บทที่ 31 โชคชะตา (1)
ในภูเขาหยวนอี้นั้น กลางคืนยาวนาน กลางวันสั้นกว่า ดวงอาทิตย์ปรากฏได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็ถูกเมฆดำบดบังแล้ว หนึ่งชั่วยามก่อนหน้ามู่ฉางถิงยังนอนอาบแดดอย่างสบายใจอยู่ แต่ในเวลาต่อมาทั้งร่างกายก็ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด เขายืนขึ้นด้วยความเสียดาย หันกลับไปทักทายสิงอวี้เซิงที่เตรียมออกเดินทาง ทั้งสองพักอยู่ใน...
