บทที่ 40 เสียงร่ำไห้ของสัตว์อสูร
เซียนจุนผู้สูงส่งจ้องมองผู้คนด้วยความโกรธ พลังอันมหาศาลระดับขั้นหลอมจิตออกจากร่างกายกระจายรอบข้างทันที กดดันทุกคนในที่นั้น รวมถึงฝูงสัตว์อสูรที่อยู่เบื้องล่างอย่างไม่ปรานี
จินเป่าเอ๋อก้มหน้าลงไม่เอ่ยอะไร ส่วนหลัวหนานซานตกตะลึงกับพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ มีเพียงอันชิงหยุนเท่านั้นที่ราวกับตื่นจากภวังค์ ร้องออกมาอย่างรวดเร็ว
"ศิษย์พี่หญิงอยู่ในฝูงสัตว์อสูร!"
เสียงของเขาทำให้ใบหน้าของโหลวหยุนเปลี่ยนสีทันที ดวงตาจับจ้องไปยังฝูงสัตว์อสูร…
เพียงชั่วครู่ เขาก็เห็นเงาร่างเล็กๆ ที่ใกล้สิ้นใจ เลือดสาดเต็มตัว ร่างกายดูอ่อนแอและน่าสังเวช
เปลือกตาที่ปิดสนิททำให้ใจของเซียนจุนสั่นไหว! ทันใดนั้นร่างของเขาก็หายวับไปในอากาศ
"โครม!!"
พลังมหาศาลถล่มเข้ามา! ก่อนที่ทุกคนจะทันได้ตกใจ ก็เห็นฝูงสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆ โหลวหยุนถูกผลักกระเด็นไปทุกทิศทาง!
สัตว์อสูรระดับต่ำยังไม่ทันได้ร้องครางก็สิ้นชีพลงทันที ไข่สัตว์อสูรที่อ่อนแอถูกทำลายจากพลังมหาศาล ชีวิตเล็กๆ ที่ยังไม่ได้เกิดต้องดับสูญลงอย่างสิ้นเชิง…
กลิ่นความตายของลูกอ่อนแพร่กระจาย ทำให้สัตว์อสูรทั้งหมดกลายเป็นบ้าคลั่ง แม้จะถูกพลังของโหลวหยุนกดดันอย่างหนัก แต่ก็ยังพยายามร้องคำรามด้วยความเศร้าและความโกรธแค้น!
เสียงนั้นเต็มไปด้วยความทุกข์ ราวกับโกรธเกรี้ยว แต่ก็ดูสิ้นหวังที่ต้องสูญเสียลูกๆ ไปอย่างไร้ทางสู้!
จินเป่าเอ๋อสีหน้าเปลี่ยนไป รู้ดีว่านี่หมายถึงอะไร ใบหน้าของนางซีดเผือดรีบเก็บค่ายกลป้องกัน แล้วตะโกนบอกทุกคนที่ยืนงงอยู่ไม่ไกล
“ยังยืนทำอะไรอยู่!? หนีเร็ว!”
ทุกคนแม้จะไม่เข้าใจเหตุผล แต่ก็รีบหันหลังและวิ่งหนีทันที!
ยามราตรีคืบคลานเข้ามา ท้องฟ้ายิ่งมืดมิดไร้แสง…
ในป่าชุ่ยหวงอันกว้างใหญ่ ไฟโทสะของสัตว์อสูรก็เพิ่มพูนขึ้น!
"ฮึมฮึม~"
พร้อมกับเสียงคำรามที่ทุ้มลึก สัตว์อสูรระดับขั้นหลอมจิตที่ถูกกดดันอยู่ก็สามารถปลดปล่อยตนเองออกมา
ร่างกายมหึมาพุ่งตรงไปยังร่างทั้งสองที่ยืนอยู่ท่ามกลางเปลือกไข่ที่แตกสลาย เต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าโศกปะทุรุนแรง…
เซียนจุนผู้สวมเสื้อผ้าสีขาวสะอาดสะอ้าน กอดสาวงามที่ใกล้สิ้นใจในอ้อมแขน ภาพนั้นช่างงดงามและเศร้าโศก!
และต่อหน้าแรงอาฆาตของสัตว์อสูร เซียนจุนผู้เย็นชาและแข็งแกร่งเพียงแค่เงยตาขึ้น สายตาเย็นยะเยือกเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม พลังกำจายกุมลำคอของสัตว์อสูรไว้ในทันที ล็อคร่างมันกลางอากาศให้หยุดนิ่ง!
"เจ้าสัตว์เดรัจฉาน...กล้าดีอย่างไรถึงทำร้ายนาง!?"
แม้ว่าเขาเพิ่งให้ซูเซียนจือกินยาวิเศษไปไม่น้อย แต่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขายังไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมา! เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร! ความโหดเหี้ยมและความต้องการฆ่าฟันลุกโชนขึ้นในชั่วพริบตานั้น!
จินเป่าเอ๋อที่กำลังหนีจากเขตอันตรายก็ได้ยินเสียงเยาะเย้ยที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ทำให้นางหยุดฝีเท้าลงชั่วครู่และหันกลับไปมอง
ขณะเดียวกัน ป่าชุ่ยหวงราวกับถูกกระตุ้นด้วยบางสิ่ง สัตว์อสูรทั้งหมดพากันหนีตายอย่างบ้าคลั่งจากโจมตีเหล่าศิษย์ของสำนักอื่นๆ ที่อยู่รอบข้าง!
คลื่นสัตว์อสูรที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์…มาถึงแล้ว!
เหล่าผู้ฝึกตนระดับหลอมจอตที่อยู่นอกป่าก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ พวกเขารีบพุ่งเข้ามาสำรวจเพื่อช่วยศิษย์ของตนอย่างรวดเร็ว!
ไม่นานนัก พวกเขาหยุดยืนในอากาศ มองภาพที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความตกใจ!
“เซียนจุน! อย่าได้หุนหันไป ศิษย์ของพวกเรายังมีชีวิตอยู่อีกหลายคน…”
ยังไม่ทันพูดจบ เซียนจุนที่โกรธเกรี้ยวได้หันมองด้วยสายตาเย็นเยียบ ทำให้ผู้ที่พูดต้องหยุดคำพูดค้างไว้ ใบหน้าซีดขาวจนดูแย่
นี่หรือคือความแตกต่างระหว่างระดับขั้นหยวนอิงกับขั้นหลอมจิต!? ถึงจะห่างกันแค่ขั้นเดียว เขาก็ยังไม่อาจต้านทานแม้แต่สายตาของอีกฝ่ายได้!
“มันไม่เกี่ยวข้องกับข้า”
คำพูดที่เย็นชาและไร้ความปรานีทำให้ผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงทุกคนสีหน้าเปลี่ยนไป ไม่คิดว่าเซียนจุนผู้ยิ่งใหญ่ในตำนานจะโหดเหี้ยมและเห็นแก่ตัวเช่นนี้
จินเป่าเอ๋อยืนมองจากระยะไกล สีหน้าซับซ้อนและเยาะเย้ย มือของนางถือศิลาบันทึกภาพที่บันทึกทุกอย่างไว้
“กลัวแล้วหรือ?”
เสียงเย็นชาและเฉยเมยเข้ามาในหู แต่ทำให้จินเป่าเอ๋อหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความเหนื่อยใจ
“กลัว? จะไม่กลัวได้ยังไงล่ะ? ระดับหลอมจิตเชียวนะ หากสามารถทะลุผ่านได้ก็สามารถบินขึ้นสวรรค์กลางวันแส ๆ และเหยียบย่ำทั้งแผ่นดินได้! แต่ว่า…”
พูดมาถึงตรงนี้ เด็กสาวในชุดดำก้มหน้าลงเล็กน้อย กำศิลาบันทึกภาพในมือแน่น ใบหน้าอันงดงามไร้ความรู้สึกใดๆ แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา นางเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาเฉียบคมแน่วแน่ และเต็มไปด้วยพลังใจ! สายตาของนางจับจ้องไปยังกลุ่มคนที่ลอยอยู่กลางอากาศ
“แล้วอย่างไรเล่า?! สักวันหนึ่ง ข้าจะแข็งแกร่งให้เจ้าได้เห็น! แข็งแกร่งจนไม่ต้องวิ่งหนีอย่างอับอายอีก แข็งแกร่งจนสามารถเหยียบย่ำทุกคนที่ทำร้ายข้าลงไปได้!”
ชั่วขณะนั้น…
หลงหลี่ซิงก็นิ่งไปชั่วขณะ มองเด็กหญิงตัวเล็กที่เพิ่งอายุสิบกว่าปีด้วยความซับซ้อน แม้จะเป็นแค่เด็กหญิงระดับขั้นหลอมปราณไร้ราคา หากเปรียบเทียบกับช่วงที่เขาแข็งแกร่งที่สุดแล้ว คงไม่แม้แต่จะจำได้สักแวบเดียว!
แต่เขากลับรู้สึก…ว่านางจะทำได้!
อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้สึกตัวขึ้น เขาก็ส่ายหัวอย่างเยาะเย้ย หึ! หรือว่าเขาจะถูกผนึกนานเกินไปจนสติฟั่นเฟือน เขาถึงได้เกิดความรู้สึกเช่นนี้ขึ้น
ขณะเดียวกัน สัตว์อสูรที่ถูกเซียนจุนจับกดไว้กลางอากาศก็ถูกทำลายจนแหลกสลายด้วยฝ่ามือเดียว ร่างใหญ่ยักษ์แตกกระจายกลายเป็นละอองเลือด เศษเนื้อปลิวไปทั่ว กลิ่นคาวเลือดทำให้คนรู้สึกคลื่นไส้
สัตว์อสูรที่เหลือเพียงไม่กี่ตัวที่ถูกกดข่มอยู่บนพื้นเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ดวงตาที่สิ้นหวังกลับเต็มไปด้วยความโกรธ พุ่งตรงขึ้นไปบนฟ้าคำรามใส่ร่างที่ยังคงดูสะอาดบริสุทธิ์ท่ามกลางละอองเลือดนั้น แม้จะรู้ว่าตนเองไม่อาจสู้ได้ แต่พวกมันก็ยังคงจ้องมองเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย…
สายลมพัดมา นำพาความสิ้นหวังและพลังของสัตว์อสูรระดับหลอมจิต ทำให้จินเป่าเอ๋อเห็นภาพตนเองในอดีต สีหน้าของนางเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ!
สัตว์อสูรถึงจะไม่ฉลาดนัก แต่ก็รักลูกของตน ไม่มีสิ่งใดเจ็บปวดเท่ากับการเห็นเพื่อนและลูกของตนถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ไปต่อหน้าต่อตา…
และทั้งหมดนี้ เกิดจากซูเซียนจือที่อยากลองดีไปขโมยไข่สัตว์อสูร! ฮึ! ผู้หญิงคนนั้นช่างเป็นตัวกาลกิณี!
แม้ว่าตอนนี้นางจะรู้สึกสงสารสัตว์อสูรที่ประสบชะตากรรมเช่นนี้ แต่ก็รู้ดีว่าตนเองไม่มีทั้งพลังและอำนาจพอที่จะยื่นมือเข้าไปช่วย จึงได้แต่รอคอยเท่านั้น! อนาคตยังอีกยาวไกล!
ทว่าในขณะนี้ ป่าชุ่ยหวงก็ต้องเผชิญกับคลื่นสัตว์อสูรอย่างเต็มรูปแบบ และนี่เป็นเพียงวันแรกของการทดลองเท่านั้น…
กลุ่มของจินเป่าเอ๋อที่หลบหนีออกไปก็เจอฝูงสัตว์อสูรที่ดาหน้าเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
แม้จะเป็นสัตว์อสูรระดับต่ำ แต่ก็สร้างความลำบากให้พวกนางอย่างมาก จำต้องหลบหลีกอย่างต่อเนื่อง
“ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ไหวแน่! พวกเราต้องหมดพลังวิเศษแน่ๆ!”
หลังจากที่จินเป่าเอ๋อหลบคมเขี้ยวของสัตว์อสูรตัวหนึ่งไปได้หวุดหวิด นางกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ มองต้นไม้ที่สั่นสะเทือนอย่างแรงจากการถูกสัตว์อสูรกระแทกซ้ำๆ จนใกล้จะโค่น นางขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น
ส่วนคนอื่นๆ ถูกสัตว์อสูรกระจายตัวออกไปหมด ไม่รู้เป็นหรือตาย!
“เจ้าไม่ได้มียันต์เหินฟ้าบ้างหรือ?”
คำพูดนี้ราวกับปลุกนางจากความฝัน จินเป่าเอ๋อลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ใช่สิ! นางมัวแต่ตกใจจนลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร!
“ขอบคุณท่านผู้เฒ่าที่เตือน!”
พูดจบ นางบีบมือเบาๆ ทำให้แผ่นยันต์สีเหลืองสามแผ่นปรากฏขึ้นในมือ หลังจากใส่พลังสีขาวเข้าไปในนั้นแล้ว ร่างของจินเป่าเอ๋อก็ลอยขึ้นไปในอากาศทันที!
