บทที่ 27 การต่อสู้อันดุเดือด  

ทว่าความโง่เขลาของปีศาจน้ำก็เป็นอุปสรรค พวกมันไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างในพลังระหว่างตนกับคู่ต่อสู้ได้ เหล่าปีศาจน้ำที่รอดพ้นจากแรงระเบิดและเปลวไฟไม่มีท่าทีหวาดกลัว กลับพากันเลี่ยงศพของพวกพ้องที่บาดเจ็บหนักและกรูเข้ามาหาเวย์นอีกครั้ง

เวย์นกระโดดลงจากราวกั้น กลับมายังด้านบนของบันได เขาไม่ได้หยิบดาบขึ้นมาตั้งรับทันที แต่กลับเดินไปยังจุดทางออกของบันได ใช้มือข้างเดียวทำสัญลักษณ์เวทและตั้งค่ายกลเวทอาร์เด็นไว้ที่ทางลงบันได แสงเวทสีม่วงปรากฏขึ้นเป็นวงกลมล้อมรอบพื้นหินอ่อน

เขายืนอยู่ตรงใจกลางวงแหวนเวทนั้นโดยไม่รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติใด ๆ แต่สำหรับปีศาจน้ำที่บุกเข้ามา พวกมันจะได้รับผลจากพลังเวทในวงแหวนซึ่งจะทำให้การเคลื่อนไหวช้าลงอย่างมาก แม้ว่าอาร์เด็นจะไม่สามารถสร้างความเสียหายได้โดยตรง แต่ในพื้นที่นี้ถือว่ามีประโยชน์ในการป้องกันเป็นอย่างยิ่ง และเหมาะกับการจัดการศัตรูประเภทผีหรือวิญญาณที่มีร่างกายเบาและเคลื่อนไหวรวดเร็ว

น่าเสียดายที่เนื่องจากปัญหาด้านวัตถุดิบ ทั้งเกรอลท์และเวย์นมีระเบิดเพียงคนละลูกเท่านั้น มิฉะนั้นหากพวกเขามีระเบิดพอที่จะวางลงตามทางเดินของพวกมัน คงจะสามารถฆ่าพวกปีศาจน้ำได้หลายตัวทีเดียว

เวย์นเตรียมพร้อมอยู่ที่ตำแหน่งของตน ในขณะที่ด้านหลังของเขาก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว เมื่อเหลียวไปมองอย่างรวดเร็ว เขาเห็นว่าเกรอลท์ได้ใช้วิธีเดียวกับเขา โดยจุดชนวนระเบิดในฝูงปีศาจน้ำและสร้างแรงระเบิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม เวทย์แอกนีของเกรอลท์นั้นยิงระยะไกลได้ไม่ไกลเท่าเวย์น เขาจึงต้องรอให้ปีศาจน้ำเข้ามาถึงบันไดก่อน จึงจุดชนวนแล้วโยนระเบิดออกไป ทำให้ระยะการระเบิดอยู่ใกล้กับตัวเขาเอง เศษซากของเหล่าปีศาจน้ำผสมกับโคลนและน้ำจากก้นบ่อพุ่งกระเด็นทั่วบริเวณ เปรอะเปื้อนทั่วตัวของเกรอลท์จนเปียกชุ่มไปทั้งตัว

เมื่อเสียงระเบียบสิ้นสุดลงและฝูงปีศาจน้ำกรูขึ้นมาบนบันได เวย์นและเกรอลท์ก็ต้องหยิบอาวุธขึ้นมาและเริ่มต่อสู้กับเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่าออกมา

เกรอลท์ที่มีประสบการณ์ต่อสู้โชกโชนอยู่แล้วไม่รู้สึกกังวลใจกับโคลนและซากเลือดที่เปื้อนตัว เขากระโจนเข้าใกล้ปีศาจน้ำตัวหนึ่ง ผลักแขนของมันที่กำลังโจมตีเขาออกไปก่อนจะยกดาบเงินขึ้นและฟันลงไปที่ศีรษะของมัน ดาบเงินของเขามีแสงเรืองรองเบา ๆ แสดงถึงการแกะสลักอักขระเวทมนตร์ลึกลับ มันทะลุทะลวงศีรษะของปีศาจน้ำอย่างไร้การต้านทาน เหลือเพียงเศษซากที่ตกลงมาบนพื้น

เกรอลท์พริ้วตัวหลบการโจมตีจากปีศาจน้ำอีกตัว ดาบของเขาตวัดเป็นแนวโค้งงดงาม ตัดผ่านลำตัวของปีศาจน้ำอีกตัวจนแหวกออกเห็นถึงอวัยวะภายใน แต่ไม่ทันที่ปีศาจตัวนั้นจะสิ้นลม พวกมันตัวอื่น ๆ ก็พากันกรูขึ้นมาเพื่อโจมตีเขา

ในขณะที่เกรอลท์จัดการกับปีศาจน้ำไปทีละตัว เวย์นก็ใช้ค่ายกลอาร์เด็นสร้างผลการชะลอการเคลื่อนไหวของปีศาจน้ำที่กรูขึ้นมาจากบันได พวกมันถูกผลักออกไปยังขอบผาอย่างต่อเนื่อง ด้วยวิธีการต่อสู้อันแสนระมัดระวังของเวย์น ทำให้การต่อสู้นี้ดำเนินไปอย่างราบรื่น

การต่อสู้อันดุเดือดผ่านไปกว่า 20 นาที เกรอลท์ที่ลุยโจมตีระยะประชิดก็เป็นฝ่ายจบการต่อสู้ก่อน เขาพยุงตัวหอบหายใจ นำดาบเงินที่เต็มไปด้วยเลือดกับเศษซากศพมาวางพาดไว้ในท้องแขนเช็ดให้สะอาดแล้วจึงเดินตรงมาหาเวย์น

เมื่อเขาเดินมาถึง เวย์นก็ใกล้จะเสร็จสิ้นการต่อสู้แล้วเช่นกัน ปีศาจน้ำสามตัวสุดท้ายถูกคาถาอักเซย์ของเวย์นควบคุม ตัวหนึ่งกัดเพื่อนร่วมกลุ่มจนเปิดออกเห็นถึงอวัยวะภายใน เวย์นจึงฉวยโอกาสใช้แอกนีเสกเปลวเพลิงพุ่งเข้าใส่พวกมันทั้งสามอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงโหมกระหน่ำจนเหล่าปีศาจน้ำกรีดร้องอย่างน่าเวทนา และร่างกายของมันถูกเผาจนดำคล้ำ

เมื่อเหล่าอสูรน้ำอันชั่วร้ายนี้ถูกจัดการ เวย์นจึงหันกลับมาเอามือที่ไม่มีเลือดติดอยู่ปาดฝุ่นออกจากใบหน้า

เกรอลท์ที่เฝ้าดูการต่อสู้ของเวย์นอยู่นั้นกล่าวชมว่า “เวย์น แม้ว่าวิธีต่อสู้ของเจ้าจะเหมือนลาอ้วนกลิ้งไปกลิ้งมา ดูไม่ค่อยสง่างาม แต่ต้องยอมรับว่าเจ้าทำได้ดีมากในเรื่องความระมัดระวัง”

เมื่อได้ฟังคำชมจากเกรอลท์ เวย์นกำลังจะตอบกลับ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเงามัว ๆ ปรากฏขึ้นอยู่ด้านหลังเกรอลท์ มันคืออสูรร่างค้อมสี่แขนที่กำลังง้างกรงเล็บแหลมคมขู่ตะปบใส่

“หลบเร็ว! เกรอลท์!” เวย์นตะโกนเตือนพร้อมกับทำสัญลักษณ์เวทย์คาถาอาร์ดและผลักมันออกไป เกรอลท์พยายามหลบออกมา แต่ไม่ทันที่กรงเล็บแหลมจะกระแทกเข้าที่หลัง ส่งผลให้ร่างของเขาปลิวไปตามแรงตะปบของสัตว์ประหลาดนั้น

“อ๊าก!” เสียงร้องดังลั่น ร่างของเกรอลท์ปลิวลอยไปในอากาศอย่างหมดท่า ###(จบบท)