บทที่ 26 ที่บ้านมีเหมืองแร่

บทที่ 26 ที่บ้านมีเหมืองแร่

"ทำไมล่ะ?"

ฉีเฟิงแสดงสีหน้าสงสัย

หัวตงหยางตอบอย่างจริงจัง:

"เพราะความสามารถในการหลอกคนของเขาเก่งมากจริงๆ!"

"แกหมายความว่าไงกันแน่?" ฉีเฟิงต่อยหัวตงหยางหนึ่งที

หัวตงหยางหดตัวแล้วพูดว่า: "เจียงอันไม่ใช่บอกว่าวิชาของเขาสอนโดยขอทานแก่หรอกเหรอ? ฉันว่าไม่มีขอทานแก่อะไรหรอก และสิ่งที่เขาเรียนรู้มาก็ไม่ใช่แค่สองท่าง่ายๆ! ด้วยความสามารถในการหลอกคนของเขา ไปเป็นนักการเมืองก็เหลือเฟือแล้ว!"

ฉีเฟิงฟังแล้วพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

ในอึดใจต่อมา เขาก็พูดว่า:

"จุดสำคัญตอนนี้ไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เป็นเรื่องที่เจียงอันชนะ เขาท้าทายอันดับหนึ่งสำเร็จ ตอนนี้เจียงอันกลายเป็นแชมป์ของการแข่งขันครั้งนี้แล้ว!"

หัวตงหยางดูเหมือนจะได้สติกลับมา

"อ๊ะ ใช่สิ ดูเหมือนเดี๋ยวฉันจะได้กินแล้วล่ะ!"

ดวงตาของหัวตงหยางเปล่งประกาย ราวกับเห็นอาหารมากมายกำลังโบกมือเรียกเขา

ฉีเฟิงมองด้วยสายตาเย็นชา

"แกขโมยคำพูดของฉันไปนะ!"

......

บนเวทีประลอง

หยางซิ่วอู๋ล้มลงแล้ว เจียงอันยังคงยืนอยู่

อาจารย์ใหญ่เซียวยู่หมินประหลาดใจ เขามองเจียงอัน ตาไม่กะพริบ

เจียงอันก็มองเซียวยู่หมินเช่นกัน

สบตากัน

เซียวยู่หมินประหลาดใจที่เจียงอันสามารถลุกขึ้นมาเอาชนะหยางซิ่วอู๋ได้อย่างกะทันหันในช่วงสุดท้าย!

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป เขาไม่ได้เตรียมใจไว้เลย

แต่เจียงอันกำลังรอให้เซียวยู่หมินประกาศผล

"อาจารย์ใหญ่ครับ ช่วยประกาศผลหน่อยสิครับ มองผมทำไม ไม่รู้หรือว่าผมหิวมากเลย!"

หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด เจียงอันหิวโหยมาก!

......

ส่วนด้านล่าง หลังจากความเงียบชั่วครู่ ก็ระเบิดความตื่นเต้นออกมา!

นอกจากตกใจ ก็ยังตกใจ!

เมื่อครู่นี้ พวกเขาได้เห็นการพลิกล็อกของตัวประกอบ

ตัวประกอบพลิกล็อกสำเร็จ กลายร่างเป็นแชมป์ของการแข่งขันครั้งนี้!

ปาฏิหาริย์มีอยู่ทุกหนแห่ง!

นักเรียนชายคนหนึ่งหัวเราะดังลั่น: "ฮ่าๆๆ ฉันบอกแล้วไงว่าไอ้หมอนั่นไม่ธรรมดา ความจริงพิสูจน์แล้วว่าสายตาฉันไม่ผิดเลย เขาพลิกล็อกสำเร็จจริงๆ!"

นักเรียนหญิงข้างๆ ได้ยินแล้วก็มองชายคนนั้นด้วยสายตาดูแคลน

"นายไม่อายบ้างเหรอ? เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ นายไม่ได้บอกหรือว่าไอ้หมอนั่นแค่มาสร้างความอับอายให้ตัวเอง"

......

อารมณ์ของไป๋ชิงเสวียขึ้นๆ ลงๆ

สีหน้าเปลี่ยนไปหลายครั้ง

สุดท้าย ก็ปิดบังความดีใจไว้ไม่อยู่

นักเรียนที่ท้าทายสำเร็จ กลายร่างเป็นแชมป์ เป็นนักเรียนของเธอ!

เธอต้องการเดิมพัน และผลก็คือเธอเดิมพันถูก!

ในสายตาของเธอ นี่คือการสะสมมานานแล้วค่อยแสดงออกมาของเจียงอัน!

ก่อนหน้านี้ไม่แสดงอะไรให้เห็น เก็บตัวเงียบๆ

ตอนนี้โด่งดังในพริบตา สั่นสะเทือนทั้งโรงเรียน!

โดยสรุป เธอรู้สึกดีใจมาก!

ไต้ปิงหัวที่อยู่ข้างๆ มีสีหน้าไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ

หลี่ลั่วซีปราบชั้นปีที่ 3 ห้อง 8 บุกเข้ามาอันดับที่ 6 อย่างรุนแรง ทำให้เขารู้สึกยินดีมาก

แม้กระทั่งเมื่อก่อนตอนคุยกับไป๋ชิงเสวีย เขาก็พูดโอ้อวดไปหลายคำ

แต่ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนโดนตบหน้า

"อาจารย์ไป๋ ไม่คิดเลยว่าชั้นปีที่ 3 ห้อง 8 ของคุณจะซ่อนความสามารถไว้ลึกขนาดนี้! ตอนนี้แชมป์ก็ตกเป็นของห้องคุณแล้ว ผมควรจะแสดงความยินดีกับคุณถึงจะถูก!"

ไป๋ชิงเสวียรู้สึกดีใจมาก

แต่สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก

"อาจารย์ไต้ พวกเราควรจะยินดีด้วยกันนะคะ หลี่ลั่วซีจากห้องของคุณได้อันดับที่ 6 ก็น่ายินดีเช่นกัน หลี่ลั่วซีของห้องคุณเป็นอัจฉริยะสาว ส่วนเจียงอันของพวกเรา จริงๆ แล้วเป็นแค่นักเรียนท้ายห้องเท่านั้น"

ไต้ปิงหัวมองไป๋ชิงเสวีย คิดในใจ: อาจารย์ไป๋คุณนี่ช่างร้ายกาจจริงๆ! คิดจะหลอกผมอีกแล้ว

นักเรียนท้ายห้องจะเป็นแชมป์ได้ยังไง ผมไม่เชื่อหรอก!

บนเวที

ในที่สุดก็ถึงเวลาประกาศอย่างเป็นทางการ

อาจารย์ใหญ่เซียวยู่หมินในฐานะกรรมการประกาศผลการท้าทายครั้งนี้ด้วยตัวเอง!

เจียงอันจากชั้นปีที่ 3 ห้อง 8 ท้าทายหยางซิ่วอู๋สำเร็จ กลายเป็นแชมป์สุดท้ายของการแข่งขันฝึกฝนครั้งนี้!

บางคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะเป็นผลลัพธ์แบบนี้

หลังจากประกาศอย่างเป็นทางการ เจียงอันก็จะลงจากเวที

"เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เจียงอัน อย่าเพิ่งไป ยังต้องมอบใบประกาศนียบัตรและรางวัลอีกนะ"

เซียวยู่หมินรีบเรียกเจียงอันไว้

เจียงอันเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

ยังต้องรออีกเหรอ?

ใจไม่เหนื่อย

แต่ร่างกายเหนื่อยนะ

แต่ก็ไม่ได้รอนานนัก

สาวพิธีกรรูปร่างสูงโปร่งถือใบประกาศนียบัตรและรางวัลขึ้นมาบนเวที

ไม่รู้ว่าไปหาสาวพิธีกรมาจากไหน

ขายาวจริงๆ

ไม่ใช่แค่คนเดียวด้วย

ในตอนนั้น เจียงอันรู้สึกว่าไม่เหนื่อยแล้ว!

เจียงอันแอบต่อยตัวเองหนึ่งที

ความทรงจำของชาติก่อนฝังลึกเกินไป!

สิบอันดับแรกล้วนมีรางวัล

แน่นอนว่า เจียงอันเป็นคนที่โดดเด่นที่สุด!

ตัวประกอบพลิกล็อกได้อันดับหนึ่ง ยังมีอะไรจะโดดเด่นกว่านี้อีกไหม?

รับใบประกาศนียบัตรและรางวัลแล้ว

เจียงอันก็รีบจากไปทันที

แม้แต่ไป๋ชิงเสวียที่อยากจะพูดอะไรกับเจียงอันก็ไม่มีโอกาส

......

"ฉันอยากกินไก่ไป๋เฟิง"

"ฉันอยากกินลูกชิ้นปลาหมึก"

"ฉันขอขาแกะย่างด้วย"

"ฉันขอกุ้งแช่แข็งหิมาลัยด้วย"

"ฉันยังอยากได้..."

สามคนเดินไปด้วยกัน

ยังไม่ทันถึงที่ หัวตงหยางกับฉีเฟิงก็สั่งอาหารเสร็จแล้ว!

หัวตงหยางมองเจียงอัน

"เออใช่ เจียงอัน สั่งซี่โครงที่นายชอบกินให้แล้วนะ ยังอยากกินอะไรอีกไหม?"

เห็นท่าทางของสองคนนั้น ดูเหมือนจะหิวกว่าเขาเสียอีก

เจียงอันรู้สึกจนใจเล็กน้อย

"ไม่ต้องแล้วมั้ง ฉันว่าที่พวกนายสั่งก็พอแล้วล่ะ"

"งั้นเอาเนื้อหมาป่าไฟมาอีกจานนึง"

สั่งล่วงหน้า พอถึงร้านก็กินได้เลย

"มา ดื่มอวยพรเจียงอันที่คว้าแชมป์อย่างกล้าหาญ ชนแก้ว!"

สามคนยกแก้วชนกัน แล้วก็เริ่มกิน

เมื่ออยู่ต่อหน้าฉีเฟิงและหัวตงหยาง เจียงอันรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนกินจุ!

บนโต๊ะอาหาร สองคนนั้นเหมือนผีดิบกลับชาติมาเกิด ไม่สนใจภาพลักษณ์เลย

โชคดีที่อยู่ในห้องส่วนตัว ไม่มีคนนอกเห็น

ไม่งั้นคงคิดว่าเป็นการรบพุ่งเสียอีก

......

ในขณะที่สามคนกำลังกินดื่มกันอย่างเมามัน ไป๋ชิงเสวียหยิบเครื่องสื่อสารออกมาโทรออก เธอกำลังติดต่อพี่สาวของเจียงอัน เจียงเสวีย

เนื่องจากพ่อแม่ของเจียงอันไม่ได้อยู่บนโลก ดังนั้นผู้ปกครองของเจียงอันจึงกลายเป็นเจียงเสวีย

เจียงอันได้ผลงานแบบนี้ ไป๋ชิงเสวียก็ถือว่าแจ้งข่าวดีให้ครอบครัวของเจียงอันแล้ว

ในขณะเดียวกัน เธอยังมีความคิดอีกอย่าง นั่นคืออยากสืบเรื่องที่มาของวิชาที่เจียงอันฝึกฝน

การสนทนาจบลง

ไป๋ชิงเสวียอดส่ายหัวไม่ได้

ข่าวดีนี้ได้แจ้งไปแล้ว

แต่ไม่ได้สืบเรื่องที่มาของวิชาที่เจียงอันฝึกฝน

......

ทะนุถนอมอาหาร เป็นหน้าที่ของทุกคน!

เจียงอัน ฉีเฟิง และหัวตงหยางทั้งสามคนแสดงให้เห็นอย่างสมบูรณ์แบบว่าอะไรคือการกินให้หมดจาน!

หลังจากอิ่มหนำสำราญ จานบนโต๊ะว่างเปล่า

ไม่มีการสูญเปล่าแม้แต่น้อย

หัวตงหยางรำพึง

"พวกเราช่างเป็นพลเมืองดีของยุคใหม่จริงๆ!"

เจียงอันลุกขึ้น พูดว่า: "พวกนายนั่งก่อนนะ ฉันไปจ่ายเงิน"

ฉีเฟิงโบกมือ "ฉันจ่ายไปแล้ว"

เจียงอันงงเล็กน้อย "ไม่ใช่ตกลงกันแล้วเหรอว่ามื้อนี้ฉันเลี้ยง?"

หัวตงหยางชำเลืองมองฉีเฟิง "เขาจ่ายก็ปล่อยให้เขาจ่ายสิ ใครใช้ให้ในพวกเราสามคน เขารวยที่สุดล่ะ เออใช่ นายรวยได้ยังไงเนี่ย?"

ฉีเฟิงตอบอย่างสบายๆ: "ที่บ้านฉันมีเหมืองแร่!"