บทที่ 33 ใครบอกทีว่าทุ่งดอกไม้สวยๆนี้อยู่ที่ไหน?
จางหลินกลับไปยังศูนย์บริการอีกครั้ง เพื่อตรวจสอบอุปกรณ์ต่างๆในศูนย์
เครื่องจำหน่ายตั๋ว การพิมพ์บัตร และสแกนบัตรประชาชนไม่มีปัญหา และเขาได้พิมพ์บัตรเข้าชมล่วงหน้าไว้จำนวนหนึ่ง ราคาบัตรอยู่ที่ 50 หยวน
เขาตั้งราคานี้หลังจากได้สำรวจราคาทุ่งดอกคาโนล่าตามสถานที่ต่างๆ
ทุ่งดอกคาโนล่าในพื้นที่อื่นๆมีราคาหลากหลาย ตั้งแต่ 9 หยวนจนถึง 50 หยวน ซึ่งขึ้นอยู่กับคุณภาพและขนาดของทุ่งดอกไม้
สำหรับทุ่งที่มีขนาดเพียงไม่กี่สิบไร่และทิวทัศน์ไม่ค่อยงดงามนัก ราคาบัตรจึงไม่สูงเกินไป
บางทุ่งแม้จะมีพื้นที่กว้างใหญ่ แต่ต้นคาโนล่าเตี้ยและไม่สวยงาม ถึงจะมีขนาดเป็นหมื่นไร่ก็ยังกล้าคิดค่าบัตรแค่ 20 หยวน เช่นในบางพื้นที่ทางตอนใต้ของประเทศ ซึ่งมีการเปรียบเทียบระหว่างภาพในอินเทอร์เน็ตกับของจริง ทำให้บางสถานที่ดูไม่น่าไปเยือนเมื่อเทียบกับภาพที่โปรโมต
แต่ในประเทศนี้ยังมีทุ่งดอกคาโนล่าคุณภาพสูงอยู่สามแห่ง ซึ่งราคาบัตรอยู่ที่ 50 หยวน
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตั้งราคาบัตรไว้ที่ 50 หยวนเช่นกัน
คุณภาพทุ่งดอกคาโนล่าของเขาย่อมเหนือกว่าสามแห่งนั้น การตั้งราคาสูงกว่านี้ก็เป็นไปได้
ด้วยคุณสมบัติทิวทัศน์และการถ่ายภาพที่ดึงดูด ความสนใจจึงไม่ใช่ปัญหาแน่นอน
อย่างไรก็ตาม หากจะสร้างฟาร์มเพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยว รายได้จากการจำหน่ายบัตรเข้าชมคงไม่ใช่รายได้หลัก แต่เป็นการใช้เป็นเครื่องมือในการดึงดูดผู้คน ในยุคนี้กระแสความสนใจสามารถนำไปทำสิ่งต่างๆได้อีกมากมาย
เช่นร้านอาหารในศูนย์บริการ เมื่อมีคนเข้ามามาก ร้านอาหารก็จะมีลูกค้าเยอะไปด้วย
นอกจากนี้ ยังมีผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร ถึงแม้ตอนนี้ฟาร์มของเขายังไม่มีผลิตภัณฑ์มากนัก แต่ในเมืองอวี๋เฉิงมีเกษตรกรผู้ปลูกผลไม้อยู่มากมาย เขาสามารถรับซื้อผลไม้มาเพื่อวางจำหน่ายและบังหน้าได้
เมื่อมีความสนใจมากขึ้น ผลไม้ก็ย่อมขายได้
เมื่อจำนวนผลิตภัณฑ์ที่ได้จากเกมเพิ่มขึ้นก็สามารถขายให้กับนักท่องเที่ยวได้เช่นกัน
ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากเกมสามารถวางขายเป็นสินค้าคุณภาพพิเศษได้
ในอนาคตหากมีสินค้าตัวอื่นออกมา เมื่อมีนักท่องเที่ยวมากขึ้นก็ไม่ต้องกังวลเรื่องยอดขาย
จากนั้นจางหลินตรวจสอบอุปกรณ์ที่ทางเข้าทุ่งดอกไม้ ซึ่งจะเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวต้องตรวจบัตรก่อนเข้าชมทุ่งดอกไม้
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น แจ้งเตือนว่าการขออนุมัติช่องทางซื้อตั๋วออนไลน์ผ่าน “Douyin” ได้รับการอนุมัติแล้ว
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดบัญชีdouyinที่ได้เปลี่ยนชื่อเป็น “ฟาร์มหลียวน” ตอนนี้หากจะทำธุรกิจเกี่ยวกับแหล่งท่องเที่ยว การโปรโมตทางออนไลน์เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ นอกจากการซื้อตั๋วหน้างานแล้ว การซื้อตั๋วออนไลน์ก็เป็นช่องทางหลัก
ด้วยเหตุนี้สถานที่ท่องเที่ยวในปัจจุบันจึงมีจุดเช็คอินยอดนิยมบนโลกออนไลน์มากมาย
ตอนนี้เมื่อช่องทางซื้อตั๋วออนไลน์ผ่านdouyinได้รับการอนุมัติ และทุ่งดอกไม้ก็ใกล้จะเปิดแล้ว จึงสามารถเริ่มโปรโมตผ่านออนไลน์ได้
เขาเปิดวิดีโอและภาพถ่ายที่เคยถ่ายไว้ เลือกวิดีโอหนึ่ง พร้อมใส่เพลงประกอบที่ให้บรรยากาศผ่อนคลาย แล้วเขียนหัวข้อที่ดูหรูหรา จากนั้นอัปโหลดวิดีโอ
ด้วยคุณสมบัติการถ่ายภาพที่ดึงดูดใจ วิดีโอนี้จึงมีคุณภาพสูงมาก ทั้งในแง่ของมุมกล้องและอารมณ์ศิลป์ มีศักยภาพที่จะแมสบนโลกออนไลน์
หากใช้กฎการเข้าถึงของdouyin คงสามารถสร้างกระแสได้แน่นอน
แต่โลกแห่งความจริงกลับไม่ง่ายเช่นนั้น
เพราะผ่านไปครึ่งวัน วิดีโอกลับไม่ได้รับความนิยม หยุดอยู่ที่ยอดเข้าชม 2,000 ครั้ง ซึ่งมากกว่าวิดีโอทั่วไปเพียงเล็กน้อยจากยอดปกติที่ประมาณ 500 ครั้ง
สถานการณ์นี้ไม่ปกติเลย
ด้วยคุณสมบัติการถ่ายภาพที่ดี วิดีโอนี้มีคุณภาพสูงกว่าเหล่าวิดีโอที่ได้รับความนิยมในออนไลน์มากมาย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาเรียนด้านเทคโนโลยีเครือข่ายและการทำสื่อมาโดยตรง จึงเข้าใจทันทีว่าสาเหตุมาจากอะไร
มันเป็น “ข้อตกลงปกป้องสินค้าที่คล้ายกัน”
กฎนี้ระบุว่าผลิตภัณฑ์ที่จ่ายค่าโฆษณาจะถูกจัดให้อยู่หน้าแรกเสมอ หากมีผู้จ่ายเงินมากที่สุดจะอยู่ด้านหน้า ส่วนผู้ที่ไม่จ่ายเงินโฆษณาจะถูกจำกัดการมองเห็น เพื่อปกป้องสินค้าที่จ่ายเงินโฆษณา
กฎนี้ชัดเจนมากในบางแพลตฟอร์ม เคยมีผู้ใช้ออกมาเผยแพร่ข้อมูลว่าเมื่อค้นหาข้อมูลอะไรก็ตาม ผลการค้นหาอันดับหนึ่งถึงสามมักไม่ใช่ข้อมูลที่น่าเชื่อถือและบางครั้งก็มีผู้ให้บริการที่ไม่น่าไว้ใจ
ส่วนDouyinก็มีสถานการณ์เช่นเดียวกัน ดังนั้นตอนนี้มีทุ่งดอกคาโนล่าที่จ่ายเงินโฆษณาอยู่แน่ๆ
เมื่อเขาค้นหาดูก็พบว่าทุ่งดอกไม้ในเขตหนึ่งกำลังโปรโมตอยู่ มีวิดีโอหลายสิบตัวที่ได้รับยอดไลก์กว่า 200,000 ไลก์
ทุ่งดอกไม้แห่งนั้นมีช่วงเวลาบานเร็วและมีขนาดถึงหลายพันไร่ ถือเป็นทุ่งดอกคาโนล่าที่ได้รับความนิยมที่สุดในประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงทุนโฆษณาเป็นจำนวนมาก และน่าจะใช้การโปรโมตผ่าน DOU+ จำนวนมาก
หากต้องการให้ทุ่งดอกคาโนล่าของเขาได้รับความสนใจบนDouyinโดยไม่เสียค่าโฆษณา ก็จะเป็นไปไม่ได้ เพราะนั่นจะกระทบต่อผู้ที่จ่ายค่าโฆษณา ใครจะยอมจ่ายเงินโฆษณาหากไม่มีการปกป้อง
ดังนั้น หากเขาต้องการให้ทุ่งดอกคาโนล่าของเขาได้รับความนิยมบนDouyin เขาก็ต้องจ่ายค่าโฆษณาเพื่อให้สามารถแข่งขันได้อย่างยุติธรรมกับทุ่งดอกไม้ในเขตต่างๆ
ล้วนเป็นกลเม็ดของนายทุนทั้งนั้น
จางหลินปิดแอปDouyinไปชั่วคราว ยังไม่รีบร้อนที่จะจ่ายเงินโฆษณา เพราะเขาวางแผนจะดึงดูดคนในเมืองอวี๋เฉิงมาก่อน ด้วยคุณภาพของทุ่งดอกคาโนล่าของเขา เมื่อคนในอวี๋เฉิงได้มาเยือนแล้ว คงมีคนถ่ายภาพหรือวิดีโอและโพสต์ลงในDouyinอยู่แน่นอน
บางครั้งเมื่อจำนวนมากพอ ก็สามารถก่อให้เกิดความสนใจได้ ดังนั้นเมื่อถึงตอนนั้นหากใช้เงินโฆษณาบนDouyinเพิ่มเข้าไป ผลลัพธ์ย่อมดีกว่า
นอกจากนี้ เขายังต้องการเปิดให้บริการทดลองไปก่อนเพื่อให้ทุกอย่างเริ่มดำเนินการ
คิดเช่นนั้น เขาจึงออกจากฟาร์ม มุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้า “ต้าเหรินฝา”
ในเมืองอวี๋เฉิง หากจะทำโฆษณาส่วนมากไม่ได้ไปสถานีโทรทัศน์ เพราะสถานีในระดับอำเภอแทบไม่มีใครดู
แต่ต้องไปหาจอโฆษณาที่ห้าง “ต้าเหรินฝา”
ห้างนี้อยู่ใจกลางเมืองอวี๋เฉิง มีทั้งแหล่งกินเที่ยว ช้อปปิ้ง และออกกำลังกาย พื้นที่นี้เป็นที่ที่คนส่วนใหญ่มักมาใช้ชีวิตประจำวัน
ดังนั้นหากนำวิดีโอโฆษณาทุ่งดอกคาโนล่าไปฉายบนจอนี้ คนส่วนใหญ่ในเมืองอวี๋เฉิงก็จะได้เห็นแน่นอน
เมื่อมาถึงห้าง เขาได้จอดรถสกู๊ตเตอร์และตรงไปที่สำนักงานผู้ดูแลจอโฆษณาของห้างทันที
จริงๆแล้ว หน้าจอโฆษณาของห้างนี้พร้อมให้บริการตลอดเวลา เพราะเมืองอวี๋เฉิงเป็นเมืองเล็กๆ มีบริษัทเพียงไม่กี่แห่งที่สนใจลงโฆษณาแบบนี้ และยิ่งน้อยลงไปอีกเมื่อพูดถึงบริษัทที่ยอมจ่ายเงินเพื่อจะโฆษณา ที่นี่จึงแทบไม่มีคิวจอง
บางครั้งเพราะไม่มีโฆษณาฉาย จอจึงแสดงเพียงโฆษณาห้างหรือบางครั้งก็มาฉายภาพยนตร์สั้นแทน
เมื่อผู้ดูแลเห็นจางหลินมาทำการจองโฆษณา จึงให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น “คุณจาง นี่คือตารางเวลาของจอโฆษณาที่ว่างอยู่ และราคาของแต่ละช่วงเวลาด้วยค่ะ”
จางหลินมองดูและพบว่า แทบไม่มีการจองโฆษณาเลยนอกจากในช่วงเวลาทองยามค่ำคืน
แม้แต่ช่วงเวลาทองเพียง 10 นาทีต่อคืนยังมีราคาต่อเดือนเพียง 2,000 หยวน ส่วนช่วงเวลาอื่นๆ ราคาก็ยิ่งต่ำลง
หากในตัวเมือง การเช่าจอนอกอาคารของห้างสักแห่งจะต้องจ่าย 3,000 หยวนต่อเดือนแค่สำหรับ 2 นาที
เมื่อเห็นดังนี้ จางหลินไม่ลังเล เลือกช่วงเวลาเย็นช่วงหลังเลิกงาน เวลา 6 โมงเย็นกับ 2 ทุ่มซึ่งเป็นช่วงเวลาที่คนหนาแน่นที่สุดในห้างต้าเหรินฝา
รวมแล้วเขาจ่ายเพียง 5,000 หยวนต่อเดือน สำหรับสองช่วงเวลากลางคืนในราคา 2,000 หยวน และช่วงเย็น 1,000 หยวน อีกทั้งยังได้ช่วงบ่ายเพิ่มเป็นของแถมแสดงถึงความเงียบของธุรกิจ
หลังเซ็นสัญญา ผู้ดูแลกล่าวว่า “คุณจาง ช่วงเวลาที่แถมให้คุณสามารถเริ่มฉายได้เลยค่ะ คุณลงไปดูได้เลยค่ะ”
จางหลินพยักหน้าและเดินลงไปยังชั้นล่าง ก็พบกับจางตงโดยบังเอิญ
“จางหลิน!” จางตงเองก็ตกใจ
“มีเวลามาที่นี่ ขายผลไม้หมดแล้วเหรอ?” จางหลินถามอย่างแปลกใจ
“แม่ฉันช่วยดูแลร้านอยู่” จางตงตอบ พลางมองไปด้านข้างด้วยความเขินอาย จางหลินมองตาม ก็พบกับหญิงสาวที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
หญิงสาวคนนั้นดูอายุน้อยกว่าอดีตแฟนของจางตง “หลิวหลุย” มาก
“ไม่เลวเลยนะ ทำอะไรอยู่ล่ะ?” จางหลินยิ้มแหย่
ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกว่า หากจางตงเลิกกับหลิวหลุย วิธีที่ดีที่สุดคือหาผู้หญิงที่เด็กกว่า แล้วใช้เงินดาวน์ซื้อ BMW ซีรีส์ 5 แบบเดียวกับแฟนใหม่ของหลิวหลุย ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจจนปวดใจไปเลย
ใครเล่าจะหวังว่าหลังเลิกกัน อดีตคนรักจะเจอคนที่ดีกว่า
ไม่คิดว่าจางตงจะลงมือทำขั้นตอนแรกสำเร็จแล้ว
จริงๆผู้ชายส่วนใหญ่ก็ชอบผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า
จางตงอธิบายว่า “ฉันเพิ่งจ้างเธอมาช่วยดูแลร้าน ตอนนี้มีซันไชน์โรสเข้ามาเพิ่มอีก 500 จิน ลูกค้าหลายคนสั่งจองทางWechat ฉันต้องไปส่งของน่ะ”
“เยี่ยมเลย น้ำขึ้นต้องรีบตัก” จางหลินแหย่ “พูดตรงๆสิ ชอบเธอเลยจ้างมาใช่ไหม?”
“ไม่ใช่สักหน่อย!” จางตงรีบส่ายหน้า แล้วอธิบายว่า “ต้องขอบคุณอิงจื่อจริงๆ ที่จู่ๆ เธอมาหาฉันที่ร้านแล้วทำท่าทางสนิทสนมกับฉัน ทำให้ฉันกลัวจนต้องไปขอให้หลิวลี่ช่วยบังหน้า”
“หลังจากผ่านไป ฉันก็ต้องชวนเธอกินข้าวไปมา คุยกันหลายครั้ง ก็เลยลองดู”
จางหลินอดทึ่งไม่ได้
ก่อนหน้านี้เขาตั้งใจเล่าเรื่องของจางตงให้อิงจื่อฟัง ไม่คิดว่าอิงจื่อจะเดินหน้าจีบจางตงจริงๆ
เธอช่างมีพลังในการลงมือดีเยี่ยม
ถือว่าเธอช่วยให้เขาได้สร้างสรรค์โอกาสดีๆ
“พี่ตง นี่ใครคะ?” หลิวลี่คุยโทรศัพท์กลับมาเสร็จก็หันมามองจางหลินด้วยความสงสัย
“พี่ชายของผม จางหลิน เรียกเขาว่าพี่หลินก็ได้” จางตงยิ้มตอบ (ให้ศักดิ์พี่ด้วยความสนิทสนมและให้เกียรติ
“พี่หลิน!” หลิวลี่เรียกอย่างสุภาพทันที
จางหลินพยักหน้าตอบรับ หญิงสาวคนนี้ดูสุภาพอ่อนโยนเหมาะกับจางตงมาก
“จางหลิน นายมาทำอะไรที่นี่?” จางตงถามอย่างสงสัย
“มาที่นี่เพื่อโฆษณาน่ะ” จางหลินอธิบาย
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็ได้ยินเสียงอุทานของผู้คนที่อยู่รอบๆ
“ดูสิ วิดีโอบนจอโฆษณานั้น ทุ่งดอกคาโนล่าช่างงดงามอะไรอย่างนี้!”
“ทุ่งดอกคาโนล่านี้อยู่ที่ไหนกันนะ!”
“สวยมากเลยจริงๆ!”
คนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นภาพทุ่งดอกคาโนล่าในวิดีโอโฆษณา ด้วยคุณสมบัติการถ่ายภาพที่ดึงดูดใจ ทำให้ทุ่งดอกคาโนล่าที่สวยงามและดูโรแมนติกดึงดูดความสนใจของผู้คนได้ทันที
หลิวลี่เองก็ถูกดึงดูดด้วย เธอเกาะแขนจางตง “พี่ตง ทุ่งดอกคาโนล่านี้สวยมาก อยากไปเที่ยวสักครั้งจัง แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน!”
(จบบท)
