บทที่ 607 ในที่สุดพระองค์ก็เสียสติ
ร่างผอมสูงปีนออกมาจากซากปรักหักพังของอาคาร เขาสะบัดเศษหินและฝุ่นออกจากร่างกาย ใบหน้าถูกพันด้วยผ้าสีดำเห็นเพียงดวงตาสีน้ำตาลอำพัน หูทั้งสองข้างบนศีรษะตั้งชันด้วยความระแวดระวัง องครักษ์หมาป่าเบลเซบับกลั้นหายใจ ในเมืองที่พังทลาย พื้นเต็มไปด้วยเศษอิฐและฝุ่นที่ทับถม ปะปนด้วยชิ้นส่วนแหลมคมของเครื่องปั้นด...
