บทที่ 60 เงินไม่ใช่แค่ทำให้ผีหมุนโม่เท่านั้น(ฟรี)

บทที่ 60 เงินไม่ใช่แค่ทำให้ผีหมุนโม่เท่านั้น(ฟรี)

การนัดตีกันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การเจอครูต่างหากที่เป็นเรื่องใหญ่

แต่ครูพลศึกษาเป็นข้อยกเว้น

ครูพลศึกษาทั้งกระตือรือร้นและมีน้ำใจ

ไม่เพียงแต่ไม่ห้ามทุกคน ยังสนับสนุนให้ทุกคนทำต่อ

นี่ทำให้ทุกคนประหลาดใจมาก!

"ครูครับ คุณครูให้พวกเราลงมือเพื่อเก็บหลักฐานใช่ไหมครับ?"

ถังเว่ยยักไหล่

"ถ้าอย่างนั้น ฉันออกมาทำไม? ตอนนี้พวกนานจัดการเรื่องนี้เสร็จ เรื่องนี้ฉันรู้พวกนายรู้ จะไม่มีบุคคลที่สามรู้"

ทุกคนมองหน้ากันอีกครั้ง รู้สึกโล่งใจ

งั้นก็ถอดเสื้อผ้าเริ่มกันเลย!

เฉาเจี้ยนซวนและอีกสองคนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยหลินเฉิง ปีนี้เรียนปีหนึ่ง

ทั้งสามคนมีพลังระดับเงินสองดาว โดยเฉาเจี้ยนซวนมีพลังรบแข็งแกร่งที่สุด

เขาจะสามารถก้าวขึ้นสู่ระดับเงินสามดาวได้ในเร็วๆ นี้

ดวงตาของคังฉางเซิงกวาดมองไปที่เจียงอัน

เขารู้ว่าเจียงอันคือคนที่เอาชนะหยางซิ่วอู่และกวนเฟยได้ แข็งแกร่งมาก

แต่เขาอยากต่อสู้กับเจียงอัน

เขาอยากประลองกับเจียงอันมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาส

การนัดตีกันมีกฎที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร: ระบบชนะ 2 ใน 3

ฝ่ายไหนชนะสองครั้ง ฝ่ายนั้นก็ชนะ!

ดังนั้น แม้จะสู้ไม่ได้กับเจียงอัน คังฉางเซิงก็ไม่สนใจ

เขาสู้ไม่ได้ ก็ยังมีพี่ชายอีก!

พี่ชายของเขาแข็งแกร่งมาก เคยต่อสู้กับรุ่นพี่ระดับเงินสามดาวอย่างดุเดือด ยากจะแยกแพ้ชนะ

ดังนั้น

คังฉางเซิงเอ่ยปาก

"เจียงอัน ให้ฉันสู้กับนายในยกแรกเถอะ!"

เจียงอันไม่ตื่นตระหนก

แต่ถามว่า "นายมีสัตว์เลี้ยงไหม? นายอาจให้สัตว์เลี้ยงของนายทดสอบคุณสมบัติของฉันก่อนก็ได้"

เขาชอบต่อสู้กับสัตว์เลี้ยงของคนอื่นมากที่สุด

ไม่เพียงแต่เพิ่มพลังยีน ยังได้กินเนื้อด้วย!

คังฉางเซิงได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไป

"อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้เรื่องที่พวกนายเอาสัตว์เลี้ยงของกวนเฟยไปต้ม ไอ้หมอนั่นจนถึงตอนนี้ยังตามหาศพหมาดำอยู่เลย บอกให้รู้ไว้ ฉันไม่โง่เหมือนกวนเฟย จะไม่ส่งสัตว์เลี้ยงเข้าปากพวกนายพวกนักกินหรอก"

หัวตงหยางบ่นพึมพำ "นักกินเป็นไรไป นักกินไปกินข้าวบ้านพวกนายหรือไง"

ฉีเฟิงก้าวออกมา

"ไม่ต้องให้เจียงอันลงมือหรอก ยกแรกฉันสู้กับนายเอง!"

คังฉางเซิงมองฉีเฟิง ดวงตาฉายแววดูถูก

"แค่นายเนี่ยนะ?"

ฉีเฟิงเพิ่งก้าวขึ้นสู่ระดับเงินหนึ่งดาวไม่นาน รากฐานยังตื้น

ส่วนคังฉางเซิงเป็นถึงรองแชมป์การแข่งขันฝึกฝน!

ดังนั้น เขาจึงดูถูกฉีเฟิงอย่างสุดหัวใจ

ฉีเฟิงพยักหน้า "ถูกต้อง ก็ฉันนี่แหละ!"

ตอนบ่ายมีการแข่งขันชมรม ฉีเฟิงต้องต่อสู้กับลู่หมิงเยว่

ถ้าแม้แต่คังฉางเซิงยังเอาชนะไม่ได้ ก็ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลู่หมิงเยว่แน่

ฉีเฟิงฝึกฝนท่า "เมฆหน้าไร้ฝน" มาหนึ่งวันสองคืนแล้ว โดยมีเจียงอันคอยชี้แนะโดยตรง เขาก้าวหน้าไปมาก

ตอนนี้ เขาต้องการทดสอบพลังกับคังฉางเซิง!

เจียงอันพูดเรียบๆ "นายอยากต่อสู้กับฉัน ก็เอาชนะฉีเฟิงให้ได้ก่อน ไม่งั้น นายไม่มีคุณสมบัติจะต่อสู้กับฉันหรอก!"

"นาย ดีมาก!"

สีหน้าของคังฉางเซิงเปลี่ยนไปมา ไม่อาจซ่อนความโกรธในดวงตา

"ได้ยินว่าพวกนายมีการแข่งขันชมรมตอนบ่าย ถ้าอย่างนั้น ฉันจะตีนายจนไม่มีความสามารถเข้าร่วมการแข่งขันเลย!"

ฉีเฟิงไม่สนใจเลย

"งั้นก็ดูว่านายมีฝีมือขนาดนั้นหรือเปล่า!"

ทันใดนั้น บนร่างของฉีเฟิงปรากฏแสงสีทองอ่อนๆ ชั้นหนึ่ง

นั่นคือเกราะทองคุ้มกาย!

ในเวลาเดียวกัน คังฉางเซิงกลายเป็นเงาดำพุ่งเข้าใส่ฉีเฟิง

ทั้งสองคนพันกันอย่างรวดเร็ว

ยีนพรสวรรค์ของคังฉางเซิงคือยีนงูเหลือม

ภาพเงาของงูเหลือมดำขนาดเท่าถังน้ำปรากฏขึ้นมาๆ หายๆ อ้าปากสะบัดหาง พันรอบฉีเฟิงโดยไม่ให้โอกาสโต้กลับ

"พิงเขาสั่น!"

ฉีเฟิงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

แสงสีทองอ่อนบนร่างเปล่งประกายจ้า

โครม!

เสียงดังทึบ

สองคนที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดแยกจากกันอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของคังฉางเซิงเย็นชา จ้องมองฉีเฟิงราวกับงูพิษ

"น่าสนใจนี่!"

"สิ่งที่น่าสนใจยังอยู่ข้างหน้าอีกนะ!"

ทันใดนั้น เงาร่างมหึมาปรากฏขึ้นด้านหลังฉีเฟิง

นั่นคือสัตว์เกราะทอง!

ฉีเฟิงกระตุ้นยีนพรสวรรค์!

ในทันที พลังในร่างของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

คราวนี้ ฉีเฟิงพุ่งเข้าใส่คังฉางเซิงก่อน!

"มาดีนี่!"

คังฉางเซิงไม่ถอยแต่รุกเข้าหา กระตุ้นยีนพรสวรรค์พุ่งเข้าหาฉีเฟิงเช่นกัน

การโจมตีของฉีเฟิงรุนแรง

การโจมตีของคังฉางเซิงแปลกประหลาด มุ่งโจมตีจุดตายของฉีเฟิงโดยเฉพาะ

ตึง! ผัวะ!

ทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือด

พลังยีนของฉีเฟิงไม่แข็งแกร่งเท่าคังฉางเซิง สุดท้ายเขาก็ถอยหลังก่อน

แขนของฉีเฟิงเปื้อนเลือดสด

ไม่ใช่เลือดของเขา

แต่เป็นเลือดของคังฉางเซิง

เห็นภาพนี้แล้ว ดวงตาของคังฉางเซิงฉายแววเย้ยหยัน

"ลืมบอกนายไป พิษในเลือดฉันวิวัฒนาการอีกแล้ว! ตอนนี้ แค่สัมผัสผิวหนังก็ทำให้คู่ต่อสู้เป็นพิษได้!"

ฉีเฟิงมองเลือดบนแขนแวบหนึ่ง แล้วเช็ดออกทันที

คังฉางเซิงส่ายหน้า

"ไม่มีประโยชน์หรอก พิษซึมเข้าร่างกายนายแล้ว ตอนนี้นายเช็ดออกก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว"

ในการแข่งขันฝึกฝนครั้งที่แล้ว เลือดของคังฉางเซิงต้องสัมผัสกับบาดแผลของคู่ต่อสู้ถึงจะทำให้คู่ต่อสู้เป็นพิษได้

ตอนนี้ เขาก้าวหน้าขึ้นแล้ว!

คังฉางเซิงพูดต่อ "ห้าวินาที ฉันจะให้นายได้สัมผัสรสชาติของพิษกัดกินหัวใจ"

"หนึ่ง"

"สอง"

"สาม"

...

คังฉางเซิงเริ่มนับถอยหลังแล้ว

"สี่"

"ห้า"

"หมดเวลา นายร้องครวญครางได้แล้ว"

แต่ว่า

เขาหรี่ตา ชะงักไป!

ฉีเฟิงยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม สีหน้าปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ยิ่งไม่มีสีหน้าเจ็บปวด

"เป็นไปได้ยังไง?"

สีหน้าของคังฉางเซิงเปลี่ยนจากเย้ยหยันเป็นตกตะลึง

ฉีเฟิงมองคังฉางเซิง สีหน้ายังคงสงบ

"ลืมบอกนายไป ฉันกินยาถอนพิษไว้ก่อนแล้ว!"

คังฉางเซิงส่ายหน้า ทำหน้าไม่อยากเชื่อ

"นายโชคดีไม่ได้ขนาดนั้นหรอก จะรู้ได้ยังไงว่าฉันผสมยีนงูพิษชนิดไหน"

เมื่อวานซืนเขาเพิ่งผสมยีนงูพิษชนิดหนึ่ง ต้องใช้ยาถอนพิษเฉพาะถึงจะถอนพิษได้

ยาถอนพิษทั่วไปใช้ไม่ได้ผลเลย!

เรื่องนี้มีแค่เพื่อนไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

ฉีเฟิงอธิบายอย่างใจเย็น "มีคำพูดหนึ่งพูดไว้ดี เงินทำให้ผีหมุนโม่ได้!"

เงินไม่ใช่แค่ทำให้ผีหมุนโม่เท่านั้น!

ยังทำให้หญิงวัย 50 บดถั่วเหลืองได้ด้วย!

คังฉางเซิงได้ยินแล้วสีหน้าดำทะมึน

ชิบหาย

ถูกคนของตัวเองทรยศซะแล้ว!

ไอ้พวกเลวทราม

ไม่ให้อภัยพวกมันแน่!

เขารีบกลับสู่สีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว

"แล้วยังไงล่ะ! รากฐานนายตื้นเขิน สู้ต่อไป นายก็ต้องแพ้ให้ฉันอยู่ดี!"

พูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็พุ่งเข้าใส่ฉีเฟิงอีกครั้ง

คราวนี้ การโจมตีของเขาอันตรายยิ่งขึ้น

เขาตั้งใจจะทำร้ายฉีเฟิงอย่างหนัก!

โล่สีทองอ่อนบนร่างฉีเฟิงสลายไป โดนโจมตี!

ฉีเฟิงถอยร่นติดๆ กัน

มีเลือดไหลออกจากปาก

เห็นภาพนี้แล้ว สีหน้าของคังฉางเซิงฉายแววภาคภูมิใจ

"พลังยีนของนายไม่แข็งแกร่งเท่าฉัน ยังกล้ามาปะทะกับฉัน นี่มันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ!"

เขาตั้งใจจะโจมตีฉีเฟิงเป็นครั้งสุดท้าย จบการต่อสู้ครั้งนี้

ทันใดนั้น มุมปากของฉีเฟิงผุดรอยยิ้มเล็กๆ ที่แทบสังเกตไม่เห็น

"พลังยีนของฉันอาจไม่แข็งแกร่งเท่านาย แต่แค่พลังโจมตีที่ฉันปล่อยออกมาแรงกว่านายก็พอแล้ว!"

ในช่วงเวลาสำคัญสุดท้าย ฉีเฟิงเปิดท่าไม้ตายทันที!

......