บทที่ 29 การ์ดเกมกวินท์

เมื่อเวย์นเดินประคองเกรอลท์ที่บาดเจ็บและเดินโซเซออกมาจากโถงทางเดินที่มืดมิด โตรูแวร์ที่เฝ้าประตูอยู่ก็รีบเข้ามาหาทันที เธอมองสำรวจเวย์นอย่างเป็นกังวลและรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าเขาไม่มีบาดแผลใด ๆ แม้จะไม่ได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ทั้งสามคนที่อยู่ในระยะห่างยังได้ยินเสียงระเบิดของระเบิดรังผึ้งดังสะท้าน รวมถึงเสียงกรีดร้องของปีศาจน้ำที่ดังก้อง นั่นแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้นั้นดุเดือดเกินกว่าที่คาดไว้

เมื่อเจอหน้ากับโตรูแวร์ เวย์นพูดกับหัวหน้าเอลฟ์สาวทันที “โตรูแวร์

เกรอลท์บาดเจ็บอยู่ ช่วยพาเขาไปให้หมอที่แคมป์รักษาหน่อย“แล้วเขาก็ชี้ไปยังเหล่าผู้ติดตามของโตรูแวร์”อีกอย่าง จัดคนที่พร้อมถือคบไฟไปกับข้า เพื่อลากศพที่อยู่ในพื้นที่การต่อสู้เมื่อครู่ขึ้นมา กลิ่นเลือดแรงมาก ถ้าไม่รีบจัดการ ก็อาจดึงดูดพวกปีศาจเข้ามาอีก”

โทรล์วีลพยักหน้าและหันไปบอกเรื่องนี้กับเอลฟ์นักธนูฝีมือดีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เป็นภาษาเอลฟ์ จากนั้นจึงตอบเวย์นว่า “ข้าจัดการให้แล้ว เวย์น พวกเราไปดูที่นั่นกันเถอะ”

เวย์นไม่ได้พูดมาก เขาหันหลังเดินนำพร้อมถือดาบเงินอยู่ในมือ เพื่อระวังเหตุการณ์ไม่คาดคิด ขณะที่โตรูแวร์ และนักรบแคระถือคบไฟเพื่อส่องทาง เมื่อเดินไปถึงโถงริมบ่อน้ำ พวกเขาต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็นเบื้องหน้า

ตรงพื้นที่โล่งที่มีบันไดโค้งนั้น เต็มไปด้วยซากศพปีศาจน้ำและเศษชิ้นส่วนปกคลุมพื้น พื้นถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือดที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าพวกมันถูกฆ่าตายด้วยคมดาบและถูกเผาด้วยเปลวไฟ เป็นฝีมือของเกรอลท์และเวย์นอย่างแน่นอน

โทรล์วีลที่ตะลึงอยู่หลายวินาทีดึงสติกลับมาได้เร็ว พลางมองเวย์นด้วยความเคารพมากขึ้น เธอถามว่า “เวย์น เราจะทำอย่างไรต่อไป?”

เวย์นพิจารณาครู่หนึ่งก่อนตอบ “เริ่มจากเคลื่อนย้ายศพพวกมันออกไปให้หมด ถ้าเผาได้ก็ดี แต่ถ้าจะฝังก็ควรจะฝังให้ไกลเข้าไปอีก ไม่เช่นนั้นพวกมันจะดึงดูดสัตว์กินซากและปีศาจอื่น ๆ เข้ามาได้” เขายังเสริมว่า “ควรนำคบไฟมาให้มากหน่อย ข้ามสะพานที่เชื่อมไปยังเขตอื่นน่าจะมีทางเข้าต่อ ควรมีคนเฝ้าไว้ด้วย เผื่อว่ามีอะไรแปลก ๆ โผล่มาจากที่นั่น ข้าจะตรวจสอบทางเข้าออกให้หมดเพื่อป้องกันไว้”

โตรูแวร์พยักหน้ารับคำและจดจำสิ่งที่ต้องจัดการไว้ เธอยังรู้สึกโชคดีที่พวกเขาบังเอิญพบเวย์นและเกรอลท์ ซึ่งเป็นนักล่าปีศาจ มิฉะนั้นพวกปีศาจน้ำที่อยู่ใกล้แคมป์มากขนาดนี้ อาจทำให้เกิดความสูญเสียมหาศาลขึ้นได้

ผ่านไปสักสิบกว่านาที เอลฟ์นักธนูคนเดิมก็พาทหารอีกสิบกว่าคนมาถึงและเริ่มยกซากศพปีศาจน้ำออกจากพื้นที่เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งมีชีวิตใต้ดินดึงดูดเข้ามาจากกลิ่นศพนี้ โดยปกติในยุคนี้ การเผาศพถือเป็นธรรมเนียม เพราะทุกคนรู้ดีว่าการทิ้งศพไว้ หรือการฝังเพียงผิวดินจะทำให้พวกปีศาจประเภทที่กินซากเข้ามารบกวนได้

แต่ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย โตรูแวร์จึงเลือกที่จะให้เคลื่อนย้ายซากศพไปให้ลึกเข้าไปในป่าก่อน เพื่อไม่ให้พวกมันดึงดูดสิ่งมีชีวิตอันตรายเข้ามา

ผ่านไปหลายชั่วโมงกว่าจะทำความสะอาดพื้นที่เสร็จ เวย์นก็กลับมาที่แคมป์ด้วยความเหนื่อยล้า ระหว่างเดินหาตัวเกรอลท์ เขาพบว่าเกรอลท์กำลังนั่งอยู่หน้าแคระคนหนึ่งรอบกองไฟ ทั้งคู่กำลังหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่งที่วางอยู่บนพื้น รอบ ๆ มีเหล่าเอลฟ์และแคระล้อมวงกันดูด้วยท่าทางตื่นเต้น

เวย์นเดินเข้าไปใกล้และพบว่าเกรอลท์นั่งอยู่พร้อมกับไพ่ในมือ เขากำลังเลือกไพ่อย่างลังเล ส่วนแคระตรงข้ามก็มองดูอย่างตื่นเต้น รอบตัวทั้งคู่มีการ์ดเรียงเป็นหกแถวและมีกองเหรียญทอง *ducats* วางอยู่กลางแผงไพ่ ซึ่งน่าจะเป็นเงินเดิมพันของทั้งสองฝ่าย

เวย์นจึงรู้ทันทีว่าทั้งคู่กำลังเล่น *กวินท์* อยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเกรอลท์เล่นกวินท์ เพราะปกติไม่เคยได้ยินเกรอลท์พูดถึงเกมนี้ในช่วงที่พวกเขาอยู่ที่ *เคียร์มอร์เฮน* เลย เขารู้วิธีชนะอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ขัดจังหวะเพราะไม่อยากรบกวนบรรยากาศสนุก ๆ ของพวกเขา

แต่กลิ่นปีศาจน้ำที่ยังติดตัวเวย์นทำให้เกรอลท์รับรู้ถึงการมาของเขา เกรอลท์หันมาพยักหน้าให้แล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับเกมต่อ โชคร้ายที่เกมไพ่นี้ไม่อาจชนะได้เพียงแค่ความตั้งใจ การชนะต้องอาศัยทั้งกลยุทธ์และดวง รวมถึงการ์ดที่แข็งแกร่ง

ในที่สุด เกรอลท์ก็พ่ายแพ้ให้กับแคระที่อยู่ตรงข้าม หลังจากพยายามอย่างหนักในช่วงท้าย เขาจึงสูญเสียเหรียญ *ducats* ที่ได้มาจากภารกิจของมีชาไปจนหมดอย่างน่าเสียดาย

(จบบท)