บทที่ 44: การเตรียมการและแผนการ

น้ำเสียงของวินสตันไม่ได้มั่นใจเหมือนตอนแรกอีกต่อไป

แต่เขายังคงพูดต่อ "เขาละเมิดกฎในโรงแรมของผม"

ผู้พิพากษายังคงสีหน้าเคร่งขรึม

"นั่นแหละคือปัญหา มันเป็นโรงแรมของคุณ"

"แล้วความจงรักภักดีของคุณล่ะ?"

วินสตันจ้องมองผู้พิพากษาที่ไม่ยอมอ่อนข้อและตอบ

"ผมรับใช้สภาสูงมากว่าสี่สิบปี..."

ผู้พิพากษาขัดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"ภายใต้สภาสูง การรับใช้สภาสูงต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด"

"ฉันรู้ว่าคุณจงรักภักดี แต่เรื่องนี้ไม่อาจมองข้ามได้"

"ฉันพูดให้ชัดเจนแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อตัดสินคุณ"

"คุณมีเวลาหนึ่งสัปดาห์ในการจัดการธุระของคุณ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น วินสตันตกใจและถาม

"คุณว่าอะไรนะ?"

ผู้พิพากษาพูดต่อ

"ในเวลาเดียวกัน ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือในการส่งมอบ คุณสามารถพบฉันได้ที่ห้อง 217"

วินสตันมองผู้พิพากษา

"ขอให้พักผ่อนอย่างสบายที่โรงแรมคอนติเนนทัล"

คำพูดของวินสตันไม่ใช่การต้อนรับ แต่เป็นการเตือนผู้พิพากษาว่าเขายังคงเป็นเจ้าของโรงแรมคอนติเนนทัล

ผู้พิพากษามองวินสตัน ไม่พูดอะไรอีก และหันหลังเดินจากไป

ในห้องฝึก-

ชาร์ลส์ ดอยล์ กำลังฝึกฝนจักระ นับตั้งแต่ปลุกระบบขึ้นมาเมื่อสามปีก่อน

เขาได้ทำงานหนักในการพัฒนาสมรรถภาพร่างกายและฝึกฝนจักระ

แม้ว่าเขาจะมีระบบที่สามารถให้จักระและความสามารถของตัวละครเพิ่มขึ้น

และช่วยให้ใช้ทักษะเหล่านี้ได้อย่างราบรื่น แต่ชาร์ลส์เริ่มใช้จักระค่อนข้างช้า

ต่างจากในโลกของนารุโตะ ที่เด็กๆ เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับจักระตั้งแต่อายุห้าหรือหกขวบ

ที่สำคัญกว่านั้น ชาร์ลส์ไม่สามารถกระโดดขึ้นหลังคาได้ในคราวเดียวเหมือนเด็กๆ ในโลกนารุโตะ หรือเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากัน

ความแตกต่างในจำนวนเซลล์ในร่างกายบ่งชี้ชัดเจนว่าคุณสมบัติทางกายภาพของชาร์ลส์อยู่ในระดับเดียวกับคนธรรมดาในจักรวาลมาร์เวลเท่านั้น

จักระเกิดจากการผสมผสานระหว่างพลังจิตและพลังงานเซลล์ เมื่อมีเซลล์น้อยและคุณภาพทางกายภาพต่ำ จักระที่เกี่ยวข้องก็จะถูกจำกัด

ชาร์ลส์ทำงานหนักในช่วงสามปีของการฝึกฝนและไล่ทันนักเรียนนินจาระดับต่ำในโรงเรียนนินจา นี่เป็นความสำเร็จที่สำคัญแล้ว

เมื่อเขารับอิรุกะ อุมิโนะเข้ามา อิรุกะก็ได้เป็นครูนินจาของเขา

แม้ว่าชาร์ลส์จะมีความเข้าใจเทคนิคนินจาบ้าง แต่การใช้งานจริงมันต่างออกไป

การปีนต้นไม้ การเดินบนน้ำ—ชาร์ลส์ได้ฝึกฝนในด้านเหล่านี้

การฝึกความเชี่ยวชาญเทคนิคนินจาเป็นอีกระดับของความยาก นอกเหนือจากทักษะที่เขาได้จากระบบ

เช่น จุตสึเงาโคลน จุตสึแปลงร่าง และจุตสึโคลน เทคนิคอื่นๆ ค่อนข้างท้าทาย

ส่วนการพัฒนาเทคนิคอย่างราเซ็นกันหรือชิโดริ ชาร์ลส์แทบจะคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากทำ แต่ความสามารถของเขาไม่เอื้ออำนวย

ลองจินตนาการ การสอนนักเรียนนินจาระดับต่ำที่ไม่ใช่นินจาให้พัฒนาเทคนิคเหล่านี้

แม้จะบอกหลักการให้ เขาก็ไม่สามารถค้นหาด้วยตัวเองได้

ไม่ใช่ว่าชาร์ลส์โง่ แค่เขามีเวลาน้อยเกินไปที่จะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้

ชาร์ลส์นั่งอยู่บนเบาะ กำลังฝึกฝนจักระ

จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงประตูห้องฝึกเปิด เขาหยุดฝึกจักระและพยักหน้าให้จอห์นนั่งลง

"นั่งสิ"

จอห์นเดินเข้ามาและนั่งลงบนเบาะตรงข้ามชาร์ลส์เงียบๆ

"บาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของคุณหายดีแล้วใช่มั้ย?"

จอห์นแตะบริเวณคอและไหล่ของเขา

"หายหมดแล้วครับ ห้องฟื้นฟูของคุณน่าทึ่งจริงๆ"

ชาร์ลส์พยักหน้าและพูด

"เพื่อที่จะขึ้นเป็นหนึ่งในสิบสามที่นั่งของสภาสูง สิ่งแรกที่เราต้องทำคือหาที่ตั้งของสำนักงานใหญ่สภาสูง"

"คุณรู้อะไรเกี่ยวกับตำแหน่งที่ตั้งที่แน่นอนไหม?"

หลังจากคิดครู่หนึ่ง

"ผมไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของสำนักงานใหญ่สภาสูง แต่ผมรู้ว่ามันอยู่ในทะเลทรายใกล้คาซาบลังกา"

"มีผู้อาวุโสประจำอยู่ที่นั่น"

ชาร์ลส์ถาม "ถ้าคุณไปที่นั่นตอนนี้ คุณจะสามารถพบผู้อาวุโสของสาขานั้นได้ไหม?"

จอห์นคิดครู่หนึ่งและตอบอย่างไม่แน่ใจ

"ถ้าผมไปคนเดียว มีความเป็นไปได้ที่ผมจะถูกนำตัวไปพบผู้อาวุโส แต่ถ้าเราไปด้วยกัน ผู้อาวุโสสภาสูงอาจจะไม่ปรากฏตัว"

"ตกลง งั้นคุณจะไปคาซาบลังกาเพื่อพบผู้อาวุโสสภาสูง งานของคุณคือหาเขาและปกป้องตัวเอง"

เมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลส์ จอห์นรู้สึกสงสัยและถาม

"ที่นั่นเป็นทะเลทราย คุณจะหาผมเจอได้ยังไง?"

ชาร์ลส์ยิ้มและไม่ได้อธิบายเรื่องการใช้สุนัขนินจา แต่เพียงพูดว่า

"ผมมีวิธีหาตำแหน่งของคุณ ขอแค่คุณสามารถเข้าสำนักงานใหญ่สภาสูงและพบผู้อาวุโสข้างใน นั่นก็พอแล้ว"

จอห์นพยักหน้า เข้าใจสิ่งที่เขาต้องทำ

จากนั้นชาร์ลส์ก็มอบคุไนที่มีลวดลายพิเศษสลักอยู่ให้เขา

"เมื่อคุณออกไป ให้หาอิรุกะ เขาจะพาคุณผ่านทางพิเศษไปหาคิงพิน และจากที่นั่น คุณจะนั่งเรือไปคาซาบลังกา"

เมื่อได้ยินชื่อ คิงพิน จอห์นประหลาดใจ

คิงพิน ผู้ปกครองเฮลส์คิทเชน องค์กรอาชญากรรมที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสภาสูง

เขาไม่คาดคิดว่าชาร์ลส์จะมีความเชื่อมโยงกับพวกเขา

จอห์นรับคุไนที่มีลวดลายพิเศษสลักอยู่แล้วออกจากห้องฝึก

อีกด้านหนึ่ง-

บี หรือที่รู้จักกันในนามราชาแห่งบาวเวอรี่ อยู่ในสำนักงานใหญ่ของแก๊งของเขา

เอร์ลาเข้าหาเขาและพูด "มีผู้พิพากษาต้องการพบคุณ"

ราชาแห่งบาวเวอรี่มองดูลูกน้องของเขา ถอนหายใจ และคิดกับตัวเอง

"การปรากฏตัวของผู้พิพากษาบ่งบอกว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น"

ราชาแห่งบาวเวอรี่มุ่งหน้าไปยังดาดฟ้าที่เขาเลี้ยงนกพิราบและรอการมาถึงของผู้พิพากษา

ไม่นาน เอร์ลาพาผู้พิพากษาขึ้นมาบนดาดฟ้า

ราชาแห่งบาวเวอรี่มองผู้พิพากษาที่กำลังเดินเข้ามาและทักทาย

"ยินดีต้อนรับสู่ศูนย์ควบคุมภารกิจของผม ศูนย์ปฏิบัติการ และเส้นทางการบินข้อมูลพิเศษ"

"ผมควบคุมการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ในท้องถนนและวิถีของโลกจากที่นี่"

ผู้พิพากษามองรอบๆ อย่างประหลาดใจ

"ด้วยนกพิราบเหรอ?"

ราชาแห่งบาวเวอรี่เหลือบมองนกพิราบรอบตัวพวกเขาและอธิบาย

"ใช่แล้ว สำหรับคุณ พวกมันอาจเป็นแค่หนูติดปีก แต่สำหรับผม พวกมันคืออินเตอร์เน็ต"

"ไม่มีที่อยู่ไอพี ไม่มีร่องรอยดิจิทัล ไม่สามารถติดตามได้ ไม่สามารถบุกรุกได้ และไม่สามารถค้นหาได้"

ราชาแห่งบาวเวอรี่พูดอย่างมั่นใจ!