ตอนที่ 606 ในเมืองเซี่ยงไฮ้ ยังมีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอ?

“จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ร้านอาหารที่โดดเด่นอะไรหรอกครับ แค่หวังเจียงเก๋อเท่านั้น”

เย่เฉิน ตอบอย่างถ่อมตัว

ในเซี่ยงไฮ้ หวังเจียงเก๋อ ติดแค่อันดับสิบอันดับแรกเท่านั้น ยังไม่ถึงอันดับสามด้วยซ้ำ ไม่ถือว่าโดดเด่นอะไรมาก

“อะไรนะ?”

เฉิง ซานซง ได้ยินคำตอบของ เย่เฉิน ก็ตกใจจนลุกพรวดขึ้นมาก่อนจะส่งเสียงอุทานดังลั่น

เพราะเสียงของเขาดังมาก ทำให้ลูกค้ารอบๆ หันมามองด้วยความสงสัย

“ขอโทษทีครับ ขอโทษที”

เฉิง ซานซง รู้สึกเขินอาย รีบพูดขอโทษลูกค้าคนอื่นๆ ในร้าน แล้วกลับมานั่งที่เดิม

“เสี่ยวเฉิน ที่เธอพูดถึงคือ หวังเจียงเก๋อ ที่อยู่ใกล้ๆ ตรงนี้เหรอ?”

หลังจากนั่งลง เฉิง ซานซง ก็อดถาม เย่เฉิน ไม่ได้

โดยเขาหวังว่า หวังเจียงเก๋อ ที่ เย่เฉิน พูดถึงนั้น ..จะไม่ใช่ หวังเจียงเก๋อ ที่เขารู้จัก

“ใช่ครับ คุณลุงเฉิง มีอะไรเหรอครับ?”

เย่เฉิน ตอบกลับ

ไม่ใช่ชื่อซ้ำกัน แต่เป็น หวังเจียงเก๋อ ที่เขารู้จักจริงๆ

เฉิง ซานซง ตกตะลึงในใจอย่างยิ่ง

มีอะไรเหรอ? เธอเรียก หวังเจียงเก๋อ ว่าเป็นร้านที่ไม่โดดเด่นจริงๆ น่ะเหรอ?!

หวังเจียงเก๋อน่ะ ร้านนี้ยังไม่โดดเด่นอะไรอีก?!!

นี่เป็นหนึ่งในสิบร้านอาหารที่ดีที่สุดในเซี่ยงไฮ้เลยก็ว่าได้ ถ้าจัดอันดับจริงๆ หวังเจียงเก๋อ อาจจะอยู่ประมาณอันดับห้า หรือหกด้วยซ้ำ

ในเซี่ยงไฮ้ ชื่อเสียงของ หวังเจียงเก๋อ มีคนไม่รู้จักได้อย่างไร

คาดไม่ถึงจริงๆ เลยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลัง หวังเจียงเก๋อ จะเป็นแค่นักศึกษาอย่าง เสี่ยวเฉิน

เหลือเชื่อมาก..

“เหล่าซู ลูกเขยของคุณนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ”

เฉิง ซานซง อุทานด้วยความรู้สึกทึ่ง

ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ แต่กลับเป็นเจ้าของ หวังเจียงเก๋อ อนาคตของ เสี่ยวเฉิน ไปไกลแน่นอน

พูดถึงชื่อเสียง บริษัทจัดเลี้ยงของลูกเขยเขาสู้หวังเจียงเก๋อของ เสี่ยวเฉิน ยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น เสี่ยวเฉิน ยังหนุ่มมาก..

ย้อนกลับไปตอนที่เขาเรียนมหาวิทยาลัย อย่าว่าจะมีธุรกิจของตัวเองเลย เงินใช้ยังแทบจะไม่พอ

ในตอนนี้ เฉิง ซานซง ก็อดรู้สึกอิจฉาพ่อของ ซู หนิงซวง ไม่ได้

เมื่อได้ยินเพื่อนเก่าพูดแบบนั้น ใบหน้าของพ่อ ซู หนิงซวง ก็แสดงความภาคภูมิใจออกมา

ลูกเขยของเขาคือลูกเขยที่ดีที่สุดในโลก แม้คนอื่นจะไม่รู้ แต่เขาเองย่อมรู้ดี

หลังจากพูดคุยกันอีกสักพัก เฉิง ซานซง ก็ต้องการจะกลับ

“เหล่าซู พักอยู่ที่ไหนล่ะ เดี๋ยวฉันจะได้ติดต่อคุณได้?”

“ตอนนี้ฉันพักอยู่ที่ทอมสัน ริเวียร่า บ้านหลังหนึ่งของ เสี่ยวเฉิน นะ พักอยู่ชั่วคราว...”

พ่อของ ซู หนิงซวง ตอบ

หืม?

เมื่อฟังคำตอบของพ่อ ซู หนิงซวง เฉิง ซานซง สังเกตได้ว่า เขาพูดว่า ‘บ้านหลังหนึ่ง’ ของ เสี่ยวเฉิน

นั่นหมายความว่า เสี่ยวเฉิน มีมากกว่าหนึ่งหลังในทอมสัน ริเวียร่า ถ้าไม่อย่างนั้น.. เขาก็คงจะพูดแค่ว่า ‘ในบ้านของ เสี่ยวเฉิน’

การที่ เสี่ยวเฉิน มีบ้านที่ ทอมสัน ริเวียร่า ได้ แสดงว่าบ้านอื่นๆ ที่เหลือก็น่าจะเป็นระดับเดียวกัน

สุดยอดจริงๆ

ลูกเขยของ เหล่าซู เป็นคนเก่ง และมีความสามารถมากตั้งแต่อายุน้อย

คิดมาถึงตรงนี้ ตำแหน่งของ เย่เฉิน ในใจของ เฉิง ซานซง ก็ยิ่งสูงขึ้นไปอีก

“เหล่าเฉิง อย่าลืมหาเวลามาหาฉันล่ะ”

พ่อของ ซู หนิงซวง โอบกอด เฉิง ซานซง อีกครั้งก่อนลา

แม้ว่าเมื่อสักครู่ เฉิง ซานซง จะคุยโวเกี่ยวกับลูกเขยของเขา แต่นั่นก็เหมือนการโอ้อวดเรื่องผลการเรียนของลูกหลาน ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร

“ได้แน่นอน เหล่าซู ถ้ามีโอกาสฉันจะไปเยี่ยม”

หลังจากจดจำที่อยู่ที่พ่อของ ซู หนิงซวง บอกไว้ให้แล้ว เฉิง ซานซง ก็หันไปอำลา เย่เฉิน อีกครั้ง

“เสี่ยวเฉิน อนาคตเธอสดใสมากนะ อย่าลืมฉัน.. ผู้เฒ่าคนนี้ล่ะ…”

หลังจากพูดคุยกับ เย่เฉิน ด้วยความสุภาพเสร็จ เฉิง ซานซง ก็จากไป

หลังจาก เฉิง ซานซง จากไปแล้ว พ่อของ ซู หนิงซวง ก็กลับมาที่หัวข้อเดิม

ครั้งนี้เขาเรียก เย่เฉิน ออกมาเพราะมีเรื่องสำคัญที่อยากพูด

“เสี่ยวเฉิน พรุ่งนี้บ่ายมีเวลาว่างไหม?”

พ่อของ ซู หนิงซวง ถาม

“พรุ่งนี้บ่าย…มีครับ”

เย่เฉิน คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้าตอบ

“ดีเลย งั้นไปกับลุงหน่อยนะ”

พ่อของ ซู หนิงซวง พยักหน้า

“ลุงจะแนะนำให้เธอรู้จักสถานที่ที่เหล่าเศรษฐีชั้นนำในเซี่ยงไฮ้ชอบไป”

พ่อของ ซู หนิงซวง กล่าวด้วยท่าทีลึกลับ แต่เขาไม่ได้บอกว่าเป็นที่ไหน เพียงแค่บอก เย่เฉิน ว่า พอไปถึงแล้วจะรู้เอง และรับรองได้ว่าไม่ผิดหวังแน่นอน

“ได้ครับ”

เย่เฉิน พยักหน้าตอบรับ

หลังจากพูดคุยกันจบ ทั้งสองก็กลับมาที่บ้านที่ทอมสัน ริเวียร่า

เมื่อเห็น เย่เฉิน กลับมา ซู หนิงซวง ก็เดินเข้ามาหาเขา

“เย่เฉิน ช่วยอยู่กับพ่อแม่ฉันสักครู่ได้ไหม ฉันมีธุระต้องออกไปข้างนอกสักชั่วโมงครึ่ง เดี๋ยวจะรีบกลับมา”

ซู หนิงซวง พูดขึ้น

เธอนัดกับ เหยียน อวี้ตาน หัวหน้าทีมนักออกแบบจากบริษัท เฉียนรุ่ย จิวเวลรี่ ไว้แล้ว วันนี้ต้องไปพบ เหยียน อวี้ตาน เพื่อเรียนรู้ต่อ ดังนั้นเธอจึงไม่อยากผิดนัด

และเพื่อจะให้ เย่เฉิน ประหลาดใจในอนาคต ซู หนิงซวง จึงไม่บอกเขาว่าจะไปทำอะไร

“อ๋อ?”

เย่เฉิน รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขานึกไม่ถึงว่า หนิงซวง จะมีธุระสำคัญที่ต้องออกไปในช่วงที่พ่อแม่เธอเพิ่งมาถึง

“ได้.. แต่ว่าคุณมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”

เย่เฉิน พยักหน้าตอบ และถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันจะรีบกลับมา ขอบคุณนะ”

ซู หนิงซวง แอบจุ๊บแก้ม เย่เฉิน เบาๆ ตอนที่พ่อแม่ของเธอไม่ทันได้สังเกต ก่อนจะรีบหยิบกระเป๋า และออกไปอย่างรวดเร็ว

ดังนั้น เย่เฉิน จึงอยู่พูดคุยกับสองผู้เฒ่าเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้

หนึ่งชั่วโมงกว่าผ่านไป ซู หนิงซวง ก็กลับมา

บ่ายวันถัดมา เย่เฉิน ได้พบกับพ่อของ ซู หนิงซวง และเดินทางไปยังสถานที่ที่เขาบอกว่าจะพาไป

ระหว่างทาง เย่เฉิน รู้สึกประหลาดใจมาก ไม่รู้ว่าพ่อของ ซู หนิงซวง จะพาเขาไปที่ไหน

สถานที่นั้นอยู่เกือบชานเมืองของเซี่ยงไฮ้แล้ว ทำให้ เย่เฉิน รู้สึกแปลกใจว่ามันเป็นสถานที่แบบไหนกันแน่

หลังจากเดินทางมาประมาณหนึ่งชั่วโมง เย่เฉิน และพ่อของ ซู หนิงซวง ก็มาถึงจุดหมาย

เมื่อมองดูสถานที่ที่อยู่เบื้องหน้า เย่เฉิน ถึงกับตกตะลึง

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในเมืองเซี่ยงไฮ้ ยังมีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอ?!!