บทที่7 การต่อสู้ครั้งแรก

เวลาผ่านไป 1 เดือน

“ฟึบ   ฟึบ”

มีร่างสองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวเหมือนกันไม่มีผิดซึ่งดูแล้วเหมือนจะเป็นท่าทางศิลปะการต่อสู้อะไรบางอย่าง

การเคลื่อนไหวดูลื่นไหลราวกับสายน้ำแต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยความอันตรายที่พร้อมระเบิดออกมาทุกเมื่อ ราวกับดาบที่พร้อมจะออกจากฝักตลอด

แน่นอนว่านี่คือ ริว และ ราชามังกรนักสู้หรือไคจู!

ในขณะนี้ริวกำลังสอนศิลปะการต่อสู้ระดับสูงที่ได้มาจากระบบให้แก่ไคจูอยู่

“ถึงความเร็วจะสำคัญก็จริง แต่ความแม่นยำก็สำคัญมากเช่นกัน   แม้การโจมตีของนายจะเร็วแต่ถ้าไม่โดนมันก็ไร้ความหมาย  ”

“โอ้ช!” ไคจูหันมาหาริวและส่งเสียงราวกับจะพูดว่า เข้าใจแล้ว

หลังจากผ่านไป1เดือน ร่างกายของไคจูดูสูงขึ้นและดูโตกว่าแต่ก่อนมาก  เดือนที่แล้วเขามีขนาดตัวเท่าเด็กทารกแต่ตอนนี้เขามีขนาดเท่ากับเด็กอายุ10ขวบแล้ว

[ราชามังกรนักสู้]

Lv: 9

เพศ: ชาย

ธาตุ: มังกร,ต่อสู้

คุณสมบัติ: ราชา

ความแข็งแกร่ง: ต่ำ

ทักษะ:หมัดคลื่นมังกร,มังกรคำราม,เคาน์เตอร์,กระสุนสุญญากาศ

ริวตรวจสอบสถานะของไคจูด้วยความพึงพอใจ อีกแค่ก้าวเดียวไคจูจะพัฒนาเป็นระดับกลางแล้วแม้จะฝึกฝนได้เพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น

ในขณะที่สัตว์อสูรบางตัวฝึกฝนมานานหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังไม่สามารถพัฒนาได้สักที

แน่นอนว่าพรสวรรค์ของไคจูก็ส่วนหนึ่ง แต่สิ่งที่ช่วยให้เขาพัฒนาได้เร็วยิ่งคงหนีไม่พ้นอาหารระดับสูงและเกล็ดมังกรระดับB รวมถึงการฝึกฝนที่ริวจัดให้โดยเฉพาะด้วย

“กริ๊ง!”

ขณะนั้นเองก็มีเสียงดังกริ๊งออกมาจากด้านนอก

“มาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ!?”

ริวเดินไปเปิดประตูก่อนที่จะพบกับผู้ชายอ้วนท้วมคนหนึ่งที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกับเขา  ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ โอดะ เขาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของริว พวกเขาเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตอนประถม

“อ่าา อากาศช่วงนี้ร้อนมาก” โอดะเดินเข้าไปราวกับว่าบ้านของตัวเอง ก่อนจะเปิดตู้เย็นและหยิบน้ำอัดลมออกมาดื่ม

“อยู่บ้านนายดีกว่าจริงๆด้วย พ่อแม่ฉันไม่ให้ฉันดื่มน้ำอัดลม”โอดะอดไม่ได้ที่จะบ่น

“เอาล่ะ.. หยุดบ่นได้แล้ว! คุณลุงกับคุณป้าทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของนายเองนะ ดูสิ! ตอนนี้นายน้ำหนักเกือบจะ200โลแล้ว”ริวยิ้มและตบท้องของโอดะด้วยแล้วเสียงดังฟังชัด

“อย่าแตะต้องท้องของฉันนะ”โอดะปัดมือริวออกและกลอกตา

“อีกเดี๋ยวโรงเรียนของพวกเราก็จะเปิดเทอมแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้พวกเราไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่กันเถอะ ฉันจะเล่นเมจเองส่วนนายช่วยมาเล่นแอสซาซินให้หน่อยสิ เดี๋ยวฉันแบกเอง” โอดะพูดด้วยรอยยิ้มที่ลำพองใจ

“ไม่” ริวปฏิเสธทันที

“ช่วงนี้ฉันกำลังฝึกฝนสัตว์อสูรอยู่”

“ริว นายเลิกหลอกฉันเถอะ นายมีสัตว์อสูรซะที่นะ…”

ในขณะที่โอดะกำลังจะพูดเขาหันไปเห็นไคจูที่กำลังฝึกซ้อมอยู่ ซึ่งทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

" ว้าว! นี่คือราชามังกรนักสู้ สัตว์อสูรประเภทมังกรและโลหะ! นี่เป็นสัตว์อสูรที่หาได้ยากมาก นี่เป็นของพี่ชายนายเหรอ?"

โอดะไม่คิดว่ามันเป็นสัตว์อสูรของริว เพราะเขามักจะปฏิเสธสัตว์อสูรตัวอื่นๆอยู่ตลอด

"ป่าว! นี่คือสัตว์อสูรของฉันเอง" ริวพูดพร้อมเรียกไคจูให้มาหาเขา

" ว้าว! นี่คือสัตว์อสูรเริ่มของนายจริงๆด้วย เป็นไปได้ไหมที่หิมะจะตก!?  ผู้ชายที่ปฏิเสธสัตว์อสูรทุกตัวในที่สุดก็มีสัตว์อสูรตัวแรกแล้ว ” โอดะพูดล้อเลียนริว

“หยุดพูดได้แล้วเจ้าอ้วน! สาเหตุที่ฉันไม่เคยทำพันธะสัญญากับสัตว์อสูรตัวไหนเพราะยังไม่เคยเจอตัวที่ฉันชอบต่างหาก ตอนนี้ฉันเจอสัตว์อสูรที่ฉันชอบแล้วก็ต้องทำพันธะสัญญาเป็นธรรมดา”

“เอ่อ..ว่าแต่ ทำไมสีของมันดูต่างจากปกติจัง!?” โอดะถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย เขาจำได้ว่าราชามังกรนักสู้มีตัวเป็นสีน้ำเงินไม่ใช่เหรอ

“นี่คือรูปแบบราชา”

“ห่ะ! รูปแบบราชา! นายไปได้มันมาที่ไหน!? นี่คือสัตว์อสูรที่เทียบได้กับกึ่งเทพเลยนะ” โอดะพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

“แน่นอน ฉันหยิบมันมาจากข้างถนน” ริวพูดด้วยน้ำเสียงภูมิใจเล็กน้อย

“ให้ตายเถอะ! ถ้านายหยิบมาจากข้างถนนจริง ป่านนี้ทุกคนคนมีสัตว์กึ่งเทพกันหมดแล้ว” โอดะพูดด้วยน้ำเสียงอิจฉา เขารู้สึกว่าถ้าเขาได้สัตว์อสูรรูปแบบราชามาสักตัวเขาจะหล่อและเป็นที่นิยมมาก

“นายอยากจะลองสู้กับสัตว์อสูรของฉันไหม?”

“ก็เอาสิ” โอดะพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นและมั่นใจอย่างมาก

ถึงเขาจะปลุกพรสวรรค์ไม่ได้เหมือนริว แต่เขาก็ฝึกฝนสัตว์อสูรมา3เดือนแล้ว เขามั่นใจมากกับการจัดการมือใหม่แบบริว

ทั้งสองคนลงไปที่ห้องใต้ดินที่อยู่ด้านหลังบ้านด้วยกันซึ่งในห้องใต้ดินอันกว้างขวางนี้มีเวทีสำหรับการประลองอยู่ ริวและโอดะยืนอยู่คนละฝั่งและปล่อยสัตว์อสูรของพวกเขาออกมา

"วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนให้นายเอง" โอดะพูดด้วยน้ำเสียงเหิมเกริมเล็กน้อย ก่อนที่จะปล่อยสัตว์อสูรของเขาออกมา

ปัจจุบันโอดะมีสัตว์อสูรอยู่สองตัวคือ สุนัขเกราะหินและอีกตัวหนึ่งเป็นมังกรเพลิงเด็ก แน่นอนว่าครอบครัวของโอดะเองก็ร่ำรวยมากเช่นกันซึ่งพอที่จะทำให้เขาได้รับมังกรเพลิงเด็กมา

ถึงแม้ดูแล้วคุณสมบัติจะไม่ดีเท่าตัวที่อากิเตรียมให้ริว แต่มันก็ยังคงเป็นสัตว์อสูรประเภทมังกรที่ทรงพลังและเป็นสัตว์อสูรในฝันของใครหลายๆคน

แน่นอนว่าริวก็ชอบมันมากเช่นกันแต่เขาไม่เคยเจอมังกรเพลิงเด็กที่มีคุณสมบัติระดับราชาเลย!

" มังกรเพลิงเด็กออกมา”

โอดะส่งมังกรเพลิงเด็กออกมา ส่วนริวแน่นอนว่าต้องเป็นไคจู

“!!!!”

ภารกิจ: ชัยชนะครั้งแรก

 

[ชัยชนะครั้งแรก]: เอาชนะการต่อสู้ครั้งแรก

 

การลงโทษเมื่อล้มเหลว: ไม่มี

 

รางวัล: สุ่มจับรางวัลหนึ่งครั้ง

เมื่อเห็นภารกิจที่ออกโดยระบบ ดวงตาของริวก็เบิกกว้างขึ้นทันที จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเพิ่มสูงขึ้นและสายตาของเขาจับจ้องไปที่มังกรเพลิงเด็กที่อยู่ตรงข้ามด้วยความจริงจัง

[มังกรเพลิงเด็ก]

Lv: 12

เพศ: ชาย

ธาตุ: มังกร,ไฟ

คุณสมบัติ: สูงสุด

ความแข็งแกร่ง: กลาง

“แน่นอนว่าฉันสามารถเห็นสถานะของสัตว์อสูรตัวอื่นได้ยกเว้นแค่ทักษะ” ริวคิดขึ้นมาในใจ

มังกรเพลิงเด็กของโอดะพัฒนาไปเป็นระดับกลางแล้วซึ่งสูงกว่าไคจูของเขา เพราะฉะนั้นเขาต้องวางแผนให้ดี

ราวกับสัมผัสได้ถึงความจริงจังของริว โอดะจึงพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า

"พี่ชาย วันนี้ให้อาจารย์สอนบทเรียนให้นายเองว่าเส้นทางของผู้ฝึกสัตว์อสูรไม่ใช่เรื่องง่าย"

"ไคจู เริ่มจากการโจมตีแบบปกติก่อน"

เสียงของริวดังก้องขึ้นทันทีที่การต่อสู้เริ่มต้น เขาไม่เสียเวลาพูดคุยกับโอดะแม้แต่น้อยและสั่งให้ไคจูบุกโจมตีโดยตรง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีพลังจิตที่สามารถสั่งการสัตว์อสูรได้ด้วยความคิดเหมือนคนบางกลุ่มที่หาได้ยากยิ่ง แต่การออกคำสั่งด้วยเสียงก็ยังคงมีประสิทธิภาพในแบบของมัน

สำหรับผู้ที่มีพลังจิต พวกเขาสามารถส่งคำสั่งถึงสัตว์อสูรได้อย่างเงียบเชียบและรวดเร็ว โดยไม่เปิดโอกาสให้คู่ต่อสู้รู้ทัน

แต่ในโลกนี้ คนที่เกิดมาพร้อมความสามารถนี้ยิ่งหายากยิ่งกว่าผู้ที่ปลุกพรสวรรค์ได้เสียอีก ทำให้การออกคำสั่งด้วยเสียงเป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในเหล่าผู้ฝึกสัตว์อสูร

ทันทีที่ได้ยินคำสั่ง ไคจูก็พุ่งเข้าใส่ มังกรเพลิงเด็กของโอดะด้วยความรวดเร็วและพลังที่พร้อมจะบดขยี้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า

โอดะรีบตะโกนสวนกลับ "มังกรเพลิงเด็ก ใช้ท่าเพิ่มความเร็วชั่วคราวแล้วหลบออกมา!"

คำสั่งนั้นถูกตอบสนองในพริบตา เท้าของมังกรเพลิงเด็กเปล่งแสงสีส้มแดงวาบ ก่อนที่ร่างของมันจะเคลื่อนที่อย่างว่องไว สไลด์ตัวไปด้านหลังจนหลบการโจมตีของไคจูได้อย่างเฉียดฉิว

"ดี! ตอนนี้ใช้ท่าหางมังกรเพลิงฟาดเข้าไป!"

หางของมังกรเพลิงเด็กลุกโชติช่วงด้วยเปลวเพลิงที่แผดเผา มันหันตัวกลับและฟาดเข้าใส่ไคจูอย่างรุนแรง

“ไคจูใช้ท่าเคาน์เตอร์”

น้ำเสียงของริวยังคงนิ่งสงบ ไม่แสดงความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย แม้เขาจะไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้จริงมากนัก แต่ด้วยการฝึกฝนจากพ่อและพี่ชาย ความรู้เกี่ยวกับการต่อสู้ของเขาจึงอยู่ในระดับที่แข็งแกร่ง

ตัวอย่างเช่น หากเขาต้องต่อสู้กับมังกรเพลิงเด็กเขาจะเลือกสัตว์อสูรที่บินได้อย่างแน่นอนเผื่อแย่งชิงความได้เปรียบ แต่น่าเสียดายที่เขามีแค่ไคจูตัวเดียวเท่านั้นในตอนนี้

เนื่องจากปัจจุบันไคจูยังไม่ได้เรียนรู้ท่าหลบหลีกหรือการเคลื่อนไหวดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ตั้งรับโดยตรงเท่านั้น

เคาน์เตอร์เป็นท่าตั้งรับการโจมตีทางกายภาพของศัตรูและสะท้อนการโจมตีนั้นออกไป แน่นอนว่าภายใต้การฝึกของริว เคาน์เตอร์ของไคจูแข็งแกร่งกว่าปกติมาก

ไคจูตั้งรับการโจมตีอย่างมั่นคง มือทั้งสองของมันเปล่งแสงสีขาวลึกลับ พลังงานนั้นถูกปลดปล่อยเพื่อสะท้อนแรงโจมตีของมังกรเพลิงเด็กกลับไป

"มังกรเพลิงเด็ก ถอยออกมาก่อน!" โอดะตะโกนด้วยความรวดเร็ว

แม้เขาจะมั่นใจว่าระดับความแข็งแกร่งของไคจูยังคงต่ำ แต่เขาก็ไม่ประมาท

เขารู้ดีว่าสัตว์อสูรที่มีคุณสมบัติของราชาไม่อาจวัดได้ด้วยระดับพลังธรรมดา

" มังกรเพลิงเด็ก ใช้ท่าพ่นไฟ!"

หลังจากถอยออกมามังกรเพลิงเด็กก็อ้าปากกว้าง เปลวเพลิงสีแดงฉานพุ่งออกมาพร้อมเสียงคำรามที่สะท้านไปทั่วสนาม เปลวเพลิงนั้นมุ่งหน้าสู่ไคจูอย่างรวดเร็ว

“กระสุนสุญญากาศ” ริวสั่งให้ไคจูโจมตีโต้กลับไปเช่นกัน

ไคจูที่รับคำสั่งจากริว มันกำหมัดข้างหนึ่งแน่น พลังงานอากาศเริ่มก่อตัวรอบมือจนกลายเป็นแสงสีขาวเรืองรอง พลังงานนั้นถูกปล่อยออกมาในรูปของกระสุนคลื่นอากาศแรงสูง

กระสุนสุญญากาศปะทะกับเปลวเพลิงกลางอากาศ เกิดการระเบิดขนาดใหญ่ แรงระเบิดส่งเสียงกึกก้อง แผ่กระจายไปทั่วสนาม สายลมแรงพัดกระโชกจนฝุ่นผงฟุ้งกระจาย

“ตู้ม!!!”