บทที่ 29 เขินอายและอบอุ่นในเวลาสั้นๆ (2)
สวี่สุยไม่ต้องช่วยคนที่ถูกเรียกชื่อ เธอถือปากกานั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง แสงแดดส่องลงมากระทบโต๊ะเขียนหนังสือ เสียงลูกบาสกระทบพื้นสนามกีฬา และเสียงปรบมือเกรียวกราวของผู้ชาย ดังมาจากนอกหน้าต่าง เธอนึกถึงโจวจิงเจ๋อที่สนามบาสเก็ตบอลเมื่อวานนี้ รูปร่างของเขาแข็งแรงราวกับเสือดาว ว่องไวและสวยงาม การที่เขายอ...
