บทที่ 4 กักตุนของจากช็อปปิ้งออนไลน์

แต่เสื้อผ้าหนาๆ ในห้างไม่มี ตอนนี้เดือนพฤษภาคมแล้ว ร้านเอาเสื้อผ้าหนาลงไปเปลี่ยนเป็นชุดฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนแล้ว เสื้อผ้าแบบนี้ต้องหาช่องทางอื่นซื้อ

เดินห้างที่มีประโยชน์เสร็จแล้ว ตอนนี้เวลาสี่โมงเย็น ขาหลินฉินเหมือนไม่ใช่ขาตัวเองแล้ว

ได้ของมาไม่น้อย แต่ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้

คิดแล้วคิดอีก หลินฉินเปิดเถาเป่า เริ่มดูแผงโซลาร์เซลล์ เครื่องปั่นไฟ และของชิ้นใหญ่อื่นๆ

แผงโซลาร์เซลล์แผงหนึ่งราคาสูงถึง 3,500 ส่วนเครื่องปั่นไฟ 4,000

สองอย่างนี้ ใช้เงินหลินฉินไป 7,500 หยวน

พวกนี้ยังไม่รวมค่าเสื้อผ้าหนา ผ้าห่ม ที่นอน แผ่นซีดี แฟลชไดรฟ์ที่ซื้อทางออนไลน์

แต่เสียดายลูกก็จับหมาป่าไม่ได้

ซื้อของสำคัญเสร็จแล้ว หลินฉินผ่านร้านชานม เริ่มคิดคำนวณ

สั่งหน้าร้านค่อนข้างลำบาก

ใช้แอพสั่งอาหารดีกว่า

เชาเต้า ไนเสวย โยเกิร์ต ชาอู้ ไก่ทอด แฮมเบอร์เกอร์ เฟรนช์ฟรายส์ ของทอด

เรื่องประเภท หลินฉินสั่งแต่รสที่ตัวเองชอบกินชอบดื่ม

ร้านชานมแต่ละร้านประมาณ 10 แก้ว ส่วนของกินเล่นแต่ละร้านมีหลายประเภท ปริมาณก็เลยมากหน่อย

นัดส่งสองทุ่ม หลินฉินลูบท้องตัวเอง

ตอนนี้เขาทั้งเหนื่อยทั้งกาย ทั้งหิวจนท้องแฟบ

เข้าร้านอาหารใกล้ๆ หลินฉินขอห้องส่วนตัวเลย

สั่งซี่โครงตุ๋น ปลาราดน้ำส้มสายชู เนื้อต้มพริก ไก่ผัดพริก เนื้อสันในผัดมันฝรั่ง หม้อเลือดเผ็ด

ทุกจานที่เสิร์ฟมา หลินฉินทำสำเนาหมด

โต๊ะเต็มไปด้วยอาหาร พนักงานเสิร์ฟอดมองหลินฉินหลายตาไม่ได้

อาหารครบรส หลินฉินกินอย่างเอร็ดอร่อย

ไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของพนักงาน

พูดไม่เกินจริง เขาที่หิวมาทั้งวันกินอาหารพวกนี้หมดได้

สำหรับหลินฉินที่เคยต้องคุ้ยขยะกิน นี่มีความสุขมาก

กินอิ่มดื่มอิ่ม หลินฉินห่อกลับบ้านบ้าง

ลูบท้องกลมป่อง หลินฉินยังไม่ลืมแวะถนนขนม ซื้อคอเป็ด ตีนเป็ด เลียนผี หมี่เย็นบ้าง

จนถึงหนึ่งทุ่ม เริ่มเดินทางกลับห้องเช่า

สองทุ่ม ชานม ไก่ทอด ของทอดที่หลินฉินสั่งไว้ตอนกลางวันทยอยส่งมา

เอาของพวกนี้ใส่พื้นที่เก็บของไปเลย

ถึงหยิบรายการนั้นมาขีดๆ เขียนๆ

วันนี้เดินดูรอบหนึ่ง อาหาร น้ำ ของใช้ในชีวิตประจำวัน ไฟฟ้า พวกนี้แก้ไขแล้ว แต่ถังแก๊สยังไม่เห็นที่ไหนขาย

ค้นในเน็ต แถวๆ นี้มีแต่ถังเล็กๆ ไม่รู้จะไปซื้อถังใหญ่ที่ไหน

บริษัทแก๊สน่าจะได้?

ดูท่าต้องรอพรุ่งนี้โทรถามดู

นอกจากนี้ สำคัญที่สุดคือยาและอาวุธ

ในเหมยตัวเมี่ยวมีร้านขายยา สามารถซื้อบางส่วนจากร้านต่างๆ ได้ ที่ต้องใช้ใบสั่งยา บางอย่างแก้ไขง่ายขอออนไลน์ก็ได้ บางอย่างจะได้หรือไม่ก็ไม่รู้

แต่เขาซื้อน้อย น่าจะไม่มีปัญหา

เช่นร้านนี้ซื้อยาหวัด แก้ไอ ลดไข้ อีกร้านซื้อยาลดไข้ แก้อักเสบ ดูแลคอ

เพราะร้านขายยามีแค่ประเภทกระเพาะลำไส้ หวัด ผิวหนัง ลดไข้แก้พิษ ระบบหายใจ หู ตา จมูก ผู้ใหญ่ สตรี...

ซื้อแต่ละประเภทแต่ละร้าน น่าจะไม่มีปัญหาใหญ่

คิดแล้วคิดอีก หลินฉินเริ่มซื้อเพิ่ม

สำคัญที่สุดคือยาปฏิชีวนะ

แต่ยาปฏิชีวนะที่พบบ่อยที่สุดก็คืออะม็อกซิซิลลิน เซฟาโลสปอริน

ร้านขายยาออนไลน์ก็ซื้อได้ และใบสั่งยาออนไลน์ก็ใช้ได้!

บวกกับเขาก็ไม่ได้ซื้อยาที่ต้องไปโรงพยาบาลเท่านั้น

แน่นอน หลินฉินเริ่มหาคนรับจ้างสั่งของในเน็ต สั่งตามรายการยาของเขาหรือรับซื้อยาที่มีอยู่ส่งมาที่ที่อยู่ของเขา หลังจากนั้นคืนเงินต้นเต็มจำนวนบวกค่าจ้าง 10-50 หยวน

แน่นอน ที่อยู่คือห้องเช่าที่เขาอยู่ตอนนี้

ยาก็จะคัดกรองไม่ให้ซ้ำ

จุดนี้แม้จะเสี่ยงไปหน่อย แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่หลินฉินคิดออกว่าจะซื้อยาให้ครบที่สุด

ส่วนอาวุธ

พูดตามตรง นอกจากมีดทำครัวต่างๆ ขวานดับเพลิง ข้างนอกแทบไม่มีอาวุธที่ซื้อได้ตามช่องทางปกติ

เช่นถ้าค้นหามีดสับ ดาบถัง หน้าเว็บจะเด้งไปที่แผนเขียวทันที

ให้ความรู้กฎหมายต่างๆ

ดังนั้น นอกจากมีดธรรมดา ขวานดับเพลิง กระบองพก มีดพกที่ซื้อได้

อย่างอื่นต้องผ่านช่องทางไม่ปกติ

ศึกษาครึ่งวัน หลินฉินพบว่าในเน็ตมีขายดาบถังและดาบซิวชุนที่ยังไม่ได้ลับคม

แม้จะยังไม่ได้ลับคม แต่เอามาลับเองก็ไม่เป็นไร

เสีย 1,000 ซื้อดาบสองเล่ม แล้วหาช่างลับมีดออฟไลน์

ถ้าภายหลังมีช่องทาง ค่อยว่ากันอีกที

ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย

แน่นอน ถ้าได้แตะปืนของตำรวจทำสำเนาก็ยิ่งดี

แต่หลินฉินไม่อยากเสี่ยง

การเตรียมตัวตอนนี้ก็รีบร้อนพอแล้ว ถ้าโดนจับเข้าคุกสองสามวัน เวลาที่เสียไปจะไม่คุ้มค่า

ยิ่งไปข้างหน้า ยิ่งต้องระมัดระวัง

จดรายการซื้อของเสร็จ

พรุ่งนี้นอกจากเรื่องแก๊ส ยังต้องไปศูนย์รถยนต์

ทำสำเนายานพาหนะสองสามคันไว้ไม่เสียหาย

อ้อใช่ ก่อนออกจากบ้านต้องไปนายหน้าอสังหาฯ ชั้นล่าง

บอกความต้องการบ้านในอุดมคติให้เขาช่วยหา จะได้ประหยัดเวลา

ที่นายหน้า หลินฉินอยู่แค่ครึ่งชั่วโมง บอกความต้องการแล้วก็ไป

ไปศูนย์รถยนต์ที่ไกลหน่อย

พอยุ่งกับพวกนี้เสร็จก็รอของที่สั่งออนไลน์ส่ง เดินไปเดินมาดูว่ามีอะไรตกหล่นต้องซื้อเพิ่มไหม

แล้วค่อยเลือกบ้าน

จัดการทุกอย่างเรียบร้อย นั่งรอของที่สั่งส่งถึงบ้าน

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลินฉินเริ่มทำตามแผนเมื่อวาน

นายหน้าอสังหาฯ ชั้นล่างเปิด 8.30 สำหรับพวกเขา หลินฉินเป็นลูกค้าคนแรก

แต่การแต่งตัวของหลินฉินทำให้พวกเขาไม่อยากเสียเวลา

หลินฉินยืนประมาณ 30 วินาที ก็ไม่มีนายหน้าเดินมา

จนกระทั่งผู้หญิงที่ดูเหมือนเพิ่งมาใหม่เดินมา

"คุณลูกค้าจะซื้อบ้านหรือเช่าบ้านคะ? ที่นี่มีบ้านครบค่ะ"

หลินฉินเลิกคิ้ว ไม่พูดเรื่องไร้สาระ "ผมอยากเช่าบ้านเดี่ยวในชานเมือง แต่มีข้อเรียกร้องค่อนข้างสูง"

"หนึ่ง บ้านเดี่ยวต้องห่างกัน ที่ดีที่สุดมีห้องใต้ดิน บ้านต้องกว้างและสว่าง เจ้าของบ้านอนุญาตให้ดัดแปลง"

เรื่องดัดแปลงสำคัญมาก

เพราะเขาต้องเสริมความหนาและระดับการป้องกันของประตูหน้าต่าง

ถ้าเจ้าของบ้านไม่อนุญาต เช่าไปก็ไม่มีประโยชน์

น้องสาวนายหน้ายังไม่ทันพูด นายหน้าชายข้างๆ ที่คิดว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ก็เริ่มเยาะเย้ยทันที

"น้องชาย ดัดแปลงคงเป็นไปไม่ได้หรอก ต้องรู้นะว่าเจ้าของบ้านซื้อบ้านเดี่ยวได้ ปล่อยเช่าก็แค่ทุนคืน ผมว่าไม่มีใครปล่อยให้เช่าหรอก"

"ถ้าอยากดัดแปลง ซื้อสักหลังดีกว่า จะมีให้เลือกเยอะ"

จางเฟิงก้มมองการแต่งตัวของหลินฉินขึ้นๆ ลงๆ

รองเท้าแตะคู่หนึ่ง กางเกงขาสั้น เสื้อยืดขาวธรรมดา

"ผมว่านะ บ้านเดี่ยวที่มีห้องใต้ดิน คุณนี่... คงซื้อไม่ไหวหรอก?"

(จบบทที่ 4)