บทที่ 52 การประชุมของสำนักมาร สถานการณ์ตึงเครียด
แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องผ่านช่องหน้าต่างลงบนใบหน้าของเวินลู่ชิง ขนตายาวของนางกระพริบเบาๆ ก่อนที่เวินลู่ชิงจะลืมตาขึ้นช้าๆ “อ๊า!” นางร้องออกมาเมื่อพบว่าฉินฉางชิงกำลังจ้องมองนางด้วยรอยยิ้ม เวินลู่ชิงรู้สึกเขินอายจนต้องหลับตาลงอีกครั้ง แล้วเปิดขึ้นอีกครั้งอย่างลังเล “เจ้า...ไม่ได้นอนหรือ?” ฉินฉางชิงยิ้มตอบ “ข้าตื่นก่อน เห็นเจ้าหลับสบายก็เลยไม่อยากรบกวน”
