บทที่ 47 ปล่อยเสือกลับป่า

บทที่ 47 ปล่อยเสือกลับป่า

ซูหยุนเดินผ่านเมืองมาคนเดียว มาถึงประตูเขต DC เนื่องจากคลื่นสัตว์ ประตูเมืองที่ปกติเปิดอยู่นี้ก็ถูกกองทัพปิดล้อมใหม่

จุดประสงค์ของซูหยุนคือต้องการออกนอกเมือง ไม่ใช่เพื่ออะไรอื่น เพราะการที่ฉีเมิ่งอวี๋ไปล่วงเกินตระกูลหลี่ก็ทำให้เขาคาดไม่ถึงแล้ว ตอนนี้ยังไปล่วงเกินตระกูลเอ้ออีก เท่ากับว่าในพริบตาเดียวก็ไปล่วงเกินสองในสามของตระกูลใหญ่ในเมืองเทียนไห่ ตัวเขาเองอาจไม่กลัวอะไร เพราะมีร่างอสูร อีกทั้งยังมีเสี่ยวชิงและเสือเงาเป็นสัตว์เลี้ยงสองตัว แม้แต่ผู้ฝึกสัตว์ระดับปรมาจารย์ก็อาจจะสู้ไม่ได้

แต่เขาไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก ตอนนี้เขายังเป็นนักเรียนธรรมดา เขามีพ่อแม่ มีเพื่อน ด้วยความโหดร้ายของตระกูลเหล่านี้ พวกเขาจะต้องลงมือกับครอบครัวของเขาแน่ และถ้าเขาไม่มีพลังที่จะปกป้องครอบครัว หากพ่อแม่เกิดเรื่องขึ้นมา เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปชั่วชีวิต!

"กรุณาหยุด คนนอกห้ามเข้าใกล้ที่นี่ กลับเข้าเมืองไป!"

มีทหารขวางทางซูหยุนไว้

ซูหยุนหยิบเครื่องหมายยศร้อยเอกออกมาแกว่งตรงหน้าเขา ทหารรีบทำความเคารพทันที แล้วพูดอย่างลังเล "กรุณารอสักครู่ ผมต้องรายงานผู้บังคับบัญชาก่อน"

ซูหยุนพยักหน้าแสดงว่าเข้าใจ

ไม่นาน ชายร่างกำยำในชุดทหารก็เดินมา ไม่ใช่ใครอื่น เป็นหลี่กังที่ซูหยุนเคยพบมาก่อน

หลี่กังเห็นซูหยุนก็ดีใจมาก หัวเราะร่าพูดว่า "น้องชายซูหยุน! ทำไมเป็นนายล่ะ!"

ซูหยุนก็ยิ้มอย่างประหลาดใจเช่นกัน "ผมอยากออกนอกเมืองสักหน่อย พี่หลี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

หลี่กังหัวเราะพูด "หลังจากคลื่นสัตว์ครั้งที่แล้ว ฉันก็ถูกส่งมาประจำการที่นี่ อย่าดูถูกฉันที่ไม่ใช่ผู้ฝึกสัตว์เลี้ยงสิ ฉันก็เป็นถึงพันตรีนะ! น้องชายซูหยุน เราสนิทกันขนาดไหน นายออกไปข้างนอก ต้องการให้ฉันส่งคนสองคนไปคุ้มกันไหม?"

"ไม่ต้องหรอกครับ" ซูหยุนปฏิเสธอย่างสุภาพ

หลี่กังพูดอย่างกังวลเล็กน้อย "ไม่ทราบว่าน้องชายอยากออกไปทำอะไร? ช่วงนี้นอกเมืองไม่ค่อยสงบ แม้ว่ารัศมีสองร้อยลี้จะถูกกองทัพกวาดล้างไปแล้ว แต่ก็ยังมีสัตว์กลายพันธุ์อยู่มาก น้องจะทำอะไรพี่ไม่ถาม แต่ต้องระวังความปลอดภัยนะ!"

ซูหยุนขอบคุณ "ขอบคุณพี่หลี่ ผมจะระวังครับ"

ซูหยุนเดินผ่านประตูเมืองไปคนเดียว ตรงหน้าปรากฏภาพป่าเขาอันไกลลิบอีกครั้ง เบื้องหลังคือกำแพงเมืองสูงใหญ่แข็งแกร่งดุจถังเหล็ก มีเพียงในตอนนี้เท่านั้นที่ซูหยุนจะรู้สึกแจ่มชัดในใจ และตระหนักถึงความโหดร้ายที่แท้จริงของโลก นอกเมืองออกไปคือความไม่รู้...

ซูหยุนวิ่งสุดฝีเท้า อยู่คนเดียวในป่า เขาไม่จำเป็นต้องระวังอะไรอีก เลือดในร่างเดือดพล่าน พลังสายเลือดถูกกระตุ้น ร่างอสูรทำให้เขากลายเป็นอาวุธในพริบตา ต้นไม้และพุ่มไม้ที่เขาวิ่งผ่านราวกับถูกใบมีดตัดออก เปิดเป็นเส้นทาง แม้แต่สัตว์กลายพันธุ์ที่พยายามโจมตีก็ถูกร่างของซูหยุนที่วิ่งอย่างบ้าคลั่งพุ่งชนจนเละ!

ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา ซูหยุนมาถึงป่าเขาที่เงียบสงบมาก ไกลออกไปยังคงเป็นเทือกเขาที่ทอดยาวและต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้า แต่ซูหยุนกลับรู้สึกได้ถึงพลังงานของสัตว์กลายพันธุ์ที่ซ่อนตัวอยู่หลายสาย

"ที่นี่แหละ!"

ซูหยุนปล่อยเสือเงาออกมาทันที ที่เลือกเสือเงาเพราะมันไม่สนิทกับเขาเหมือนเสี่ยวชิง อีกอย่าง ถ้าปล่อยเสี่ยวชิงออกไป หากเกิดอันตรายในเมืองขึ้น เสือเงาคงไม่พอ!

"พลังของเสือเงาอยู่ในระดับสูงสุดของชั้นหายากแล้ว ในรัศมีหลายร้อยลี้ คงมีสัตว์กลายพันธุ์น้อยตัวที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของมัน การล่าสัตว์กลายพันธุ์จะเป็นเรื่องง่าย ให้มันช่วยเก็บแต้มเลือดให้ฉันเถอะ!"

ซูหยุนก้มลงลูบหัวใหญ่ของเสือเงา ยิ้มพูดว่า "ไปเถอะ ที่นี่ไม่ต้องกังวลอะไร ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ทุกตัวที่เจอให้หมด เส้นทางสู่ความแข็งแกร่งของฉัน ต้องพึ่งเจ้าแล้วล่ะ!"

เสือเงาดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของซูหยุน มันถูไถขากางเกงซูหยุนอย่างอาลัย จากนั้นก็คำรามอย่างตื่นเต้น แล้วพุ่งเข้าไปในป่าลึก การถูกมนุษย์ควบคุมและกดทับสัญชาตญาณสัตว์เป็นความรู้สึกที่ทรมาน ตอนนี้ได้กลับคืนสู่ป่า เลือดของเสือเงาเดือดพล่าน สามารถจินตนาการได้ว่าในช่วงเวลาต่อจากนี้ ที่นี่จะต้องมีราชาแห่งป่าตัวใหม่ปรากฏขึ้นแน่นอน!

ซูหยุนพอใจกลับไป เพิ่งจากมาไม่ถึงสิบนาที ระบบก็ส่งเสียงแจ้งเตือน:

"เสือเงาสังหารหมูตูดด้านระดับธรรมดาหนึ่งตัว แต้มเลือด +2"

"เสือเงาสังหารตัวตุ่นดินระดับธรรมดาหนึ่งตัว แต้มเลือด +1"

"เสือเงาสังหารสุนัขจิ้งจอกลมระดับหายากหนึ่งตัว แต้มเลือด +3"

...

เพียงครึ่งชั่วโมง ระบบก็ส่งการแจ้งเตือนมาห้าหกครั้ง แต้มเลือดเพิ่มขึ้นสิบกว่าแต้ม คงเป็นเพราะเสือเงาได้รับอิสรภาพจึงคลั่งไคล้อย่างบ้าคลั่ง อีกทั้งยังพยายามช่วยซูหยุนสังหารสัตว์กลายพันธุ์ ไปพร้อมๆ กับสนองความต้องการในการกินของตัวเอง ส่วนซูหยุนก็ย่อมดีใจไม่น้อย เขาอยากให้เสือเงาฆ่าได้มากเท่าไหร่ยิ่งดี

ตามระดับสายเลือดของสัตว์กลายพันธุ์ที่ถูกสังหาร แต้มเลือดที่ได้รับก็แตกต่างกัน สัตว์กลายพันธุ์ธรรมดาได้หนึ่งถึงสองแต้ม ระดับหายากได้สามถึงห้าแต้ม ยิ่งมากยิ่งดี เพราะตอนนี้ซูหยุนต้องเปิดการวิวัฒนาการสายเลือดของตัวเอง อีกทั้งยังมีเสี่ยวชิงและเสือเงาเป็นสัตว์เลี้ยงสองตัว ซูหยุนอยากให้สัตว์เลี้ยงอย่างน้อยหนึ่งตัวแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็ว ที่ดีที่สุดคือให้เสี่ยวชิงวิวัฒนาการอีกครั้ง เขาก็จะมั่นใจมากขึ้น!

การเทียบชั้นกับผู้ฝึกสัตว์เลี้ยงประจำกายระดับปรมาจารย์ยังไม่พอ เขาต้องการมีศักยภาพที่จะเอาชนะปรมาจารย์มนุษย์และสัตว์กลายพันธุ์ระดับหายากยิ่งได้อย่างง่ายดาย เมื่อนั้น ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหลี่หรือตระกูลเอ้อ เมื่อเผชิญกับพลังที่เหนือกว่าอย่างสิ้นเชิง ก็จะเป็นเพียงไก่กระดูกกลวงเท่านั้น!