บทที่11 ครูฝึกอลัน

“ผมมาแล้วครับคุณครู”  ริวเดินเข้าไปหาคุณครูของเขาในห้องพักครู

“มานั่งตรงนี่สิ ครูมีเรื่องจะบอกเธอ” คุณครูยกแว่นขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้ม ริวก็นั่งลงตรงเก้าอี้ด้านหน้าครูทันที

“อันที่จริงแล้วพรุ่งนี้จะมีคนจากโรงเรียนอื่นมาฝึกฝนอบมรมที่คลาสพิเศษด้วย ครูหวังว่าเธอจะเป็นตัวแทนของโรงเรียนกล่าวปราศรัยและดูแลกลุ่มนักเรียนเหล่านั้น” คุณครูพูดสิ่งที่ต้องการออกมา

“ผมขอปฏิเสธครับ”ริวส่ายหน้าปฎิเสธทันที

เขาไม่ชอบวุ่นวายกับคนจำนวนมากและรวมถึงไม่อยากคอยดูแลใครด้วย

คุณครูดูตกใจเล็กน้อยเพราะไม่ได้คิดว่าริวจะปฏิเสธ เธอคิดว่าเด็กหนุ่มสมัยนี้จะชื่นชอบการเป็นจุดศูนย์รวมความสนใจของคนสะอีก คำตอบที่เธอได้รับจึงอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเธอ

เธอพยายามโน้มนาวเขาเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นริวไม่สนใจจริงๆเธอก็ไม่ได้ฝืนอะไรอีกและปล่อยให้เขากลับห้องเรียน

ริวไม่ได้จากไปทันที เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “อาจารย์ครับ ผมต้องการสมัครเข้าคลาสพิเศษครับ”

“เธอต้องการสมัครเข้าคลาสพิเศษเหรอ?” คุณครูดูตกใจเล็กน้อย

“เธอลองคิดดูอีกทีไหม ครูว่าผลการเรียนของเธอดีมากอยู่แล้วนะ อีกอย่างเธอประสบความสำเร็จด้านงานวิจัยสัตว์อสูรมากๆด้วย ทั้งสองอย่างนี้ครูไม่คิดว่าจะมีสถาบันไหนปฎิเสธเธอหรอกนะ”

หลังจากที่เด็กๆจบการเรียนในชั้นมัธยมต้น พวกเขาก็ต้องเลือกเส้นทางในอนาคตของตัวเองแล้วว่าพวกเขาอยากจะทำอาชีพอะไรในอนาคต หากต้องการมุ่งเน้นด้านผู้ฝึกสัตว์อสูร พวกเขาก็ต้องเตรียมตัวสอบเข้าสถาบันแห่งผู้ฝึกสัตว์อสูรหลังเรียนจบ

ถึงแม้สถาบันแห่งผู้ฝึกสัตว์อสูรมีหลายสถาบันในทวีปดาวประกายฟ้า แต่มีข้อกำหนดเดียวกันคือพวกเขาสามารถสมัครเข้าสอบได้ตั้งแต่อายุ15-20ปี แต่หากอายุเกินกว่านั้นเป็นต้นไปพวกเขาก็หมดสิทธิ์สอบ

ส่วนหากต้องการทำอาชีพอื่น หลังเรียนจบพวกเขาต้องไปเข้าโรงเรียนมัธยมปลายสำหรับอาชีพต่างๆโดยเฉพาะเป็นระยะเวลา3ปี  หลังจากที่เรียนมอปลายจบพวกเขาจำเป็นต้องสอบเข้ามหาลัยตามสาขาในแต่ละอาชีพที่ตัวเองเรียนมาเพื่อเก็บเกี่ยวความรู้และประสบการณ์เพิ่มอีก3ปีถึงจะจบหลักสูตร

“อาจารย์ครับ.. ที่จริงผมไม่ได้เป็นห่วงเรื่องคะแนนหรือสถาบัน ผมแค่อยากจะพัฒนาด้านผู้ฝึกสัตว์อสูรของผมให้มากขึ้นครับ” ริวที่เห็นว่าอาจารย์เข้าใจผิดคิดว่าเขากังวลกับเรื่องคะแนนหรือมหาลัยจึงรีบพูดขึ้นมา

“ตอนนี้เธออยากเป็นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรแล้วเหรอ!?”   คุณครูถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ เพราะริวเป็นคนเดียวในห้องที่ไม่ทำพันธะสัญญากับสัตว์อสูรตัวไหนเลย เธอเลยคิดว่าเขาไม่อยากเป็นนักฝึกสัตว์อสูร

“ใช่ครับ… ตอนนี้ผมทำพันธะสัญญากับสัตว์อสูรเรียบร้อยแล้ว” ริวพูดด้วยน้ำเสียงอายๆนิด เพราะทุกคนคิดว่าเขาไม่อยากเป็นนักฝึกสัตว์อสูรทั้งที่เขาอยากเป็นมาก

“ถ้าเป็นแบบนั้น ครูจะไม่ห้ามเธอ แต่เธออย่ามุ่งเน้นไปที่ด้านนั้นมากเกินไปจนทิ้งด้านการวิจัยสัตว์อสูรล่ะ”

“เข้าใจแล้วครับ!”

หลังจากนั้นริวก็ขอบคุณครูและเดินออกจากห้องไปยังห้องเรียน ในระหว่างเรียนตอนคาบบ่ายวันนี้เขาเห็นรถบรรทุกจำนวนมากเข้ามาในโรงเรียนและทหารค่อยๆเดินลงมาจากรถทีละคนแล้วเริ่มทำบางอย่างกับพื้นที่รกร้างใกล้ๆโรงเรียนซึ่งทำให้นักเรียนหลายคนไม่สามารถเพ่งสมาธิอยู่กับการเรียนได้เพราะมั่วแต่คิดถึงคลาสพิเศษ อาจารย์ที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ

…

เช้าวันถัดมา

เมื่อริวมาถึงโรงเรียน เขาพบว่าพื้นที่รกร้างขนาดใหญ่ได้มีสิ่งก่อสร้างรวมถึงอุปกรณ์บางอย่างถูกจัดตั้งขึ้นแล้ว

วันนี้นักเรียนในโรงเรียนมีจำนวนที่เยอะขึ้นเนื่องจากมีคนจากโรงเรียนเรียนอื่นเข้ามาด้วย

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากที่สุดก็คือนายทหารจำนวนหนึ่งที่ยืนเรียงแถวอยู่โดยข้างๆมีหมาป่าสีขาวซึ่งเป็นฉากที่ดูน่าเกรงขามอย่างมาก

ริวมองไปที่หมาป่าสีขาวและตรวจสอบมัน

[หมาป่าแห่งสายลม]

Lv: 32

เพศ: ชาย

ธาตุ: ลม

คุณสมบัติ: สูงสุด

ความแข็งแกร่ง: สูงสุด

“ทหารของกองทัพไม่ธรรมดาจริงๆ หมาป่าพวกนี้อยู่ในระดับสูงสุดกันหมดแล้ว”

ริวตรวจสอบหมาป่าที่เรียงอยู่กันทั้งหมดแล้วพบว่ามันอยู่เลเวลราวๆ31-35

หลังสำรวจเสร็จริวจึงขึ้นไปบนตึกเรียนอย่างรวดเร็ว เพราะใกล้ถึงคาบแรกแล้ว

“ตอนนี้ทุกคนอยู่กันครบแล้ว นักเรียนที่ลงสมัครคลาสพิเศษทั้งหมดตามครูมาเลยจ๊ะ”

เช้านี้ไม่มีใครมาสายเลยซึ่งถือเป็นเรื่องแปลกประหาดสำหรับคุณครู หลังจากเช็คว่าทุกคนมาแล้วคุณครูประจำชั้นของพวกเขาก็ได้พูดขึ้นและเดินนำไปสถานที่ๆจัดเตรียมไว้

มีนักเรียนมากกว่าครึ่งห้องเดินตามไปรวมถึงริวด้วย

“เดี๋ยวนะริว! นายก็สมัครคลาสพิเศษเหมือนกันเหรอ?” ชินพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ

“แน่นอนสิ! ตอนนี้เขาทำพันธะสัญญากับสัตว์อสูรแล้วนะหลังจากดื้อรั้นมานาน” โอดะพูดแทนริวด้วยด้วยรอยยิ้ม

“ว่าแต่นายลงคลาสพิเศษเหมือนกันเหรอ ทั้งที่คะแนนของนายดีมากพอจะเข้ามหาลัยสถาบันชั้นนำแล้ว” ริวตอบกลับโดยไม่สนใจโอดะ

“แน่นอนสิ! เพราะฉันอยากจะมุ่งเน้นไปที่ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรยังไงล่ะ นี่เป็นสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กเลยนะ  เพราะอย่างนั้นฉันจึงไม่อยากพลาดคลาสพิเศษนี้เพื่อที่จะทำให้ฉันเข้าใกล้ความเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น”ชินพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ตื่นเต้น

“ห่ะ.. ตอนนี้นายไม่ได้เป็นผู้ชายอย่างงั้นเหรอ?  อย่าเข้าใกล้ฉันนะ!” โอดะเดินออกห่างและมองไปที่ชินด้วยสายตาหวาดระแวง

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเฟ้ย! ฉันหมายถึงนิสัยความเป็นลูกชายที่กล้าหาญต่างหาก”

“หยุดเลย! อย่าเข้าใกล้ฉัน!”

“……….”

หลังจากนั้นทั้งสองก็เถียงกันเหมือนตามเคยจนพวกเขามาถึงชั้นล่างและพบนักเรียนหลายพันคนยืนรวมกลุ่มกันอยู่

“พวกเธอเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกเขาและพยายามตั้งใจฝึกฝนให้ดีๆล่ะ สู้ๆล่ะ” คุณครูให้กำลังใจเล็กน้อยและเดินจากไป

ริวและนักเรียนคนอื่นๆ พยักหน้าและเดินเข้าไปในกลุ่มนักเรียนทันที

เมื่อนักเรียนมากันครบ ก็มีผู้ชายใส่ชุดเครื่องแบบทหารที่มีตราทหารร้อยเอกเดินขึ้นมาบนเวที ออร่าของเขาดูดุดันราวกับเสือทำให้นักเรียนทั้งหมดที่คุยอยู่เงียบปากทันที

“สวัสดี! ฉันเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนของพวกเธอ ชื่ออลัน พวกเธอสามารถเรียกฉันว่าครูฝึกอลันได้”  อลันพูดพร้อมใช้สายตาอันเฉียบคมมองไปรอบๆ

"ก่อนที่เริ่มการฝึกฉันขอพูดอะไรนิดหน่อย การฝึกจะเริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจนถึงอีก3เดือนข้างหน้า ฉันขอแนะนำถ้าใครอยากออกให้ออกตั้งแต่ตอนนี้เลย หลังจากนี้ถึงพวกเธออยากออกแค่ไหนก็ออกไม่ได้แล้ว"

เหล่านักเรียนที่ฟังอยู่รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ยังไม่ทันเริ่มการอบรมเลยครูฝึกก็เริ่มจะไล่พวกเขาแล้ว อลันที่เห็นไม่มีใครก้าวเดินออกไปจึงพูดว่า

“ดูเหมือนฉันจะต้องให้พวกเธอตระหนักถึงความสามารถของตัวเอง”

“โครมมม!!”

เสียงคำรามที่น่ากลัวดังขึ้นมาทั่วบริเวณ ร่างขนาดใหญ่ยาวหลายเมตรปรากฎขึ้น มันมีลำตัวสีดำยาวและปากที่อ้ากว้างเต็มไปด้วยฟันแหลมคม หน้าตาของมันคล้ายมังกรที่ดุร้าย ออร่าของมันน่ากลัวเป็นอย่างมาก  นัยต์ตาแดงก่ำอันใหญ่โตมันจ้องไปที่เหล่านักเรียนราวกับจะกลืนกืนพวกเขาทั้งเป็น ทำให้นักเรียนหลายคนล้มลงตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว บางคนถึงกับกางเกงเปียกด้วยซ้ำ

[งูมังกรน้ำแห่งความมืด]

Lv: 59

เพศ: ชาย

ธาตุ: น้ำ/ความมืด

คุณสมบัติ: ราชา

ความแข็งแกร่ง: อิลิทขั้นสููงสุด

ริวมองไปที่สัตว์อสูรตรงหน้าด้้วยความตกใจเล็กน้อย  งูมังกรน้ำแห่งความมืดตัวนี้อีกแค่ก้าวเดียวก็จะเป็นสัตว์อสูรระดับราชาแล้ว

“ลองมองตัวเองสิเจ้าพวกขี้ขลาด! นี่น่ะเหรอคนที่ต้องการจะเป็นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูร”

“พวกนายคิดว่าผู้ฝึกสัตว์อสูรคืออะไร? เพียงแค่ทำพันธะสัญญาก็คิดว่าตนเองเป็นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรแล้วงั้นหรือ?”อลันตะโกนออกมาอย่างดุดันราวกับเสือคำราม

“คนที่จิตใจอ่อนแอแค่เจอสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งหน่อยก็กลัวไปหมดแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรแต่เป็นได้แค่ไก่อ่อนเท่านั้น! เพราะฉะนั้นไสหัวกลับบ้านไปดูดนมแม่ซะ อย่ามาทำฉันให้เสียเวลา!”

“โฮกกกกก!”

“อ้ากกก! ช่วยฉันด้วย!”

“ตึบ!   ตึบ!  ”

เสียงคำรามข่มขู่อันน่ากลัวของงูมังกรน้ำแห่งความมืดดังขึ้นอีกรอบและร่างใหญ่โตของมันเคลื่อนที่เข้ามาใกล้กลุ่มนักเรียนเรื่อยๆทำให้นักเรียนจำนวนมากหวาดกลัวและวิ่งหนีแตกกระเจิงไปหลายทิศทางทำให้บริเวณรอบๆเต็มไปด้วยเสียงดังวุ่นวายราวกับหนีซอมบี้

แต่เมื่อเวลาผ่านไปเสียงฝีเท้าในตอนแรกที่ดังไปทั่วสารทิศก็ค่อยๆจางลงจนหมดพร้อมเหล่านักเรียนที่อยู่น้อยกว่าตอนแรกชัดเจน

ตอนแรกมีคนอยู่ในพื้นที่จำนวน5000คน แต่ตอนนี้เหลือเพียง1000กว่าคนเท่านั้น อลันมองไปคนที่เหลืออยู่ด้วยความพอใจ นี่มากกว่าที่เขาคาดหวังไว้ตอนแรก

“ดีมาก! คนที่เหลืออยู่พวกเธอต่างมีจิตใจที่ไม่อ่อนแอ หากพวกเธออยากเป็นผู้ฝึกสัตว์อสูรที่แท้จริง สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวจิตใจของตัวเอง พวกเธอสอบผ่านการทดสอบแรกของฉันแล้ว” อลันพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชื่มชม

นักเรียนที่ได้ยินคำพูดของอลันรู้สึกดีใจและตื่นเต้นทำให้เกิดการพูดคุยเล็กน้อย

“เงียบ! ถึงพวกเธอจะผ่านการทดสอบแรกก็จริง แต่มีอะไรที่พวกเธอต้องเรียนรู้และเผชิญหน้ากับมันอีกมาก ก่อนที่จะเริ่มการอบรมฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องประกาศให้พวกเธอรู้”

นักเรียนทั้งหมดต่างเงียบลงทันทีและพยายามตั้งใจฟังคำพูดของอลัน

“เดือนแรกเราจะอบรมฝึกฝนพวกเธอในโรงเรียน แต่ในเดือนที่สองและสามพวกเราจะพาพวกเธอไปที่ป่าสัตว์อสูรที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรดุร้ายและให้พวกเธอเอาชีวิตรอดอยู่ที่นั้นกันเอง!”

“ฉันไม่ขอปิดบัง! มีโอกาสที่จะเกิดการเสียชีวิตขึ้นเพราะฉะนั้นฉันจะให้เวลาพวกเธอคิดเป็นเวลา30นาทีว่ายังจะเข้าร่วมคลาสพิเศษนี่อยู่ไหม!?”

“ นี่เกี่ยวพันกับอนาคตและชีวิตของพวกเธอเพราะฉะนั้นคิดอย่างระมัดระวังและตัดสินใจให้รอบคอบ!”.

“…..”