บทที่ 259 ตราบใดที่ประชาชนได้ประโยชน์ อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
บทที่ 259 ตราบใดที่ประชาชนได้ประโยชน์ อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น ผ่านไปนาน หลี่ไอ๋กั๋วถึงได้หันหน้ากลับมาอย่างแข็งทื่อ เขาไม่สนใจเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นจากแรงลม ไม่สนใจทรงผมที่ยุ่งเหยิงเหมือนรังนก เพียงแค่จ้องมองเฉินต้าเฟิงตาไม่กะพริบ ซูอี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เขาพอมีการเตรียมใจไว้บ้าง จึงตั้งสติได้เร็ว "หัวหน้า...
