บทที่ 15: ภราดรภาพนักฆ่า

ชาร์ลส์มองควันที่จางหายไป เห็นปาร์คเกอร์กลับสู่โลกแห่งการอัญเชิญแล้ว เขาอดทึ่งไม่ได้กับความยิ่งใหญ่ของระบบ

ตอนแรกที่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตอย่างปาร์คเกอร์อยู่ในโลกแห่งการอัญเชิญแทนที่จะเป็นพื้นที่ระบบ

เขาเคยสั่งให้ปาร์คเกอร์ใช้การอัญเชิญย้อนกลับพาเขาเข้าไปในโลกแห่งการอัญเชิญ

เขาหลับตาครุ่นคิด นั่นคือโลกอีกใบ โลกที่ระบบใช้เป็นที่อยู่ของสัตว์อสูร สุนัขนินจาทั้งแปดของเขาอาศัยอยู่ในอาณาจักรนั้น

สำหรับขนาดที่แท้จริงของโลกนั้น ชาร์ลส์ ดอยล์ ไม่รู้และยังไม่ได้สำรวจ เขาไม่สามารถไปไกลเกินภูเขาอินุซึกะ

อาจเป็นเพราะยังไม่ได้ปลดล็อกสัตว์อสูรตัวอื่นๆ เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้นอกจากเขาและสัตว์อสูรของเขา ไม่ควรมีใครสามารถเข้าสู่โลกแห่งการเรียกนี้ได้

เขาแค่สงสัยว่าเจ้านายจากมิติอื่นหรือเทพเจ้าจะค้นพบมันหรือไม่

ชาร์ลส์ส่ายหน้า มองแต้มชื่อเสียงที่เกือบหมดบนหน้าต่างระบบ นอกจากการเรียกนินจา เขายังต้องกังวลเรื่องค่าชื่อเสียงนี้อีก

เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วดังกริ๊ง หลังดื่มวิสกี้ในแก้วหมด ชาร์ลส์ ดอยล์ กลับเข้านอน

วันรุ่งขึ้น-

สิ่งแรกที่ชาร์ลส์ ดอยล์ทำเมื่อตื่นนอนคือเข้าสู่หน้าต่างระบบเพื่อเช็คอิน

ติ๊ง! เช็คอินสำเร็จ! ได้รับม้วนอัญเชิญนินจาหนึ่งม้วน

ต้องการอัพเกรดเป็น VIP2 เพื่อรับม้วนเป็นสองเท่าหรือไม่?

รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า เห็นรางวัลเช็คอินวันนี้เป็นม้วนอัญเชิญนินจา ชาร์ลส์ ดอยล์ รู้สึกพอใจมาก

ส่วนตัวเลือกอัพเกรดที่ว่า เขาได้แต่กดปุ่ม "x" อย่างไร้ปรานี ไม่ใช่ว่าไม่อยากอัพเกรด แต่เขาไม่รู้จริงๆ ว่าต้องอัพเกรดยังไง!

เขาถอนหายใจ บางครั้งเขาอยากถามระบบ เปิดปากบอกมาสิว่าต้องการอะไรถึงจะอัพเกรดสำเร็จ ข้าจะหาทางให้ได้และทำให้เจ้าอัพเกรดสำเร็จ

แต่สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดคือระบบนี้ไม่มีฝ่ายบริการลูกค้า ไม่ต้องพูดถึงฝ่ายบริการลูกค้า แม้แต่วิญญาณระบบก็ไม่มี

เขาต้องคิดทุกอย่างด้วยตัวเอง โชคดีที่เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับเกม Naruto: Shinobi Collection

เขามองม้วนอัญเชิญนินจาห้าม้วนที่เก็บไว้ คิดในใจว่าอีกสองเดือน เมื่อมีม้วนครบสิบม้วน เขาจะลองอัญเชิญนินจาใหม่

ไม่ใช่ว่าไม่อยากอัญเชิญครั้งเดียว แต่เพื่อรับประกันการอัญเชิญนินจา เขาต้องอัญเชิญสิบครั้ง

เมื่อไม่สามารถอัพเกรดได้และใช้โชคทั้งหมดไปตั้งแต่ตอนข้ามมิติ เขาไม่ควรแม้แต่จะคิดว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับการอัญเชิญครั้งเดียว

เสียงรถแท็กซี่แล่นผ่านถนน หลังปิดหน้าต่างระบบ เตรียมตัว และสวมชุดกันกระสุนที่สั่งทำพิเศษจากโรงแรมคอนติเนนทัล

ชาร์ลส์ ดอยล์นั่งแท็กซี่ไปที่สำนักงานของเขาที่ 71 ถนนฟอร์เรสต์ฮิลส์ในเขตควีนส์

เสียงประตูเปิด พอดันประตูสำนักงานเปิด ขณะที่อิรุกะ อุมิโนะ กำลังจะทักทายคนที่เข้ามา พอเห็นว่าเป็น ชาร์ลส์ ดอยล์ ก็รีบลุกขึ้นยืนทันที

"อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านชาร์ลส์!"

"อิรุกะ มีงานอะไรเข้ามาที่สำนักงานบ้างในช่วงสองสามวันนี้?"

อิรุกะหยิบรายการงานจากโต๊ะ "มีแค่งานตามหาแมวหาย กับสืบว่าสามีนอกใจหรือเปล่าครับ - มีแค่สองงานนี้ ที่เหลือเสร็จหมดแล้ว"

"ตอนนี้มอบหมายงานให้ซาสึเกะกับร็อค ลีแล้ว พวกเขาน่าจะทำสำเร็จได้อย่างราบรื่น"

ชาร์ลส์ถอนหายใจเบาๆ ได้ยินว่ามีแค่สองงานนี้ รู้สึกหมดหนทาง งานพวกนี้ถ้าใส่ในศูนย์ภารกิจก็เป็นแค่ภารกิจระดับดี ถึงมันจะเล็กน้อยแต่ก็ยังได้

"อิรุกะ ส่งม้วนภารกิจที่เซ็นแล้วมาให้หน่อย"

"ครับ ท่านชาร์ลส์ นี่ม้วนภารกิจครับ" อิรุกะหยิบม้วนภารกิจที่เซ็นแล้วสองม้วนจากตู้ส่งให้ชาร์ลส์

ชาร์ลส์รับม้วนมา เปิดหน้าต่างระบบ เข้าสู่ศูนย์ภารกิจเพื่อส่งม้วนทั้งสอง

หลังการประเมินจากศูนย์ภารกิจ ทั้งสองงานถูกจัดเป็นภารกิจระดับดี แต่ละงานให้รางวัลแต้มชื่อเสียง 200 และเหรียญทองแดง 5,000

เขาขมวดคิ้ว เห็นรางวัลภารกิจพวกนี้แล้วอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้ "เราต้องสร้างชื่อเสียงให้บริษัท รางวัลจากงานระดับต่ำพวกนี้น้อยเกินไป"

"อิรุกะ มีข้อเสนอแนะดีๆ บ้างไหม?"

อิรุกะคิดครู่หนึ่ง "เราจะให้ร็อค ลีกับซาสึเกะรับงานที่โรงแรมคอนติเนนทัลได้ไหมครับ?"

"ค่าหัวที่นั่นดีทีเดียว ด้วยพละกำลังของพวกเขา ผมคิดว่าน่าจะรับมือกับงานลอบสังหารทั่วไปได้"

ชาร์ลส์ส่ายหน้า ฟังข้อเสนอของอิรุกะ

"อิรุกะ สำหรับงานจากโรงแรมคอนติเนนทัล ยกเว้นงานที่ฉันรับและทำเอง งานที่พวกนายรับไม่สามารถส่งให้ศูนย์ภารกิจได้"

"ท่านชาร์ลส์ ผมนึกข้อเสนอดีๆ ไม่ออกตอนนี้ สัดส่วนงานระดับสูงในบริษัทน้อยมากจริงๆ"

"ปกติเราได้งานดีๆ แค่เดือนละหนึ่งถึงสองงาน ส่วนใหญ่เป็นงานลอบสังหารซึ่งโรงแรมคอนติเนนทัลผูกขาดไว้หมด ชื่อเสียงเราที่นี่ยังเล็กเกินไป"

"มีแต่นายจ้างที่ไม่มีเงินทองมาจ้างพวกเราเท่านั้น"

อิรุกะลังเลที่จะพูด - ทั้งลีและซาสึเกะยังอายุน้อย และหน้าตาชาวเอเชีย ในสายตาลูกค้า พวกเขาถูกมองข้าม

ถ้าไม่ได้อาศัยชื่อของชาร์ลส์ พวกเขาคงไม่ได้งานเลย

ท้ายที่สุด ถ้าใครอยากให้ชาร์ลส์ลงมือ พวกเขาสามารถสั่งงานที่โรงแรมคอนติเนนทัลได้โดยตรง มีโรงแรมรับรอง ความน่าเชื่อถือมั่นใจได้

ชาร์ลส์ขมวดคิ้วแน่น ได้ยินว่าโรงแรมคอนติเนนทัลกำลังบีบพื้นที่ทำงานของพวกเขา

คิดในใจ: ดูเหมือนการได้หนึ่งใน12ที่นั่ง ในสภาสูงจะต้องเร็วมากกว่านี้

แค่การเป็นส่วนหนึ่งของผู้นำสภาสูงเท่านั้น เขาถึงจะรวมงานจากโรงแรมคอนติเนนทัลเข้ากับบริษัทได้

เมื่อถึงตอนนั้น นินจาที่เขาเกณฑ์มาก็สามารถรับงานของโรงแรมคอนติเนนทัลและอัปโหลดไปยังศูนย์ภารกิจของระบบได้

เขามองออกไปนอกหน้าต่าง จอห์น วิค, วินสตัน หวังว่าพวกเจ้าจะไม่ทำให้ข้ารอนานเกินไป

ขณะที่ชาร์ลส์กำลังจมอยู่กับความคิด

จินนี่เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม เสียงหวานใสดังขึ้น "บอส ดิฉันได้ยินว่าคุณบ่นเรื่องไม่มีสัญญาใหญ่ๆ เหรอคะ?"

ชาร์ลส์มองจินนี่ขณะที่เธอพูด ไม่แน่ใจว่าเป็นภาพลวงตาหรือเพราะสัญญาใหญ่ แต่เขารู้สึกว่าวันนี้จินนี่ดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

เขากระแอมเบาๆ "เลขาฯ จินนี่ เธอมีข่าวดีมาบอกหรือ?"

ครั้งนี้จินนี่ไม่ได้พูดเล่น เธอพูดอย่างจริงจัง "บอสคะ คุณสนใจรับภารกิจเกี่ยวกับภราดรภาพนักฆ่าไหม?"

ดวงตาของชาร์ลส์เป็นประกาย ได้ยินชื่อ "ภราดรภาพนักฆ่า" ความคิดเขาล่องลอยไปชั่วขณะ

ในชาติก่อน เขาเคยดูหนังชื่อ "Wanted" ที่เล่าเรื่องราวของภราดรภาพนักฆ่า

แต่เขาไม่แน่ใจว่าเป็นกลุ่มเดียวกันหรือเปล่า ตอบอย่างลังเล "เป็นภราดรภาพนักฆ่าที่หักเหกระสุนได้เหรอ?"

จินนี่พยักหน้า "ใช่ค่ะ ภราดรภาพนักฆ่ากลุ่มนั้นแหละ"

"ได้สิ ขอแค่เป็นสัญญาใหญ่ก็พอ"

จินนี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลข "เชิญเข้ามาได้ค่ะ"

เสียงประตูเปิด วินาทีถัดมา ชายวัยกลางคนผมหยักศกผลักประตูเข้ามาในสำนักงานของชาร์ลส์