บทที่ 52 ความอัปยศท่ามกลางสายตาคน และความสิ้นหวังของจินเป่าเอ๋อ
เมื่อเห็นใบหน้างดงามจนตะลึงของจินเป่าเอ๋อ หยุนโม่หลิงหลงก็รู้สึกผ่อนคลายและยิ้มออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ มิตรภาพที่เงียบสงบเริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างทั้งสอง นกฟีนิกซ์ที่ยืนอยู่ข้างเวทีเอียงคอมองเหตุการณ์นี้ด้วยความสงสัย ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง… ในขณะเดียวกัน บนเวที ซูเซียนจือแทบจะระเบิดออกมาด้วยความอิจฉา...
