บทที่ 2 มุ่งหน้าสู่ซูเปอร์มาร์เก็ต

หลินฉินเขียนรายการเหล่านี้ออกมาทีละอย่าง จัดทำเป็นรายการซื้อของเพื่อป้องกันการลืม

จากนั้นก็ออกเดินทางไปซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ใกล้ๆ

ต้องรู้ว่าซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่มีสินค้าหลากหลายมาก

แม้จะไม่สามารถตอบสนองทุกอย่างในรายการซื้อของได้ แต่ก็ครอบคลุมส่วนใหญ่

การไปซูเปอร์มาร์เก็ต เดินดูนั่นดูนี่ หยิบของเล็กๆ น้อยๆ เพื่อปิดบังพฤติกรรมแปลกๆ ของตัวเอง

เขาก็จะสามารถทำสำเนาของทั้งหมดในซูเปอร์มาร์เก็ตได้

จ่ายเงินแค่นิดหน่อย แต่ได้ของทั้งหมด

การค้านี้คุ้มมาก

ส่วนตลาดค้าส่ง แม้จะดี แต่ก็ไม่มีทางที่จะให้เขาจับของทุกอย่างได้ ไม่งั้นพวกเขาจะคิดว่าเขาเป็นคนแบบไหน

แค่จับๆ ไม่ซื้อ คงไม่ถึงครึ่งเช้าก็เสียชื่อในตลาดค้าส่งแล้ว

วอลมาร์ทใกล้ๆ ใหญ่มาก มีสินค้าครบครัน

เข็นรถเข็น หลินฉินมองดูซูเปอร์มาร์เก็ตและวางแผนเส้นทาง

ถ้าจะดูให้ครบ ก็ต้องเริ่มจากขอบสุด

วนไปมาจากอีกด้านแล้วค่อยๆ เข้าด้านใน

แต่วันนี้เป็นวันจันทร์ คนที่มาซูเปอร์มาร์เก็ตส่วนใหญ่อายุมาก คนหนุ่มที่มีอนาคตอย่างเขามีน้อย

เข้าไปแล้ว หลินฉินตรงไปที่ชั้นวางของซ้ายสุด

ตรงนี้เป็นโซนเบเกอรี่อาหารสำเร็จรูป

มีโรลสวิส ขนมปัง เค้กต่างๆ วางอยู่ในตู้

พวกโรลสวิส ขนมปัง ห่อไว้วางบนชั้นข้างนอก หลินฉินเข้าถึงได้ง่าย

ทำสำเนาได้ง่ายๆ

ส่วนเค้กอื่นๆ ในตู้ค่อนข้างยาก

เขามองซ้ายมองขวาอย่างระแวง ตรวจสอบว่าไม่มีใครสังเกตพฤติกรรมแปลกๆ ของเขา แล้วเปิดตู้จับทีละอัน สุดท้ายหยิบเค้กชิ้นเล็กที่ถูกที่สุดใส่รถเข็น

พนักงานมองเขาแวบหนึ่ง เห็นเค้กในรถเข็น แล้วก็ก้มหน้าลง

หลินฉินก็โล่งอกไปที

การทำสำเนาครั้งแรกสำเร็จ

แต่โซนอาหารสำเร็จรูปยากกว่า หลังตู้ยาวมีพนักงานสองคนยืนอยู่ แค่เข้าใกล้ พนักงานก็จะเดินมาถามว่าต้องการอะไร

สำหรับหลินฉิน การใช้ความสามารถทำสำเนาฟรีๆ ค่อนข้างยาก

สุดท้าย ในโซนอาหารสำเร็จรูป หลินฉินทำสำเนาอาหารที่ห่อไว้วางบนชั้นแล้วเท่านั้น

เป็ดย่าง ไก่ย่าง ขนมโว่โว่โถว

ออกจากโซนนี้ก็เป็นโซนผลไม้

หลินฉินแกล้งเลือกนั่นเลือกนี่ จับแอปเปิ้ล ส้ม กีวี่ แตงโม พีช แคนตาลูป กล้วย สับปะรด แก้วมังกร มะม่วง ทุเรียน องุ่น สาลี่...

เดินดูทั่วโซนผลไม้ หลินฉินทำสำเนาครบหมด โดยไม่ดึงดูดความสนใจของพนักงาน

โซนผลไม้ติดกับโซนผัก

ตอนนี้ใกล้เวลาอาหาร ผักในตู้ยังสดใหม่ เติมทันเวลา

หยิบกระเทียมหัวหนึ่ง ผักอื่นๆ มีไม่น้อย

ผักกาดขาว ต้นหอม มะเขือเทศ กะหล่ำดอก ผักตั้งโอ๋ เห็ดเข็มทอง ผักโขม ถั่วฝักยาว มันเทศ ผักกาดแก้ว ฟัก ฟักทอง ดอกไม้กลางคืน...

หลินฉินไม่เลือก ทำสำเนาทีละอย่าง

ทำสำเนาสำเร็จแล้ว รีบไปโซนข้าวและแป้ง

ข้าวมีหลายชนิด แม้แต่หลินฉินที่ไม่ค่อยรู้เรื่องก็รู้ว่าข้าวอู่ชางอร่อยที่สุด

หาข้าวอู่ชางเจอแล้วเริ่มทำสำเนา

แน่นอน เขาไม่เลือก

ข้าวชนิดอื่นๆ เช่น ข้าวไข่มุก ข้าวเหนียว ข้าวม่วง ข้าวดำ ถั่วเหลือง ถั่วลิสง ข้าวโพด ก็ทำสำเนาทีละอย่าง

ส่วนแป้ง หลินฉินก็ไม่แยกประเภท

ทำสำเนาแป้งทั่วไปที่พบบ่อยที่สุด และพวกที่วางในโซนขายแบ่ง

จากนั้นก็ทำสำเนาแป้งมัน แป้งขนมปังบนชั้น

ไม่รู้ว่าของพวกนี้ใช้ทำอะไร แต่ไม่ต้องเสียตังค์ ค่อยๆ ศึกษาทีหลังก็ได้

เกลือ ผงปรุงรสไก่ ผงชูรส น้ำตาล ซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำส้มสายชูหมัก น้ำส้มสายชูขาว เหล้าปรุงอาหาร พริกไทยสิบสามเครื่องเทศบนชั้น

พริกเสฉวน ดอกจันทน์ อบเชย ยี่หร่า พริก ผักดอง ผักเค็ม ผักดองหิมะ น้ำพริกลาว

เห็ดหอม เนื้อวัว ซอสถั่วเหลือง น้ำมันถั่วเหลือง

น้ำซุปหม่าล่า น้ำซุปเผ็ด น้ำซุปใส น้ำซุปวัว น้ำซุปมะเขือเทศสำหรับหม้อไฟ

อ้อใช่ ยังมีน้ำมัน

น้ำมันวางเต็มสองแถวชั้น ข้างบนเป็นน้ำมันยี่ห้อและชนิดต่างๆ

ด้านหลังอีกแถวเป็นน้ำมันปรุงอาหารขวดเล็ก

น้ำมันเมล็ดทานตะวัน น้ำมันมะกอก น้ำมันข้าวโพด น้ำมันผสม น้ำมันงา

แต่เพื่อประหยัดเวลา เขาเลือกทำสำเนาแค่น้ำมันที่ใช้บ่อยๆ แล้วย้ายไปโซนอื่น

ส่วนอาหารทะเล ซีฟู้ด เนื้อสัตว์ ทำสำเนายากหน่อย

เพราะมีคนเฝ้า อาหารทะเลก็แช่น้ำ ส่วนเนื้อก็มีคนยืนอยู่

ไม่รู้ว่าจะทำสำเนาทั้งชั้นได้ไหม...

หลินฉินลองเอามือแตะขอบเคาน์เตอร์ เริ่มคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจน้องชายที่ขายเนื้อ

"พี่ครับ ช่วยสับซี่โครงให้ 20 หยวนหน่อย"

ซี่โครง 20 หยวน มีแค่สองซี่ ไม่เยอะ

แต่เป็นปริมาณที่คนโสดส่วนใหญ่สั่ง พบบ่อยในซูเปอร์มาร์เก็ต

น้องชายมีฝีมือคล่องแคล่ว รีบหยิบซี่โครงครึ่งแผง เดินไปที่เขียงด้านใน แยกออกสองซี่ เริ่มสับอย่างรวดเร็ว

หลินฉินฉวยโอกาสนี้ เริ่มทำสำเนาทันที

ในพื้นที่เก็บของ เคาน์เตอร์วางเนื้อทำสำเนาสำเร็จ แต่น่าเสียดาย มีแค่ตู้ไม่มีเนื้อ

ดูเหมือนการทำสำเนาจะทำได้แค่ของชิ้นเดียว ไม่สามารถทำสำเนาทุกอย่างพร้อมกันได้

รู้แล้ว หลินฉินเห็นน้องชายยังสับเนื้อ ก็ยื่นมือแกล้งเลือกนั่นเลือกนี่ในโซนเนื้อ แตะทีละชิ้น

คนขายเนื้อสับซี่โครงเสร็จแล้ว เห็นหลินฉินก็ขมวดคิ้ว

หลินฉินพูดเพิ่ม: "ขอเนื้อหน่อย ตัดตรงนี้ทีเดียวก็พอ"

น้องชายขายเนื้อไม่สงสัย ตัดเนื้อหมูพลางยิ้มพูด: "กินคนเดียว เอาเยอะจัง"

หลินฉินยิ้มแย้มพูด: "เก็บตู้เย็นประหยัดเวลา"

เจ้าของร้านไม่สงสัย เริ่มยุ่งกับงาน

มองดู เนื้อวัวเนื้อแกะสดแพงเกินไป แตะยาก

รอดูในเน็ตดีกว่าว่ามีถูกๆ ไหม

โซนอาหารทะเลก็มีพนักงานยืนอยู่ ปลาและหอยต่างๆ วางในตู้ปลาที่มีออกซิเจน

โอกาสที่จะยื่นมือเลือกเองแทบเป็นศูนย์ ทำสำเนายากหน่อย

แบบนี้สู้ตลาดสดไม่ได้ ที่นั่นเลือกจับเองได้

คิดแล้วคิดอีก หลินฉินเลยล้มเลิกความคิดที่จะทำสำเนาอาหารทะเลและปลา

ย้ายไปโซนอื่น

ตู้แช่มีเยอะ ส่วนใหญ่เก็บของเย็นและของแช่แข็ง

ตอนนี้เขายังเดินไม่ครบทุกโซน ถ้าหยิบของแช่แข็งหนึ่งสองอย่างมาบังหูบังตาตอนนี้ มันจะละลายเละ

ดูท่าต้องเก็บไว้ทีหลังสุด

ถึงยังไงก็ต้องจ่ายเงิน

แม้จะแค่ทำเป็นพิธี

เข็นรถเข็น หลินฉินมาถึงโซนขนมขบเคี้ยว

โซนขนมคนไม่เยอะ แม้แต่พนักงานขายก็ไม่มี

ทำให้หลินฉินทำสำเนาได้อย่างสนุกสนาน

เขาจอดรถเข็นไว้ที่เดิม เริ่มแสดง

เขาหยิบมันฝรั่งทอดห่อหนึ่ง แล้วดูอีกหลายห่อ

ไปๆ มาๆ แตะของทุกอย่างบนชั้นนี้

มันฝรั่งทอด ขนมปังกรอบ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เยลลี่ เมล็ดแตงโม ขนมเผ็ด ขนมคุกกี้หิมะ ขนมปังชิ้นเล็ก หม้อไฟร้อนเอง ก๋วยจั๊บ

ลูกอม ผลไม้แห้ง ถั่ว เต้าหู้แห้ง เนื้อวัวชิ้น ลูกท้อกระป๋อง เนื้อกระป๋อง

กาแฟ น้ำผึ้ง ชาเขียวซอง...

(จบบทที่ 2)