บทที่ 1 การเกิดใหม่

"ช่วงนี้ไข้หวัดระบาดบ่อย จากการวิจัยพบว่าไวรัสนี้มีอาการเริ่มต้นคือเป็นไข้หวัด มีไข้ และท้องเสีย ในรายที่รุนแรงจะมีอาการเคลื่อนไหวช้าลง แขนขาแข็ง และสูญเสียการรับกลิ่น ผู้เชี่ยวชาญระบุว่าไข้หวัดนี้ยังเป็นไวรัสที่ไม่รู้จัก และได้ตั้งชื่อว่าไวรัส T..."

หลินฉินตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง เสียงกระซิบรอบข้างค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

ไข้หวัด?

นั่นไม่ใช่ไวรัสไข้หวัดที่เกิดขึ้นก่อนวันสิ้นโลกหรอกหรือ

เนื่องจากอุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง คุณภาพอากาศแย่ลง ทำให้เกิดไวรัสต่างๆ มากมาย

และที่ร้ายแรงที่สุดก็คือไวรัสไข้หวัด 'T' นี่แหละ

ตอนแรกทุกคนคิดว่านี่เป็นแค่ไข้หวัดธรรมดา กินยาไปหาหมอก็หายแล้ว

แต่นี่ไม่ใช่ไวรัสไข้หวัดธรรมดาๆ

แต่เป็นไวรัสซอมบี้ตัวจริง

เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ป่วยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ระยะฟักตัวของไวรัสสิ้นสุดลง

ตามท้องถนน ในรถไฟใต้ดิน บนรถเมล์ ซอมบี้เริ่มระบาดเต็มที่

สถานการณ์หลังวันสิ้นโลกทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งตัว อาหารที่กักตุนไว้ไม่พอหมดไป เพื่อความอยู่รอด เกิดเหตุการณ์ปล้นและฆ่าคน

แต่ถึงอย่างนั้น ข่าวนี้ก็เป็นรายงานก่อนวันสิ้นโลกนี่นา

เกิดอะไรขึ้น! เขาไม่ได้ตายแล้วหรือ ในการระเบิดขนาดนั้น เขาจะรอดได้อย่างไร!

ก่อนที่หลินฉินจะได้สติ

[ติ๊ง ระบบรีสตาร์ทแล้ว ระบบทำสำเนาไม่จำกัดกำลังผูกกับโฮสต์!]

[ติ๊ง ผูกสำเร็จแล้ว กำลังสแกนโฮสต์...]

[โฮสต์: หลินฉิน]

[อายุ: 25]

[ค่าพลัง: 0]

[นับถอยหลังก่อนวันสิ้นโลก 168 ชั่วโมง กำลังนับถอยหลัง: 167 ชั่วโมง 59 นาที 30 วินาที!]

[คำแนะนำ: ระบบไม่จำกัดสามารถทำสำเนาสิ่งของใดๆ ได้ไม่จำกัดจำนวน ระบบนี้มีพื้นที่เก็บของในตัว มีประสิทธิภาพในการเก็บรักษาความสดทันที เป็นระบบที่จำเป็นสำหรับบ้านและการเดินทาง คุณสมควรมีไว้!]

[หมายเหตุ พื้นที่เก็บของสามารถตรวจสอบสถานะสิ่งของได้ตลอดเวลา กำลังถ่ายโอนข้อมูล...]

[ติ๊ง ถ่ายโอนเสร็จสิ้น]

หลินฉินตกตะลึง แล้วก็ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

เขาไม่เพียงแต่เกิดใหม่ แต่ยังได้รับระบบด้วย

เป็นระบบทำสำเนาไม่จำกัด มีพื้นที่เก็บของ นี่มันกำไรมหาศาลเลย

ต้องรู้ว่า การอยู่รอดในยุคสิ้นโลก ทรัพยากรเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และการซ่อนทรัพยากรไม่ใช่แค่ต้องใช้ความสามารถเท่านั้น

ระบบทำสำเนาไม่จำกัดไม่เพียงแต่ไม่ต้องกังวลเรื่องทรัพยากร แต่ยังประหยัดพื้นที่เก็บทรัพยากรด้วย

ยังไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะพบหรือจ้องจะเอา

และที่สำคัญที่สุดคือ ประหยัดเงิน!!!

ต้องรู้ว่า การซื้อทรัพยากรจำนวนมากต้องใช้เงินไม่น้อย แต่พอมีระบบไม่จำกัด หลินฉินแค่ต้องซื้อของแต่ละอย่างแค่ชิ้นเดียวก็พอ

สำหรับคนที่มีเงินเก็บไม่มากอย่างเขา นี่มันพรจากสวรรค์ชัดๆ

สุดยอดไปเลย!!!

หลินฉินรีบมองไปรอบๆ แล้วเดินไปที่ตู้เย็น หยิบสไปรต์ออกมา แล้วทำการทำสำเนา

สไปรต์เปลี่ยนจากหนึ่งขวดเป็นสองขวด แล้วจากสองขวดเป็นสี่ขวด

เขาเก็บสไปรต์เข้าพื้นที่เก็บของ เห็นสไปรต์หายไปจากมือ

แล้วมองไปในพื้นที่ว่างเปล่า เห็นสไปรต์สี่ขวดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบที่มุม

หลินฉินหยุดมองภายใน พยายามกดความดีใจในใจ

ต้องรู้ว่า ชาติที่แล้วซอมบี้ระบาดกะทันหัน คนมากมายติดอยู่ในบ้านไม่กล้าออกไปข้างนอก

อาหารที่มีน้อยนิดก็อยู่ได้แค่สามสี่วัน

ตอนแรกเพื่อนบ้านยังช่วยเหลือกัน พอหลังๆ ทรัพยากรน้อยลงเรื่อยๆ เพื่อความอยู่รอดการปล้นและฆ่าคนถือว่าเบา

กินคน กินรากหญ้าแทะเปลือกไม้เป็นเรื่องปกติ

เขาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

เพื่อความอยู่รอด เขาเคยดื่มน้ำเสียในท่อระบายน้ำ พลิกค้นเศษอาหารในถังขยะ แม้แต่นอนในกองขยะเพื่อกลบกลิ่นตัวเอง

สุดท้ายก็ยังตายในการระเบิดหลังจากนั้นสองเดือน...

หลินฉินเปิดกระป๋องสไปรต์ดื่มทันที

รสชาตินี่ดีกว่าน้ำในท่อระบายน้ำเป็นพันเท่าไม่ใช่น้อย!

ฟังก์ชันของระบบง่ายมาก ไปๆ มาๆ หลินฉินก็คุ้นเคยพอสมควรแล้ว

ต่อไปก็ต้องวางแผนให้ดี

ตอนนี้เร่งด่วนที่สุดคือการเตรียมทรัพยากรเพื่อความอยู่รอด!

ต้องรู้ว่า ทรัพยากรเพื่อความอยู่รอดเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นลอยๆ อย่างน้อยต้องมีตัวอย่างหนึ่งชิ้นถึงจะทำสำเนาได้

คิดได้ดังนั้น หลินฉินก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ เริ่มวางแผนทันที

เกี่ยวกับทรัพยากร ภายใต้การรับประกันความปลอดภัยของตัวเอง ต้องเตรียมอาหารและน้ำให้เพียงพอ

แน่นอน อาวุธและยาก็สำคัญมาก

แต่รัฐบาลควบคุมยาและอาวุธอย่างเข้มงวด

ยาหลายอย่างต้องมีใบสั่งยาถึงจะได้

ถ้าเขาคนเดียวจะซื้อยาทุกชนิดให้ครบ คงจะดึงดูดความสนใจ

แต่รายละเอียดเขาก็ไม่รู้ชัด เพราะเขาเป็นหนุ่มที่แข็งแรง ยังไม่ถึงขั้นต้องซื้อยาทุกอย่างให้ครบ

อะไรก็มีครั้งแรก ซื้อส่วนที่จำเป็นก่อน ที่เหลือค่อยดูสถานการณ์แล้วค่อยทำ

ส่วนอาวุธ

ตอนนี้ที่ซื้อได้ก็มีแต่มีด ขวานดับเพลิงอะไรพวกนี้

เพราะการควบคุมอาวุธก็เข้มงวดมาก

เทียบกับมือเปล่า พวกนี้ก็พอแล้ว

ต่อมาก็เป็นของใช้ในชีวิตประจำวัน เครื่องมือต่างๆ

คิดละเอียดแล้ว แบ่งเป็นหกประเภทใหญ่

อาหาร ยา อาวุธ เครื่องมือ ของใช้ในชีวิตประจำวัน เครื่องใช้ไฟฟ้า

เรื่องอาหารไม่ต้องพูดถึง

สองวันต่อจากนี้ เขาต้อง 'ซื้อ' อาหารที่อยากกินทั้งหมด รวมถึงข้าว แป้ง น้ำมัน ซอส น้ำส้มสายชู ชา

ทั้งผัก เนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อไก่ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ฯลฯ

แน่นอน ถังแก๊สก็ห้ามลืม

ส่วนยา ชาติที่แล้วช่วงแรกที่จำเป็นที่สุดคือยาแก้หวัด ลดไข้ ต้านการอักเสบ อ้อใช่ ปรอทวัดไข้ก็ต้องเตรียมอันนึง

นอกจากนี้ ผ้าพันแผล แอลกอฮอล์ ไอโอดีน ยาอื่นๆ ก็ขาดไม่ได้

ส่วนอาวุธ ตอนนี้ที่คิดออกก็มีไม่กี่อย่าง เดี๋ยวไปตลาดค้าส่งดูอีกทีก็แล้วกัน

ของใช้ในชีวิตประจำวัน พวกนี้มีเยอะมาก เขียนให้ครบเท่าที่จะครบได้

ส่วนเครื่องใช้ไฟฟ้า

อุณหภูมิสูงในอนาคต แอร์ พัดลมไอเย็นจะได้ใช้ และพอวันสิ้นโลกเริ่ม อินเทอร์เน็ตก็ล่ม วิทยุสื่อสาร โทรศัพท์ วิทยุ เป็นช่องทางเดียวที่จะรับข่าวสำคัญจากรัฐ

แต่หลังๆ อุปกรณ์ไฟฟ้าทั้งหมดล่ม ทุกบ้านไฟดับ เครื่องกำเนิดไฟฟ้า แบตเตอรี่สำรองจึงสำคัญเป็นพิเศษ

แต่ยังมีอีกจุดที่ต้องระวังเป็นพิเศษ

อุณหภูมิสูง!

ตอนนี้แม้จะเพิ่งเดือนพฤษภาคม แต่อุณหภูมิก็ถึง 30 กว่าองศาแล้ว

หลังฝนตกหนักในอีก 6 วัน อากาศทั้งร้อนทั้งชื้น อึดอัดเหมือนถูกย่างบนไฟ

วันสิ้นโลกก็เริ่มหลังฝนตกครั้งนี้นี่แหละ

อากาศที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ บวกกับไวรัส T คนทำงานออฟฟิศจำนวนไม่น้อยยังฝืนร่างกายที่ป่วยไปทำงาน

ไวรัสเหมือนกลายพันธุ์กะทันหัน ระบาดอย่างบ้าคลั่งในทุกพื้นที่

นึกถึงภาพนั้น หลินฉินยังรู้สึกหวาดกลัว

ที่อยู่ตอนนี้ไม่เหมาะ ต้องให้นายหน้าช่วยหาที่ที่เหมาะสมก่อน

(จบบทที่ 1)