บทที่ 6 สตูดิโอหนานปิง
บทที่ 6 สตูดิโอหนานปิง
เมื่อคิดถึงการจมน้ำตายในชีวิตก่อน ลู่หยางก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ โดยภายในใจกำลังแอบต่อว่าผู้พัฒนาเกมอย่างลับ ๆ จากนั้นเขาก็ว่ายน้ำลงไปยังส่วนลึกของแม่น้ำต่อไป
หลังจากดำดิ่งลงไปได้ไม่ถึง 5 เมตร ชายหนุ่มก็สังเกตุเห็นฝูงปลากำลังว่ายใกล้เข้ามา หนึ่งในนั้นคือปลาไหลซึ่งเป็นเป้าหมายของเขา ลู่หยางจึงนำฉมวกออกมายิงออกไปอย่างแม่นยำทะลุลำตัวของปลาไหลเข้าเต็ม ๆ
ระบบ: คุณได้รับปลาไหล 1 ตัว
หลังจากเก็บปลาไหลใส่กระเป๋า ลู่หยางก็เริ่มทำการค้นหาปลาบริเวณก้นคลองต่อไป…
บริเวณริมคลอง
เมื่อผู้เล่นเห็นลู่หยางกระโดดลงไปในน้ำ นักรบคนหนึ่งก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ในน้ำมีมอนสเตอร์ให้ตีด้วยงั้นเหรอ ฉันควรจะลองลงไปดูบ้างดีไหม?”
โจรที่อยู่ในทีมเดียวกันหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า
“อย่าโง่ไปหน่อยนักเลย แถวนี้มีคนเยอะแยะและมันก็มีคนลองกระโดดลงไปในน้ำแล้ว นอกเหนือจากปลาเลเวล 0 ที่ไม่ให้ค่าประสบการณ์มันก็ไม่มีอะไรเลย”
“อ๋อ” นักรบตอบรับขึ้นมาเบา ๆ ก่อนที่เขาจะหันมองไปยังบริเวณที่ลู่หยางกระโดดลงไปในน้ำด้วยสีหน้าอันเยาะเย้ย
“ไอ้โง่นั่นคงจะคิดว่าตัวเองเจอแหล่งเก็บเลเวลใหม่สินะ โง่จริง ๆ”
เหล่าผู้เล่นบริเวณรอบข้างต่างก็หัวเราะเยาะออกมาตาม ๆ กัน
2 นาทีต่อมาลู่หยางก็โผล่หัวขึ้นมาจากน้ำเพื่อสูดอากาศหายใจ และเมื่อแถบสีเทาเหนือศีรษะฟื้นฟูจนเต็มเขาก็ดำลงไปในน้ำอีกครั้ง
การดำน้ำครั้งแรก ลู่หยางจับปลาไหลได้ทั้งหมด 22 ตัวแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเกินกว่าจำนวนที่ภารกิจได้ระบุเอาไว้แล้ว แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะจับปลาไหลให้ได้มากที่สุด เพราะในตอนนี้มันยังไม่มีใครมาแย่งจับปลาไหลกับเขา
ลู่หยางดำขึ้นลงภายในคลองท่ามกลางสายตาของผู้เล่นที่มองมาอย่างสงสัย เพราะชายหนุ่มได้ทำพฤติกรรมนี้ซ้ำ ๆ มากกว่า 30 ครั้ง จนทำให้ผู้เล่นบางคนทนไม่ไหวและคิดที่จะกระโดดลงไปในน้ำเพื่อดูว่าลู่หยางกำลังพยายามทำอะไรอยู่
“ในน้ำมันมีอะไรงั้นเหรอ?” นักรบที่เคยเยาะเย้ยลู่หยางในก่อนหน้านี้ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“มันไม่มีอะไรน่ะสิ ฉันอุตส่าห์เสียเวลาไปตั้งมากมายแต่ในน้ำมันกลับไม่มีมอนสเตอร์เลยสักตัว” ลู่หยางแสร้งพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าอันบูดบึ้ง
เมื่อชายหนุ่มพูดจบลง ทุกคนต่างก็หัวเราะขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ในเมื่อพวกนายมีความสุขจากการที่ได้เห็นคนอื่นโชคร้าย ฉันก็จะไม่บอกภารกิจนี้กับพวกนายอย่างเด็ดขาด” ลู่หยางแอบคิดภายในใจ
ชายหนุ่มไม่สนใจสายตาของผู้เล่นเหล่านั้นและวิ่งกลับไปหาเบรดแมนเพื่อทำการส่งภารกิจ
“นี่ใช่เนื้อปลาไหลที่คุณต้องการหรือเปล่า?”
เบรดแมนรับเนื้อปลาไหลมาอย่างตื่นเต้นและพูดว่า
“ใช่ นี่แหละเนื้อปลาไหลที่ฉันต้องการ ขอบคุณมากสหายคุณช่วยฉันได้มากเลย นี่คือสูตรปลาไหลทอดกรอบที่ฉันสัญญาไว้ ฉันต้องขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณอีกครั้ง”
ระบบ: คุณได้รับสูตรปลาไหลทอดกรอบ (ระดับทอง)
เมื่อได้รับสูตรอาหาร ลู่หยางก็ใช้งานสูตรนั้นในทันที
ระบบ: คุณได้เรียนรู้ทักษะทำอาหารขั้นต้น
ระบบ: คุณได้เรียนรู้วิธีการทำปลาไหลทอดกรอบ
เนื่องจากระบบเกมเซคคัลเวิลด์มีการจำลองโลกแห่งความเป็นจริงในระดับที่สูงมาก ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะได้เรียนรู้สูตรอาหารมาแล้ว แต่เขาก็จำเป็นจะต้องทำอาหารทุกขั้นตอนด้วยตัวเอง และถ้าหากว่ามันมีข้อผิดพลาดอาหารที่ทำขึ้นมาก็มีโอกาสที่จะล้มเหลวได้
โชคดีที่ในชีวิตก่อนลู่หยางเคยทำปลาไหลทอดกรอบมาจนเบื่อ มันจึงทำให้เขาเข้าใจวิธีการทำอาหารชนิดนี้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจึงจุดกองไฟที่หน้าประตูเมืองและเริ่มทอดเนื้อปลาไหล
ระบบ: คุณได้ทำเนื้อปลาไหลทอดกรอบ 1 ชิ้น, ทักษะการทำอาหาร +1
ระบบ: คุณได้ทำเนื้อปลาไหลทอดกรอบ 1 ชิ้น, ทักษะการทำอาหาร +1
ระบบ: คุณได้ทำเนื้อปลาไหลทอดกรอบ 1 ชิ้น, ทักษะการทำอาหาร +1
...
ไม่นานลู่หยางก็ทำเนื้อปลาไหลทอดกรอบได้มากกว่า 600 ชิ้น ซึ่งมันก็เกือบจะเต็มกระเป๋า ชายหนุ่มจึงลองหยิบอาหารขึ้นมาชิม 1 ชิ้น
“แหยะ! ถึงจะไม่ได้กินมา 3 ปี แต่รสชาติของมันก็ยังน่าขยะแขยงอยู่เหมือนเดิม”
เกมเซคคัลเวิลด์มีการจำลองที่เหมือนโลกแห่งความเป็นจริงถึง 99.9% มันจึงทำให้แม้แต่รสชาติอาหารก็ถูกลอกเลียนเข้ามาภายในโลกแห่งนี้ด้วย แน่นอนว่าไม่ว่าอาหารจะมีรสชาติที่อร่อยมากแค่ไหน แต่ถ้าหากใครกินอาหารเดิม ๆ ซ้ำ ๆ เป็นจำนวนมาก มันย่อมรู้สึกเบื่อเป็นธรรมดา และเนื่องมาจากในชาติก่อนลู่หยางเคยกินปลาไหลทอดกรอบมาแล้วหลายหมื่นชิ้น ตอนนี้เพียงแค่ได้กลิ่นมันก็ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง
หลังจากกินอาหารไป 8 วินาทีมันก็มีบัฟปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ
ระบบ: เนื้อปลาไหลทอดกรอบเพิ่มสติปัญญา 5 หน่วย, ฟื้นฟูมานา 8 หน่วย/ 5 วินาที
“โอ้พระเจ้า! แม้แต่อาหารระดับ 0 ก็ยังให้บัฟถึง 2 บัฟเลยเหรอเนี่ย”
“ฟื้นฟูพลังชีวิต 7 หน่วยกับมานาอีก 12 หน่วย นี่มันมากกว่าขนมปังที่เราซื้อมาจากระบบตั้ง 3 เท่า”
“สูตรนี้มันจะต้องเป็นสูตรอาหารระดับเงินแน่ ๆ หรือบางทีมันอาจจะเป็นสูตรอาหารระดับทอง!”
ระหว่างที่ลู่หยางกำลังทำอาหาร ผู้เล่นก็เริ่มมารวมตัวบริเวณรอบ ๆ ตัวเขามากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้เล่นหลายคนเคยรับภารกิจนี้แต่ไม่รู้ว่าจะต้องไปหาปลาไหลมาจากไหน ยิ่งพวกเขาได้เห็นประสิทธิภาพของปลาไหลทอดกรอบ มันก็ยิ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
ระหว่างที่ผู้เล่นกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ผู้เล่นหญิงในชุดคลุมสีฟ้าคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้เล่นอีกมากกว่า 10 คน
“สวัสดี ฉันชื่อเซี่ยหยู่เว่ยจากสตูดิโอหนานปิง” ผู้เล่นหญิงกล่าว
ลู่หยางที่กำลังทำอาหารชะงักค้างไปเล็กน้อย เพราะเขาไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอคนจากสตูดิโอหนานปิงรวดเร็วขนาดนี้
ในชีวิตก่อนสตูดิโอหนานปิงเริ่มจากการเป็นสตูดิโอเล็ก ๆ แต่หลังจากที่ระบบแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างโลกแห่งความเป็นจริงกับเกมถูกเปิดในอีกครึ่งเดือนต่อมา สตูดิโอหนานปิงก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มถือได้ว่าเป็นพนักงานกลุ่มแรก ๆ ภายในสตูดิโอนี้ และเขากับเซี่ยหยู่เว่ยก็มีความสัมพันธ์กันมากพอสมควร
ลู่หยางเงยหน้าขึ้นมามองและพบว่าเซี่ยหยู่เว่ยยังคงสวยเหมือนเดิม แม้หญิงสาวคนนี้จะมีสีหน้าที่เย็นชาไปหน่อย แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก อย่างไรก็ตามลู่หยางกลับสนใจผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอมากกว่า ซึ่งเธอคนนี้ก็มีชื่อว่าหลานอวี่ ผู้มีใบหน้าที่สดใสและน่ารักไม่แพ้กัน
ในชีวิตก่อนลู่หยางมีความสัมพันธ์กับหลานอวี่อย่างใกล้ชิดกันมาก และทั้งคู่ก็เคยให้การช่วยเหลือกันมาอยู่เสมอ
แม้จะรู้ว่าเซี่ยหยู่เว่ยต้องการอะไร ลู่หยางก็ยังคงทอดปลาไหลต่อไป ก่อนที่เขาจะลุกยืนขึ้นและเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงบ
“มีอะไรให้ช่วยงั้นเหรอ?”
ท่าทีที่สงบของลู่หยางทำให้เซี่ยหยู่เว่ยแปลกใจ เพราะเธอไม่ค่อยเจอผู้ชายที่สามารถแสดงสีหน้าสงบต่อหน้าเธอได้ และมันก็ทำให้เธอมองชายหนุ่มตรงหน้าในแง่ดีมากยิ่งขึ้น
“คุณทำภารกิจนี้ได้ยังไง พอจะบอกฉันได้ไหม?” เซี่ยหยู่เว่ยถาม
ลู่หยางเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งในความเป็นจริงเขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกวิธีการทำภารกิจนี้ให้คนอื่นรู้ เพราะถ้าหากคู่แข่งคนอื่นรู้ภารกิจนี้เร็วจนเกินไป มันก็จะทำให้ผู้เล่นคนอื่นเลื่อนระดับด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน
