ตอนที่ 1510 มิตรหรือศัตรู? (ฟรี)

ตอนที่ 1510 มิตรหรือศัตรู?

เซียนเต๋าหลี่ไม่ได้เกรงใจอะไร เขาจึงนั่งลงบนเก้าอี้ของเฉินฟู เฉินฟูจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องยืน

เฉินฟูได้รับบาดเจ็บสาหัส เขายังคงสามารถพยุงร่างกายเอาไว้ได้ด้วยพลังฝึกฝนและพลังงานที่เขามีเหลืออยู่ ชายตรงหน้าเขาคือหลี่ชุน เซียนเต๋าจากวิหารซวนอี้ หลี่ชุนยังคงเป็นทูตที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่าส่งมา

หลี่ชุนยังคงสำรวจลู่โจวด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกอยากรู้อยากเห็นเมื่อเห็นท่าทางที่สงบนิ่งของลู่โจว เห็นได้ชัดว่าลู่โจวไม่ได้คิดที่จะประจบประแจงเขาที่เป็นถึงคนของดินแดนแห่งความว่างเปล่า “ดินแดนแห่งความว่างเปล่ามักจะชื่นชมคนที่มีความสามารถ ในเก้าดินแดน มีไม่กี่คนหรอกนะที่สามารถเป็นเซียนได้ หากเจ้าเต็มใจ ข้าจะให้โอกาสเจ้าเข้าร่วมกับดินแดนแห่งความว่างเปล่า”

“ข้าชินกับการใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ข้าไม่ชอบการถูกผูกมัด ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ” ลู่โจวส่ายหัว

ก่อนที่จะยืนยันว่าอีกฝ่ายเป็นมิตรหรือศัตรู ลู่โจวไม่อยากจะเคลื่อนไหวอะไรมาก การสร้างศัตรูนั้นไม่ใช่เรื่องจำเป็น

“คนที่ปฏิเสธดินแดนแห่งความว่างเปล่าจะต้องพบเจอกับความยากลำบากในอนาคตแน่ เฉินฟู เจ้าคิดว่ายังไง?” หลี่ชุนกล่าวอย่างใจเย็น

ตอนนี้เฉินฟูที่ปฏิเสธดินแดนแห่งความว่างเปล่าได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาคือตัวอย่างที่ดี

“สหายของข้าชอบอิสระ...” เฉินฟูกล่าว

“นกที่มีขนแบบเดียวกันมักจะอยู่ด้วยกัน พวกเจ้าสองคนนี่เหมือนกันจริงๆ” หลี่ชุนถอนหายใจ เขาไม่ได้พูดเรื่องนั้นต่อ “นั่งลง คุยกับข้า”

เฉินฟูสะบัดแขนเสื้อ ในตอนนั้นเองเก้าอี้ตัวหนึ่งก็บินตรงมา หลังจากที่เขาได้นั่งลงแล้ว เขาก็ขึ้น“เซียนเต๋าหลี่ ท่านมาที่ภูเขาหยาดน้ำค้างของข้าทำไม?”

“ข้ามาที่นี่ก็เพื่อสามเรื่อง...” หลี่ชุนตอบ เขามองดูลู่โจว

“เขาเป็นพวกเดียวกับข้า” เฉินฟูกล่าว

“อย่างแรก เซียนเต๋าจากโถงถูเว่ยเคยมาที่นี่ เจ้าเคยพบกับเขารึเปล่า?” หลี่ชุนกล่าว

“เซียนเต๋าจากโถงถูเว่ยงั้นเหรอ?”

“ผู้นำแห่งทหารชุดเกราะสีเงิน เซียนเต๋าเจียงเหวินซู” หลี่ชุนกล่าว

“ข้าไม่เคยพบกับคนแบบนั้น” เฉินฟูส่ายหัว

ในเวลาเดียวกันเฉินฟูก็นึกถึงหยกเครื่องรางของดินแดนแห่งความว่างเปล่าที่หลิวเจิ้งมีอยู่ในครอบครอง เขาสงสัยว่าหลิวเจิ้งจะเคยพบกับคนที่หลี่ชุนพูดถึงรึเปล่า?

“เจียงเหวินซูเป็นเซียนเต๋าจากโถงถูเว่ยงั้นเหรอ?” ลู่โจวที่ได้ยินชื่อนั้นจึงถาม

“เจ้ารู้จักเขางั้นเหรอ?” หลี่ชุนตกใจเล็กน้อย

“ในอดีตดินแดนดอกบัวทองคำมีราชครูใหญ่ที่ชื่อเจียงเหวินซู บางทีพวกเขาอาจจะแค่มีชื่อเดียวกันก็ได้...” ลู่โจวกล่าว

“ดูเหมือนกับว่าเจ้าก็คงจะไม่เคยพบกับเขาสินะ?” หลี่ชุนหัวเราะ

ลู่โจวส่ายหัว ‘หากฉันได้พบกับเขา ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ฉันจะฆ่ามันด้วยฝ่ามือเดียวเอง...’ เขาคิดในใจ

“ส่วนเรื่องที่สอง...” หลี่ชุนพูดต่อ “ก่อนหน้านี้ข้าเคยพาทีมไปที่ภูเขาวิหคเซียนเพื่อที่จะตามหานาฬิกาทรายแห่งกาลเวลา ของวิเศษศักดิ์สิทธิ์จากผู้มีมลทิน ในเมื่อเยว่ฉีทำมันหายไป พวกเราก็หาไม่เจอ แต่มีข่าวลือว่ามีคนเห็นร่องรอยของนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลาในดินแดนที่ไม่รู้จัก เฉินฟู ในฐานะมหาเซียน เจ้ารู้เบาะแสของมันบ้างรึเปล่า?”

‘...’ ลู่โจวยังคงมีสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อหลี่ชุนพูดถึงนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลา ‘ต่อไปฉันจะต้องใช้มันให้น้อยลงซะแล้ว มีคนมากมายต่างก็อยากได้มันมาครอบครอง มันเป็นของที่มีประโยชน์จริงๆ เยว่ฉีมีดีอะไรกัน? เขาไม่คู่ควรที่จะใช้มันเลย’

“ผู้มีมลทินงั้นเหรอ? ข้าจำได้ว่าตอนที่ท่านมาที่นี่ครั้งล่าสุด ท่านก็เคยพูดถึงเขา ของของเขามันมีดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เฉินฟูถาม

“เจ้ารู้จักผู้มีมลทินน้อยเกินไป เขาคือคนที่จักรพรรดิทั้งห้ายังต้องหวาดกลัว” หลี่ชุนยิ้ม

“หากเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นจริง แล้วทำไมเขาถึงได้ล่มสลายไปล่ะ?” ลู่โจวถาม

“เขาก้าวเข้าสู่วิถีอสูร มัวเมาจนหลงผิด สิบวิหารจากดินแดนแห่งความว่างเปล่าต้องสูญเสียสิ่งมีชีวิตสูงสุดไปถึงสี่คนก็เพื่อที่จะกำจัดเขา” หลี่ชุนเหลือบมองลู่โจว

‘...’ ลู่โจวตกใจ “ก้าวเข้าสู่วิถีอสูรงั้นเหรอ?”

“มีบางเรื่องที่เจ้าไม่ควรรู้...” หลี่ชุนกล่าว

“แล้วเรื่องที่สามล่ะ?” เฉินฟูถาม

“เรื่องที่สาม...” หลี่ชุนหยุดพูด “หลังจากที่เวลาของเจ้าหมดลง ข้าอยากจะพาศิษย์ของเจ้าไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ข้าอยากจะให้พวกเขาเข้าร่วมกับยามทมิฬแห่งวิหารซวนอี้”

“...” เฉินฟูไม่ได้พูดอะไร เขามองดูหลี่ชุนอย่างใจเย็น ความจริงแล้วเขารู้ดีว่าเขาไม่อาจหยุดหลี่ชุนได้ เขายังไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะต่อรอง เพราะยังไงซะนี่ก็ยังคงเป็นดินแดนแห่งความว่างเปล่า และพวกเขาก็มักจะเคลื่อนไหวแบบนี้

หลี่ชุนมาที่นี่ก็เพื่อที่จะแจ้งเฉินฟู ไม่ได้มาขออนุญาต เขาแค่แสดงความสุภาพโดยการแจ้งให้เฉินฟูทราบ เพราะยังไงซะเฉินฟูก็ยังคงรักษาสมดุลในดินแดนฮั่นมานาน

“ดินแดนแห่งความว่างเปล่าไม่กลัวจริงๆ งั้นเหรอว่าดินแดนฮั่นจะล่มสลายไปพร้อมกับข้า?” เฉินฟูถามหลังจากที่เวลาผ่านไปนาน

“ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของดินแดนดอกบัวคู่นั้นพิเศษ มันเชื่อมต่อกับดินแดนที่ไม่รู้จักผ่านผืนดินที่แคบและเปราะบาง เขตแดนพลังโบราณและร่องรอยที่เจ้าทิ้งเอาไว้นั้นได้รับการซ่อมแซมโดยพลังงานจากสวรรค์และโลกแล้ว” หลี่ชุนตอบ

เฉินฟูเข้าใจทุกอย่าง เขาเคยคิดว่าตราบใดที่ผืนดินที่เชื่อมต่อกับดินแดนที่ไม่รู้จักถูกตัดขาด ดินแดนดอกบัวคู่ก็จะถูกตัดขาดจากดินแดนที่ไม่รู้จักโดยสมบูรณ์ เขาคิดว่าผืนดินจะจมลงสู่พื้นดิน หายสาบสูญไปตลอดกาล หรือไม่ก็ลอยไปบนมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุด มันจะกลายเป็นดินแดนที่สาบสูญไปเหมือนกับภูเขาวิหคเซียน แต่เขาไม่คิดเลยว่าผืนดินจะได้รับการซ่อมแซม

ตลอด 1,000 ปี ที่ผ่านมา เฉินฟูไปสังเกตการณ์สถานที่แห่งนั้น เขาค้นพบความผิดปกติเล็กๆ น้อยๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานพิเศษในผืนดิน มันกำลังซ่อมแซมรอยแยก มันเหมือนกับพลังงานที่ซ่อมแซมเสาหลักแห่งหายนะ เขาไม่รู้ว่าพลังงานนั้นคืออะไรและมันมาจากไหน

รอยแยกบนเสาหลักแห่งหายนะปรากฏตัวขึ้นมาบ่อยๆ ส่วนรอยแยกบนผืนดินนั้นลดลงจนเห็นได้ชัด

เฉินฟูเคยคาดการณ์เอาไว้ว่าพลังงานนั้นอาจจะเกี่ยวข้องกับพันธนาการแห่งสวรรค์และโลก จากกฎแห่งการอนุรักษ์แล้ว มนุษย์ไม่อาจทำลายพันธนาการได้ พวกเขาไม่อาจมีชีวิตอยู่ไปได้ตลอดกาล พลังของผู้ฝึกยุทธที่ตายไปแล้วจะกลับคืนสู่สวรรค์และโลก

“ในเมื่อจักรพรรดิลงโทษเจ้าด้วยตัวเอง แบบนี้ข้าก็คงไม่อาจช่วยเหลือเจ้าได้อีก ข้าทำได้แค่เพียงดูแลศิษย์ของเจ้า” หลี่ชุนถอนหายใจ

เฉินฟูยังคงนิ่งเงียบ

“พวกเขาอาจจะไม่ยอมไปกับเจ้าก็ได้” ลู่โจวกล่าว

“ทุกคนต่างก็อยากจะไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ทำไมเจ้าถึงได้คิดว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจไปล่ะ?” หลี่ชุนถาม

“แค่ถามพวกเขาก็รู้แล้ว” ลู่โจวกล่าว

“หลังจากที่พวกเขาเข้าร่วมกับยามทมิฬแห่งวิหารซวนอี้แล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็ยังคงมีบ้าน พวกเขาจะไม่ต้องเฝ้าภูเขาหยาดน้ำค้างอีก หากเป็นโถงถูเว่ย พวกเขาคงจะไม่ให้เจ้าเลือกหรอก” หลี่ชุนกล่าว

“ข้าไม่เห็นด้วย” ลู่โจวที่ลุกขึ้นยืนเอามือไขว้หลัง

ตั้งแต่ที่ลู่โจวได้เรียนรู้เรื่องราวของดินแดนแห่งความว่างเปล่า เขาก็รู้สึกไม่ชอบมันมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เขาเกลียดมันเข้ากระดูกดำ

“เจ้ามีความคิดอะไรงั้นเหรอ? หากเจ้าสามารถโน้มน้าวข้าได้ ข้าจะจากไปเดี๋ยวนี้” หลี่ชุนยิ้ม

“เซียนเต๋าหลี่ อย่าได้โกรธไปเลย พวกเราสามารถพูดคุยกันได้” เฉินฟูที่สัมผัสได้ถึงความโกรธของหลี่ชุนกล่าว

“เจ้ารู้รึเปล่าว่ามีคนมากมายแค่ไหนที่อยากจะเข้าร่วมกับดินแดนแห่งความว่างเปล่า? ตอนนี้ดินแดนแห่งความว่างเปล่าขาดแคลนกำลังคน โถงถูเว่ยก็นึกถึงเรื่องการรับสมัครคนที่มีความสามารถ แล้วแบบนี้ข้าจะยอมแพ้ได้ยังไง? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีคนที่ได้รับการยอมรับจากเสาหลักแห่งหายนะ หากข้าหาพวกเขาเจอ ข้าก็จะพาพวกเขาไปด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร ข้าก็จะไม่มีวันเจรจา” หลี่ชุนกล่าว

“จะจริงแน่เหรอ?” ลู่โจวหันหลังกลับไปมองดูหลี่ชุน “แบบนี้สามารถโน้มน้าวเจ้าได้รึเปล่า?”

ฟิ้ว!

ลู่โจวยื่นมือออกไป

หยกเครื่องรางปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลี่ชุน ตรงกลางหยกเครื่องรางมีคำว่า ‘ขาว’ สลักเอาไว้

“จักรพรรดิขาว”