บทที่ 32 อาณาจักรเลือดอสูร

บทที่ 32 อาณาจักรเลือดอสูร

จี๋ไคมองซูหยุนอย่างสนใจ นึกถึงประวัติของซูหยุนที่ลูกน้องรายงานมา ดวงตาฉายแววชื่นชม พูดอย่างจริงจัง "หนุ่มน้อย ไม่ต้องเกร็งไป เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของว่านเอ้อร์ ฉันก็ได้ยินว่านเอ้อร์เล่าแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอกล้าหาญช่วยเหลือในป่า ลูกสาวของฉันอาจตกอยู่ในมือของมนุษย์สัตว์ไปแล้ว ฉันในฐานะผู้ใหญ่ต้องขอบคุณเธอให้ดีๆ นะ!"

"ท่านเกรงใจไปแล้วครับ จี้ว่านเอ้อร์เป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม การดูแลเธอเป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว"

จี๋ไคชื่นชมต่อ "ฉันได้ยินว่าหัวหน้าทีมหวังเว่ยก็เป็นเธอที่ช่วยไว้ ไม่งั้นพวกเขาก็คงไม่มีทางรอดชีวิตกลับมาบอกข่าวการมาของมนุษย์สัตว์กับพวกเรา นี่ก็เป็นความดีความชอบชิ้นใหญ่เลยนะ! ฉันจี๋ไคชอบคนหนุ่มที่กล้าหาญและมีพรสวรรค์แบบเธอ ความดีของเธอไม่เล็กน้อยเลย ทั้งในแง่ส่วนตัวและส่วนรวม พวกเราไม่อาจปล่อยให้เธอเสียเปรียบได้ ต้องให้รางวัล ไม่ทราบว่าเจ้าหนุ่มอยากได้รางวัลอะไรล่ะ?"

ซูหยุนจมอยู่ในภวังค์ความคิด อย่างแรก เขาไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของจี๋ไค อย่างที่สอง นอกจากการรักษาขาของพ่อ พวกเขาก็ไม่มีความปรารถนาอะไรมากนัก แต่เขาก็รู้ว่าการโคลนนิ่งยีนเป็นเทคโนโลยีที่หายากมาก แม้จะมีอยู่ แต่ก็ใช้ได้เฉพาะคนส่วนน้อยมากๆ ในสหพันธ์เท่านั้น ตามที่เขารู้ เมืองเทียนไห่ยังไม่มีเทคโนโลยีนี้!

"ท่านตัดสินใจเองเถอะครับ"

เมื่อได้ยินซูหยุนตอบแบบนี้ จี๋ไคยิ่งแปลกใจ ต้องรู้ว่าด้วยตำแหน่งของเขาในเมืองเทียนไห่ คนหนุ่มที่สามารถขอร้องเขาได้มีน้อยมาก แต่ทุกคนล้วนแต่ไล่ตามสิ่งดีๆ ในสังคมชั้นสูง หรือไม่ก็ใช้อิทธิพลของทหารในการทำธุระ แต่คนหนุ่มที่ไม่สนใจอะไรแบบซูหยุนนี้ยังไม่เคยมี หรือว่าเขาไม่รู้ว่าคำสัญญาของตนมีค่ามากแค่ไหน?

จี๋ไคอดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง "หนุ่มน้อย เจ้าต้องคิดให้ดีนะ คำสัญญาของฉันมีน้ำหนักมากเชียวนะ!"

จี้ว่านเอ้อร์ก็พูดอย่างซุกซน "ซูหยุน นายอย่าโง่สิ พ่อฉันมีอำนาจไม่น้อยนะ นายอยากได้เงิน สัตว์ต่อสู้ระดับสูง หรืออนาคต คิดให้ดีๆ นะ!"

จี๋ไคทำหน้าบึ้งใส่ลูกสาวที่เข้าข้างคนอื่น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขารู้จักลูกสาวตัวเองดี แม้ว่านเอ้อร์จะมีนิสัยร่าเริง แต่ก็ฉลาดมาก ตั้งแต่เด็กจนโต แทบไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนที่ทำให้เธอสนใจได้ แต่ตอนนี้กลับสนใจซูหยุนมาก คงมีหวังแน่ๆ!

ซูหยุนส่ายหน้า พูด "ท่านจัดการเองเถอะครับ ผมไม่มีข้อเรียกร้องอะไร อีกอย่าง สิ่งเหล่านี้ผมทำด้วยความสมัครใจ พี่หวังและคนอื่นๆ เดินทางมาด้วยกันกับผม ทั้งในแง่ความรู้สึกและเหตุผล ผมไม่ควรเรียกร้องอะไร"

"ดี!"

คราวนี้จี๋ไคมองซูหยุนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจริงๆ ยิ้มโดยไม่พูดอะไร

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ว่านเอ้อร์ เธอพักผ่อนนะ!"

ซูหยุนออกจากโรงพยาบาล ในใจเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะลองพลังใหม่ของตัวเอง!

เขาเพิ่งจากไปไม่นาน ชายชราคนหนึ่งก็มาที่โรงพยาบาล

"คุณปู่กู่!" จี้ว่านเอ้อร์ร้องอย่างดีใจ

จี๋ไคลุกขึ้นยืนอย่างนอบน้อม "ท่านกู่ ท่านมาได้อย่างไรครับ!"

กู่หลงหัวเราะร่า "ยังไงล่ะ ข้าก็มาเยี่ยมว่านเอ้อร์น้อยไม่ได้หรือ?"

ชายชราพูดขึ้นทันที "ได้ยินว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งมากับพวกเจ้าด้วย เขาอยู่ไหนล่ะ ข้าอยากพบเขา!"

"เกิดอะไรขึ้นหรือครับท่านกู่?" จี๋ไคได้ยินว่ากู่หลงต้องการพบซูหยุน ก็แปลกใจทันที ต้องรู้ว่าชายชราตรงหน้านี้เป็นเหมือนเทพผู้พิทักษ์ของเมืองเทียนไห่ เป็นไม้ตายของทีมสัตว์ต่อสู้ชั้นยอด และเป็นปรมาจารย์เพียงคนเดียวของเมืองเทียนไห่!

ชายชราพูดอย่างจริงจัง "เด็กคนนี้เป็นอัจฉริยะ พลังของราชาสิงโตคลั่งนั่นเกือบจะถึงระดับห้าในหมู่สัตว์กลายพันธุ์แล้ว ข้าเพิ่งจะสังหารมันได้อย่างยากลำบาก แถมสัตว์ต่อสู้ของข้าก็ได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ข้าได้ยินว่าเด็กคนนั้นใช้พลังคนเดียวปกป้องคนนับสิบคนไว้ได้ ไม่เพียงแต่รับการโจมตีหนึ่งครั้ง ยังทำให้ขาของมันบาดเจ็บด้วย ไม่งั้นก็คงไม่สามารถสังหารมันได้เร็วขนาดนี้ ข้าอยากพบเด็กคนนี้!"

"อะไรนะ!" จี๋ไคตกใจอีกครั้ง

…

ซูหยุนรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว พอเข้าบ้านก็รีบกระตุ้นพลังสายเลือดของตนทันที

"ร่างรบอสูร เปิดใช้!"

ซูหยุนเห็นชัดเจน ผิวหนังของเขาปรากฏชั้นสีเลือด อักขระประหลาดวาบแวม ที่สำคัญกว่านั้นคือเขารู้สึกว่าพลัง ความเร็ว ทุกด้านกำลังเพิ่มขึ้น ราวกับว่าหมัดเดียวก็สามารถฆ่าวัวได้หนึ่งตัว!

"ทุกส่วนของร่างกายสามารถใช้เป็นอาวุธได้ เหมือนสวมเกราะทั้งตัว ช่างแปลกประหลาด!"

ตอนนี้ซูหยุนมองลายเส้นทั่วร่างของตัวเองผ่านกระจก ราวกับเป็นเทพสงครามที่น่าเกรงขาม!

ซูหยุนนึกในใจทันที "เปิดอาณาจักรเลือดอสูร!"

เขารู้สึกทันทีว่าภาพตรงหน้าเปลี่ยนไป ตัวเองปรากฏอยู่ในที่มืดมิด สถานที่นี้มืดมากจนแทบมองไม่เห็นอะไร พอจะเห็นพื้นดินสีดำใต้เท้าเท่านั้น มีขนาดประมาณสิบกว่าเมตร และเต็มไปด้วยพลังงานสีดำ ซูหยุนรู้สึกสบายตัวไปทั้งร่าง ความรู้สึกเชื่อมโยงทางจิตใจปรากฏขึ้นมาแว่วๆ ราวกับว่าทุกสสารที่นี่ เพียงแค่คิด เขาก็สามารถครอบครองชีวิตและความตายได้!

โลกที่แปลกประหลาด แต่การมีโลกติดตัวเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งใบ ทำให้ซูหยุนดีใจมาก นี่หมายความว่าต่อไปเขาสามารถขนส่งอะไรก็ได้ตลอดเวลา!

"น่าเสียดายที่ไม่มีคะแนนเลือดแล้ว ฮือ!"

ซูหยุนรู้สึกจนใจอย่างที่สุด ตอนนั้นเพื่อกระตุ้นวิวัฒนาการสายเลือดนี้ เขาใช้คะแนนเลือด 51 คะแนนไปจนหมด ตอนนี้ก็กลับมาเป็นคนจนอีกครั้ง!

เกิดความคิดขึ้นมา ซูหยุนถามขึ้นทันที "ระบบ ฉันสามารถเลี้ยงสัตว์ต่อสู้ได้มากกว่านี้ไหม?"

โดยทั่วไปแล้ว ผู้ฝึกสัตว์ต่อสู้แทบจะมีสัตว์ต่อสู้แค่ตัวเดียว น้อยมากที่จะมีสองตัว เพราะต้องเชื่อมโยงจิตใจกับสัตว์ต่อสู้ ใช้พลังจิต ถ้าร่างกายไม่แข็งแกร่งถึงระดับปรมาจารย์ ยิ่งเลี้ยงมากก็เท่ากับอยากตายเร็ว แต่ซูหยุนคิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ หรือพูดอีกอย่างคือ ระบบน่าจะทำได้

ระบบตอบตามคาด "ได้ เพียงแค่โฮสต์ยกระดับสัตว์ต่อสู้เสี่ยวชิงให้ถึงระดับตำนาน (ระดับห้า) ก็จะสามารถเปิดใช้ฟังก์ชันใหม่ของระบบ 'สัญลักษณ์พันธสัญญา' ได้ เมื่อผูกพันแล้วจะไม่มีวันทรยศ และสามารถผูกพันกับจิตวิญญาณของโฮสต์ ไม่ว่าจะไกลแค่ไหนก็สามารถตรวจสอบสถานะของสัตว์ต่อสู้ได้ตลอดเวลา และระบบแจ้งเตือน เโฮสต์สามารถปล่อยสัตว์ต่อสู้เข้าป่าโดยอัตโนมัติเป็นระยะเวลาหนึ่ง สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่มันล่าได้จะถูกแปลงเป็นคะแนนเลือด"

ซูหยุนเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าถ้าต้องการหาคะแนนเลือดให้มากขึ้น ก็ต้องให้เสี่ยวชิงออกล่าด้วยตัวเองเท่านั้น