บทที่ 33 พรสวรรค์ติดตัว สัมผัสหยก
บทที่ 33 พรสวรรค์ติดตัว สัมผัสหยก
ฮั่นฉุนโกรธมากจนหัวเราะออกมา
“พูดตามตรง สิ่งแรกที่ฉันอยากจะทำก็คือฉีกปากหมาๆ ของแก”
คำโกหกทำร้ายใครไม่ได้ แต่ความจริงต่างหากที่เป็นเหมือนกับมีดที่แหลมคม
คำพูดของเย่เหรินแทงทะลุหัวใจของฮั่นฉุน
“รอให้แก้มหายยุบก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน”
คำพูดของเย่เหรินยิ่งทำให้ฮั่นฉุนโกรธมากขึ้นไปอีก
“เฮ!!!”
ฮั่นฉุนกลายเป็นแสงสีขาวพุ่งเข้าหาเย่เหริน
ความเร็วของเขานั้นรวดเร็วมากจนเกิดเสียงระเบิด
“ปัง!”
เสียงการปะทะดังขึ้น มันเป็นเสียงที่ฟังราวกับภูเขาทั้งสองลูกกำลังปะทะกัน มันทำให้เกิดคลื่นอากาศ
นักเรียนที่อยู่ใกล้ๆ ต่างก็กระเด็นออกไป
เมื่อคลื่นกระแทกจางหายไป
เย่เหรินและฮั่นฉุนกำลังเผชิญหน้ากันอยู่ตรงใจกลางการระเบิด
หมัดที่รุนแรงของฮั่นฉุนถูกเย่เหรินปัดออกไปด้วยมือข้างเดียว!!!
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?!” ฮั่นฉุนที่แปลงร่างเป็นสิงโต เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
ถ้าหากบอกว่าการโดนตบหน้าเมื่อกี้เป็นเพราะเขาประมาท
แต่ครั้งนี้เขาทุ่มสุดตัวเพื่อที่จะฆ่าเย่เหริน
แต่การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา
กลับถูกครูผู้สอนห้องเรียนห่วยๆ ปัดออกไปได้???
ทำไมกฎเหล็ก ‘ห้ามท้าทายผู้มีพลังระดับแพลทินัม’ ถึงใช้ไม่ได้กับเย่เหริน?!
ฮั่นฉุนรู้สึกสับสน
จริงๆ แล้วไม่แปลกหรอกที่ฮั่นฉุนจะรู้สึกสับสน
เพราะไม่ว่าใครก็ตามที่ยืนอยู่ตรงนี้ พวกเขาก็คงจะคิดว่าเย่เหรินที่เป็นถึงผู้มีพลังระดับทอง ไม่สามารถรับมือกับการโจมตีของผู้มีพลังระดับแพลทินัมได้
ฮั่นฉุนตั้งสติได้ เขายังคงโจมตีเย่เหรินต่อไป
ทุกหมัดของเขาทั้งหนักหน่วงและรุนแรง มันคือพลังทั้งหมดของผู้มีพลังระดับแพลทินัม
หมัดของเขาสามารถทำลายโต๊ะและเก้าอี้ที่แข็งแกร่งได้
เย่เหรินที่เผชิญหน้ากับพายุที่รุนแรง
เขาควบคุมพลังของมังกรหมึกอย่างใจเย็น
เย่เหรินป้องกันการโจมตีของฮั่นฉุนได้อย่างแม่นยำ
ฮั่นฉุนทำอะไรไม่ได้ การโจมตีทั้งหมดของเขาล้มเหลว
พวกเขาทั้งสองคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด
มันไม่ได้ดูเหมือนกับการต่อสู้ระหว่างแพลทินัมกับทอง
นักเรียนที่เห็นแบบนั้นต่างก็ตกตะลึง
“บ้าจริง ฉันกำลังดูอะไรอยู่? นี่มันการต่อสู้ระหว่างแพลทินัมกับทองจริงๆ น่ะเหรอ?!”
“ไม่ใช่ว่าทุกคน จะไม่สามารถท้าทายแพลทินัมได้หรอกเหรอ? นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
“ครูเย่ไม่ใช่อัจฉริยะ แต่เขาคืออสูรกายต่างหาก!!!”
“ครูเย่สุดยอด!!”
“ใครก็ตามที่บอกว่าครูเย่คือคนไร้ประโยชน์ ฉันจะจัดการมันเอง!!!”
“อาจารย์ใหญ่เลอมาเร็วๆ เข้า ใครจะไปคิดล่ะว่าครูเย่จะสามารถรับมือกับฮั่นฉุนได้”
“ทำไมต้องเรียกอาจารย์ใหญ่เลอมา? ให้เธอมาดูสิ ว่าครูเย่ของพวกเราน่ะเก่งกาจขนาดไหน”
นักเรียนทุกคนต่างก็จดจ่ออยู่กับการต่อสู้
เย่เหรินมีพรสวรรค์ที่แข็งแกร่ง
ถ้าหากไม่ได้เกิดเรื่องพวกนั้นขึ้น ตอนนี้เย่เหรินก็คงจะเป็นอัจฉริยะที่เทียบเท่าได้กับเลอวั่นอี้
ตอนนี้เย่เหรินก้าวข้ามขีดจำกัดไปแล้ว
เย่เหรินก้าวข้ามเหวที่กว้างใหญ่ ราวกับปลาคาร์ฟที่กำลังจะกลายเป็นมังกร
เขาฝึกฝนรากฐานมานานนับสิบปี ในที่สุดเขาก็ทำลายขีดจำกัดได้สำเร็จ
พลังงานของเขาบริสุทธิ์และมีคุณภาพสูง มันไม่เหมือนกับผู้มีพลังระดับทองทั่วๆ ไป
ด้วยเงื่อนไขเหล่านี้ พลังโดยรวมของเย่เหรินจึงไม่ด้อยไปกว่าผู้ปลุกพลังระดับ S ในระดับเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านั้นเย่เหรินยังมีร่างเต๋าฟ้าประทาน
และระบบ...
ตอนนี้เย่เหรินมีปัจจัยมากมายที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น เขามีความสามารถที่จะต่อกรกับผู้มีพลังระดับแพลทินัม
ไม่มีกฎเหล็กอะไรที่ทำลายไม่ได้
เพียงแค่หมัดไม่แข็งแกร่งพอ และพลังไม่มากพอ!!
ฮั่นฉุนเริ่มใจร้อน การโจมตีของเขามีช่องโหว่มากขึ้น
จากตอนแรกที่ฮั่นฉุนเป็นฝ่ายโจมตี ส่วนเย่เหรินเป็นฝ่ายตั้งรับ
ตอนนี้ทั้งคู่กลับโจมตีกัน
แม้แต่ฮั่นฉุนก็ยังต้องตั้งรับ
ฮั่นฉุนรู้สึกว่าเย่เหรินสามารถคาดการณ์การเคลื่อนไหวของเขาได้
ถึงแม้ว่าเขาจะใช้พลังทั้งหมด
เย่เหรินก็สามารถรับมือกับมันได้อย่างง่ายดายอยู่ดี
มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาถูกอ่านออก ฮั่นฉุนรู้สึกเจ็บใจมาก
“ปัง!”
ฮั่นฉุนเผลอประมาท เย่เหรินใช้โอกาสนี้ต่อยเข้าที่ใบหน้าของฮั่นฉุน
ฮั่นฉุนไม่ทันได้ตั้งตัว หมัดของเย่เหรินทำให้เขาถอยหลังไปไกลกว่าหลายเมตร
จมูกของเขาที่เพิ่งจะหายดีก็เริ่มมีเลือดไหลออกมาอีกครั้ง
ฮั่นฉุนมองเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก
เขากัดฟัน
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับก็ตาม แต่ถ้าหากไม่ใช้พลังวิเศษ
เขาก็ไม่มีทางเอาชนะเย่เหรินได้...
ถ้าหากเขายังดื้อดึง เขาจะต้องแพ้...
ความโกรธและความอับอายเข้าครอบงำจิตใจของฮั่นฉุน
ทำไม? ทำไมคนไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถก้าวข้ามระดับเงินได้
ถึงได้สามารถเอาชนะเขาได้? เอาชนะอัจฉริยะที่ทุกคนต่างก็คาดหวังได้?
ความอับอายและความโกรธทำให้เลือดของฮั่นฉุนสูบฉีด
เลือดที่หยุดไหลก็เริ่มไหลออกมาอีกครั้ง...
เย่เหรินยิ้มอย่างดูถูก “ด้วยระดับแค่นี้ แกคงจะปกป้องบ้านตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ?”
ทุกคำพูดของเย่เหรินกำลังดูถูกฮั่นฉุนอยู่
“แกอยากตายรึไง!!!”
ฮั่นฉุนจะทนคำดูถูกแบบนี้ได้ยังไง?
แสงสีขาวปรากฏขึ้นในดวงตาของฮั่นฉุน
สิงโตหยกขาวที่แปลงร่างเป็นฮั่นฉุนเริ่มเปล่งประกายแปลกๆ ออกมา
เมื่อแสงนั้นจางหายไป
ร่างกายสีขาวของเขาก็เรียบเนียนราวกับเครื่องเคลือบ แสงแดดส่องกระทบจนเกิดแสงสะท้อน
“พรสวรรค์ติดตัว? ครูฮั่น หยุดเดี๋ยวนี้!”
หวังเฉิงไห่ที่เห็นแบบนั้น
เขาร้องตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งก็ตาม แต่เขาก็รู้ดีว่าฮั่นฉุนกำลังจะทำอะไร
เมื่อพรสวรรค์ติดตัวของสิงโตหยกขาวถูกเปิดใช้งาน
ทุกการโจมตีของฮั่นฉุน
จะทำให้ร่างกายของเย่เหรินกลายเป็นหยก
เย่เหรินอาจจะต้องสูญเสียแขนขา หรือแม้แต่เสียชีวิต!!!
ฮั่นฉุนกำลังจะฆ่าเย่เหริน!!!
สถาบันเกาอู่แห่งมหานครเวทมนตร์ส่งเสริมให้มีการแข่งขันก็จริง แต่พวกเขาก็ห้ามไม่ให้มีการต่อสู้ที่ทำให้ถึงแก่ความตาย
ตอนนี้ฮั่นฉุนกำลังจะฆ่าเย่เหริน!!
หากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่เพียงแต่คนที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้จะถูกลงโทษเท่านั้น แต่เขาก็จะถูกลงโทษด้วย
หวังเฉิงไห่รู้สึกเสียใจที่เลือกที่จะช่วยฮั่นฉุน
เขาแค่อยากจะเอาใจครูดาวรุ่ง
แต่เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะบานปลายแบบนี้
ถึงแม้ว่าหวังเฉิงไห่จะพยายามห้ามก็ตาม
แต่ฮั่นฉุนที่กำลังโกรธก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น
หมัดของฮั่นฉุนพุ่งเข้าใส่หัวของเย่เหริน
“ปัง!!!” ความเร็วของฮั่นฉุนนั้นรวดเร็วมาก เย่เหรินไม่สามารถตอบสนองได้ทัน
หมัดของฮั่นฉุนกระทบเข้าที่หัวของเย่เหรินอย่างจัง
เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น
ถ้าหากเย่เหรินไม่มีพลังมังกรหมึกปกป้องร่างกายเอาไว้ ตอนนี้หัวของเขาคงจะหลุดออกจากบ่าไปแล้ว
“แกมันหาเรื่องใส่ตัวเอง!!!” ฮั่นฉุนพูดอย่างชั่วร้าย
ถึงแม้ว่าเย่เหรินจะสามารถป้องกันการโจมตีของฮั่นฉุนได้ แต่เขาก็ไม่สามารถป้องกันสัมผัสหยกได้
เย่เหรินจะต้องตาย
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฮั่นฉุนคาดการณ์เอาไว้
ถึงแม้ว่าเย่เหรินจะป้องกันการโจมตีได้ก็ตาม
แต่ผมของเย่เหรินก็เริ่มเปล่งประกายสีขาวออกมา
แสงสีขาวค่อยๆ แผ่กระจายลงมา
มันเคลื่อนผ่านผม คิ้ว จมูก ปาก และคาง
หัวของเย่เหรินค่อยๆ กลายเป็นหยกสีขาว
