บทที่ 42 ทุ่งดอกไม้แห่งนี้ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเหรอ?
เมื่อจ้าวหานรับสายจากเฉินเซิ่งเฟยผู้เป็นลูกพี่ลูกน้อง เขาเพิ่งลุกขึ้นมาล้างหน้าและทำธุระส่วนตัว เห็นว่าอีกฝ่ายโทรมาหาแต่เช้า จึงยกมือถือรับสายและพูดขึ้นว่า “พี่เฟย โทรมาแต่เช้ามีเรื่องอะไรครับ?”
เฉินเซิ่งเฟยหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนว่ามาเพื่อฟังคำขอบคุณจากนายไง ลองเข้าไปดูข่าวออนไลน์ดูสิ ทุ่งดอกคาโนล่าของเถ้าแก่จางเป็นที่ฮือฮาใน Douyin แล้วนะ นี่อาจจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเพียงแห่งเดียวของเมืองอวี๋เฉิงที่โด่งดังในโลกออนไลน์เลยก็ว่าได้ใช่ไหม?”
จ้าวหานนิ่งไปชั่วครู่ เพราะก่อนหน้านี้ลูกพี่ลูกน้องของเขาได้แนะนำทุ่งดอกไม้นี้ของคุณจางมาอย่างหนักแน่น ด้วยความเชื่อใจในพี่ชายคนนี้ เขาจึงได้ให้เจ้าหน้าที่ท่องเที่ยวแจ้งอีกฝ่ายให้มารับแบบฟอร์มการขอเงินอุดหนุนโครงการท่องเที่ยวเพื่อกรอกข้อมูล
ดูเหมือนว่าเฉินถิงจะจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว
แต่ถึงทุ่งดอกไม้นี้จะเป็นที่โด่งดัง เขาก็ไม่แปลกใจนัก เพราะเขาเคยดูวิดีโอของทุ่งดอกไม้นี้แล้ว มันมีความงดงามและมีเสน่ห์ในการรับชมอย่างยิ่ง
พูดได้เลยว่าทุ่งดอกไม้แห่งนี้แทบจะไม่มีที่ไหนในประเทศมาเทียบได้เลย
หลังจากวางสายแล้ว จ้าวหานจึงหยิบมือถือมาอย่างรวดเร็วและเข้า Douyin แล้วลองค้นหา พบว่าวิดีโอของฟาร์มหลียวนปรากฏขึ้นมา ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที
วิดีโอนั้นมียอดไลค์ถึงเกือบ 400,000 ครั้ง
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังสังเกตเห็นว่ามีวิดีโอที่นักท่องเที่ยวหลายคนถ่ายเมื่อวานนี้ก็ได้รับความนิยมพอสมควร มีบางวิดีโอที่มียอดไลค์เกินหมื่นแล้ว
เรียกได้ว่าทุ่งดอกไม้นี้กำลังเป็นที่นิยมอย่างมาก
จ้าวหานตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ เขาวางโทรศัพท์ลงและรีบเร่งจัดการธุระของตัวเอง จากนั้นก็รีบออกจากบ้านเพื่อไปยังสำนักงานการท่องเที่ยว
เขาต้องการตรวจสอบเรื่องเงินอุดหนุนโครงการท่องเที่ยวของฟาร์มหลียวน
โชคดีที่เฉินเซิ่งเฟยพี่ชายคนนี้เตือนเขาล่วงหน้า เขาได้สั่งให้เจ้าหน้าที่เชิญเถ้าแก่จางไปที่สำนักงานการท่องเที่ยวเพื่อกรอกเอกสารเงินอุดหนุนโครงการท่องเที่ยว นับว่าเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี
ไม่เช่นนั้นหากมีสถานที่ท่องเที่ยวโด่งดังขึ้นในเขตนี้แต่สำนักงานการท่องเที่ยวกลับไม่มีส่วนร่วมเลย ก็คงจะน่าอับอายไม่น้อย
…
อีกด้านหนึ่ง ฟู่เหยาตื่นแต่เช้าและไปที่ร้านอาหารท้องถิ่นในซาเสี้ยนเพื่อทานอาหารเช้าตามปกติ ซึ่งเธอจะทานอาหารเช้าที่นี่ก่อนแล้วจึงไปโรงเรียน
ระหว่างทานอยู่ เธอก็ได้รับสายจากพี่สาวของเธอ หลินซิน
เมื่อรับสาย เธอพูดตรงไปตรงมาทันที “มีอะไร พูดมาเลย!”
น้ำเสียงของเธอสั้นกระชับ พี่สาวคนนี้เพิ่งย้ายไปทำงานที่เมืองโมตู พอเช้ามาก็มารบกวนเธอทันที สงสัยน่าจะว่างงานจัดไม่มีไรทำมั้ง
เสียงตื่นเต้นของหลินซินดังขึ้นว่า “ฟู่เหยา เธอรู้ตัวหรือยังว่าเธอดังแล้ว เธอกำลังจะเป็นเน็ตไอดอลแล้วนะ!”
“เน็ตไอดอลอะไร?” ฟู่เหยาถามด้วยความสงสัย
“ลองเปิดดู Douyin สิ” หลินซินพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เธอได้ถ่ายโฆษณาที่ทุ่งดอกไม้นั้นใช่ไหม? ตอนนี้วิดีโอนั้นมียอดไลค์กว่า 400,000 แล้วนะ หลายคนชมว่าเธอสวยมาก!”
ฟู่เหยาถึงกับอึ้ง นึกได้ว่าคงเป็นฝั่งของลุงที่นำไปโปรโมทในโลกออนไลน์
เธอเปิด Douyin ขึ้นมาแล้วพบว่ามีคนมากดไลค์ในบัญชีของเธอและมีคอมเมนต์ต่างๆปรากฏขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ตัว:
“เจอตัวจริงแล้ว นี่คือสาวคนนี้เอง!”
“ฉันมาจากวิดีโอทุ่งดอกไม้”
“ขอติดตามสาวคนนี้หน่อย!”
ฟู่เหยาเห็นแบบนี้ก็รู้สึกตกใจ
ปกติแล้วเธอก็ถ่ายวิดีโอ Douyin บ้าง แต่มักจะแบ่งปันเรื่องราวในชีวิตประจำวันและไม่ได้มีคอมเมนต์มากมายอะไร แต่วันนี้มันต่างออกไปชัดเจน
เธอจึงลองค้นหาฟาร์มหลียวนของลุงดู ปรากฏว่าเจอวิดีโอที่มียอดไลค์กว่า 400,000 จริงๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นคนใกล้ตัวมียอดไลค์ใน Douyin เยอะขนาดนี้
ผู้คนในโลกออนไลน์คงดูวิดีโอนั้นแล้วตามมาหาบัญชี Douyin ของเธอ
เธออดประหลาดใจกับความสามารถของคนเหล่านี้ไม่ได้ ทั้งๆที่ในวิดีโอของลุงไม่ได้มีข้อมูล Douyin ของเธอเลย แต่ก็ยังมีคนตามหามาเจอ
เสียงของหลินซินดังขึ้นอีกครั้ง “ฟู่เหยาเห็นหรือยัง? ทุ่งดอกไม้นี้ต้องดังแน่ๆ เธอต้องไปถ่ายวิดีโออีกนะ จะได้เพิ่มยอดไลค์ของตัวเอง มีโอกาสหาเงินจากอินเทอร์เน็ตนะ!”
“ไม่เอาหรอก ฉันตั้งใจสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีกว่า” ฟู่เหยาไม่ได้สนใจคำพูดของพี่สาว เธอมีแผนการที่ชัดเจนอยู่แล้ว
โลกออนไลน์นั้นมันดูเหมือนไม่จริง สิ่งที่เป็นของตัวเองจริงๆก็คือความรู้ที่เรามี
หลินซินพูดด้วยน้ำเสียงเกลี้ยกล่อม “ฟู่เหยา อย่าคิดอะไรโง่ๆ การเป็นเน็ตไอดอลหาเงินง่ายแค่ไหนรู้ไหม ถ้ามีโอกาสแบบนี้มาอยู่กับฉัน ฉันจะคว้ามันไว้ทันที”
ฟู่เหยาพูดเย้าแหย่ “พี่ไม่มีโอกาสหรอก ถ้าพี่ยังโสด ฉันอาจจะแนะนำพี่ให้รู้จักกับลุงก็ได้ เป็นแฟนกับลุง พี่จะถ่ายสักกี่คลิปก็ทำได้ตามใจ”
พูดจบเธอก็วางสาย ไม่อยากคุยกับพี่สาวต่อ
ตอนนั้นเอง เธอเห็นว่ามีเพื่อนหลายคนในกลุ่มแชทของห้องใน WeChat แท็กเธอ
เมื่อเปิดดู พบว่าเพื่อนๆต่างก็แชร์วิดีโอของเธอและบอกต่อในเชิงโฆษณา
เธอไม่สนใจสิ่งเหล่านี้นัก กลับหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหาลุง
เธออยากจะบอกข่าวดีนี้ให้ลุงรู้
จางหลินตอนนี้ก็ตื่นแล้ว หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ เห็นว่าฟู่เหยาสาวน้อยโทรมา
เมื่อเขากดรับสาย เสียงของสาวน้อยก็ดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ลุง รีบเปิด Douyin ดูเลย ทุ่งดอกไม้ของลุงดังแล้ว!”
จางหลินได้ยินเช่นนี้ก็เปิด Douyin ขึ้นมาดู
ความจริงแล้วเขารู้อยู่แล้วว่าเมื่อคืนทุ่งดอกไม้เริ่มดัง แต่เมื่อเห็นวิดีโอที่โพสต์เมื่อวานนี้มียอดไลค์ถึงกว่า 430,000 เขาก็รู้สึกยินดีมาก
ยอดไลค์นั้นเพิ่มขึ้นเร็วกว่าที่เขาคาดไว้
ยอดวิวก็เช่นกัน
ความสามารถของคุณสมบัติ “ถ่ายภาพสวย” เพื่อดึงดูดใจคนนี้เหนือกว่าที่คาดคิดไว้จริงๆ
เมื่อเขาดูจำนวนผู้ติดตาม พบว่าหลังจากเมื่อคืนนั้นมียอดผู้ติดตามเพิ่มขึ้นเป็น 100,000 คนแล้ว
เป็นจำนวนที่มากจริงๆ อัตราการติดตามค่อนข้างสูง
เมื่อเขาเช็คเกมในหัว เขาก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย
เพราะในช่วงที่เขาหลับอยู่ เกมได้มอบรางวัลไมล์สโตนให้ถึงสองรางวัล คือไมล์สโตนจากยอดผู้ติดตาม 10,000 คน และ 100,000 คน
【ยินดีด้วย คุณได้บรรลุไมล์สโตนยอดผู้ติดตาม 10,000 คนในโลกออนไลน์ ได้รับรางวัลไมล์สโตน โดยสามารถสั่งซื้อหัวพันธุ์มันเทศสีขาวชนิดเติบโตเร็วระดับ 1 ในตลาดได้ 10,000 ต้นต่อวัน!】
【ยินดีด้วย คุณได้บรรลุไมล์สโตนยอดผู้ติดตาม 100,000 คนในโลกออนไลน์ ได้รับรางวัลไมล์สโตน โดยสามารถสั่งซื้อบลูเบอร์รี่ระดับ 1 จากตลาดได้ครั้งละ 500 จิน!】
จางหลินตอนนี้รู้สึกมีความสุขอย่างมาก นอนหลับไปครั้งเดียว ตื่นขึ้นมาก็ได้รางวัลที่สามารถสั่งซื้อของเพิ่มเติมได้อีกสองรายการ
ในฐานะคนทางใต้ เขารู้จักมันเทศเป็นอย่างดี ตอนเด็กๆ ขาเคยขุดมันเทศเองจากดินแล้วนำไปเผากิน
และนี่คือรางวัลที่ให้สิทธิ์ในการสั่งซื้อหัวพันธุ์มันเทศได้
ส่วนบลูเบอร์รี่นั้นเป็นพืชที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ ราคาตอนเริ่มต้นคล้ายกับซันไชน์โรส สูงถึงประมาณ 300 หยวนต่อจิน ผู้คนธรรมดาแทบไม่สามารถหาซื้อได้
แต่เมื่อผลไม้ชนิดนี้มาอยู่บนแผ่นดินนี้ คนขยันขันแข็งก็สามารถเพาะพันธุ์และปลูกได้ ส่งผลให้ราคาบลูเบอร์รี่ตกลงเรื่อยๆ
และตั้งแต่ปีที่แล้ว เกษตรกรที่ปลูกก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ราคาบลูเบอร์รี่ตกลงมาอีก ปัจจุบันในตลาดขายอยู่แค่จินละสิบกว่าหยวน บางเมืองทางใต้อาจจะราคาลงมาเหลือเพียง 8 หยวนต่อจินแล้ว ราคาจะแตกต่างกันไปตามตลาดและพื้นที่ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ต่างกันมาก
เมื่อเปิดตลาดดู ก็พบว่าราคาบลูเบอร์รี่และหัวพันธุ์มันเทศแบบเติบโตเร็วได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
บลูเบอร์รี่ขายส่งอยู่ที่จินละ 4 หยวน เท่ากับราคาลูกพีช
ส่วนหัวพันธุ์มันเทศสีขาวชนิดเติบโตเร็ว ราคาหัวละ 0.5 หยวน หากสั่งซื้อ 10,000 ต้นต้องใช้เงินถึง 5,000 หยวน ซึ่งแพงกว่าราคาหัวพันธุ์มันเทศทั่วไปในความเป็นจริงมาก แต่ด้วยความที่เป็นผลผลิตของเกม ระดับ 1 ก็น่าจะมีความพิเศษอยู่บ้าง
จางหลินจึงลองดูรายละเอียดของทั้งสองอย่างนี้ หลังจากขายส่งลูกพีช 1,000 จินและซันไชน์โรส 500 จินให้กับหลินทั๋วเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบกินอาหารเช้าและออกไปที่ฟาร์ม
อีกด้านหนึ่ง
จ้าวหานไปถึงที่ทำงานอย่างรวดเร็ว แล้วรีบโทรเรียกเฉินถิงหัวหน้าฝ่ายนี้มาพบ
เฉินถิงแม้จะคิดว่าตัวเองเป็นคนในท้องถิ่น แต่เมื่อหัวหน้ากรมเรียกก็ไม่กล้าละเลย เขามาถึงห้องทำงานของจ้าวหานอย่างเร็วที่สุด “ท่านหัวหน้า ท่านเรียกผมหรือครับ”
จ้าวหานถามตรงๆ “หัวหน้าเฉิน เรื่องที่ผมสั่งให้ตรวจสอบและอนุมัติทุ่งดอกไม้ของฟาร์มหลียวนไปถึงไหนแล้ว?”
“หัวหน้าครับ ทุ่งดอกไม้นั้นอาจจะไม่ผ่านเกณฑ์อนุมัติ” เฉินถิงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็รีบรายงาน เพราะเถ้าแก่ฟาร์มหลียวนนั้นไม่รู้จักวิธีทำเรื่องให้ถูกต้อง เพราะเขาได้กลับไปถามภรรยาแล้ว และพบว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ติดต่อสอบถามวิธีการใดๆ
“นายพูดว่าอะไรนะ? นายบอกว่าทุ่งดอกไม้นั้นไม่ผ่านเกณฑ์เหรอ?” จ้าวหานกำลังจิบชา พอได้ยินคำพูดของเฉินถิงก็ถึงกับสำลักและไอออกมา
…
(จบบท)
