“เจ้าไปเลือกถ้ำพำนักสักแห่งเถิด ตอนนี้อยู่ในเมืองเซียน ถ้ำพำนักไม่ใหญ่นัก รอจนท่านพ่อพิสูจน์มรรคต้าหลัวแล้ว จะพาพวกเจ้าไปเปิดดินแดน สร้างคฤหาสน์ชั้นในที่ใหญ่กว่านี้”

หลี่ซูกล่าวอย่างแผ่วเบา

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ”

เถาเหยาเช่าคฤหาสน์ชั้นในสองแห่งนี้ แน่นอนว่าใหญ่มาก แต่คฤหาสน์ชั้นในหนึ่งแห่ง บรรจุเซียนหลายร้อยคน ก็ยังคงเล็กไปหน่อย

ยิ่งกว่านั้น หลี่ซูไม่ได้เตรียมจะอยู่ในเมืองเซียนเสวียนหยวนนานนัก

ที่นี่มิใช่ดินแดนของเขา

ถึงแม้ว่าที่นี่จะห้ามต่อสู้ ปลอดภัยมาก แต่ความปลอดภัยเช่นนี้ แท้จริงแล้วก็เป็นเพียงในขอบเขตหนึ่งเท่านั้น

หากเป็นเซียนทองกับคนที่ต่ำกว่าเซียนทอง หรือแม้แต่ระดับราชันเซียน ก็จะไม่มีปัญหาใด ๆ

แต่หากเกี่ยวข้องกับพลังระดับที่สูงขึ้น หรือโลกเซียนเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แม้แต่โลกเซียนก็ยังคงมีโอกาสถูกทำลายอีกครั้ง แล้วเมืองเซียนของโลกเซียนเบื้องล่างเล่า

ที่นี่ แท้จริงแล้วเป็นเพียงเมืองเซียนของโลกเซียนเบื้องล่าง ที่ให้เซียนที่เพิ่งขึ้นสู่โลกเซียนมาพักพิงชั่วคราว

แม้แต่เซียนที่สูงกว่าระดับเซียนสวรรค์ เว้นเสียแต่ว่ามีเรื่องสำคัญ ก็จะไม่ค่อยมาที่เมืองเซียนเช่นนี้

ตามที่หลี่ซูได้รู้เมื่อไม่นานมานี้ คนที่ดูแลเมืองเซียนเสวียนหยวน เป็นเพียงราชันเซียนคนหนึ่งเท่านั้น

แน่นอนว่า เมืองเซียนเช่นนี้เกี่ยวข้องกับหลายฝ่าย โอกาสที่จะถูกโจมตีมีไม่มาก

แต่ก็ไม่สบายใจเท่ากับอยู่ในดินแดนของตนเอง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

บริเวณรอบ ๆ บ่อขึ้นสวรรค์ของเมืองเซียนเสวียนหยวน ก็ยิ่งคึกคักมากขึ้น

วันนี้ อัจฉริยะคนแรกที่หลี่ซูนำมาจากโลกวิญญาณย่อย หลิงอวี่เยี่ยนก็ได้ขึ้นสู่โลกเซียน

ตอนที่หลี่ซูนำนางมา หลิงอวี่เยี่ยนเป็นเพียงจุดสูงสุดระดับเทพจำแลง

ตอนนี้ผ่านไปเพียงห้าพันกว่าปี หลิงอวี่เยี่ยนก็ขึ้นสู่โลกเซียนได้สำเร็จ

ถึงแม้ว่าจะมีการเสริมพลังจากระบบ สิ่งนี้ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงความมหัศจรรย์ของหลิงอวี่เยี่ยน

ยิ่งกว่านั้น นางใช้ระดับมหายานขึ้นสู่โลกเซียน พอขึ้นสู่โลกเซียน ก็เป็นระดับเซียนแท้ขั้นสิบ

ห่างจากระดับเซียนวิญญาณเพียงก้าวเดียว

ระดับมหายานขึ้นสู่โลกเซียนโดยตรง กลายเป็นเซียนวิญญาณ เป็นไปไม่ได้

ปริมาณพลังแก่นแท้ภายในร่างกาย มีจำกัด

เป็นไปไม่ได้ที่จะหลอมโดยไม่จำกัด หากหลอมมากเกินไป ถึงแม้ว่าคุณภาพจะสูงขึ้น แต่ปริมาณไม่ถึงเกณฑ์ ก็ไม่สามารถกลายเป็นเซียนวิญญาณโดยตรงได้

แต่สามารถขึ้นสู่โลกเซียนโดยตรง แล้วกลายเป็นจุดสูงสุดระดับเซียนแท้ การเติบโตของหลิงอวี่เยี่ยนในอนาคต ก็จะรวดเร็วอย่างน่าตกใจ

“ท่านพี่!”

หลังจากขึ้นสู่โลกเซียนที่แท้จริง หลิงอวี่เยี่ยนก็รู้สึกยินดีมาก

แต่สิ่งที่ทำให้นางยินดีมากที่สุด ก็คือการได้พบกับหลี่ซูอีกครั้ง

ค่ำคืนนี้ หลี่ซูพานาง ไปท่องเที่ยวอย่างมีความสุข

จากนั้น ก็หลายวันติดต่อกัน...

ต่อมา อัจฉริยะคนอื่น ๆ ที่หลี่ซูนำมาจากโลกวิญญาณย่อย ก็ได้ขึ้นสู่โลกเซียนตามลำดับ

ทายาทของหลี่ซู ก็ยังคงขึ้นสู่โลกเซียนอย่างต่อเนื่อง

ไม่นาน เวลาหลายร้อยปีก็ผ่านไป

ทายาทของหลี่ซูที่ขึ้นสู่โลกเซียน มีถึงหนึ่งพันคนแล้ว

ทายาทที่ขึ้นสู่โลกเซียนหนึ่งพันคน!

ยังไม่หมดเพียงเท่านี้

รวมกับผู้หญิงของหลี่ซู ตระกูลหลี่ทั้งหมด มีเซียนมากกว่าหนึ่งพันคนแล้ว

“ตระกูลหลี่นี้ รุ่งเรืองมากจริง ๆ”

“ใช่แล้ว ไม่รู้ว่าหลี่ซูใช้เวลานานแค่ไหนในการดูแลอาณาจักรฟ้าคราม เพียงแค่ อาณาจักรฟ้าครามแห่งเดียว กลับมีเซียนเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้”

“มิใช่มีคนเดาว่า หลี่ซูอาจจะเป็นอริยะโบราณกลับชาติมาเกิด ได้รับโชคชะตาจากสวรรค์ จึงได้มหัศจรรย์ขนาดนี้”

“หากเซียนเหล่านี้ล้วนมาจากตระกูลหลี่ เช่นนั้นตระกูลหลี่ก็จะยิ่งรุ่งเรืองมากขึ้น”

“…”

ข้าง ๆ บ่อขึ้นสวรรค์ ผู้บำเพ็ญที่มามุงดูก็ยิ่งมากขึ้น

ยังทำให้เซียนจำนวนไม่น้อยตกใจ

ด้วยมาตรฐานเวลาของเซียน หนึ่งพันปีไม่นับว่าเป็นอะไร

รวมถึงในเมืองเซียนเสวียนหยวนตอนนี้ ยังมีเซียนจำนวนมากที่ไม่รู้เรื่องนี้

แต่เรื่องนี้โด่งดังเกินไป จนกระทั่งตราบใดที่เซียนออกไปข้างนอก ก็จะถูกดึงดูดความสนใจ

เซียนบางคนถึงขั้นอยู่ข้าง ๆ บ่อขึ้นสวรรค์เป็นเวลานานหลายร้อยปี มองดูเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นนี้

ช่วงเวลาไม่กี่ปีมานี้ โดยเฉลี่ยแล้ว อาณาจักรฟ้าครามจะขึ้นสู่โลกเซียนทุก ๆ ไม่กี่เดือน

ถึงแม้ว่าจะไม่แน่ใจว่า ผู้บำเพ็ญที่ขึ้นสู่โลกเซียนเหล่านี้ ล้วนมาจากตระกูลหลี่

แต่พอเห็นเถาเหยามาต้อนรับ ผู้บำเพ็ญจำนวนไม่น้อยก็เดาว่า ถึงแม้จะไม่ใช่คนของตระกูลหลี่ ก็คงเกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่อย่างลึกซึ้ง

สิ่งนี้ ทำให้ผู้คนยิ่งอยากรู้อยากเห็นหลี่ซูมากขึ้น

“เถาเหยา ข้าเพิ่งปิดด่านบำเพ็ญสามพันปี ทำไมคนในบ้านของท่านพี่ถึงมีเซียนขึ้นสู่โลกเซียนมากมายขนาดนี้”

วันนี้ พอจื่อเหอออกมา ก็ตกใจมาก

เพราะนางออกมาแล้วจึงได้รู้ว่า... ภายในบ้านของหลี่ซู กลับมีเซียนที่ขึ้นสู่โลกเซียนมากกว่าหนึ่งพันคน!

สิ่งนี้ ทำให้นางตกใจอย่างแท้จริง

เวลานี้ จื่อเหอก็ยิ่งเข้าใจว่า หลี่ซูนั้นน่าทึ่งขนาดไหน

หลี่ซูลูบหัวเล็ก ๆ ของจื่อเหอ “จื่อเหอ เจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง”

จื่อเหอพยักหน้า “ท่านพี่ เตรียมพร้อมแล้วเจ้าค่ะ”

เถาเหยามองไปที่นาง “จื่อเหอ เจ้าจะพิสูจน์มรรคหรือ”

จื่อเหอกระพริบตา “เถาเหยา ข้าจะเร็วกว่าเจ้าก้าวหนึ่งแล้วนะ”

นางเตรียมพร้อมแล้วจริง ๆ

หลายแสนปีก่อน นางก็ไปถึงระดับเซียนทองขั้นสมบูรณ์แล้ว

เพียงแต่ไม่เคยกล้าลอง

สองหมื่นกว่าปีก่อน หลังจากเถาเหยาล้มเหลว นางก็ยิ่งไม่กล้าลอง

ด้วยพลังและการสะสมของนาง การพิสูจน์มรรคไท่อี่ แท้จริงแล้วง่ายมาก

แต่นางก็เหมือนกับเถาเหยา ล้วนมุ่งเป้าไปที่ต้าหลัว

พืชบรรลุเซียน หากไม่สามารถเป็นต้าหลัวได้ ก็จะไม่สามารถเป็นได้ตลอดไป

ส่วนจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีกขั้นหรือไม่ จื่อเหอแท้จริงแล้วไม่ได้คาดหวังมากนัก

รวมถึงเถาเหยาด้วย

สำหรับพวกนาง การที่สามารถเป็นต้าหลัวได้ หลีกเลี่ยงเคราะห์ภัย ก็สมบูรณ์แบบมากแล้ว

หากก้าวไปข้างหน้า ก็จะยิ่งยากมากขึ้น

การที่ไปถึงระดับเซียนทอง ก็ใช้เวลานับไม่ถ้วนของพวกนาง หลังจากเป็นต้าหลัวแล้ว การก้าวไปข้างหน้าแต่ละขั้น ก็จะยิ่งยากมากขึ้น

ดังนั้น เป้าหมายสูงสุดของจื่อเหอ ก็คือต้าหลัว

แท้จริงแล้ว สิ่งนี้ก็เป็นเป้าหมายสูงสุดของเซียนนับไม่ถ้วนในโลกเซียนทั้งหมด

เพียงแต่เซียนที่สามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น

หลังจากแต่งงานกับหลี่ซู จื่อเหอก็ปิดด่านบำเพ็ญสามพันปี สามพันปีนี้ หลี่ซูก็มักจะไปถกมรรคกับนางเป็นครั้งคราว

บางครั้งถึงขั้นพานางท่องจิตสู่โลก

สามพันปีผ่านไป จื่อเหอก็ได้รับผลประโยชน์ไม่น้อย

สิ่งที่นางไม่เข้าใจก่อนหน้านี้ ก็เข้าใจแล้ว

บวกกับการเสริมพลังจากระบบของหลี่ซู การที่นางพิสูจน์มรรคครั้งนี้ อัตราความสำเร็จแท้จริงแล้วสูงมาก

การชี้นำของหลี่ซู ก็ทำให้จื่อเหอปรับสภาพจิตใจได้ดี

เตรียมที่จะพิสูจน์มรรคต้าหลัวในคราวเดียว

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด