บทที่ 31 การทำความสะอาดยังคงดำเนินต่อไป**

การได้ทักษะใหม่ทำให้เวย์นอารมณ์ดี เขามองดูแคระเคราใหญ่ ฮอร์ตัน ที่นำโชคมาให้เขา หยิบขวานเหล็กสุดล้ำค่าของแคระขึ้นมาเล่นพลางยิ้มและพูดว่า “เจ้าผู้เครายาว ข้าชอบขวานของเจ้าและไปป์นี้ไม่น้อย แต่ข้าไม่สูบบุหรี่และก็ไม่ชำนาญการใช้ขวาน” เขาเสนอว่า “ทำการแลกเปลี่ยนกันดีไหม?”

เมื่อได้ยินเรื่องแลกเปลี่ยน ฮอร์ตันก็รีบยกมือขึ้นกุมกระเป๋าเงินที่ว่างเปล่าพร้อมตอบอย่างเสียงทุ้มต่ำ “แลกเปลี่ยนอะไรกันหรือ ท่านนักล่าปีศาจ? ขอบอกไว้ก่อนว่าข้าไม่มีเงินสักเหรียญแล้ว แม้แต่ก้นของหญิงแคระสะอาด ยังไม่สะอาดเท่าเลย! ถ้าท่านอยากเล่นไพ่ต่อ ข้าคงต้องถอนฟันทองของข้าเองมาเดิมพันกับท่านแล้วล่ะ”

เวย์นหัวเราะและดันไปป์ แหวนอัญมณี และขวานเหล็กกลับไปตรงหน้า

ฮอร์ตัน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงน่าดึงดูดว่า “ข้าชอบเกมกวินท์นี้มากและยินดีช่วยพวกแคระเผยแพร่เกมนี้ออกไป แต่ตอนนี้ข้ายังไม่มีไพ่กวินท์ของตัวเองเลย มันเลยยากที่จะสนุกเต็มที่ ทำไมเราไม่ทำแบบนี้กันล่ะ ข้าจะคืนของรักของเจ้า แล้วเจ้าก็แบ่งไพ่กวินท์ของเจ้าครึ่งหนึ่งมาให้ข้า?”

ฮอร์ตันครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ของทุกชิ้นที่เขาพกติดตัวนั้นเต็มไปด้วยคุณค่าทางใจ แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ตัดสินใจเลือกของรักของเขากลับคืนมาโดยแบ่งไพ่กวินท์กว่าครึ่งมาให้เวย์น ไพ่นั้นมีอยู่กว่าสี่สิบใบและยังมีไพ่หายากอีกสองใบ

ในช่วงนี้เกมกวินท์ยังคงเป็นเพียงการละเล่นที่แคระบางกลุ่มนำออกมาเผยแพร่ ความนิยมยังไม่แพร่หลาย ไพ่กวินท์จึงมีอยู่แค่ไม่กี่ชนิดและไม่มีการแบ่งกองทัพเป็นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เช่น นิลฟ์การ์ดหรือกลุ่มมอน

สเตอร์เหมือนยุคถัดไป แต่กฎพื้นฐานของเกมค่อนข้างสมบูรณ์ ทำให้มีความสนุกอย่างยิ่งในการแข่งขัน

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง โตรูแวร์ได้นำทีมไปทำความสะอาดบริเวณบ่อน้ำใต้ดินและจัดการวางแผนการรักษาความปลอดภัย เมื่อเธอกลับมาที่แคมป์ ก็ต้องตกใจที่เห็นเวย์นกำลังท้าทายทุกคนรอบตัวเล่นกวินท์ ไม่เว้นแม้แต่ชายหญิงและคนเฒ่าคนแก่ และฝีมือของเขาไม่ธรรมดาเพราะกวาดชัยชนะและเหรียญทองคำไปได้จากทุกคนที่เจอ

เมื่อเธอเห็นเขาเล่นพนันจนเกือบทำให้ชาวแคมป์หมดเนื้อหมดตัว

โตรูแวร์ก็รีบวิ่งมาหยุดเขา ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์น่าอายใด ๆ มากกว่านี้ เวย์นเองก็ตระหนักว่าเขาอาจจะหลงระเริงไปเล็กน้อย แต่เพราะเขาพบว่าการเพิ่มระดับทักษะกวินท์และคุณสมบัติโชคไม่จำเป็นต้องใช้เวลาฝึกฝนหนักหน่วงเช่นการใช้ดาบหรือเวทมนตร์ สิ่งที่เขาต้องทำคือการชนะในการเดิมพันที่ใช้ทักษะไพ่กวินท์แทน

เมื่อเวย์นได้ข้อมูลครบถ้วน เขาจึงกล่าวขอโทษโตรูแวร์ด้วยท่าทีจริงใจ

ว่า “ขอโทษจริง ๆ โตรูแวร์ ข้ารู้สึกตื่นเต้นไปหน่อยเมื่อได้ลองเล่นเกมใหม่นี้ เจ้าเองก็อาจจะลองเรียนรู้เกมนี้ดูบ้าง มันช่วยฝึกสมองได้ดีนะ สำหรับของพวกนี้ข้าจะคืนให้เจ้าชาวแคมป์พร้อมกับขอบคุณในน้ำใจของเจ้า”

โตรูแวร์พยักหน้ารับ แต่ยังคงเอ่ยเสียงเข้ม เธอยื่นถุงเงินที่มีเหรียญ *ducats* หนึ่งร้อยเหรียญส่งให้เวย์นพร้อมกล่าวว่า “ของเหล่านี้เป็นของที่เจ้าควรได้มา เวย์น แต่ฉันก็จะนำของคืนให้ชาวบ้านตามที่เจ้าบอก”

เมื่อจัดการเรื่องไพ่กวินท์จบลง เวย์นก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการล่าปีศาจต่อไป “ถึงแม้ว่าเกรอลท์จะบาดเจ็บ แต่ข้าจะยังคงช่วยพวกเจ้าทำความสะอาดสถานที่นี้ต่อไป แน่นอนว่าการทำคนเดียวอาจจะต้องใช้เวลามากขึ้นนิดหน่อย ขอให้เจ้าทำใจรอ”

โตรูแวร์พยักหน้ารับทราบอย่างเข้าใจ เธอรู้ดีว่า หากปราศจากนักล่าปีศาจเช่นเวย์นและเกรอลท์ ก็คงต้องสละกำลังคนเป็นจำนวนมากเพื่อรับมือกับปีศาจในสถานที่นี้ เวลาไม่ใช่ปัญหาสำหรับเหล่าพันธุ์พิเศษที่มีอายุยืนยาว

รุ่งเช้า เวย์นจัดเตรียมอุปกรณ์และได้ออกเดินทางพร้อมอาวุธประจำตัว ในครั้งนี้ เกรอลท์ยังใจป้ำให้เขายืมดาบเงินอันล้ำค่าซึ่งเป็นสมบัติสุดหวงของเขา ดาบเล่มนี้มีประกายสีเงิน สลักด้วยอักขระที่งดงาม มันทั้งเบา คม และทนทานกว่าดาบธรรมดาทั่วไป

การยืมดาบครั้งนี้ทำให้เวย์นรู้สึกประทับใจและมีความอบอุ่นใจ เขาตระหนักถึงความสัมพันธ์ของสมาชิกนักล่าปีศาจแห่งหมาป่า แม้พวกเขาจะไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ แต่ก็มีสายสัมพันธ์ที่แนบแน่นยิ่งกว่าพี่น้องใด ๆ การมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่สามารถเชื่อใจได้ในยุคที่โหดร้ายนี้ถือเป็นสิ่งที่มีค่าและน่าประทับใจที่สุดอย่างแท้จริง

(จบบท) ###