพเรือที่กองบัญชาการใหญ่กำลังยุ่งอยู่กับการแก้ไขปัญหา

ถึงแม้จะรู้ว่าไคโดและแชงค์อาจจะยังไม่ออกไป พวกเขาก็ไม่อยากยั่วยุพวกเขาในตอนนี้ จึงทำเป็นมองไม่เห็นคนที่ยังอยู่บนหมู่เกาะชาบอนดี้

แม้แต่ทหารที่ประจำการอยู่บนชาบอนดี้ก็หลบเข้าไปในฐานทัพเรือ ไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก

ส่วนเอส หมัดอัคคี หนึ่งในผู้ที่เกี่ยวข้องกับสงครามมารีนฟอร์ด กำลังนั่งอยู่ริมทะเลด้วยความเศร้าสร้อย

"คุณเรย์ลี่ ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอครับ? ยังไงเขาก็เป็นลูกชายของกัปตันโรเจอร์นะ"

"คงไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ บางอย่างต้องก้าวผ่านไปด้วยตัวเอง อีกอย่างน้องชายเขาก็อยู่ตรงนั้นแล้วนี่

แล้วนายล่ะ ไม่ไปดูเด็กหนุ่มที่นายฝากหมวกฟางไว้หน่อยเหรอ? "

"ไปดูมาแล้วครับ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่าโลกใหม่ยังเร็วเกินไปสำหรับเขา"

"งั้นเหรอ ว่าแต่บากี้ล่ะ? ฉันเห็นเขาปรากฏตัวในสงครามมารีนฟอร์ดด้วยนะ"

"ผมชวนเขาแล้วครับ แต่เขาบอกว่ามีเป้าหมายของตัวเอง หลังจากออกจากมารีนฟอร์ด พวกเราก็แยกทางกัน"

แชงค์และเรย์ลี่มองดูพี่น้องทั้งสองอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้เข้าไปรบกวน แต่พูดคุยถึงเรื่องราวในอดีต

การพบกันโดยบังเอิญก่อนหน้านี้ทำให้ลูฟี่ได้เห็นเพียงแค่ยอดภูเขาน้ำแข็งของความแข็งแกร่ง สงครามมารีนฟอร์ดทำให้เขาได้รู้ว่าโลกนี้โหดร้ายแค่ไหน ตั้งแต่อิมเพลดาวน์ เขาได้พบกับศัตรูที่แข็งแกร่งมากมายนับไม่ถ้วน

เต้าหน้าที่ในสนามรบล้วนเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อเขา หากเข้าสู่โลกใหม่แบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการไปตาย ดังนั้นลูฟี่จึงเข้าใจว่าพวกเขาต้องฝึกฝน

และตอนนี้ยังมีปัญหาอีกอย่างหนึ่ง คือจะแจ้งข่าวนี้ให้เพื่อน ๆ ที่ถูกบาร์โธโลมิว คุมะส่งตัวไปยังที่ต่าง ๆ ได้อย่างไร ในตอนนี้ลูฟี่ยังคิดวิธีไม่ออก จึงมอบหมายภารกิจนี้ให้กับเฮราครอส ส่วนตัวเองก็ไปคุยกับเอส

"พ่อ"

มองดูทะเลเบื้องหน้า ใจของเอสไม่ได้สงบเลย

นอกจากมัลโก้ที่เทศนาเขาในมารีนฟอร์ดแล้ว คนอื่น ๆ ในกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เอสก็ดูออกว่าพวกเขายังมีความรู้สึกด้านลบกับเรื่องนี้

ตอนที่เอสถูกจับ สมาชิกกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวยินดีเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา แต่หลังจากที่เอสได้รับการช่วยเหลือ พวกเขาก็แสดงความไม่พอใจเอสที่เป็นต้นเหตุของสงคราม

ทัศนคติแบบนี้ไม่ได้ขัดแย้งกัน การไปช่วยเขา เพราะเขาเป็นครอบครัว เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว

การตำหนิเขา ก็เพราะความหุนหันพลันแล่นของเขาทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้

ดังนั้นตอนนี้จึงมีไม่กี่คนในกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวที่มาปลอบใจเอส หลายคนก็ไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับเอสด้วยท่าทีแบบไหน

ถึงแม้ว่าหนวดดำจะเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ แต่เอสที่ดื้อรั้นไล่ล่าหนวดดำก็มีความรับผิดชอบเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แม้แต่ตัวเอสเองก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

"เอส ที่จริงตอนที่ลุงหนวดขาวตาย เขาน่าจะดีใจนะ"

"ลูฟี่ นายพูดอะไรน่ะ?"

"ฉันหมายถึงว่าลุงหนวดขาวจากไปโดยไม่มีอะไรต้องเสียใจ เสียงหัวเราะของเขามาจากใจจริงนะ

เขาอยากจะช่วยนาย สุดท้ายเขาก็ช่วยนายออกมาได้จริง ๆ ต่อสู้กับคนที่ชื่อไคโดอย่างสนุกสนาน ก็ฉันไม่เก่งเรื่องปลอบคนอื่นนี่!"

พูดไปพูดมา ลูฟี่ก็เอามือกุมหัวด้วยความปวดหัว การปลอบใจคนอื่นมันยากสำหรับเขาจริง ๆ

"สรุปแล้ว คำสั่งสุดท้ายของลุงหนวดขาวไม่ใช่ให้พวกนายมีชีวิตอยู่ต่อไปเหรอ? การที่นายใช้ชีวิตอยู่ต่อไปไม่ใช่การตอบแทนลุงหนวดขาวเหรอ!?"

"นี่ แม้แต่นายก็สั่งสอนฉันได้แล้วเหรอ?"

เอสมองออกว่าลูฟี่ใช้ความพยายามอย่างมากในการเรียบเรียงคำพูดเหล่านี้ และเขาก็เข้าใจเหตุผลที่ลูฟี่พูด เพียงแต่บางอย่าง ต่อให้เข้าใจ ก็ไม่สามารถปล่อยวางได้

"ว่าแต่ลูฟี่ พอฝึกเสร็จแล้ว อยากเข้าร่วมกับพวกเราไหม?"

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เอสก็พูดประโยคนี้กับลูฟี่

"หา? ว่าไงนะ?"

"ฉันบอกว่าอยากเข้าร่วมกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวไงล่ะ"

"แต่ลุงหนวดขาว...เขา"

"พ่อจากไปแล้ว แต่กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวยังอยู่ นี่คือครอบครัวที่พ่อให้ความสำคัญที่สุด ฉันอยากจะรักษามันไว้ ถ้าทุกคนยังยินดีต้อนรับฉัน..."

"แน่นอนอยู่แล้วล่ะ แต่ฉันก็ยังไม่เข้าร่วมด้วยหรอกนะ ฉันมีเส้นทางของตัวเอง มีเป้าหมายของตัวเอง!"

ขณะที่กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวที่เหลือยังคงรอคอยอยู่ที่หมู่เกาะชาบอนดี้ กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรกลับเดินทางมาถึงเกาะมนุษย์เงือกแล้ว

การแยกทะเลนั้นสะดวกกว่าการเคลือบเรือมาก แถมไม่ต้องกังวลกับอันตรายใต้ทะเล เรือปฐมกาลจึงเดินทางมาถึงเกาะมนุษย์เงือกตามเส้นทางที่อาร์เซอุสเปิดไว้

"ท่านพ่อ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ท่านมาเกาะมนุษย์เงือกสินะคะ"

ยามาโตะชมทัศนียภาพใต้ทะเล โดยอาศัยแสงสว่างจากต้นไม้สมบัติอดัม แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ อาร์เซอุสไม่เคยมาใต้ทะเลมาก่อน

"ใช่ เป็นครั้งแรก ข้าไม่ค่อยสนใจใต้น้ำเท่าไหร่"

ด้วยพลังลอยตัวด้วยแม่เหล็กไฟฟ้า อาร์เซอุสจึงมักจะเดินทางโดยการนำเรือบินข้ามเรดไลน์ ซึ่งสะดวกกว่าการดำน้ำมาก

ที่จริงไม่ใช่แค่เพียงอาร์เซอุส แม้แต่ไคโดเองก็ไม่ได้ลงไปใต้น้ำมาเป็นเวลานานแล้ว นับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นผู้มีพลังพิเศษ เขาก็มักจะใช้เมฆเพลิงในการเดินทาง

ถ้าไม่ใช่เพราะตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ของเกาะมนุษย์เงือก รวมถึงความสำคัญของเผ่ามนุษย์เงือกในปัจจุบัน แถมยังมีอาวุธโบราณอยู่ที่เกาะมนุษย์เงือกอีก ไคโดคงไม่ตอบรับคำเชิญของเนปจูนหรอก เขาคงจะส่งลูกน้องคนใดคนหนึ่งมาก็พอ

แค่กษัตริย์ของประเทศเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจักรพรรดิแห่งท้องทะเล พวกเขาก็ดูไม่มีอะไรสำหรับอาณาจักรส่วนใหญ่ เพียงแค่ 7 เทพโจรสลัด ก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของพวกเขาได้แล้ว

ในขณะที่กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรดูผ่อนคลาย เนปจูนกลับรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก ถึงขนาดที่ไม่ได้ให้ลูกชายของตัวเองมาต้อนรับ แต่กลับมาที่ทางเข้าเกาะมนุษย์เงือกเพื่อรอคอยด้วยตัวเอง

ตอนนี้พวกเขามีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าในอนาคตพวกเขาจะยังคงความสัมพันธ์อันดีนี้ไว้ได้ ด้วยสภาพแวดล้อมของเกาะมนุษย์เงือก หากปราศจากการคุ้มครองของกลุ่มโจรสลัดจักรพรรดิ ผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นแทบจะเป็นหายนะเลยทีเดียว

"ช่างเป็นการปรากฏตัวที่น่าตื่นตะลึงจริง ๆ "

เมื่อเห็นทะเลที่แยกออกจากกันนอกเกาะมนุษย์เงือก เนปจูนก็ยิ่งรู้สึกกังวลใจมากขึ้น

"ไม่ต้องกังวลไปหรอก นั่นเป็นฝีมือของท่านผู้นำ ท่านผู้นำเป็นกันเองเสมอแหละ"

บนไหล่ของเนปจูน มานาฟี่ตบไหล่เขาเบา ๆ เพื่อให้เขาผ่อนคลาย

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด