บทที่ 855 ช่วงเวลาแสนสบายของนักปลูกพืชวิญญาณ

###

  เมื่อจิตที่แวบเข้ามาหายไป แผ่นยันต์ค่ายกลวิเศษปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของลู่เซวียน บนยันต์ค่ายกลนี้มีเส้นสายลายค่ายกลที่แฝงไปด้วยความลึกล้ำ ค่อย ๆ เคลื่อนไหวเสมือนมีชีวิต ส่องประกายแสงและปล่อยพลังห้าธาตุออกมาอย่างล้นหลาม

  ลู่เซวียนจดจ่อจิตวิญญาณกับยันต์ค่ายกลทันทีที่เห็น ก็ได้รับข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับมัน

  【ค่ายกลมหาห้าธาตุเสื่อมสลาย ระดับเจ็ด แผ่นยันต์ค่ายกลชำรุด ภายในแฝงพลังแห่งห้าธาตุต้นกำเนิด สามารถทำลายทุกสิ่งในค่ายกล รวมพลังจากค่ายกลสังหาร ค่ายกลป้องกัน และค่ายกลลวงตาเป็นหนึ่ง สามารถต้านทานการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณได้หลายคนพร้อมกัน】

  “นี่มันค่ายกลระดับเจ็ด!”

  ลู่เซวียนอุทานด้วยความตกใจ

  “สามารถต้านทานการโจมตีของผู้บำเพ็ญเพียรระดับทารกวิญญาณได้หลายคน หากมีผู้ใดเข้าสู่ค่ายกล อาจถูกกำจัดสิ้น ค่ายกลระดับเจ็ดนี้มาทันเวลาอย่างยิ่ง”

  “ไม่ผิดจากที่คาดไว้เลยจากลูกกลมแสง!”

  ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้ม

  ณ ขณะนี้ ทั้งถ้ำเทียนซิงและดินแดนหลี่หยางกำลังเผชิญกับการคุกคามของปีศาจ ลู่เซวียนที่อาศัยในถ้ำมาเป็นเวลานานสามารถหลบเลี่ยงอันตรายได้มากมาย แต่เขาก็ยังไม่อาจมั่นใจได้ว่าถ้ำจะปลอดภัยจากการบุกรุกของปีศาจ

  ตอนนี้ถ้ำทั้งสองแห่ง ได้แก่ ถ้ำดาวสายฟ้าเพลิงที่มีค่ายกลป้องกันระดับหก ค่ายกลหยกหมื่นสิ่ง และถ้ำเฟิงหยวนที่มีค่ายกลห้าธาตุเสื่อมสลายและค่ายกลลูกธนูเมฆไม้ไผ่ระดับห้า ดูเหมือนจะไม่เพียงพอ

  “ดีที่ยังมีพืชวิญญาณสองชนิดที่ปลูกไว้ ผลดาวสามารถให้ธงดวงดาวได้ เมื่อสะสมครบจะสามารถสร้างค่ายกลกระบี่ดาราจักรรอบทิศระดับเจ็ดได้”

  “ส่วนผลห้าธาตุมายาสามารถสร้างค่ายกลมหาห้าธาตุเสื่อมสลายได้ เมื่อสะสมยันต์ค่ายกลครบสิบแผ่นก็จะได้ค่ายกลระดับเจ็ดที่สมบูรณ์”

  ลู่เซวียนครุ่นคิดเงียบ ๆ

  พืชผลห้าธาตุมายาระดับห้าสามารถสร้างส่วนหนึ่งของค่ายกลระดับเจ็ดได้ ทำให้เขาพึงพอใจอย่างยิ่ง

  เขายับยั้งความอยากรู้อยากเห็น และไม่รีบร้อนเก็บเกี่ยวผลห้าธาตุมายาทั้งหมด แต่กลับนำไปใช้ในการสร้างเมล็ดวิญญาณแทน

  ช่วงเวลาปลูกพืชมักผ่านไปอย่างรวดเร็ว

  ผ่านไปหนึ่งเดือนเศษ ในช่วงเวลานั้น หอการค้าทะเลได้ส่งดวงตาแปลกประหลาดคู่หนึ่งมาให้ เป็นดวงตาของสัตว์อสูรระดับสี่ แม้ระดับจะไม่สูงนัก แต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับการเพาะพันธุ์ดอกไม้ตาทับซ้อนในช่วงแรก

  พืชดอกบัวสายฟ้าทั้งยี่สิบแปดต้นเข้าสู่ช่วงสุกงอมเต็มที่อย่างต่อเนื่อง

  ลู่เซวียนจงใจเก็บสะสมลูกกลมแสงไว้ รอให้พืชทั้งหมดสุกงอมแล้วจึงเข้ามาในแปลงพืชวิญญาณ

  เมื่อมองไป เขาเห็นสายฟ้าร่วงหล่นเป็นเส้นสาย คล้ายกับน้ำตกสายฟ้าตกกระทบกันอย่างงดงาม

  ลู่เซวียนเก็บเมล็ดดอกบัวสายฟ้าสีเงินออกมาทีละเมล็ด

  ลูกกลมแสงสีขาวปรากฏขึ้นในแปลงพืชวิญญาณทีละกลุ่ม

  ลูกกลมทั้งยี่สิบแปดลูกส่องแสงแวบวับ ราวกับกำลังเชิญชวนให้ลู่เซวียนเปิดออก

  แทบจะพร้อมกันนั้น ลูกกลมแสงทั้งหลายแตกออก เศษแสงกระจายลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า แปรเปลี่ยนเป็นสายแสงบาง ๆ ไหลเข้าสู่ร่างของลู่เซวียน

  ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในจิตใจของเขา

  【เก็บเกี่ยวดอกบัวสายฟ้าระดับสี่หนึ่งต้น ได้รับสมบัติระดับห้า “ลูกแก้วพลังสายฟ้า”】

  【เก็บเกี่ยวดอกบัวสายฟ้าระดับสี่หนึ่งต้น ได้รับ “ตำราฝึกควบคุมสายฟ้า” บทฝึกฝนการควบคุมสายฟ้า】

  【เก็บเกี่ยวดอกบัวสายฟ้าระดับสี่หนึ่งต้น ได้รับสมบัติ “พลังปราบปีศาจด้วยสายฟ้า”】

  …

  เมื่อความคิดเหล่านั้นหายไป รางวัลทั้งยี่สิบแปดรายการก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของลู่เซวียน บางอย่างเป็นวัตถุจริง บางอย่างเป็นความรู้ที่ไหลเข้าสู่ทะเลจิตของเขา

  ในบรรดานั้น มีพลังปราบปีศาจด้วยสายฟ้าสิบห้าลูก เมื่อรวมกับที่สะสมไว้ก่อนหน้านี้อีกยี่สิบสองลูก ทั้งหมดกลายเป็นสามสิบเจ็ดลูก

  “ไม่รู้ว่าจะมีปีศาจตนใดที่จะโชคดีได้สัมผัสกับพลังปราบปีศาจด้วยสายฟ้าบ้าง”

  ลู่เซวียนใช้วิธีการควบคุมสายฟ้า ควบคุมพลังปราบปีศาจด้วยสายฟ้าสีทองหลายลูกเก็บไว้ในร่าง

  เขายังมียันต์หลบหนีสายฟ้าเร้นลับระดับห้าอยู่หกใบ และลูกแก้วพลังสายฟ้าสี่ลูก นอกจากนี้ยังมีชุดตำราฝึกควบคุมสายฟ้าอีกสามชุด

  ระหว่างดูดซับตำรา เขารู้สึกราวกับตนได้อยู่ในมหาสมุทรแห่งสายฟ้ามานานนับสิบปี ฝึกฝนการควบคุม พัฒนาจิตวิญญาณเพื่อควบคุมพลังสายฟ้าอย่างละเอียด

  เมื่อเวลาผ่านไป ลู่เซวียนลืมตาขึ้น ร่ายจิตเพียงครั้งเดียวก็มีพลังปราบปีศาจด้วยสายฟ้าสีทองหลายลูกลอยหมุนรวมกันเป็นรูปงูเล็ก ๆ คล่องแคล่วเลื้อยไปมารอบตัวเขา

  “ข้าเชื่อว่าแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นสร้างแก่นทองคำหรือระดับทารกวิญญาณที่เชี่ยวชาญในวิชาควบคุมสายฟ้า ก็อาจไม่มีวิชาที่ละเอียดเช่นนี้”

  ลู่เซวียนยิ้มเล็กน้อย งูสีทองตัวน้อยเลื้อยเข้าไปซ่อนในแขนเสื้อ

  “น่าเสียดายที่ยังไม่มีวิธีสร้างเมล็ดพันธุ์จากดอกบัวสายฟ้าได้ ต้องพึ่งพาหอการค้าทะเลช่วยหามาเพิ่มเติม”

  เขาถอนหายใจ

  “เมื่อใดที่ได้รับวิธีการสร้างเมล็ดพันธุ์เพิ่มขึ้น ข้าจะรวบรวมข้อมูลและพัฒนาเทคนิคเพาะปลูกเอง เพื่อมุ่งเน้นไปที่พืชบางชนิดให้เจริญเติบโตได้ดีขึ้น”

  ลู่เซวียนเกิดความคิดใหม่ เขาตัดสินใจว่าในอนาคตจะพยายามสะสมเมล็ดพันธุ์ดอกบัวสายฟ้าไว้ให้มาก เพื่อใช้ในการทดลองและพัฒนาเทคนิคเพาะปลูกใหม่ ๆ

  “วิธีสร้างเมล็ดพันธุ์ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ล้วนมาจากความพยายามของผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วนที่ทุ่มเทและค้นคว้ากันมานับรุ่น”

  “ข้ามีความสามารถพิเศษในการควบคุมพืชวิญญาณ อาจบอกได้ว่าเพียงลำพัง ข้าก็อาจทัดเทียมกับความพยายามของสำนักใหญ่ในการศึกษาเทคนิคสร้างเมล็ดพันธุ์”

  เขาครุ่นคิดในใจ แล้วตั้งใจว่าจะทดลองวิจัยสร้างเมล็ดพันธุ์ใหม่ ๆ สำหรับพืชวิญญาณที่มีระดับไม่สูง แต่ควรค่าแก่การเพาะปลูก

  เมื่อสำรวจพืชวิญญาณทั้งหมดเสร็จสิ้น ลู่เซวียนก็เดินผ่านหมอกในแปลงพืชวิญญาณ กลับมายังลานบ้านของตน

  นกอ้วนตัวหนึ่งบินมาตรงหน้า กางปีกอวบอ้วนและหมอบอยู่กับพื้น ปล่อยให้ลู่เซวียนคลึงหน้าท้องนุ่มนิ่มอย่างพอใจ

  บรรดานางไม้ก็กำลังร่ายรำด้วยท่วงท่าสง่างาม ส่งกลิ่นอายสดชื่น บริสุทธิ์ชวนให้หลงใหล

  เล่ยหลงโฮ่วในร่างแสงสีเงินแวววาวเล่นซุกซนกับนางไม้อย่างร่าเริง

  กิเลนชิงเยว่เดินไปที่สระน้ำเล็ก ๆ เล่ล้อเล่นกับลูกอสูรโถวหลงอย่างเป็นสุข

  ลู่เซวียนมองทุกสิ่งรอบตัวในถ้ำและยกแก้วน้ำอมฤตกระบี่หวนคืนดื่มด้วยความสุข อิ่มเอมกับช่วงเวลาสบาย ๆ ของนักปลูกพืชวิญญาณ

  “ว่าไปแล้ว มู่เต้าเหรินหายหน้าไปนานแล้ว ข้าเองก็รู้สึกเบื่ออยู่บ้าง คงต้องเชิญเขามาดื่มกันเสียหน่อย”

  ลู่เซวียนหยิบยันต์ส่งสารออกมา แจ้งให้มู่เต้าเหรินทราบว่ามีสุราใหม่ระดับพิเศษให้มาลิ้มลอง

  ทั้งสองเป็นสหายกันมานาน มู่เต้าเหรินไม่ต้องไปเสี่ยงอันตรายสำรวจดินแดนลับบ่อย ๆ จึงมักแวะมาดื่มกับลู่เซวียน

  ในไม่ช้าก็มียันต์ส่งสารตอบกลับมาจากหอการค้าทะเล เป็นเสียงนุ่มนวลของหญิงสาวผู้ดูแลหอการค้า แจ้งว่ามู่เต้าเหรินได้เข้าสู่การปิดด่านบำเพ็ญเพียร ไม่รับสิ่งรบกวนภายนอกใด ๆ

  “ปิดด่านบำเพ็ญเพียรหรือ”

  ลู่เซวียนพึมพำพลางถอนหายใจ จากนั้นจึงส่งสารไปยังเล่ยเจิ้ง

  ผู้ตอบกลับมาคือผู้ติดตามของเล่ยเจิ้ง เขาบอกว่าได้ออกไปสำรวจดินแดนลับพร้อมกับสหายอีกสามคนแล้ว

  “การปิดด่านฝึกฝนและการออกสำรวจดินแดนลับเหล่านี้ ฟังดูช่างไกลจากชีวิตข้าเหลือเกิน”

  ลู่เซวียนหัวเราะพลางส่ายศีรษะเบา ๆ

  “ทั้งถ้ำเทียนซิงอันกว้างใหญ่ กลับหาผู้บำเพ็ญที่จะมาดื่มสุราแห่งวิญญาณด้วยกันไม่ได้สักคน”